پاورپوینت کامل خط مقدم;نُدبه، پشت دیوار بی دینی ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خط مقدم;نُدبه، پشت دیوار بی دینی ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خط مقدم;نُدبه، پشت دیوار بی دینی ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خط مقدم;نُدبه، پشت دیوار بی دینی ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

۲۲

آیا می دانید اگر این نوع صهیونیستی از ادعای حقوق تاریخی را عمومیت بخشیم، تمام کره زمین به هرج و مرج کشیده خواهد شد؛ مثلاً چرا ایتالیایی ها مدعی حقوق تاریخی بر فرانسه نشوند، در حالی که رومیان از زمان «ژول سزار» در سرزمین «گول» سلطنتی به مراتب طولانی تر از پادشاهان اسرائیل در فلسطین داشته اند؟ چرا سوئدی ها به نام اجداد نور ماندی خود درباره سرزمین نور ماندی انگلستان و سیسیل ادعای حق نکنند(۱) و یا ملت فلسطین که هزاران سال در این سرزمین به طور پیوسته زندگی کرده و سابقه دارند و همه منابع و مدارک معتبر تاریخی نیز آن را تأیید می کند، چگونه به زعم صهیونیست ها و پشتیبان های جهانی آن ها هیچ گونه حقوق و ادعاهایی دربار ه سرزمین خود نباید داشته باشند؟

سه هزار سال از زمانی گذشته است که در میان هجوم های بسیار، سلطنتی کم دوام(هفتاد و سه سال سلطه واقعی) از سوی یهود در سرزمین فلسطین به وجود آمده و از بین رفته است.(۲) بر اساس دیگر نوشته ها حدود سی قرن قبل، یک پادشاهی یهودی در آن منطقه وجود داشته که بعداً نیز بدون هیچ گونه اثری ناپدید گردیده و امروز هیچ اثر، کتیبه و یا دستور مذهبی، فیزیکی و عملی که نشانی از اثر یهود در آن سامان باشد، وجود ندارد. در گزارشی آمده است که «موشه دایان» در پاریس گفته بوده اورشلیم مملو از سنگ های مختلف است، بگذارید این مردم هرگاه که می خواهند (عبادت) و سوگواری کنند. «موشه شارت» اعلام کرده که دیوار قدیمی اورشلیم محلی مقدس و مذهبی نیست، این دیوار فقط یک خاطره است و حتی یک زیارتگاه مذهبی یهودی که متعلق به یهودیان باشد، در سراسر فلسطین وجود نداشته و ندارد. علاوه بر این، فقدان اعتقادات و علائق دینی در میان یهودیان در دوران بسیار قدیم و تداوم آن در دوران بعدی و مهم تر از همه، نبود پیوند و وحدت مذهبی میان آن ها، خط بطلانی است بر همه دستاویزها و ادعاهای موهوم صهیونیسم جهانی در اشغال سرزمین فلسطین.

«آبا اِبان» صهیونیست در کتاب مشهور «قوم من» پس از ذکر تاریخ بنی اسرائیل از دیدگاه خود، اعتراف می کند: هیچ وقت عقاید مذهبی خالص و منزّه در بین بنی اسرائیل وجود نداشته است. بت پرستی در میان بنی اسرائیل و پرستش خدای بعل، معروف و مشهور است. این نویسنده صهیونی در ادامه به نقل از کتاب «عهد عتیق» می نویسد: عاموس نبی در کتاب خود، باب دوم شماره شش می گوید: اسرائیل و یهود باید به محاکمه کشیده شوند. چون عدالت را به نقره فروختند. دوری از معتقدات الهی و مذهبی و سرپیچی از دستورات دینی و گرایش مفرط به دنیا، بت پرستی، زرپرستی و طلادوستی و تداوم این انحرافات در میان یهود تا امروز، نکته اساسی و قابل توجهی است که رهبران و نویسندگان یهود نیز قادر به کتمان آن نبوده اند.

نشریه یهودی «تموز» ضمن اعتراف به این واقعیت در ادوار گذشته و تداوم تاریخی آن، به خصوص تشابه وضع موجود یهودیان با دوران قبل، نوشته است: رهایی از مصر و بنیانگذاری زندگی شرافتمندانه و خط توحید در قیام موسی(ع) بلافاصله ممکن نشد. حکایت کوچ قوم در صحرا و هزار و یک مشکل و در نهایت پرستش گوساله از جانب بخشی از آزادشدگان، یادآور شرایطی است که امروز نیز در جهان وجود دارد. رهبران و بنیانگذاران اندیشه صهیونیستی، اگرچه «صهیونیسم» را حرکت ملی و مذهبی یهود و منبعث از فرمان دین یهود قلمداد کرده اند، اما در واقع این قبیل تبلیغات و توجیهات را جز پوششی برای پنهان داشتن ماهیت واقعی خود نمی دانستند. «موریس کونوپنیکی» محقق غربی (که گرایش صهیونیستی در آثارش به وضوح مشاهده می شود) در مورد عقاید «هرتزل» بنیانگذار اولین کنگره صهیونیسم نوشته است: خود هرتصل نیز تقریباً بی دین بود. جانبگیری صریح او در کتاب «دولت یهود» دشمنی مقامات مذهبی را برانگیخت. زیرا او نوشته بود، «آیا بالاخره حکومتی بر مبنای شعائر مذهبی خواهیم داشت؟ خیر… ما اجازه نخواهیم داد که هوی و هوس مقامات مذهبی مان تشدید گردد و از معابد خود پای فراتر نهند».(۳)

ذکر این واقعیت قابل توجه و بلکه شگفت انگیز است که: در زمان اعلام تأسیس اسرائیل در سال ۱۳۲۷(۱۹۴۸) تقریباً نود درصد یهودیانی که به سرزمین های اشغالی فلسطین کوچ کرده یا منتقل شده بودند، از اروپا و آمریکا آمده و جزو بانیان و مؤسسان اسرائیل بودند و اثر جاودانی بر جامعه اسرائیل گذاشتند؛ اغلب آنان بی دین و یا بی علاقه نسبت به دین بودند. تردیدی نیست که این واقعیت نه فقط مربوط و منتسب به نخستین سال های اشغال فلسطین از سوی صهیونیست هاست، بلکه دقیقاً امروز نیز در آن سامان به طرز آشکاری خودنمایی می کند.

روژه گارودی محقق شهیر غربی در تأیید اظهارات فوق می نویسد: اکثریت گسترده اسرائیلیان کنونی نه ایمان دارند و نه در اعمال مذهبی شرکت می کنند. احزاب مذهبی گوناگون که در عین حال نقش تعیین کننده ای در حکومت اسرائیل برعهده دارند، فقط اقلیت ناچیزی از شهروندان اسرائیلی را گرد خود جمع کرده اند. نخستین رهبران صهیونیسم گرچه هیچ گونه اعتقادی به مذهب نداشتند، اما به خوبی واقف بودند که با قرار دادن دین در خدمت اهداف صرفاً سیاسی خویش و با پوشش قراردادن آیین یهود، نه تنها عامه یهودیان را به آسانی تحت تأثیر قرار خواهند داد، بلکه می توانند هر کس را که از شیوه های شیطنت آمیز آنان کوچک ترین انتقادی به عمل آورد، فوراً به «یهود ستیزی» محکوم کنند. مثلاً در مورد «شیمون پرز» آمده است: پرز شخصاً فردی مذهبی نیست، اما با دعا خواندن در برابر دیوار غربی (دیوار براق و به قول یهودیان دیوار ندبه) و دیدار از خاخام اعظم اسرائیلی ها و شورای خاخامی علمای توریه، دل آن ها را به دست می آورد.(۴)

«ناتان و ینستوک» در کتاب «صهیونیسم علیه اسرائیل» در سال ۱۳۴۸ می نویسد: اگر مفاهیم قوم برگزیده و ارض موعود را حذف کنید، اساس صهیونیسم متلاشی می گردد. بدین دلیل که احزاب مذهبی، به طرق متفاوت قدرت را از همدستی صهیونیست های لامذهب استخراج می کنند. ارتباط داخلی ساختار صهیونیستی اسرائیل، رهبران آن را ناچار به تحکیم اقتدار روحانیت کرده است. این حزب سوسیال دمکرات «ماپایی» است که تحت نفوذ «بن گورین» کلاس های اجباری مذهبی را در برنامه مدارس وارد کرده است، نه احزاب مذهبی صهیونیست ها؛ حتی از شخصیت های بی دین در تبلیغات مذهبی و برای جلب و جذب یهودیان استفاده می کردند. جالب اینکه از ساختن خاخام های مصلحتی و قلابی نیز ابایی نداشتند و کوتاهی نمی کردند؛ به عنوان