پاورپوینت کامل ما که رفتیم، شما به سلامت;یادداشتی درباره عروج غمگنانه شهید علی درویش ملا ۲۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ما که رفتیم، شما به سلامت;یادداشتی درباره عروج غمگنانه شهید علی درویش ملا ۲۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ما که رفتیم، شما به سلامت;یادداشتی درباره عروج غمگنانه شهید علی درویش ملا ۲۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ما که رفتیم، شما به سلامت;یادداشتی درباره عروج غمگنانه شهید علی درویش ملا ۲۱ اسلاید در PowerPoint :

۱۶

همیشه لبخندی بر لب داشت، «علی درویش ملا»، در جبهه هیچ وقت ساک یا کوله ای نداشت،
خیلی درویش بود! انگشتر و تسبیح اش را نیز هدیه داده بود تا هیچ جلوه ای از دنیا
آویزانش نباشد و بعد از نماز مهرش را که سنگی از سنگ های بیابان بود، می بوسید و به
گوشه ای پرت می کرد و برمی خاست و دنبال کارش می رفت؛ جان را در طبقی از اخلاص
نهاده و جان برکف بود و همیشه با وضو بود و قدم که می زد گویی از مسجدی به مسجدی
می رود و در نماز است و گویی در عرش خداست، نه بر فرش زمین!

از نیروهای کادر سپاه بود و در تیپ مستقل اطلاعاتی ۳۱۳ حرّ در قرارگاه نجف و در کار
طرح و برنامه اطلاعات و عملیات همانجا که سرداران حاج حسین الله کرم و حاج سعید
قاسمی و جلال مهربان و حاج حمید میرزایی هم بودند و سردار شهید سیدرضا شرافتی و علی
نصراله و محمود رضایی و حجت تک پا و حشمت تک پا و حاج آقا شاه حسینی که مسئول
مهندسی رزمی بود و برادر سه شهید؛ بهمن ژاژیانی هم بود و شهید خیدان مرادی و خورشید
و… علی درویش هم بود و جبهه خانه اولش بود و زن و فرزند پیش پدر و مادر در تهران
که خانه دومش بود… به تعبیر حضرت امام(ره)، جنگ جهانی سوم بر علیه ما بود و روزها
به سرعت برق می گذشت.

بعد از عملیات کربلای پنج و هشت و عملیات مرصاد به عظمت کار بچه ها و غوغایی که
کردند و جنگ به پایان رسید، سلاحش به کُلتی تبدیل شد و جزو نیروهای تأمین پرواز در
خطوط هوایی قرار گرفت و بعدهم که اثرات جانبازی اعصاب و روان و بعد از آن اثرات
جانبازی شیمیایی اش عود کرد، بازخرید شد و به رانندگی تاکسی پرداخت و بعدهم خانه
نشین شد؛ حال با اوج گرفتن اثرات جانبازی و مصرف قرص ها و داروهای سنگینی چون
«سُدیم والپراید» و «اُگاسْتُو» و «لوسْتِران» و «اسپری های سِرِوِنْت و بِکُوتایْت
و سالْمِتُرول و فِلُوکسی تایْت…» به راستی بدحال و به شدت تنگ دست بود. خانه اش
را فروخت، خانه پدریش هم فروخته شد و به بهانه هوای خوب و مناسب به روستای «چلندر»
از توابع نوشهر نقل مکان کرد، حالا مجبور بودند همه با هم، همراه با پدر و مادر در
یک اتاق زندگی کنند.

در دهه اول محرم هر سال در این اواخر به تهران می آمد و در هیئت محبان الحسین(ع) در
۱۸ متری تختی در جنوب تهران در کنار دوستان قدیم و یاران و هم سنگران قدیمش
می ماند، تا اینکه روز عروج غم انگیزش در شب جمعه ۱۷/۵/۸۷ رسید، در «چلندر» و بر
سرِ سفره شام بودند که احساس تنگی نفس و تنگی سینه کرد و برعکس احساس دلتنگی نداشت،
پسرش حسن می گوید: از سر سفره بلند شد، بشکنی هم زد و گفت: «ما که رفتیم، شما
بمانید به سلامت…» و رفت، چند دقیقه بعد در حالی که سرفه های شدیدش به نفس نفس
زدن رسید، افتادم، سرش هم به لبه کاشی ها خورد و شکافت و خون شیمیایی اش جاری شد،
بالای سرش که رسیدند نفس های آخر را می کشید… و همه در چلندر خواب بودند…

فردای آن روز، در روز جمعه ۱۸/۵/۸۷ با حضور پنج نفر از همرزمانش که از تهران آمدند
و جسم پاکش را شستند، غریبانه در چلندر تشییع و به خاک سپرده شد. دوستانش نیز تا
آمدند به خود بیایند، اعلامیه شهادتش چاپ شده به دستشان رسید. نوشته بودند:

با نهایت تأسف و تأثر، سومین روز درگذشت جانباز دفاع مقدس، مرحوم مغفور شادروان
«علی درویش ملا» فرزند دلبند حاج ابراهیم درویش ملا را به اطلاع کلیه بستگان و
دوستان و آشنایان محترم می رساند…

و این دوستان و آش