پاورپوینت کامل عرفان منهای حتی دو رکعت مستحبی ۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عرفان منهای حتی دو رکعت مستحبی ۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عرفان منهای حتی دو رکعت مستحبی ۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عرفان منهای حتی دو رکعت مستحبی ۲۰ اسلاید در PowerPoint :

اشاره

چیزی به تمام شدن اردیبشهت ماه سال ۱۳۸۸ نمانده بود که خبری غم انگیز همه را متحیر کرد. آن خبر، رحلت عارف بزرگ عصر ما حضرت آیت الله بهجت(ره) بود. کسی که کردارش، باعث نفوذ گفتارش در دل پیر و جوان بود و هست. سالگرد وفات وی فرصت خوبی است برای توجه به آنچه که رمز موفقت او بود و می تواند چراغ راه ما نیز باشد.

پرده اول:

چهارمین فرزند کربلایی محمود در راه بود. یاد دوران نوجوانی اش افتاد. یادش آمد او زنده مانده است به خاطر فرزندی که قرار است نامش محمدتقی باشد. با خودش گفت، اگر پسر باشد، اسمش را محمدتقی می گذارم. بعد از مدتی خدا به او محمدتقی داد. روزی محمدتقی کوچک، هنگام بازی در حوض آب افتاد. کربلایی محمود با اینکه به پسر کوچکش سخت وابسته بود ولی دانست که این محمدتقی کوچک آن کسی نبود که در خواب به او گفته بودند. اواخر سال ۱۳۳۴ هـ.ق خدا فرزند دیگری به خانواده کربلایی محمود بخشید. نام این پسر را این بار هم محمدتقی گذاشتند. هفده ماه از تولد محمدتقی نگذشته بود که از نعمت مادر محروم شد.

پرده دوم

کربلایی محمود مشغول کار روزانه اش بود که صدای پست چی او را به خود آورد.

– سلام کربلایی. خداقوت! نامه از نجف داری.

با خوشحالی نامه را گرفت. با خودش گفت، حتماً نامه محمدتقی است. چه قدر دلش برای او تنگ شده بود. نگاهش که به پشت نامه و آدرس فرستنده افتاد، جا خورد. نه، آدرس برایش آشنا بود و نه، خط پشت نامه خط محمدتقی. دلش به تپش افتاد. نامه از طرف عده ای از علما و طلاب نجف بود. با حرف هایی که بوی حسادت می داد. کربلایی پس از خواندن نامه، بی درنگ قلم و دوات را برداشت و نامه ای پر عتاب با مضمون ذیل نوشت: «به من خبر داده اند که از درس و بحث دست کشیده ای و به جرگه عابدان و شاگردان قاضی درآمده ای. به عنوان پدر به تو می گویم که راضی نیستم اگر در درس این مرد شرکت کنی و مستحبی انجام دهی. به واجبات اکتفا کن و درست را بخوان».

پرده سوم

محضر استادمان میرزاعلی آقای قاضی(ره) بودیم[۱]، استاد فرمودند: «شیخ «محمدتقی بهجت» نامه ای نوشته و در این نامه مسأله ای را سؤال کرده است. اگر کسی سه روز روح را از بدن خارج کند، حال که روح به بدن باز گشته، آیا باید قضای نمازهایش را به جای آورد؟»

استاد بعد از خواندن نامه برای شاگردان بیان کردند: من مطمئن هستم این کار، کار خود شیخ محمدتقی است و ایشان سیر ملکوتی داشته است.

پرده چهارم

محمدتقی با آن سن و سال کم، هوش و استعداد فوق العاده ای داشت، آن چنان که همه را به حیرت وا می داشت و تحسین اساتید را بر می انگیخت. اشکالاتی به استاد می کرد که گاه استاد در جوابش می ماند. استعداد و پشتکارش محدود به درس و بحث علمی نمی شد. توفیق شاگردی آیت الله قاضی(ره) چیزی نبود که نصیب هر کسی شود. آتش حسد عده ای که چشم دیدن پیشرفت چشم گیرش را نداشتند، در شکل نامه ای که به پدر محمدتقی نوشته شد، شعله کشید.

پرده پنجم

نامه پدر به دست محمد تقی که رسید، بسیار شوکه شد. مسأله برایش خیلی گران آمد. مانده بود، چه کند. تمام آن شب را تا صبح بیدار بود و فکر می کرد. صبح تصمی