پاورپوینت کامل روایت فتح؛ فتح روایت ۷۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روایت فتح؛ فتح روایت ۷۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روایت فتح؛ فتح روایت ۷۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل روایت فتح؛ فتح روایت ۷۶ اسلاید در PowerPoint :

۶

چارلز اربن آمریکایی را شاید بتوان نخستین پیشتاز در ضبط فیلم های گزارش گونه جنگی
نامید. او در لندن توانست فیلم برداران جنگی را استخدام کند و به ثبت رخدادهای
عملیات آمریکا در فیلیپین و رویدادهای جنگ روسیه و ژاپن بپردازد. در جنگ های جهانی
اول و دوم دوربین ها به طور وسیع در جبهه های متحدین و متفقین به کار گرفته شد و
دوران شکوفایی سینمای مستند جنگ از همان زمان مسیر ترقی را پیمود ودر خلال جنگ
جهانی دوم به شکل کامل خود رسید که یکی از شاخص ترین آنها «پیروزی اراده» بود که در
سال ۱۹۳۴ درباره مجمع عمومی حزب ناسیونال سوسیال (حزب نازی) به فرمان هیتلر و به
وسیله خانم لی ریفنشتال ساخته شد.

اما در ایران از آن زمانی که سینما توگراف وارد کشور شد تا اولین روزهای نیمه دوم
سال ۱۳۵۹ شمسی یعنی صد و هشتاد سال، هیچ جنگی به طور رسمی و گسترده اتفاق نیفتاد.
به همین دلیل هم می توان اوایل مهر ۱۳۵۹ را همزمان با شروع جنگ، ایام تولد سینمای
مستند جنگی در ایران دانست.

گروه تلویزیونی جهاد که بعدها به عنوان گروه روایت فتح نامیده شد، پیشگامان تهیه
فیلم های مستند جنگی بودند که در طول هشت سال به ثبت رخدادهای جنگ پرداختند.

تناسب تکنیک و مضمون در روایت فتح

برقراری ارتباط درست و منطقی بین تکنیک و مضمون و محتوا پیش از هر چیزی به خلاقیت
فیلم ساز و میزان آگاهی و تسلط او بر سینما بر می گردد.

گروه فیلم سازان روایت فتح، به ویژه کارگردان آن نسبت به سینما آگاهی کاملی داشتند
و چون نسبت به مضمون هم به شناخت کافی و عمیق رسیده بودند، تکنیک روایت فتح توانست
به خوبی از عهده بیان مضمون برآید.

شرایط حاکم بر جبهه های جنگ قالب خاصی را می طلبید که سید مرتضی آوینی و همکارانش
بر اثر تجربه و دریافت های درونی پی بردند که چه زبانی را برای انتقال مفاهیم مورد
نظرشان به کارگیرند.

آوینی در این باره می گوید: «من وقتی پشت میز موویلا می نشستم تا فیلم های جبهه را
مونتاژ کنم، می دیدم به جماعتی رسیده ام که به نسبت جدیدی رسیده بودند. واقعه کربلا
سال ها پیش اتفاق افتاده بود. اما این جوانان معاصر تازه با کشف و رسیدن به یک نسبت
جدید با آن ، می جنگیدند. سوال پیش می آمد برای بیان حقیقت این جنگ چه باید کرد. من
دنبال پاسخ این سؤال بودم و باید روح تازه ای در شیوه کلاسیک سینما می دمیدم تا
قادر به بیان آن حماسه ها باشد.»

به اعتقاد او بین مضمون و ساختار باید چنان پیوندی برقرار باشد که نتوان آنها را از
هم جدا کرد. در روایت فتح این اتفاق به شایستگی رخ داده است. برنامه دارای ساختاری
یک دست و واحد است که اجزای آن انفکاک ناپذیرند و حذف هر کدام به کل برنامه لطمه
می زند.

آوینی در مورد تکنیک سینما می گوید: «من تلقی متفاوتی که از تکنیک سینما وجود دارد
را عملا در تجربیات فیلم سازی خودم دیدم و تجربه کردم و معتقدم سینما در ذات خودش
دو جهت کاملاً متفاوت و حتی متضاد دارد که فیلم ساز متناسب با روح خودش و اعتقادش
به یکی از این دو تلقی پای بند می شود و عمل می کند.

سینما هم می تواند عرصه ای برای انعکاس دست نایافتنی ترین رؤیاهای بشر باشد و هم از
این قابلیت برخوردار است که چون آیینه ای در برابر واقعیت عالم قرار بگیرد؛
بی آن که تصرف و تغییری در آن صورت دهد آن را به نمایش بگذارد و من گرچه ستایش
می کنم توانایی های سینما را در جهت کالبد بخشیدن به رؤیاهای بشری، اما به قابلیت
دومی که در ذات سینما وجود دارد علاقه بیشتری دارم.»

به همین جهت او قالب مستند را برگزید. چرا که معتقد بود مستند از قابلیت بیشتری
برای انتقال حقایق برخوردار است و دخل و تصرف کمتری در آن صورت می گیرد. به همین
خاطر برای مخاطب باورپذیرتر است.

او در این باره می گوید: «برای سینما آیینه سانی یا عدم تصرف در واقعیت بسیار
دشوارتر است. چرا که اصلاً وجود سینما عین تصرف در واقعیت است. پس زمان و مکان را
تقطیع می کند و با چیدن دوباره این قطعات در کنار هم توهمی از واقعیت را به نمایش
می گذارد، اما اگر چنین است، آیینه سانی چه مفهومی به خود می گیرد. آیینه سانی یعنی
این آفرینش مجدد تا آنجا نزدیک به واقعیت باشد که انگار هیچ تصرف و تغییری در آن
صورت نگرفته و این با عنایت به چگونگی تولید فیلم بسیار دشوارتر است. چرا که فیلم
از سوی دیگر مجلای خود فیلم ساز است و تا شخص فیلم ساز یا کارگردان معرفتی نسبت به
واقعیت نداشته باشد. نتیجه کار او به واقعیت نزدیک نخواهد شد.»

آوینی معتقد بود برای آیینه سانی سینما و این که قابلیت تجلی حقیقت را پیدا کند
باید موانع سر راه تجلی حقیقت را از میان برداشت. بخشی از این موانع در درون فیلم
ساز نهفته است. پس او باید آلودگی ها و آلایش های درونی اش را زدوده و خود را از
میان بردارد تا درون او چون آیینه قابلیت تجلی حقیقت را پیدا کند.

بنابراین در روایت فتح، علاوه بر ارتباط قلبی و انسی فیلم ساز با واقعه جبهه او تا
حد امکان موانع سر راه بروز حقیقت مثل میکروفون، گزارشگر و غیره را حذف نموده است.

هم گنی میان موضوعات و سازندگان روایت فتح

جنگ عرصه تجربه نشده ای را در برابر دیدگان هنرمندان فیلم ساز پدید آورد. از طرفی
امام(ره) و مردم معتقد بودند که این جنگ یک جنگ اعتقادی است و با سایر جنگ ها تفاوت
اساسی دارد. بنابراین در فیلم سازی برای جنگ هم باید این تفاوت لحاظ شود. به همین
دلیل در آن سال ها

فیلم هایی مورد پذیرش مردم قرار می گرفت که بر مبانی دینی و اعتقادی جنگ تأکید
داشتند.

روایت فتح هم نگرشی دینی و هم اعتقادی نسبت به جنگ داشت. سید مرتضی آوینی صریحا
بیان می کند: «اگر این جنگ از زمره جنگ هایی بود که در قرون اخیر در کره زمین رخ
داده من خود از اولین کسانی بودم که از نظرگاهی مخالف با جنگ فیلم می ساختم.»

آوینی و دیگر فیلم سازان روایت فتح معتقد بودند در جبهه های نبرد حق علیه باطل
حقایقی ماورای اتفاقات نظامی رایج، در جریان است. آوینی در این باره می گوید:

«ما در ساخت روایت فتح غالباً بر وجوه تمایز جبهه های جنگ خود با دیگر جنگ ها و
ابعاد عرفانی جنگ تکیه داریم و معتقدیم که ریشه پیروزی های ما نیز در همین جاست.
این مسأله در تدوین فیلم ها تأثیر رکنی و بنیادی دارد. ما هرگز به ابزار جنگ و یا
ماشین جنگ در فیلم های خود اصالت نمی دهیم. در تدوین فیلم ها ما هر چه را که ریشه
در غیر ایمان داشته باشد حذف می کنیم. شجاعت های حقیقتی را باقی می گذاریم و
تهوّرهای ماجراجویانه و ناشی از تکبر را حذف می کنیم. در برابر ماشین جنگ و ابزار
جنگ به ایمان بچه ها اصالت می دهیم.»

«ایمان و حضور امت مسلمان، دو عنوان از اصلی ترین عناوینی ست که جنگ را از سایر
جنگ های دنیا تمایز می بخشد.

علاوه بر این که فیلم ساز باید وجوه تمایز دفاع مقدس را دریابد، خود هم باید اهل
ادراک آن معانی باشد. آوینی در این باره می گوید: «تنها کسانی می توانند در مورد
جنگ فیلم بسازند که با این جنگ و مبانی اعتقادی آن پیوندی کامل داشته باشند.»

«فیلم ساختن درباره آدم های جنگ با توجه به روحیات حاکم بر آنها که همان روحیات
مجاهدان صدر اسلام است، تنها از عهده کسانی برمی آید که خود، جهاد در راه خدا را
بشناسند و به آن معتقد باشند و راه های جبهه را بهتر از راه های شهر بشناسند.»
«بنابراین ما باید افرادی را تربیت می کردیم که از یک سو بسیجی بودند و از سوی دیگر
فیلم ساز، در آغاز، کار جمع کردن این دو در یک نفر محال می نمود اما رفته رفته
امکان پذیر شد و ما آموختیم که چگونه می توان افرادی این چنین تربیت کرد.» «اگر در
میان گروه ما آمادگی برای شهادت نمی بود نمی توانستیم موفق باشیم. جبهه و جنگ
عرصه ای نبود که فقط پای تکنیک و هنر در میان باشد. بزرگ ترین کارگردان های سینما
هم اگر آماد گی برای مرگ نمی داشتند نمی توانستند موفق باشند. هیچ کدام از ما تجربه
فیلم سازی نداشتیم، اما آمادگی برای مرگ داشتیم و این کافی بود. وقتی عملیات نزدیک
می شد بچه ها را در نمازخانه واحد جهاد جمع می کردیم و آنان داوطلبانه به میدان
می آمدند و توفیق ما هم در همین بود که انگیزه ما کاملاً اعتقادی بود. از سال ۶۵
ابراهیم حاتمی کیا هم به ما پیوست. او تنها کسی بود که از قبل تجربه فیلم سازی
داشت، اما او هم اگر عاشق شهادت نمی بود در میان ما جایی نداشت.»

فیلم سازی به شیوه اشراقی

آوینی در مستند سازی شیوه ای را دنبال می کرد که خود آن را شیوه اشراقی در
فیلم سازی می نامید. این اصطلاح را اولین بار او به کار برد و بعد او هم کسی آن را
پی گیری نکرد.

فیلم سازی به شیوه اشراقی، قبل از آن که به توان و تکنیک سینمایی فیلم ساز وابسته
باشد به ادراک و برداشت او از حقیقت موضوع بر می گردد و نسبتی که او با حقیقت
برقرار می کند.

فیلم سازان روایت فتح و در رأس آنها سید مرتضی آوینی برداشتی عرفانی و شهودی از
دفاع مقدس داشتند. همین نگرش عرفانی و اشراقی نسبت به جنگ بر فیلم سازی آنها اثر
گذاشت. به همین جهت در روایت فتح رزمندگان عارفانی تصویر می شوند که ره صد ساله
عرفا را بی خبر از اصطلاحات پر طمطراق عرفان عملی و نظری، یک شبه طی کرده اند. اگر
روایت فتح نگاه عارفانه دارد به خاطر این است که خود فیلم ساز عارف است و عرفان
نهفته در لایه های پنهانی جنگ را ادراک کرده. پس توانسته است بخشی از آن عرفان
(توجه کنید فقط بخشی از آن) را به تصویر بکشد.

اگر فیلم های روایت فتح از پیچیدگی های جلوه فروشانه عالم سینما اعراض دارد و ذات
سینما خود را آیینه ای در برابر واقعیت قرار داده به خاطر آن است که حقیقت جبهه های
جنگ فرصت و امکان جلوه گری یابد.

ابراهیم حاتمی کیا در این باره می گوید: «آوینی همواره به من می گفت من به شیوه
اشراقی فیلم می سازم» گویا این شیوه ای بود که خودش آن را ابداع کرده بود و تنها
خودش آن را می شناخت. چرا که او در صورت نمی ماند. همواره عالم ظاهر را تأویل و به
اصل و معنای هر چیزی رجوع می کرد. او تأویلی می اندیشید. و تأویلی فیلم می ساخت.
فیلم سازی اش نوعی ذوق درونی و معرفت شهودی بود.

خود مرتضی آوینی در این باره می گوید: «اثر سینمایی یک کارگردان پیش از آن که مراحل
عملی را طی کند در نسبتی که او با جهان برقرار می کند خلق می شود. یک اثر سینمایی
به واسطه سوبژکتیویته یک فیلم ساز خلق خواهد شد و هر کس در عوالمی خاص می زید. مهم
این است که این عوالم یک کارگردان تا چه حد به حقیقت عالم نزدیک است. جنگ هشت
ساله ای که ما از سرگذراندیم واقعیتی است که بسیاری درباره آن فیلم ساخته اند، اما
در کدام یک از این فیلم ها حقیقت آن انکشاف یافته است. و البته هیچ کس نمی تواند
آیینه مطلق باشد و خواه ناخواه رشحاتی از درون او نیز در اثرش پیدا خواهد آمد.»

آوینی در مورد شیوه اشراقی می گوید: «ما در گروه روایت فتح شیوه مستندسازی خودمان
را اشراقی می خواندیم. زیرا ما به تجربه دریافته بودیم که حقیقت هستی امکان ظهور در
سینما را دارد؛ منتها باید تکنیک و تکنولوژی سینما را که همواره مانع و حجاب این
تقرب هستند، اهلی کرد. و این اهلیت اگرچه با مهارت فنی نسبتی غیرقابل انکار دارد،
اما بیش از هر چیز به نسبتی رجوع دارد که فیلم ساز با عالم وجود خود برقرار می کند.
بنابراین خودمان را یکسره تسلیم واقعیتی می کردیم که در جبهه ها وجود داشت.» پیامد
این فرهنگ اشراقی چنان که خود آوینی هم اشاره می کند، روایت حقایق جبهه های نبرد و
عرفان و معنویت آن فضاست.

شهود زمان و مکان در روایت فتح

در برنامه روایت فتح، ارتباط و پیوند تنگاتنگی بین دفاع مقدس و نهضت بزرگ عاشورا
برقرار است. عاشورا و کربلا در اندیشه شهید آوینی دارای جایگاه ویژه ای است. از ای