پاورپوینت کامل به آهنگران بگوئید دیگر نخواند ۱۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل به آهنگران بگوئید دیگر نخواند ۱۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل به آهنگران بگوئید دیگر نخواند ۱۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل به آهنگران بگوئید دیگر نخواند ۱۴ اسلاید در PowerPoint :

۳۸

دست نوشته محمدمهدی بهداروند، در رثای سردار پیروز سیستان، شهید نورعلی شوشتری

آن روز صبح حدود سی دقیقه به اذان صبح مانده بود، و قرار بود من و سردار جعفر اسدی، فرماندهی نیروی زمینی سپاه در این وقت درباره خاطرات جنگ تحمیلی با هم صحبت کنیم، و من از آنها برای کتابم به نام «روزهای آتش» استفاده کنم. پله های ساختمان فرماندهی نیروی زمینی را آرام آرام بالا آمدم، در آن نیمه شب سکوت محضی بر تمام ساختمان حاکم بود.

وارد راهرو که شدم، از گوشه اتاقی که در آن، نیمه باز بود تو را دیدم که بر سجاده ات نشسته ای و مشغول خواندن نماز شب هستی، چه زیبا می خواندی و چقدر لطیف اشک می ریختی تا حدود ده دقیقه من بودم و تو.

دل نمی کندم و یادم رفته بود که سردار اسدی، در اتاق فرماندهی نیرو انتظار مرا می کشد. وارد اتاق تو شدم، و در پشت سرت نشستم و خیره خیره، این رابطه عاشقانه را به تماشا نشستم.

از بزرگ فرماندهان سپاه که سن وسالشان از همه فرماندهان بیشتر بود، تنها تو بودی و سردار جعفر اسدی. احساس می کردم برای رهایی از قفس داری با تمام وجودت دعا می کنی. چه می گفتی، نمی دانم، ولی اصرار بر دعا داشتی. آن شب خیلی گریه کردم و از اینکه من هم نام رزمنده بر خود دارم شرمنده شدم، ما کجا و شما کجا؟ تو چه در جنگ، چه بعد از جنگ هیچ فرقی نکردی، همان نورعلی شوشتری، ملازم حرم امام رضا(ع) بودی.

تو، علایی، رودکی، اسدی و عدّه ای دیگر اصلاً تکان نخوردید، سراغ دنیا نرفتید و ترجیح دادید همان ایام دفاع باشی تا رزمندگان از شما الگو بگیرند و در این راه ثابت قدم باشند. همیشه می گفتی باید باقی راه را هم رفت. این راه رهرو می خواهد. این را من نمی گویم، همه عالم و آدم می گویند.

نمازت را که خواندی، برگشتی و متوجه حضور من شدی، کلی خجالت کشیدی، و در حالی که با دستمال سفیدت، اشک های چشمانت را پاک می کردی، گفتی دکتر، چرا بی اجازه وارد اتاق من شدی؟ من راضی نیستم و من در حالی که گریه می کردم گفتم: سردار، دیدن این همه صحنه عاشقی، اذن و اجازه که نمی خواهد. تو دستی بر آر و برای دل وامانده من هم دعایی کن.

امثال تو و اسدی، چه زنده باشید و چه شهید، شهیدید. شک نکن.