پاورپوینت کامل یکی بود یکی نبود در کربلا یکی نبود ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یکی بود یکی نبود در کربلا یکی نبود ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یکی بود یکی نبود در کربلا یکی نبود ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل یکی بود یکی نبود در کربلا یکی نبود ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

۴۰

چه کسی به شیپور جنگ دمید؟

چرا کسی از شعله ور شدن زبانه های آتش و دود جلوگیری نکرد؟

چرا پس از وضوگرفتن رزمندگان اسلام در کارون، کبوتر صلح بر گنبد مسجد جامع خرمشهر
نشست؟

چه کسی در برابر جاری شدن خون هزاران سینه سرخ مسئول است؟

چه کسی، چرا…

اینها و صدها پرسش دیگر از این نوع، پرسش آنانی است که دفاع مقدس را از زاویه پنجره
خاکی جزو جزئی نگر می نگرند و با دست گرفتن چرتکه عقل دکارتی، پیروزی ها و شکست ها
را تفسیر می کنند؛ آنانی که مرز شعورشان محدود به خط کشی مرزها و سانت کردن نقشه ها
و کالک هاست؛ آنانی که با خاکی شدن بال جنگنده ها و به اهتزاز درآمدن پرچم ها بر
بالای پاسگاه ها هشت سال دفاع مقدس ما را تحلیل و معنا می کنند و گمان می کنند،
قضیه خمینی و یارانش، قصه نبردی بر سر آب و خاک بود و بس.

قصه خمینی و یارانش، قصه ای است ساده، به سادگی قصه ای که مادران در پانزدهم خرداد
برای کودکان در گاهواره خود نقل می کردند. دنیا ناگزیر بود تا شمشیرش را از نیام
بیرون آورد و امام و یارانش هم راهی جز بوسه زدن بر لبه تیغ های برهنه نداشتند؛ چرا
که امام به همه دنیا «نه» گفته بود؛ به دنیایی که فراعنه نوینش دعوی خدایی داشتند؛
دنیایی که هامان هایش برج های بلند شرک بنا کرده بودند؛ در دنیایی که نمرودهایش
مغرورانه بر بلندای برج های خودساخته توحید و یکتاپرستی را نشانه می رفتند، امام و
یارانش به همه «نه» گفته بودند.

به قارون هایی که کلید گنج هایشان بر گرده پا برهنگان و ستم دیدگان جهان سنگینی
می کرد، امام به سامری هایی «نه» گفته بود که هر روز با خلقِ مکتبی، بتی جدید را
می آراستند.

امام و یارانش به همه «نه» گفته بودند، حتی به آخوندهای درباری، به مروجان اسلام
انتقاطی به مبلغان اسلام آمریکایی به آنانی که باور داشتند که امام زمان(عج) در
جزیره خضرا سکونت دارد و کاری هرگز به هتاکی هایی که به قرآن و اسلام می شود ندارد
به آنانی که اسلام را در مسجد و محراب محصور و بهتر بگوییم در آنجا مصادره کرده
بودند.

امام و یارانش نه تنها به آنان «نه» گفته بودند، بلکه سخنی را هم بر زبان آورده
بودند، همه دنیا را مخاطب کلام انبیای الهی قرار داده بود، همه را به توحید و
«عدالت» فراخوانده بود و این «نه» حادثه ای در پیش داشت.

امام و یارانش از عبورممنوع «دنیا» و «دنیاطلبان» گذشته بودند و باید جریمه
می شدند، حتی اگر برمی گشتند؟! تا کسی جرئت نکند «تابو»شکنی را باب کند. «آمریکا را
شیطان بزرگ بخواند»، «آمریکا را بدتر از شوروی و انگلیس را پلیدتر از هردو بنامد،
اسرائیل را غده سرطانی معرفی کند، «سرمایه سالاران را زالوصفت» «متحجرین را احمق»،
دنیا اگر از هابیل می گذشت، از یحیی(ع) می گذشت، دنیا اگر از حسین(ع) و یارانش
می گذشت، باید از خمینی و یارانش هم می گذشت.

دنیایی که به سراغ همه انبیاء و اولیاء رفته بود،

دنیایی که به سراغ حسین(ع) و یارانش رفته بود این بار به سراغ فرزند حسین(ع) و
یارانش آمده بود. همه آمده بودند درست مثل کربلا، حتی آنانی که نمی دانستند در
خمیه گاه خمینی(ره) چه کسانی حضور دارند.

همه طبل ها را به صدا درآورده اند درست مثل کربلا، تا کسی صدای خمینی و یارانش را
نشنوند.

و همه هرچه در دست داشتند به سوی خمینی و یارانش پرتاب کردند درست مثل عاشورا، درست
مثل روزی که یکی آب بر خیمه ها می بست، یک کمی دامان خود را پر از سنگ کرده بود،
یکی…

هرکه، هر کجا بود، با هرچه که داشت به سراغ خمینی و یارانش آمده بودند. فاصله خانه
تا جبهه، یکی با زبانش نیش می زد و یکی با قلمش نیشتر و چون یاران خمینی در جبهه
لختی با آستین عرق از پیشانی پاک می کردند و به آسمان می نگریستند، در آسمان هم،
همه بودند، آواکس آمریکایی، میراژ فرانسوی، میگ روسی، سوپراتاندار انگلیسی، به جرم
«نه» گفتن.

مجتمعهٌ علی قطعیه رحمه و اقتصاء ولده الا القلیل ممن و فی لرعایه الحق فهیم، فقتل
من قتل و سبی من سَبی و اقتصی من اقصی.

جمعی را به