پاورپوینت کامل دو بال برای پرواز ۲۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دو بال برای پرواز ۲۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دو بال برای پرواز ۲۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دو بال برای پرواز ۲۴ اسلاید در PowerPoint :

۱۳

اشاره

رزمندگان اسلام در منطقه عمومی شلمچه، کنار پتروشیمی عراق، عملیات کربلای هشت را
آغاز کردند. عراق که موقعیت خود را بر باد رفته می دید با تمام توان در مقابل
رزمندگان ایستاد تا شاید در برابر حملات رعدآسای ایثار گردان جبهه حق کاری صورت
دهد، اما هیچ قدرتی را تاب ایستادن در برابر لشکری نبود که خانواده هایشان برای بر
زمین نماندن فرمان رهبرشان، فرزندانشان را به قربانگاه می فرستادند.

آن روز، مظفر و غلامعلی در لحظات سخت، باز هم کنار هم بودند؛ مثل غذا خوردن و
مناجات شبانه و صف نماز جماعتشان.

مثل اینکه هر دو تای شان یکی بودند: جای خوابشان یکی بود و در یک صف نماز
می خواندند؛ بر سر یک سفره و کنار هم می نشستند و هیچ کس نمی توانست آنها را از هم
جدا کند؛ حتی فرمانده گردان وقتی نیروها را تقسیم کرد، متوجه شد این دو از هم جدا
نمی شوند؛ با اینکه پانزده بهار بیشتر از عمرشان نمی گذشت، اما رفتار و حرکات آنها
نشان از عمری بندگی و طاعت در راه خدا بود؛ البته با شیطنت های دوران نوجوانی.

یکی فرمانده بود و دیگری فرمان بردار. نوای «یا زهرا»ی آنها موقع تمرین مداحی، خود
به خود تبدیل به مجلس عزاداری می شد. چادر هشت نفره ما با نوای زیبای آن دو محفلی
شده بود برای جمع شدن بچه های رزمنده. هرگاه یکی نفس کم می آورد، دیگری شاگردی
می کرد.

وقتی با هم می خندیدند، بچه ها به تماشای خنده آنها می نشستند. خودشان هم این را
فهمیده بودند. با همه گردان رفیق بودند.

هر کاری که انجام می دادند، ناخودآگاه بچه های گردان شهادت حضرت زهرا(س) هم همراه
آنها می شدند. یکی اسمش مظفر بود و دیگری غلامعلی.

در نیمه های یکی از شب ها با صدای خنده ای از خواب پریدم. نگاه کردم و دیدم غلامعلی
است. مظفر هم در کنارش ایستاده بود. نگاهشان که به من افتاد، صدای خنده شان بلندتر
شد. مات و مبهوت آنها را تماشا می کردم که مظفر رو به غلامعلی گفت: شنیدی پدربزرگ
حسین به علت خفگی در آب، دندان هاش استخوان شد و ریش هاش مو؟ غلامعلی با صدای بلند
گفت: آره، ولی به حسین نگو ناراحت می شه؟

خواب از چشم هایم پرید و گوش هایم چهار تا شد. تا به خودم آمدم، بحث را عوض کردند.
کار هر شب آنها بود. هر شب سراغ یک نفر می رفتند و فقط کافی بود صدای خنده آنها در
تاریکی شب بپیچد تا همه از خواب بیدار شوند و تماشاچی رفتار آنها باشند. وقتی که از
بیداری بچه ها مطمئن می شدند در گوشه ای خلوت، مشغول مناجات و راز و نیاز شبانه
می شدند. بچه ها خواب را رها می کردند و می رفتند سراغ وضو گرفتن.

مظفر برادر کوچک غلامحسین بود. غلامحسین در کمتر محفلی که یاد خدا در آن جاری و
ساری بود، غایب می شد. دوستان خود را از میان دوستان خدا انتخاب می کرد. آرام بود و
هر کلامی را با آرامش خاصی بیان می کرد.

مدرسه هر روز خلوت تر از دیروز بود. هر روز سر کلاس عده ای غایب می شدند. این به یک
عادت تبدیل شده بود. غیبت هر دانش آموز در سر کلاس، دلیل حضور او در جبهه بود.

روز اعزام، غلامحسین پیشانی بند یا زهرا(س) بر سر داشت. خط شکن عملیات محرم، گردان
سیدالشهدا بود. یکی از نیروهای این گردان، غلامحسین بود که در مرحله دوم عملیات
آسمانی شد و پیکر مطهرش برای همیشه در سرزمین آفتاب باقی ماند.

مظفر، مادر بزرگی داشت به نام «آسیه ننه» که همه عشقش به او و غلامحسین پیوند خورده
بود. وقتی غلامحسین برنگشت، هر روز در کنار در ورودی خانه می نشست و انتظارش را
می کشید و هر روز عصر با گریه هایش دلتنگی خود را از دوری غلامحسین نشان می داد.
نشستن او در کنار کوچه معمایی حل نشدنی برای اهالی «روستای شال» شده بود. وقتی مظفر
می