پاورپوینت کامل فدک، بهانه ای برای هر دو جبهه ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فدک، بهانه ای برای هر دو جبهه ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فدک، بهانه ای برای هر دو جبهه ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فدک، بهانه ای برای هر دو جبهه ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

گفت وگو با حجت الاسلام دکتر سید رضا میرمعینی، استاد حوزه علمیه قم

به کوشش آقایان عباسپور و صادقی

* چه ارتباطی بین شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها و قیام امام حسین علیه السلام وجود دارد؟

آن روزی که امیرالمؤمنین علیه السلام خانه نشین شد، عاشورا به پا شد. یعنی روند غصبِ حکومت، بعد از پیامبر صلی الله و علیه و آله وسلم به عاشورا منجر می شود. بنابراین واقعه عاشورا ریشه در سقیفه و شهادت حضرت زهرا علیها سلام دارد. اگر بعد از پیامبر گرامی اسلام صلی الله و علیه و آله وسلم، حکومت به دست وصی بر حق ایشان (امیرالمؤمنین علیه السلام) می افتاد و دچار انحراف نمی شد واقعه عاشورا اتفاق نمی افتاد.

امام حسین علیه السلام فرمودند: «إنِّی لَم أخرُج أشِرَاً ولا بَطِراً، وَلا مُفسِداً، وَلا ظالِماً، وَإنَّما خَرَجتُ أطلُبُ الإصلاحَ فی أُمَّهِ جَدِّی مُحَمَّدٍ صلی الله علیه و آله، أُریدُ أنْ آمُرَ بالمَعروفِ، وَأنْهی عَنِ المُنکرِ؛[۱] من آمده ام امت جدم را اصلاح کنم. من آمده ام امر به معروف و نهی از منکر کنم و…» چه معروفی در آن زمان نبود و چه منکری در جامعه بود که امام حسین علیه السلام جان خود را فدا کرد تا آن معروف را پیاده و آن منکر را ریشه کن کند؟

مردم آن زمان نماز می خواندند، روزه می گرفتند، حج می رفتند، قائل به بهشت و جهنم هم بودند. در خطبه غدیر پیامبر گرامی اسلام صلی الله و علیه و آله وسلم می فرماید: «إنَّ رأس الأمر بالمعروف أن تَنتَهُوا إلی قولی؛ بالاترین معروف در عالم، منتهی به قول امروز من می شود.» یعنی بالاترین معروف، ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام است که اگر این معروف در جامعه پیاده شود همه معارف معنا پیدا می کند. وقتی آن ولایت می آید، همه معارف در تحت پوشش ولی خدا ارزش پیدا می کند. امام حسین قیام کرد تا ولایت را زنده کند، عیناً همان کاری که حضرت زهرا مأمور به آن شد.

* غاصبان خلافت، کل سرزمین های اسلامی را در اختیار داشتند، چرا باغ فدک را از حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها غصب کردند؟ یک باغ برای آنها چه ارزشی داشت که به خاطر باغ فدک خودشان را بد نام کنند؟

بحث باغ فدک یک بهانه است، هم برای غاصبان خلافت و هم برای حضرت زهرا سلام الله علیها. غاصبان با خود فکر کردند که مردم بنده دنیا هستند و هر کجا که بوی دنیا و مادیات به مشامشان برسد آنجا جمع می شوند. حال اگر علی بن ابیطالب علیه السلام، که معدن سخاوت است، وضع مادی و اقتصادی اش خوب باشد و پول داشته باشد مردم دورش جمع می شوند.

بنابراین اینها گفتند اگر کاری کنیم که بنی هاشم از نظر مادی در تنگنا قرار بگیرند دو نتیجه برای ما حاصل می شود. یکی اینکه وقتی بنی هاشم در تنگنای اقتصادی باشند مجبور می شوند که از سیاست های ما تبعیت کنند. دوم اینکه مردم از اطراف امیرالمؤمنین علیه السلام متفرق می شوند.

در راستای اجرای این سیاست، اقدام به مبارزه اقتصادی با اهل بیت علیهم السلام کردند. اولین قدم این بود که به جعل حدیث دست زدند. با اینکه نقل حدیث پیامبر ممنوع بود و هرکسی حدیثی از پیامبر نقل می کرد دستگیر و زندانی می شد؛ اما آنها حدیثی را به دروغ منتشر کردند که پیامبر اسلام فرموده است: «نحن معاشر الأنبیاء لا نورّث؛ ما انبیا ارث نمی بریم و ارث باقی نمی گذاریم و هر چه از ما باقی ماند همه صدقه است.» به بهانه این حدیث جعلی کلِ اموال پیامبر صلی الله و علیه و آله وسلم را اعم از خانه، انفال، خمس و زکاتی که آنجا بود، همه را مصادره و تصاحب کردند.

حضرت زهرا علیها سلام با اینها بحث کردند که قرآن می فرماید «و ورث سلیمان داوود» سلیمان پیامبر بود و ارث برده است، داوود هم ارث گذاشته است، آیا پدر من، پیامبر خدا، برخلاف قرآن سخن می گوید؟ و یا فرمود: «شما از پدرتان ارث می برید من ارث نمی برم، مگر فرق من و شما در چیست؟» ولی آنها دنبال این بودند که به خاطر آن سیاست، امو