پاورپوینت کامل ضلع سوم در بین دو تاریخ! ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ضلع سوم در بین دو تاریخ! ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ضلع سوم در بین دو تاریخ! ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ضلع سوم در بین دو تاریخ! ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

۲۳

اشاره

در دوران هشت ساله دفاع مقدس، تمدن معاصر با انسانی مواجه است که از نظر آنها ضد
امنیت است؛ زیرا از مرگ نمی ترسد، آن هم نه برای احساسات صرفاً وطن دوستانه و تهییج
شده ملی. بسیجی این دوران به صورت نظام مند و سیستماتیک و بر مبنای اصولی واقعی و
واقع گرایانه از مرگ نمی ترسد و نمی گریزد. چنین موجودی برای انسان معاصر قابل
شناخت و درک نیست؛ زیرا او خودش در همه حال در همه چیز به دنبال امنیت می گردد.

اوایل جنگ در یکی از محورهای جبهه جنوب چنین شرایطی به وجود می آید. جوان هفده ـ
هجده ساله ای جزء یکی از این گروه های داوطلب می شود. می گویند وقتی گروه به میدان
مین نزدیک می شود و دو سه نفر اول شهید می شوند، این جوان بازمی گردد. رزمندگانی که
از دور شاهد ماجرا هستند، به خیال اینکه این بسیجی پشیمان شده، فوراً داوطلب
جایگزین را تعیین می کنند. بسیجی، به تماشاگران نزدیک شده و یونیفرم خود را درآورده
و به یکی از دوستانش می دهد و تبسم کنان می گوید: «این لباس را امروز صبح تازه از
تدارکات تحویل گرفته بودم و با خود گفتم حیف است…» و دوان دوان به سمت میدان مین
بازمی گردد!نعمت الله سعیدی

آن روزها که هنوز دل و دماغ شعر و شاعری داشتیم و دندانمان درد نمی کرد(!) در جایی
گفته بودیم:

ماییم و عاشقی، به درک هر چه می شود!

یک بار بیشتر که ز دنیا کسی نرفت!

الغرض اینکه، بنده و شما یک بار بیشتر فرصت زندگی کردن نداریم. مگر آنکه مثل
بودایی ها به تناسخ ارواح (و زندگی درباره ارواح در کالبد و بدن های جدید) معتقد
باشیم، که نیستیم. از طرفی این یک بار فرصت زندگی ما، خواهی نخواهی، مصادف شده با
آخرین انقلاب کبیر جهان؛ یعنی انقلاب اسلامی ایران؛ انقلابی که با هشت سال دفاع
مقدس، در کوره جنگی آتشین و آتشبار پخته شد و به شکل نهایی خود رسید. پس عجالتاً
ناچاریم که این انقلاب و این دفاع مقدس را بشناسیم و حداقل بدانیم با چه دوره و
زمانه ای طرف حساب هستیم. هر کس که در این عصر زندگی می کند، در غفلت نفس می کشد و
اگر بمیرد در غفلت خاک خواهد شد. این از این.

ما مردم در یک جغرافیا و دو تاریخ زندگی می کنیم. در این بین، دوران هشت سال دفاع
مقدس، یکی از نقاط تلاقی و طلایی دو تاریخ یاد شده است. دوران یاد شده را بدون درک
ماهیت این دو تاریخ نمی توان فهمید.

تاریخ اول، تاریخ جهان غرب، یا همان تاریخ تجدد و توسعه است. بنابر مبانی این
تاریخ، انسان موجودی است که از توحش به سمت تمدن، از بدویت به طرف تجدد و از
عقب ماندگی به سوی توسعه حرکت می کند. مبدأ این تاریخ در اعماق تاریک غارهای عهد
باستان، جایی که شاید با یک جهش ژنتیکی، یکی از گونه های میمون های تکامل یافته
اولین انسان را به دنیا می آورد، محو و نامعلوم است! برجسته ترین نقطه عطف چنین
تاریخی، همان رنسانس مشهور اروپایی است. بعد از این دوره است که نسل انسان از نظر
فکری و عقلی متحول می شود و قدم در راه توسعه و پیشرفت می گذارد. پیشرفت یاد شده
فقط یک مفهوم صرفاً صنعتی و اقتصادی نیست، بلکه در تمامی ابعاد مختلف سیاسی و
فرهنگی گرفته تا مذهبی و علمی حضور و ظهور دارد. مثلاً در بعد سیاسی حرکتی ست از
دیکتاتوری کور و فردگرایانه به سمت دموکراسی و مردم سالاری؛ حرکت از جامعه بسته به
جامعه باز؛ پیشرفت از دگماتیسم و استبداد فردی، نژادی، دینی و… به لیبرالیسم و
آزادی و جمهوریت، مواردی چون تفکیک قوای سه گانه از مصادیق این پیشرفت و نظام هایی
چون آریتوکراسی و مشروطه و… از مراحل آن است.

توسعه و پیشرفت مذکور از بعد فرهنگی عبارت است از: طی کردن مراحل و منازلی که
نهایتاً به تساهل و تسامح و تکثرگرایی و عرفی سازی و… خواهد رسید. الغرض، این
مفهوم توسعه یک مفهوم جامع و فراگیر است. شما با عینک توسعه یا هر پدیده و فرآیند
انسانی ای که نگاه کنید، تاریخ خاص خودش را دارد. در این راستا هیچ جنبه ای مغفول
نمی ماند؛ چه علمی باشد، چه ورزشی؛ مثلاً در علم شیمی، توسعه همان روندی است که از
کیمیاگری جادوگران عهد باستان و قرون وسطا آغاز شده و به جدول مندلیف می رسد.

به این ترتیب «توسعه» مفهومی عام تر از اقتصاد و سیاست و علوم تجربی و… دارد. یک
جور جهان بینی و مذهب است که ایدئولوژی خاص خودش را به همراه دارد. چیزی ست در ذات
تاریخ. تا آنجا که تاریخ بشریت را باید تاریخ توسعه دانست؛ تاریخی که در واقع با
رسیدن به توسعه ـ حتی اگر نگوییم به تعامل رسیده ـ تمام شده و به پایان خود نزدیک
شده است. اگر احتمالاً در طول این سال ها زیاد دیده و شنیده اید که برخی از فلاسفه
و اندیشمندان و نظریه پردازان مشهور جهان غرب (در امریکا و آلمان و فرانسه و غیره)
دم از اصطلاحی تحت عنوان «پایان شعر و شاعری» «پایان خدا» یا «پایان تاریخ»
می زنند، از همین جهت است. البته این «پایان تاریخ» چنین متفکرانی دقیقاً همان
«آخرالزمان» مورد نظر علمای عالم اسلام نیست؛ اگر چه از جهت مفهوم «پایان» و «آخر»
مترادف و مشابه فرض شوند. بلکه حتی از بسیاری جهات دقیقاً متضاد یکدیگرند. (آنجا که
آنان منظورشان از واژه «پایان» تکامل و یا امور مثبت است، مقصود ما دقیقاً متضاد آن
است و برعکس غرب ماهیت واقعی تاریخی و جهان تاریخی خود را با محوریت «توسعه» (با
همان ادبیات و لحن خودشان) می فهمد و می فهماند و توقع داشت که حداکثر تا پنجاه سال
قبل تمامی تمدن ها و فرهنگ های جهان به کاروان «توسعه یافتگی» پیوسته باشند. جالب
اینکه وقتی در معدود مواردی (مثل وقوع انقلاب اسلامی ایران) چنین اتفاقی نیفتاد و
کسانی پیدا شدند که می توانستند جور دیگری به تاریخ نگاه کنند و آن را بفهمند و
بفهمانند و تفسیر کنند، جهان غرب دو پیشنهاد بیشتر برای دیگران نداشت: ۱. یا به
مکانیسم های توسعه یافتگی تن در دهند و به کشورهای در حال توسعه تبدیل شوند؛ ۲. یا
آماده جنگ و رویارویی تمدن ها باشند.

دوران طلایی هشت سال دفاع مقدس ما دقیقاً در چنین بزنگاهی به وقوع پیوست و در روند
افسارگسیخته توسعه به سبک غربی وقفه ای جدی ایجاد کرد.

امام راحل(ره) می فرمود: «ما در این جنگ ابهت ابرقدرت های شرق و غرب را شکستیم»؛
چرا که جنگ ما با «توسعه» و دفاع از سنت به آن معنا نبود، بلکه گونه ای دیگر نگاه
کردن به تاریخ بود. این نوع نگاه بود که اهمیت داشت. و همین نگاه است که می تواند
به بحث های دراز دامن «سنت و مدرنیسم» در ایران و جهان خاتمه دهد. جنگ ما به «سنت»
مفهومی دوباره بخشید. مفهومی که حالا لازم نیست در تقابل با مدرنیسم مطرح و درک
شود. جنگ ما ثابت کرد که می توان در دنیای معاصر ضلع سومی داشت که از نظر علم و
تکنیک توسعه یافته تلقی شود و از بسیاری از جهات دیگر، نه. در گام بعدی تبعاً و
طبیعتاً چنین تمدنی ادبیات و هنر ویژه خود را خواهد ساخت و خواهد داشت.

برای جهان غرب و نظام تفکر غربی، حتی گاهی «توسعه» با «دین» و «مذهب» نیز تفاوت
دارد. دین و مذهب عبارت