پاورپوینت کامل در بازار حُویش ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل در بازار حُویش ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل در بازار حُویش ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل در بازار حُویش ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

در احوال و آثار آیت الله شیخ محمدحسین غروی اصفهانی

آیت الله شیخ محمدحسین غروی اصفهانی

فقیه، عارف، حکیم، شاعر و فیلسوف

تولد: دوم محرم ۱۲۹۶ ق. کاظمین.

به کوشش: مسلم عباسپور

گام اول

در سن نوجوانی اشتیاق زیادی برای کسب علوم دینی داشت. پدرش از تجار معروف کاظمین و مشهور به کمپانی[۱] بود. محمد حسین هرگاه فرصت را مناسب می‎دید، آرزویش را به پدر می گفت و با اصرار از او می‎خواست که رضایت دهد تا وارد حوزه معارف اسلامی شود؛ ولی پدر که جز او پسری نداشت، راضی به این کار نمی‎شد؛ اما اشتیاق محمدحسین روز به روز به تحصیل علوم اسلامی بیشتر می‎شد. پدر نیز خود را بیش از پیش، پیرتر احساس می کرد و با جدیت از پسر می‎خواست که فکر طلبه شدن را از سر بیرون کند و فن تجارت را فرا گیرد. سرانجام آنچه که باعث رضایت پدر شد، تنها یک نگاه عاشقانه نوجوان شهرکاظمین به گنبد زیبای امام کاظم۸ و توسل به آن باب الحوائج بود. او خود می‎گوید: «مثل هر روز با پدرم در نماز جماعتی که عصرها در صحن مطهر کاظمین برپا می‎شد، شرکت کرده بودم. نماز تمام شد؛ ولی هنوز صف های نمازگزاران به هم نخورده بود. من در حالی که زانوی غم بغل گرفته بودم، با فاصله اندکی پدرم را می‎پاییدم که دیدم با یکی از تجار بغداد گرم صحبت است. همچنان که نشسته بودم و داشتم در آتش اشتیاق می‎سوختم، چشمم به گنبد زیبای امام کاظم ۸بود. در دلم گفتم: «ای باب الحوائج، تو عبدصالح و از بندگان برگزیده خدایی و در پیش حضرت حق آبرو داری. چه می‎شد اگر از خدا می‎خواستی دل پدرم را به من نزدیک تر می‎کرد تا به تصمیمم، که چیزی جز تحصیل علم و کمال در مکتب شما نیست، راضی می‎شد.» در همین اندیشه‎ها بودم که دیدم پدرم صدایم می‎کند: «محمدحسین! محمد حسین، پسرم! اگر هنوز هم آرزومندی که به حوزه بروی تا دروس اسلامی بخوانی، برو! خاطرت از طرف من جمع باشد، ناراحت نمی‎شوم. اگر دلت می‎خواهد به نجف اشرف بروی، برو!»

از آن روز زندگانی آن بزرگ مردِ به ظاهر نوجوان، آغازی دیگر داشت؛ بنابراین او با خیالی آسوده راه نجف اشرف را در پیش گرفت تا روح تشنه‎اش را از چشمه‎های جوشان علم و معنویت علوی سیراب سازد. پدرش نیز که به استعداد درخشان فرزندش پی برده بود، وسایل تحصیل او را در حوزه علمیه نجف فراهم ساخت تا این استعداد زلال، هر چه بهتر شکوفا گردد.

اساتید او

محمدحسین پا به حوزه بزرگ نجف نهاد. چیزی نگذشت که دروس مقدماتی را یکی پس از دیگری پشت سر گذاشت و خود را به درجات بالای علمی رساند. ایشان جوانی بیست ساله بود که به حوزه درس آخوند خراسانی راه یافت. سیزده سال به طور مرتب در درس اصول آن بزرگوار شرکت کرد و از شاگردان درجه اول آخوند به شمار می رفت. تا زمانی که استادش زنده بود، به احترامش از تدریس جدا گانه دوری می‎کرد. روزی که آخوند خراسانی درگذشت، آقا محمد حسین، مردی بزرگ و سرشناس شده بود. وی در حالی که تنها سی و سه سال از عمرش می‎گذشت، جای ایشان نشست و از استادان پر آوازه حوزه نجف گشت.

شاگردان

کلاس درس علامه غروی را چه در علم اصول و فقه و چه در حکمت و فلسفه باید از کلاس های بسیار پُر برکت شیعه به حساب آورد. حدود ۱۵۰ بزرگوار افتخار شاگردی در مکتب علامه غروی را داشته‎اند که در میان شاگردان وی از مرجع تقلید و فقیه و فیلسوف گرفته تا مفسر و محدث و متفکر و نویسنده و عارف و واعظ و… را می‎توان دید. بعضی از آنان عبارتند از حضرات آیات: سید ابوالقاسم خویی، محمدتقی بهجت، سیدمحمد حجت کوه کمری، سید محمد حسین طباطبایی(صاحب تفسیرالمیزان)، شیخ عبدالحسین امینی تبریزی و…

از نگاه فرزانگان

در مورد مقام علمی و معنوی مرحوم غروی اصفهانی سخنان شیرینی از بزرگان و صاحب نظران نقل شده است که همه، حاکی از اخلاص و نبوغ فکری اوست. علامه سیدمحمدحسین طباطبایی یکی از شاگردان مکتبش، می گوید: « استاد بزرگ، حکیم خداشناس و فقیه پارسا و دایرمدارِ آسمان پژوهش و تحقیق و سالک و مرزبان سرزمین دانش، شیخ محمدحسین اصفهانی غروی است که خدا مقام بلندش را بلندتر سازد.» همچنین آیت الله بهجت در مورد استادش این گونه می فرمودند: «اگر کسی او را در حال تحقیق و مطالعه می دید، فکر می کرد جز مطالعه و تحقیق کاری ندارد و اگر او را در حال عبادت می دید، گمان می برد که جز عبادت و سجده کار دیگری ندارد».

مقام علمی

ایشان به یکی از شاگردانش گفته بود: «من سیزده سال در درس مرحوم آخوند خراسانی، صاحب کفایه، شرکت می کردم. در طول این سیزده سال تنها یک شب نتوانستم در درس ایشان حضور پیدا کنم؛ چون به زیارت کاظمین مشرف شده بودم. در هنگام برگشتن مشکلی پیش آمد که نتوانستم به موقع به کلاس درس برسم. در بین راه که می آمدم، حدس