پاورپوینت کامل اگر جنگ را حس نمی کردم، باز هم درباره اش می نوشتم ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اگر جنگ را حس نمی کردم، باز هم درباره اش می نوشتم ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اگر جنگ را حس نمی کردم، باز هم درباره اش می نوشتم ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اگر جنگ را حس نمی کردم، باز هم درباره اش می نوشتم ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

۱۴

امتداد: آقای امیرخانی! چرا در حوزه ادبیات دفاع مقدس، قالب خاطره بر سایر قالب ها، مثل رمان، داستان و… غلبه داشته و ما شاهد آن هستیم که حجم بالایی از کتاب های دفاع مقدس ما را کتاب های خاطره تشکیل می دهند؟

به نظر من دلیلش این است که موضوع جنگ ما هنوز بیات نشده و به قول مرتضای سرهنگی (مدیر دفتر ادبیات و هنر پایداری) هنوز از زخم جنگاوران ما خون می چکد؛ بنابراین برای ما، جنگ هنوز موضوع تازه ای است و طبیعی است که قالب خاطره هم برای ما جدی تر و دلنشین تر باشد. مثلا شما اگر کتاب «هفت روز آخر» رضا بایرامی را با کتاب «پل معلق» ایشان مقایسه کنید، می بینید کتاب «پلِ معلق» گرچه شاید یکی از بهترین رمان های جنگی ما باشد، اما «هفت روز آخر» که در قالب خاطره نوشته شده، دارای جایگاه بالاتری است و صاحب نوعی سبک است. یا بهترین کتاب احمد دهقان که «سفر به گرای ۲۷۰ درجه» است، روی خاطرات نویسنده بنا شده و نویسنده دارد خاطره گویی می کند. ویژگی داستانی هم دارد، ولی رمان- خاطره است. یا مثلا کتاب خوب «داستان های شهر جنگی» که حبیب احمدزاده آن را نوشته، باز می بینید متکی به خاطرات است و احمدزاده خاطرات مستقیم خودش را بیان می کند. البته در این بین کسانی مثل مجید قیصری در فضای داستان کوتاه تاملات بهتری دارند و خوب می توانند خاطره را به داستان تبدیل کنند. اما به نظر من نباید ما به این موضوع بدبین باشیم؛ هنوز زمان برای نوشتن کتاب در سایر قالب ها، مثل رمان و داستان بلند و کوتاه و… هست؛ چون خیلی زمان از جنگ نگذشته است.

امتداد: اتفاقا احساس می کنیم خیلی زمان از جنگ گذشته. چون نسلی که جنگ را مستقیم دیده در حال پیر شدن است و ما آرام آرام به دورانی می رسیم که کسانی که جنگ را ندیده اند باید درباره به قول شما پدیده بزرگ جنگ بنویسند. به نظرتان آیا شکاف زمانی و فکری بین نسلی که جنگ را دیده و نسلی که آن را ندیده باعث ایجاد نوعی خلا در ادبیات دفاع مقدس نمی شود؟

این که نسل جنگ در حال پیر شدن است، طبیعی است؛ اما این خلائی که شما گفتید به نظرم به همت امثال مرتضی سرهنگی پر شده. آنها با ثبت علمی و روشمند خاطرات رزمندگان دفاع مقدس، این خلأ را برای همیشه پر کردند. ارزش کار امثال مرتضی سرهنگی و هدایت الله بهبودی و دیگران در ثبت خاطرات دوران جنگ، این طور موقع ها نمودار می شود. با وجود این به نظر من خیلی نباید نگران بود که نسل دوم که جنگ را ندیده درباره آن بنویسد. ضمن این که نسلی که تا پنجاه سال بعد از جنگ می آید، خودش در معرض خاطرات جنگ هست؛ یعنی می تواند شنونده مستقیم خاطرات جنگ باشد. اما به ذهنم می رسد که باید بیشتر درباره ثبت خاطرات رزمنده ها کار کنیم، قبل از این که آنها را از دست بدهیم. علی رغم همه تلاش هایی که شده، اما هنوز خیلی جای کار داریم؛ چون دوستانی هم که این کار را انجام می دهند، امکانات لازم را در اختیار ندارند. اما باید قبول کنیم که یکی از بهترین و دقیق ترین ثبت خاطرات در جنگ های اخیر جهان در جنگ ایران و عراق صورت گرفت. بنابراین تا این جا اوضاع خیلی هم بد نیست.

امتداد: شما خودتان جنگ را از نزدیک دیدید؟

رفت وآمد داشتم؛ جنگ را حس کرده ام، اما این که اسم خودم را رزمنده بگذارم، اصلا. چون رزمنده کسی است که حداقل سالی بر او در جبهه گذشته باشد؛ ولی برای ما این طور نبود؛ اما همان حداقل روزهایی که بودم و چیزهایی که دیدم خیلی تاثیرگذار بوده. اما با فرض این که جنگ را نمی دیدم، باز هم درباره آن می نوشتم. چه واقعه ای بزرگ تر از جنگ که آدم درباره آن بنویسد؟ جای تاسف است که کسی نسبت به این واقعه سترگ بی اعتنا باشد. به نظرم بیشتر از این که ادبیات از این غفلت لطمه بخورد، خود ما نویسنده ها لطمه می خوریم.

امتداد: خیلی ها، به ویژه رزمندگان دوران جنگ، معتقدند تفاوت اصلی دفاع مقدس ما با سایر جنگ هایی که در دنیا اتفاق افتاده، در معنویت نهفته در آن است. به نظر شما آثاری که در این سال ها در حوزه ادبیات دفاع مقدس خلق شده اند، توانسته اند ابعاد معنوی و عرفانی جنگ را به تصویر بکشند و مطرح کنند؟

ادبیات و داستان مجبورند واقع گرا باشند. اگر از این زاویه نگاه کنیم، پاسخ مثبت است و در ادبیات دفاع مقدس این اتفاق افتاده و آن حقایق معنوی که در جنگ ما جاری بود، مطرح شده و اگر هم در اثری این واقعیت ها بیان نشده، غرض ورزی نویسنده بوده است.

امتداد: از جمله این مفاهیم معنوی که در جنگ ما حضوری محوری و اساسی داشت، فرهنگ عاشورا و کربلاست. نویسندگان دفاع مقدس تا چه اندازه به این حضور محوری توجه کرده اند؟

حقیقت این است که جنگ ما به شدت متاثر از کربلا و فرهنگ آن است. حتی متاثر از مرگ آگاهی فرهنگ ایران باستانی است که به نظر من به دلیل همین فرهنگ مرگ آگاهی ایران باستان است که ما این قدر زود فرهنگ عاشورا را می پذیریم و با آن ارتباط برقرار می کنیم؛ یعنی این مفاهیم معنوی در کهن الگوی ذهنی ما وجود دارد؛ چه در کهن الگوی ذهنی کسانی که جنگیدند و چه در کهن الگوی ذهنی کسانی که قلم دست گرفتند تا از آن واقعه بنویسند.

امتداد: شما خودتان به عنوان نویسنده ای که چند اثرش در ارتباط با دفاع مقدس نوشته شده، چقدر در آثارتان به این مفاهیم معنوی توجه کردید؟

من در بعضی از کتاب هایم سعی کردم به این مفاهیم، به خصوص مفهوم شهید و شهادت توجه جدی داشته باشم. خاصه در کتاب آخرم، رمان «بیوتن» با مفهوم رجعت کار کردم؛ رجعتی که در عصر ظهور اتفاق می افتد. به یک معنایی در این کتاب خواستم رجعت بعضی از شهدا را نشان دهم و سعی می کنم بعد از این هم توجه کنم.

امتداد: اصولا داستان چقدر می تواند مفاهیمی این چنینی را که متافیزیکی و فراذهنی هم هستند، مطرح کند؟

داستان ابزاری برای طرح مفاهیم مورد نظر نویسنده است. خودش چیزی نیست که بگوییم قابلیت دارد یا ندارد. مهم این است که نویسنده قابلیت طرح این مفاهیم را داشته باشد. این قابلیت با نوعی تصفیه و تزکیه نفس به دست می آید که گمان نمی کنم کسی به راحتی بتواند آن را کسب کند. به دست آوردنش خیلی سخت است.

امتداد: آقای امیرخانی! یکی از ویژگی های مهم ادبیات جهان، به خصوص کتاب های داستان و رمان، تبدیل آنها به آثار سینمایی و تلویزیونی است. کتاب های ادبیات جنگ هم در دنیا از این قاعده مستثنی نیست و بر اساس آنها فیلم سینمایی ساخته شده است؛ اما در کشور ما با وجود این که آثار ادبی دفاع مقدس از این قابلیت برخوردار بودند که در قاب تصویر ارایه شوند، تاکنون این کتاب ها تبدیل به سناریو و فیلم نشدند. علت چیست؟

البته این طور نیست که این کتاب ها اصلا تبدیل به فیلم و فیلمنامه نشده باشند. یک سری