پاورپوینت کامل عکاس صدام همچنان بهت زده از تصاویر جنگ است! ۲۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عکاس صدام همچنان بهت زده از تصاویر جنگ است! ۲۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عکاس صدام همچنان بهت زده از تصاویر جنگ است! ۲۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عکاس صدام همچنان بهت زده از تصاویر جنگ است! ۲۲ اسلاید در PowerPoint :

۳۸

نویسنده: رابرت فیسک / ۵ آگوست ۲۰۰۴ / بغداد

اشاره: رابرت فیسک از نویسندگان منتقد روزنامه ایندیپندنت است که در نقد سیاست های
آمریکا نیز مطالب بسیاری دارد. وی همچنین کتاب مفصلی درباره حمله آمریکا به عراق
دارد و تجربه حضور در خاورمیانه را نیز داراست. متن حاضر سند جالب توجهی از نوع
اعزام نیرو و رفتار ارتش عراق با مردم و سربازان خویش است و گرچه خالی از تحریف
نیست ولی به خوبی فضای جبهه عراق را نشان می دهد که چگونه مشروبات الکلی به
یاری شان آمده است!!!

«من بالا آورده ام!» این را موفاک فتحی داوود می گوید و شما باید بدانید چرا. سه
سرباز جوان خودشان را به درخت های تپه بیرون سلیمانیه رسانده اند. آنها از نبرد
سختی که علیه ایرانی ها در کوه های ماووت بوده عقب نشینی کرده اند! صدام دستور داده
که همه فراری ها باید تیرباران شوند. داوود یکی از اعضای اصلی تیم تصویربرداران
خبری ارتش عراق بوده است. او مجبور نبوده ببیند ولی او یک راوی بوده است.

آنها بین ۲۰ تا ۲۶ سال سن داشتند. همه آنها یک چیز را می گفتند: «دسته ما از هم
پاشید و ما به دستور فرماندهان عقب نشینی کردیم.» همه آنها گریه می کردند.
می خواستند زنده بمانند. نمی توانستند باور کنند که کشته خواهند شد. شش یا هفت نفر
در جوخه آتش بودند. همگی شان دستان شان را روی سرشان گذاشته بودند. آنها در حالی که
گریه می کردند تیرباران شدند. سپس فرمانده جوخه آتش جلو رفت و تیری به پیشانی آنها
زد. ما به این «تیر خلاص» می گوییم. بلی، کشتن از روی ترحم! چه آسان عراقی ها از ما
یاد گرفته اند!

داستان موفاک داوود غیرعادی است. او به مدت هشت سال، سرتیم تصویربرداران جنگی ارتش
عراق در جنگ علیه ایران بوده است. او همچنین زمانی که آمریکایی ها در سال ۲۰۰۳ به
بغداد یورش آوردند را فیلمبرداری کرده است. وی اینک نیز برای اداره وزارت امور
داخلی عراق فیلمبرداری می کند.

تصاویر قدیمی، داوود را با یک دوربین آریفلکس و موهای بلند نشان می دهد. او معتقد
است که فیلم مستند همیشه می تواند بر معنای ویدئو غلبه کند. وی می گوید: «همکاران
من پیش از رفتن ما به خط مقدم مشروب می خوردند. یکی از دوستانم به قدری مشروبات
عراقی خورد که کاملا پر شد چرا که او مطمئن بود با رفتن به خط مقدم کشته خواهد شد!
ولی زنده ماند.»

دیگران این کار را نکردند. اولین اعدامی که موفاک دیده بود پسر جوانی در بیرون از
بصره بود. او متهم به فرار از خدمت شده و محکوم به اعدام بود. یک خبرنگار روزنامه
جمهوریه کوشیده بود تا وی را نجات دهد. او به فرمانده گفت: «او یک شهروند عراقی
است. او نباید بمیرد» و فرمانده پاسخ داده بود: «این به تو مربوط نیست!» و اینچنین
تقدیر او بر مرگ بود.

«نه او گریه نمی کرد اما پیش از اعدام می گفت که من پدر چهار فرزند هستم.» او برای
زنده ماندن التماس می کرد و می پرسید: «چه کسی از همسر و فرزندان من مراقبت خواهد
کرد؟ من یک مسلمانم. تو را به خدا! به خاطر صدام! به خاطر خدا! من بچه دارم. من
سرباز رسمی نیستم. من نیروی ذخیره ام. من از جنگ فرار نکردم. گردان من متلاشی شد.»
اما فرمانده شخصاً به سر و قفسه سینه او شلیک کرد و بعد سیگاری را روشن کرد. سپس
دیگر سربازان ارتش دور او حلقه زدند و در حالی که کف می زدند می گفتند: «زنده باد
صدام!».

وقتی موفاک