پاورپوینت کامل کشته سازی و صحنه سازی تاکتیک صهیونیست ها ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کشته سازی و صحنه سازی تاکتیک صهیونیست ها ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کشته سازی و صحنه سازی تاکتیک صهیونیست ها ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کشته سازی و صحنه سازی تاکتیک صهیونیست ها ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

۲۱

آنتی سیمیتیزم، خودزنی یهود برای مظلوم نمایی و سوء استفاده از افکار عمومی جهان است. در این نوشتار، با این روش صهیونیسم آشنا می شوید

مخالفت شدید و گسترده رهبران، خاخام ها و عامه یهودیان با افکار و برنامه های صهیونیسم و در نتیجه، مناقشه و معارضه شدید بین این دو گروه، تا آنجا پیش رفت که صهیونیسم و سران و بانیان آن را در آستانه شکست قرار داد. اما سردمداران اندیشه صهیونیستی به شیوه های بسیار خطرناک و در عین حال مرموزانه ای متوسل شدند که از جمله آن ها عبارت است از:

الف) اجرای توطئه «یهودآزاری» و «یهودستیزی» و تلاش تبلیغاتی ادبی در جهت مظلوم نمایی؛

ب) معارضه با اندیشه ادغام یهودیان در میان ملل مختلف و تلاش برای انتقال آن ها به فلسطین.

هرتزل، خود در این باره نوشت: یهودیان نباید با دیگر اقوام هماهنگ و مخلوط شوند. آنان در هر جامعه ای که خود در آن امنیت بیابند، برای مدتی طولانی حل می شوند و این امر به هیچ وجه به سود ما نیست.(۱) با اینکه برخی تغییرات و تحولات سیاسی و اجتماعی در اروپا، روز به روز زمینه ها و شرایط زندگی بهتری را برای یهودیان فراهم می آورد، اما صهیونیست ها با زمینه سازی دسیسه ها و توطئه ها، در مسیر وارونه جلوه دادن این واقعیت ها گام برمی داشتند.

بر اساس برخی نوشته های غربی: در اروپای قرن نوزدهم، از انقلاب فرانسه به بعد و قبل از همه در فرانسه و سپس در کشورهای مختلف، هر چه دموکراسی پیشرفت می کرد، وضعیت و شرایط به نفع یهودیان در حال تغییر بود. بسیاری از آنان در ملت های میزبان، ادغام و در سرنوشت هر یک از این ملت ها شریک شده بودند و سهم والایی در سیاست، اقتصاد و فرهنگ آن ها داشتند. حالا دیگر زمان آن رسیده بود تا کشوری مستقل و قدرتمند به نام یهود در جهان تأسیس شود. برای این منظور به جمعیتی از یهود که از طبقات متوسط به پایین و مستضعف یهود بودند، نیاز داشتند. دلیل این انتخاب، فداکردن قشر مستضعف در پای امیال اشراف و مستکبرین یهود بود. تردیدی نیست که لااقل از قرن نوزدهم به بعد، یهودیان به مناصب بالایی در سیستم های حکومتی برخی کشورها، به ویژه در اروپا، دست یافتند، بلکه حتی به سطح وزیر و رئیس هیئت دولت رسیدند. برای نمونه، «بنیامین دیزرائیلی» یهودی با توجه به اینکه گرایشات شدید صهیونیستی نیز داشت، مدت ها در منصب نخست وزیری حکومت سلطنتی انگلستان تکیه زده بود. نمونه دیگر، نخست وزیری «لوئیجی لوستانی» یهودی، در سال ۱۲۷۹ شمسی (۱۹۱۰ میلادی) در ایتالیا و موقعیت بسیار مناسب و مرفه اجتماعی، سیاسی، اقتصادی یهودیان آن کشور در آن مقطع تاریخی است که لنی برنر یهودی بدان اعتراف کرده است.(۲) با این شرایط، یهودیانِ متوسط و مرفه هیچ گاه حاضر نمی شدند شرایط مطلوب به دست آمده را رها کنند و به سرزمینی منتقل شوند که هیچ تضمینی برای شان موجود نیست. در این حالت بهترین انتخاب، همان اقشار ضعیف یهود بودند که با یهودآزاری و تبلیغ برای زندگی بهتر، رضایت به آوارگی و رفتن به ارض موعود ساختگی می دادند. هرتزل به مبارزه علیه همسانی و ادغام در جوامع محل زندگیِ شان، کمر همت بست و با انتخاب نظریه اصل یهودستیزی به دفاع از این اندیشه پرداخت که یهودیان غیرقابل جذب و ادغام در دیگر ملت ها هستند و باید برای تشکیل یک دولت مجزا، از آن ملت ها بریده شوند.(۳) بنابراین، موضوعاتی چون «رنج یهود»، «ناامنی یهود»، «فقدان حقوق و امنیت اجتماعی یهود» و امثال آن تماماً ساخته و پرداخته شد تا به عامه یهودیان تلقین کند که در هیچ کجای دنیا از امنیت لازم برخوردار نخواهند بود، مگر اینکه به فلسطین کوچ کنند. دستور العملِ به کلی سرّی، رهبران و تئوریسین های صهیونیسم، مبنی بر ایجاد و گسترش جود «یهودستیزی» با عنوان «آنتی سمیتیسم» در اروپا و دیگر نقاط جهان، حرکت خطرناک و ددمنشانه ای بود که صهیونیست ها برای پیشبرد استراتژی اشغالگرانه خویش پیش گرفتند. در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، در برخی از نقاط روسیه وقایعی روی داد که به درگیری میان یهودیان با دیگر اقوام منجر شد و طبعاً تعدادی از یهودیان، چون دیگر اقوام به قتل رسیدند. صهیونیست ها به نحو بسیار ماهرانه ای از آن استفاده کرده و با پخش شایعات و تبلیغات زهرآگین باعث ایجاد وحشت و هراس درمیان جوامع یهودی شدند. در تأیید ادعای فوق، مجله «روز الیوسف» چاپ مصر نوشته است: در تظاهراتی بر ضد صهیونیست های شوروی، بیانیه هایی توزیع شد که در آن ها نقش سازمان های صهیونیستی در دامن زدن به اختلاف های قومی میان ملت های گوناگون در شوروی بر ملا شده بود. این اعلامیه ها همچنین از دست های پنهانی که موجبات ترویج شایعات کاذب در مورد کشتار یهودیان توسط روس های متعصب را تدارک دیده اند، پرده برمی داشت.»(۴)

هرتزل، بنیانگذار اولین کنگره صهیونیستی، طی ملاقاتی با یکی از وزرای روسیه تزاری، تلویحاً به نقش اصلی صهیونیسم در ایجاد آشوب و اغتشاش و وقایع یهودستیزی و حتی توانایی آنان در خاتمه دادن به این قبیل آشوب ها اعتراف کرد و گفت: اگر روس ها بودجه ای برای کمک به مهاجرت یهودیان در نظر بگیرند، این اقدام روسیه در جریان برگزاری ششمین کنگره صهیونیسم، به اطلاع خواهد رسید و در نتیجه، تمام آشوب ها خاتمه خواهد یافت.(۵) به اعتقاد بسیاری از متفکران و پژوهشگران، جوّ یهودستیزی در گذشته های دور و حتی بعد از پیدایش نام صهیونیسم، معلول شیوه های رفتاری و اخلاقیات و تفکر حاکم بر یهودیان بوده است. «برنارد لازار» محقق معروف فرانسوی در کتاب «یهودستیزی، تاریخ و علل آن» معتقد است: دلیل تفکر یهود ستیزی در تاریخ، علل مذهبی، ملی و اقتصادی دارد… یهودیان در همه جا و همیشه خود را قومی برگزیده و بالاتر از تمام اقوام می دیدند.(۶) با وجود این، نمی توان نادیده گرفت که در قرون اخیر، برای صهیونیسم، دامن زدن به وقایعی که منجر به گسترش فضای «یهودستیزی» می گردید، لازمه رسیدن به هدف بود. «نجده فتحی صفوت» نویسنده و محقق عرب در این باره نوشته است: در کارخانه هایی که آنتی سمیتیسم می ساختند، سرمایه داران یهود چون کارگرانی ورزیده مشغول کار بودند.(۷) یکی از رهبران افراطی صهیونیسم که سال ها به عنوان عضو «هیأت اجرایی صهیونیسم» در نقاط مختلف جهان، به ویژه در روسیه فعالیت می کرد، «ولادیمیر ژابوتینسکی» بود که از بزرگ ترین برنامه ریزان جریان «یهو