پاورپوینت کامل زبانِ پس از جنگ ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زبانِ پس از جنگ ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زبانِ پس از جنگ ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زبانِ پس از جنگ ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

۴

پس از جنگ چه می شود؟ بچه های جنگ کجا می روند؟ آیا ارزش های جنگ، حال و هوای جنگ و بالاخره شهدای جنگ فراموش می شوند؟

وقتی بچه های جنگ گوشه گیر و زخمی برگشتند، همه چیز به نفع روزمرگی مصادره شد… اصلاً ساده تر و بدون توطئه انگاری، چه؟

اگر نسل پس از جنگ نخواست با شخصیت و مستقل بماند، نخواست عزیز و با هویت باشد، نخواست آزاد و آزاده بماند، چه اتفاقی می افتد؟

واقعیت این است از همان سال های میانی جنگ که حجم سرمایه های صرف شده در آن بالا رفته بود، این پرسش ها یک به یک به ذهن بچه های جنگ خطور می کرد. از همان زمان که عده ای در جبهه ها جان و خون می دادند، پا و چشم و دست و نخاع می دادند و در مقابل، عده ای کُنج امنیت گزیده و با احتکار ارزاق مردم برای روزگار پس از جنگ اندوخته و شخصیت دست و پا می کردند، دیگر اجازه ندادند روزنامه های پشت جبهه به میان رزمندگان بیاید و بیش از این دل مدافعان تنهای حضرت روح الله بشکند.

همه این دغدغه ها بود که امثال شهید باکری پیش بینی کردند که رزمنده های آن روز اگر بخواهند بر سر آرمان ها و حرف های دوره جنگ خود پافشاری کنند، دق خواهند کرد. اوج این دردمندی و نگرانی امام، زمانی به گفتمان عمومی و چالش اصلی اجتماع تبدیل شد که امام روشن بین و دلسوخته و مراد رزمندگان در پیامی بر واقعی بودن این دغدغه ها و لزوم تعیین نسبت دفاع مقدس و آینده انقلاب و نظام اسلامی پای فشردند.

حضرت امام خمینی(ره) در تاریخ ۲۹ تیرماه ۶۷ دو روز پس از پذیرش قطعنامه در پیامی به رزمندگان و مردم ایران فرمودند: «نگذارید پیشکسوتان شهادت و خون در پیچ و خم زندگی روزمره خود به فراموشی سپرده شوند.» همچنین در دوم آذرماه ۶۷ برای بسیجیان می نگارند: «اگر بر کشور ندای دلنشین تفکر بسیجی طنین اندازد، چشم طمع دشمنان از آن دور خواهد شد، وگرنه باید منتظر هر حادثه ای بود.»

اکنون ۲۱ سال از پایان جنگ و ۲۹ سال از آغاز آن می گذرد و آنچه در همه این سال ها اتفاق افتاده گاه فراتر و گاه بهتر از آنچه انتظار می رفته، بوده است. بی شک، یکی از عواملی که در شدت و ضعف تأثیر فرهنگ و ارزش های جنگ تحمیلی بر تحولات این دو دهه تأثیر گذاشته، ادبیات و هنر حماسه بوده است.

ادبیات و هنری که به رغم فراز و فرودهایش تلاش صادقانه ای را برای انتقال فرهنگی مفاهیم و ارزش های جنگ با توجه به نیازهای نو شونده، زمانه مصروف داشته است.

نویسندگان آموزش ندیده جنگ که در سال های دفاع فقط جنگیده بودند و بر اساس قریحه و تجارب خود درباره آن می نگاشتند، پس از سال ها روایت نگاری، خاطره نگاری و زندگی نامه نویسی، امروزه با تردیدها، پرسش ها و ابهاماتی از سوی نسل نو روبه رو هستند که تصویر واضحی از جنگ تحمیلی ندارد.

هنرمندانی که خود در بسیاری از زمینه ها درباره روزهای پس از جنگ تاکنون دچار سوءتفاهم و نارضایتی و انتقاد بوده و هستند، امروز فراتر از سیاستمداران و صاحب نظران عرصه های کلان به جامعه پاسخ می دهند که انقلاب چرا و چگونه به جنگ رسیده و کشور آسیب دیده و متأثر از جنگ و آدم های آن به چه سویی می روند؟ پرسش هایی که حتی بسیاری از نظریه پردازان اجتماعی ایران پاسخ روشنی برای آن ندارند.

پرده اول: نبرد دیروز، آینده فردای ماست

شناختن زمانه و مراحل بلوغ فرهنگی جامعه، امری کلان و در حوزه مطالعات فرهنگی و ارتباطی است؛ یعنی همان گونه که برای تحلیل تمدن پیشین از مظاهر قدرت آن دوره ها و سنجش این مظاهر قدرت مانند توسعه اراضی، معماری، عمران و آبادانی و آثار خلق شده استفاده می شد، امروزه سنگ بنای قدرت و نفوذ تمدن ها با تأثیرات فرهنگی و رسانه ای آن سنجیده می شود.

جمهوری اسلامی در آغاز دهه چهارم به واقعیت گریزناپذیر تمدنی ایران جدید در عرصه تاریخ هفت هزار ساله آن تبدیل شده است. دوست و دشمن انقلاب۵۷، اینک به این واقعیت اذعان دارند و جمهوری اسلامی را به عنوان تمدن غالب تاریخ معاصر ایران پذیرفته اند؛ بنابراین حتی مخالفان نظام اسلامی نیز نیاز دارند برای فهم این تمدن، بنیان ها و عوامل تأثیرگذار در آن را به خوبی بشناسند.

جنگ تحمیلی با این رویکرد، یکی از بنیادهای تمدنی ایران معاصر و جامعه آینده به شمار می آید. برخی ابعاد این تأثیرگذاری که به ناچار باید برای تبیین موضوع بدان اشاره کنیم، به این شرح است:

۱. تأثیر شرایط جنگی در شکل گیری قانون، نهادهای قانونی و ساختار حکومتی جمهوری اسلامی؛

۲. بسیاری از شخصیت هایی که اداره کننده، راهبر و معمار ایران جدید هستند، جوانانی هستند که افکار و اراده شان در جریان جنگ شکل گرفته و رزمندگان سابق به شمار می روند.

۳. جنگ به لحاظ فرهنگی و اجتماعی، بسیاری از شاخصه های تغییرات اجتماعی مانند مهاجرت، تحصیلات، رشد اقتصادی و… را تحول داده و نقشه مردم شناسی کشور را دچار تغییرات اساسی کرده است؛

۴. جنگ تحمیلی و احتمال مجدد وقوع آن، فرهنگ عمومی را متأثر کرده است.

سال های طولانی جنگ، جامعه را معنوی و در عین حال محتاط و منتظر تغییرات جدی کرد؛ به بیانی دیگر، جامعه را همواره در حال اضطراب و هیجان بار آورده است.

۵. آسیب های مالی جنگ تحمیلی، ساختار ایران جدید را ناچار به اولویت بندی خاص منابع کرده و به همین لحاظ، نیازمندی ها و امکانات اجتماعی به شدت هدایت شده است. به همین دلیل رشد و عقب ماندگی شاخص های مختلف، متأثر از آن است.

این پنج ویژگی و ده ها ویژگی دیگر نشان می دهد تغییرات فرهنگی و اجتماعی به سادگی و سطحی بودن تحلیل هایی نیست که عمدتاً یک یا دو عامل را در تحول مثبت یا منفی جامعه و فرهنگ پس از جنگ دخیل می دانند یا کسانی تمام این تغییرات را به طور کامل به خارج از مرزها نسبت می دهند.

با این تعبیر می توان جنگ تحمیلی را سنگ بنا یا خشت اول تمدن اسلامی نظام تلقی کرد که بنای جمهوری اسلامی بر آن استوار است.

پرده دوم: ادبیات، رسانه ای رسان

در جامعه کنونی که به حق عصر رسانه ها نام گرفته است، جایگاه داستان و شعر به عنوان رسانه های مادر، جایگاه ویژه ای است. وجود این جایگاه البته به خاطر قابلیت هایی است که ادبیات نسبت به دیگر انواع رسانه از آن برخوردار است.

داستان برخلاف دیگر انواع رسانه، یک محصول صرف نیست، بلکه می تواند به عنوان مولد در خدمات تولید پیام های رسانه ای دیگر قرار گیرد.

شعر نیز دارای چنین ویژگی ای است؛ چنان که از آن، موسیقی و نوا و از داستان، فیلم و نمایش و حتی نقاشی و حجم می توان ساخت.

این ویژگی ها از داستان و شعر، یک رسانه رسانا ساخته است که شیرازه مولد اتفاقات دیگر تلقی می شود.

از سوی دیگر، جنس ادبیات از کلام است و کلام، انتقال دهنده اغراض و اندیشه ها است. بنابر همین ویژگی، از دیرباز سنخیت داستان و اندیشه باعث شده مکاتب بشری و الهی بخواهند مفاهیم مورد نظر خود را در قالب یک داستان یا قصیده عرضه کنند.

متون مقدس، اولین الگوهای بهره برداری از حکایت در تعلیم و تربیت هستند و این روش در دنیای معاصر، نه تنها متروک نشده، بلکه به صورت مدرن و تکامل یافته و فنی بازتکرار می شود.

اندیشه ها، ایسم ها و مکاتب در دنیای ادبیات، نمایندگانی دارند که رسالت اصلی خود را توسعه آن اندیشه و دیدگاه در قالب جهان داستانی قرار داده اند.

پرده سوم: دفاع، نوعی زندگی است

وقتی داستان نویسان از دفاع مقدس سخن می گویند، از سبک خاصی از عقیده و زندگی حرف می زنند.

الگوی اصلی این اندیشه، کلامی منتسب به حضرت امام حسین(ع) است که می فرمایند: «ان الحیات عقیده و جهاد؛ همانا زندگی عبارت است از آرمان و کوشش برای رسیدن به آن» . این الگو از آنجا که جهاد را نه از سر هیجان جویی و برتری طلبی که حسی از غرایز حیوانی است، توصیف می کند، بلکه از روی اندیشه و عقیده معرفی می نماید که یک حماسه مقطعی از سر فزون خواهی و افزون طلبی نیست.

در این رویکرد، دفاع امری ممتد، طولانی و دارای ابعاد مختلف و متنوع در طول زمان است.

پس از پایان هر جنگی داستان نویسان و شاعران وظیفه دارند در مقام پیشگو، آینده جامعه را در آثار خود بازتاب دهند. با این دیدگاه، دفاع یک مصداق خاص و محدود ندارد؛ یعنی فقط در جبهه نظامی خلاصه نمی شود. با عنایت به فراز و فرودهایی که رزمنده برای تداوم این سبک زندگی در زمان پس از جنگ دارد، امتداد حماسه و ضدحماسه در عرصه ادبیات رخ می نماید.

ادبیات در این قسمت، زندگی رزمندگانی را توصیف می کند که در برابر جامعه پس از جنگ و عرصه های مسئولیت پس از دفاع مقدس به ایفای نقش یا شانه خالی کردن از مسئولیت می پردازد.

بر اساس همین فراز و فر