پاورپوینت کامل فقط دریا می داند که تو کجایی! (خلیج فارس) ۱۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فقط دریا می داند که تو کجایی! (خلیج فارس) ۱۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فقط دریا می داند که تو کجایی! (خلیج فارس) ۱۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فقط دریا می داند که تو کجایی! (خلیج فارس) ۱۵ اسلاید در PowerPoint :

۲۲

اشاره

راستش شاید برای همین بود که این قدر کشته و مرده غواص شدن بودیم که تیر بخوری و
رگه های خونت با آب شور خلیج فارس در هم بیامیزد و آب تو را ببرد و کسی جز دریا
نداند که کجایی؟

آن روزها تنها راه رسیدن به آبادان، دریا بود، اما در دریا جنگیدن تنها چیزی بود که
فکرش را هم نمی کردیم. ماه ها از محاصره آبادان می گذشت و عراقی ها از ۳۶۰ درجه
محیط آن، ۳۳۰ درجه اش را در اختیار داشتند. آنچه برای ما مانده بود، حد فاصل میان
رود بهمن شیر بود و اروند رود. از شمال هم به کارون و خرمشهری می رسیدی که مدتها از
سقوط آن می گذشت. باید از ماهشهر سوار لنج می شدی و به سمت غرب می آمدی و اگر
هواپیماهای عراقی امان می دادند، می رسیدی به خسروآباد. از آنجا هم روی جاده زیر
آتش، خودت را می رساندی به شهر آبادان.

عراق ساحل چندانی با دریا نداشت؛ برای همین هم در صدد الحاق خوزستان به خود بود تا
بتواند بر شمال خلیج فارس تسلط بیشتری داشته باشد و مجبور نباشد برای دسترسی به
آبهای آزاد متکی به اروند باشد بندرهای عراق درون این رودخانه: فاو و بصره. البته
بندر ام القصر در کنار دریا بود، اما ارزش چندانی در جغرافیای خلیج فارس نداشت و
شاید به همین علت بود که نیروی دریایی عراق، نسبت به نیروی هوایی و زمینی آن خیلی
کوچک بود و در نبرد به حساب نمی آمد.

روزهای اول جنگ بود که بچه های ارتش، عملیات مروارید را علیه نیروی دریایی عراق
آغاز کردند و با حماسه خود تقریباً دیگر چیزی از آن باقی نگذاشتند. والفجر هشت هم،
اروند را بر روی آنها بسته بود دیگر آنچه از آنها در بصره باقی مانده بود، در
همانجا محبوس شد.

عراقی ها با نیروی هوایی شان خلاء نیروی دریایی را جبران می کردند. پایگاه موشکی
فاو از دهانه خلیج فارس، نفت کشهای ما را می زد و دستگاه های جاسوسی شان روی
اسکله های البکر و الامیه، رد کشتی های ما را می گرفت. آمریکایی ها هم که پا به
منطقه گذاشتند، دیگر داستان از قرار دیگری شد: به جای برخورد با قایق های
موشک انداز و ناوچه های «اوزا»ی عراقی، طرف بچه ها دیگر با ناوشکن ها و ناوهای
هواپیمابر شیطان بزرگ بود.

بار اول در خیبر تن مان به آب خورد. البته قبل از آن هم در فتح المبین و بیت المقدس
رودخانه و آب سر راهمان بود، اما عراقی ها آن قدر با رودخانه فاصله داشتند که
بتوانیم با پل از روی رود کرخه یا کارون عبور ک