پاورپوینت کامل آخرین سجده سید;نگاهی به زندگی و جهاد شهید سعید جعفری ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آخرین سجده سید;نگاهی به زندگی و جهاد شهید سعید جعفری ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آخرین سجده سید;نگاهی به زندگی و جهاد شهید سعید جعفری ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آخرین سجده سید;نگاهی به زندگی و جهاد شهید سعید جعفری ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

۳۶

پس از دیری انتظار، آن روز به یاد جد غریبش، حریم سجده گاه را برای اجابت خون
برگزید تا مظلومیت را تمام کند.

سال ها پیش از آن، در دوازدهم بهمن سال ۳۱ قصرشیرین نظاره گر مولودی از سلاله
زهرا(س) بود که رسم صلابت را برای دیار غرب به ارمغان آورد. با چهل واسطه به امام
حسن مجتبی(ع) می رسید. پدرش مسئول گمرک خسروی بود، نامش را محمدسعید نهاد. از همان
دوران کودکی با بقیه فرق داشت. تیزهوشی و استعداد بالا، او را تا گرفتن دیپلم ریاضی
و پذیرش در دوره کارشناسی پیش برد؛ اما آموزه های دینی بیش از هر چیز دیگر برای او
اهمیت داشت. در شانزده سالگی در مساجد و جلسات مذهبی به ایراد سخن می پرداخت.

خوش سیما بود و خوش سیرت. ایمان و توکل در وجود او امتداد داشت. پشتکار سعید راه
نفوذش به هر در بسته ای بود؛ حتی در اهل سنت و اهل حق؛ وجاهت خاصی نزد آنان داشت.
شخصیتی تأثیرگذار شده بود و کلامش به راحتی شعاع قلب ها را درمی نوردید. از همان
آغاز با مشاهده حرکت های مروجین مکتب های انحرافی و موسیونرهای مسیحی، مبلغان بهایی
و گروه وحدت نوین جهانی که رهبری آن در کرمانشاه مستقر بود، به مناظره و مبارزه با
آنها به پا خواست و تا می توانست بذر روشنگری را در میان اقشار مختلف جامعه پاشاند.
از اولین فعالیت های سیاسی او، پخش اعلامیه های حضرت امام(ره) در خرداد ۴۲ بود.

شهید امیرسپهبد صیادشیرازی از سعید به عنوان نقطه عطفی در زندگی خویش یاد می کند.
او سال ۱۳۵۰ با سعید آشنا شد: «آشنایی من با سعید، آغاز آشنایی من با مربیان دینی
بود؛ سعید برای من همچون پلی بود به جهان معرفت و معنویت».

شجاع بود و هراسی از هیچ کس نداشت. در سخنرانی ها از مبارزه و قیام بر حکومت
می گفت. نام او از سال ۵۲ در گزارش های هفتگی ساواک تکرار می شد. یک سال بعد،
فعالیت سیاسی خویش را گسترش داده، در استان های ایلام، کردستان، همدان و تهران نیز
سخنرانی کرد. همان سال ازدواج کرد و سال ۵۴ صاحب فرزندی شد. نام او را محمدصالح
گذاشت.

در مکتب سعید، شاگردان بسیاری تربیت شدند که وابستگی عمیقی به او داشتند. «شورای
یاوری تهی دستان» نتیجه دعوت سعید از علمای بانفوذ، بازاریان و ثروتمندان خیر
کرمانشاه برای کمک به فقرا و تهی دستان بود؛ مجموعه ای که توانست از مستضعفین
دست گیری کند.

ارتباط گسترده و تنگاتنگ سعید با روحانیت و نقش محوری او به عنوان حلقه رابط میان
علمای منطقه «جامعه روحانیت مبارز کرمانشاه» را در سال ۵۶ پایه ریزی کرد.

همراهی سعید با آیت الله نجومی در ساماندهی و پخش اعلامیه های حضرت امام(ره) توانست
آتش انقلاب را در منطقه شعله ور سازد و همین همکاری متقابل بود که در سازماندهی
تظاهرات و جلوگیری از انحراف حرکت های مردمی نقش اساسی را ایفا کرد.

سال ۵۶ آغاز حرکت نظامی در کارنامه سعید بود. هفت گروه نظامی مخفی را تحت آموزش های
تخصصی نظامی قرار داده و مهیای فعالیت های نظامی کرد. شبکه هفت گانه نظامی او
بسیاری از مراکز فساد و مشروب فروشی ها را به تعطیلی کشاند و انقلاب را به طرز
چشمگیری در منطقه رشد داد. درست همین زمان بود که ساواک او را شناسایی کرده، تحت
تعقیب قرار داد.

فتنه «سالار جاف» و تعرض چماق داران او به مردم که با سکوت و حمایت شهربانی در
شهرهای غربی کشور همراه بود، می رفت تا شعله های فروزان انقلاب را در منطقه رو به
خاموشی نهد که سعید با راه اندازی تحصن بزرگی از علما و بزرگان منطقه، این فتنه را
در نطفه خفه کرد. در زمان شکل گیری تحصن، سعید توسط ساواک دستگیر و زندانی شد.
تطمیع ساواک آغاز شد. سعید، پیشنهاد بورس تحصیلی خارج از کشور را نپذیرفت و تحت
شکنجه شدیدتری قرار گرفت. در نهایت، سعید دست به اعتصاب غذا زد.

چند ماهی به انقلاب مانده بود که در پی آزادی زندانیان سیاسی، «سعید» نیز آزاد شد.
هرج و مرج و ناامنی در پی رهاسازی شهر کرمانشاه توسط شهربانی، مردم را به ستوه
آورده بود. سعید با سازماندهی نیروهای خود، کمیته حفاظت شهری را در اوایل آذر ۷۵
تشکیل داد و کرمانشاه را به چهارده منطقه تقسیم کرد و مساجد را به عنوان پایگاه
انتخاب نمود. کار تا آنجا پیش رفت که رادیو مسکو، سقوط انتظامی کرمانشاه و تشکیل
نخستین کمیته حفاظت شهری توسط جوانان شهر را گزارش کرد.

تشکیل کمیته حفاظت شهری، ایده خوبی به سعید داد. نیمه دوم آذر همان سال، سعید
پایگاهی در ارتفاعات برف گیر «خورین» حد فاصل کرمانشاه و کامیاران راه اندازی کرد و
نخستین آموزش نظامی متمرکز نیروهای انقلاب و هسته نخستین مجموعه ای که بعدها «سپاه
پاسداران» نام گرفت، شکل پذیرفت. سعید در دی ماه پایگاه دیگری در منطقه «چقانرگس»
حد فاصل کرمانشاه و ماهیدشت راه اندازی کرد و گروه دیگری را به همت «شهید سرگرد
علی داد همتی» به عنوان مسئول آموزش نیروها، تحت آموزش های نظامی قرار داد. نیمه
دوم دی، تعدادی از نیروهای آموزش دیده این دو مجموعه برای حفاظت از جان امام(ره) به
تهران اعزام شدند.

با به ثمر نشستن انقلاب، سعید نیروهای پایگاه خورین و چقانرگس را به اردوگاه
پیش آهنگی «خضر زنده» انتقال داده و آنجا را مقر اصلی خود قرار داد که با عنوان
سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، تحت فرماندهی وی فعالیت خود را آغاز کرد. این پایگاه
اکنون به نام پادگان شهید منتظری، بزرگ ترین پادگان آموزشی سپاه پاسداران انقلاب
اسلامی در کشور است.

از دیگر فعالیت های سعید در آغاز پیروزی انقلاب اسلامی، همکاری با آیت الله جلیلی،
آیت الله محمدی عراقی و آیت الله عبداللهی اصفهانی جهت تشکیل دادگاهی برای اجرای
حدود و اعمال تعزیرات شرعی بود که هسته اولیه دادگاه انقلاب کرمانشاه شد.

اوایل اسفند ۵۷ سعید به خدمت مراد خویش حضرت امام(ره) رسید و گزارشی از نیروهای
آموزش دیده در اردوگاه های خورین، چقانرگس و پادگان خضرزنده را خدمت حضرت امام(ره)
ارائه داد و تجهیز تسلیحاتی این نیروها و راه اندازی یک نیروی نظامی مستقل در منطقه
و همچنین توجه بیشتر مسئولین به مسائل کردستان را تقاضا کرد. حضرت امام(ره) آقای
لاهوتی و سپهبد قرنی را مسئول پی گیری کرد که در نتیجه، آقای لاهوتی برای بازدید از
پادگان خضرزنده و اقدامات انجام شده به کرمانشاه سفر کرد.

تشدید درگیری ها در کردستان و سقوط منطقه شهری سنندج و محاصره پادگان لشکر ۲۸ ارتش
به وسیله گروهک ها، سپهبد قرنی را واداشت که با تفویض تمام اختیارات به سعید در
مورد فرماندهی نیروهای نظامی منطقه غرب، نیروهای تحت امر او را به مدد بطلبد. سعید
نیز با استقرار در پایگاه هوانیروز کرمانشاه و هماهنگی عملیات هوایی با پایگاه
هوایی نوژه، عملیاتی را در سنندج آغاز نمود و با خاموش کردن آتش نیروهای مهاجم به
پادگان لشکر ۲۸ و هلی برد نیروهایش به داخل آن، نخستین عملیات نظامی انقلاب را در
۲۸ اسفند ۵۷، یعنی تنها ۳۶ روز پس از پیروزی انقلاب اسلامی، با موفقیت کامل رقم زد.
در این عملیات با به شهادت رسیدن نخستین شهیدان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، شهید
«امیرشاه رضایی» و برادران شهید «امیر و حسین اشک تلخ» پادگان لشگر ۲۸ و تسلیحات آن
از سقوط حتمی نجات یافت و سنندج از تصرف گروهک ها خارج شد.

در فروردین ۵۸ پس از آزادسازی و تأمین سنندج، سعید نیروهای درگیر در سنندج به همراه
گروه میثم (یکی از گروه های هفت گانه مخفی تحت امر سعید) را به سمت مهاباد گسیل
داشت. آن روزها مهاباد به وسیله نیروهای ضدانقلاب سقوط کرده بود. این نیروها به
صورت مردمی وارد شهر شده و پس از غلبه بر ضدانقلاب تا چند ماه در قالب دو گروه
نظامی و فرهنگی در مهاباد فعالیت خود را ادامه می دادند.

نفوذ گسترده سعید در میان اقوام مختلف کرد منطقه، اعتبار و وجاهت ویژه ای برای او
ساخته بود. در جریان درگیری نیروهای ضدانقلاب و عناصر وابسته به پالیزبان و… در
شهرستان های کرد و گهواره که مشکلات عدیده ای برای مردم به وجود می آورد با همت
سعید و ارتباط نزدیک با بزرگان آن مناطق و طرح واگذاری امنیت این دو شهر به نیروهای
انقلابی بومی، اغتشاشات درازمدت بدون درگیری و مداخله خاتمه یافت.

در اوایل مردادماه سال ۵۸ نیز با سقوط پایگاه سپاه مریوان به دست گروهک ها و
قتل عام خانواده پاسداران منطقه، سعید با مسلح کردن بزرگان محلی مدافع انقلاب و
تقویت ایشان در پی حل مشکل برآمد. این نیروها با حرکت از روستا به شهر تحت فرماندهی
یکی از دوستان نزدیک سعید، مریوان را محاصره کرده، مانع ارتباط گروهک ها با عقبه
شدند. دکتر مصطفی چمران به عنوان نماینده دولت وارد منطقه شد و همراه سعید با سران
گروهک ها مذاکره کرد و دست آخر گروهک ها بالاجبار مریوان را ترک کردند و به سمت
پاوه رفتند.

مدتی بعد، حضور گروهک ها در پاوه مشکلاتی را پدید آورد که مردم را به واکنش واداشت
و منجر به تحصن اعتراض آمیز ایشان در فرمانداری پاوه شد. نیروهای ضدانقلاب نیز در
منطقه ای به نام «قوری قلعه» در اطراف پاوه جمع شدند تا حمله قریب الوقوع خود را به
پاوه طراحی کنند. در آن فضای متشنج، سعید در اقدامی شجاعانه با همراهی آیت الله
اشرفی اصفهانی، آیت الله کاظمی و آیت الله خرمشاهی، در جمع مردم متحصن در فرمانداری
پاوه حضور یافت. او با سخنرانی و اعلام حمایت از متحصنین، شخصاً خطر مذاکره با سران
گروهک ها در قوری قلعه را به جان خرید و سعی در ختم غائله داشت. اما پیش از آن،
ضدانقلاب، مسلحانه به پاوه حمله کرد و شهر را بجز مقر پاسداران و پاسگاه ژاندارمری
به تصرف خود در آورد.

پس از سقوط شهر، شهید چمران و شهید فلاحی با بالگرد به پاوه آمدند. شهید چمران خود
را به مقر پاسداران پاوه رساند و شهید فلاحی برای تدارک نیرو و تجهیزات مورد نیاز
به کرمانشاه بازگشت. در این هنگام سعید در دو مرحله، تسلیحات و نیروهای جان بر کفی
را به فرماندهی شهید «آیت شعبانی» و آقای «عبدالعلی بوچانپور» درون حلقه محاصره
پاوه اعزام کرد و از سوی دیگر با همراهی «آیت الله حاج آخوند» تلاش هایی را برای
کمک به مقاومت بی نظیر محاصره شدگان پاوه آغاز نمود که سرانجام به صدور پیام تاریخی
امام(ره) به ارتش درباره آزادسازی پاوه منجر شد.

سعید بر اساس شناخت عمیقی که از ژئوپولیتیک منطقه کردستان داشت، تلاش هایی را برای
صدور امان نامه برای برخی از سران اقوام محلی کردستان که به خاطر جرایم کوچک یا
سوءتفاهم به عراق گریخته بودند، آغاز کرد. این تلاش ها باعث شد بسیاری از آوارگان
کرد به شهرها و روستاهای خود بازگردند و ناهنجاری های بسیاری که در پی این آوارگی
برای منطقه به وجود آمده بود، پایان پذیرد. از سوی دیگر همراهی بسیاری از این اقوام
با انقلاب در مقاطع بعدی، خصوصاً در زمینه تشکیل گروه «پیش مرگان کُرد مسلمان» نقش
به سزایی داشت. از دیگر اقدامات سعید، اسکان مهاجران کردی که در خطر قتل و غارت
گروهک ها قرار داشتند در شهر کرمانشاه بود. او همچنین برای جلب اعتماد طوایف محلی،
برخی از افراد ذی نفوذ و نیازمند منطقه را مورد حمایت مالی نظام قرار داد. طرح
تشکیل گروه پیش مرگان کرد مسلمان با حمایت شه