پاورپوینت کامل غرب از همین می هراسد ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل غرب از همین می هراسد ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل غرب از همین می هراسد ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل غرب از همین می هراسد ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

۶۴

برشی از فیلم جسورانه و واقع گرایانه خنجر و شقایق

نادر طالب زاده اردوبادی تحصیل کرده آمریکا و عاشق انقلاب و امام، وقتی به ایران آمد، خیلی زود با شهید آوینی آشنا شد. او یکی از یارانی بود که آوینی سینمای مورد علاقه اش، سینمای اشراقی را با کمک آن ها بنیان نهاد. این سینما شاید در ظاهر زیاد بدیع به نظر نمی رسید و در رده مستندهای بحران ارزیابی می شد، اما روح معنوی جبهه های دفاع مقدس، چنان در آن جاری شد که می توان آ ن را مستندی خاصِّ جنگ تحمیلی و با مؤلفه های ایرانی شیعه دانست. چند سال بعد، این بار شهید آوینی برای مستندی ساخته طالب زاده گفتار متن نوشت و آن را با سوز و گدازِ سال های آخر حیاتش خواند. خنجر و شقایق، نمونه سینمای مستند مورد علاقه شهید آوینی و همه دوستداران فرهنگ انقلاب اسلامی است که به تأثیرات انقلاب در مقاومت های جهانی می پردازد. اما خنجر و شقایق بیش از این که یک فیلم باشد، یک شعر بلندِ موزون است. نزدیکی فیلم و شعر را در خنجر و شقایق، بهتر از هر اثر دیگری می توان درک کرد؛ شعری که نه غزل است و نه قصیده؛ یک مثنوی حماسی و انقلابی که شور و احساس و شعور دینی، از هر پلانش نمایان است. شعری است که با متنی بی نظیر از شهید آوینی همراهی می شود.

فیلم شناخت

اوج دفاع مقدسِ رزمندگان بوسنیایی، در برابر مهاجمان صرب است. تا امروز، اطلاعات ما از این جنگ، ظاهری است. صرب ها تا کجا پیشروی کرده اند؟ مسلمانان تا کجا عقب نشسته اند؟ چه شهرهایی خراب شده است؟ تعداد کشته های دو طرف، اسامی چند شهر، گوراژده، موستار، سارایوو و تصاویر کودکان مجروح و شهید بوسنیایی…

یک گروه مستندساز متشکل از نادر طالب زاده و محمد صدری به عنوان تصویربردار، رضا برجی و احسان رجبی به عنوان عکاس و سعید قاسمی و چند برادر دیگر به عنوان […] همراه یک هیئت رسمی از طرف جمهوری اسلامی با سرپرستی آیت الله جنتی وارد زاگرب کرواسی می شوند. اینجا تنها راه ورود به بوسنی است و مانند هر همسایه ای پذیرای آوارگان بوسنیایی. به زودی گروه مستندساز همراه با هیئت دیپلماتیک وارد بوسنی می شود. موستار اولین شهر جنگ زده ای است که در مقایسه با مناطقی که بعد از این خواهیم دید، بهشت است. پس از موستار، هیئت دیپلماتیک همراه گروه، جایش را به رزمندگان بوسنیایی می دهد؛ رزمندگانی که مانند مستندهای روایت فتح، شخصیت های اصلی خنجر و شقایق اند. یعنی فیلم را می توان مستند انسان های انقلاب اسلامی دانست؛ انسان هایی که تفاوت شان با ما ، مظلومیت بیشتر و چشم های آبی رنگ است[مضمون بخشی ازگفتار متن] این حقیقت در انتهای قسمت دوم فیلم در صحنه ای به یاد ماندنی و مسحورکننده به نمایش در می آید. نماهایی پیوسته و حزن انگیز از گلزار شهدای موستار و شهدایی با نام های آشنا: طاهر، شریف، مصطفی، حسن، فاطمه[گفتار متن] این تِم بدیع در قسمت های سوم و چهارم نیز ادامه پیدا می کند. جایی که رضابرجی، شعارهای انقلاب اسلامی را به مانند رزمندگان جبهه های ایران، برلباس و اسلحه و کلاه رزمندگان بوسنیایی می نویسد.

اوج این مفهوم در انتهای قسمت چهارم اتفاق می افتد؛ رزمنده ای بوسنیایی با عینک دودی، موهایی بلند و ظاهری پانکی، با پیشانی بند «الله اکبر» نشان داده می شود. عکس همین رزمنده بعدها در مجله سوره شهید آوینی چاپ می شود و شهید آوینی توبیخی کتبی مبنی برمخالفت با شئون اسلامی، از طرف وزارت ارشاد دریافت می کند. فیلم تا اینجا به بسط محیط و آدم ها می پردازد. در این بین، شهرهای ویساکو و سارایوو نیز به شکلی موجز و هر کدام به اندازه نیمی از یک قسمت معرفی می شوند. انتهای قسمت ششم، باز هم یکی از کشف های فیلم به نمایش در می آید. تصاویری بی نظیر از هتل های محل اقامت ورزشکاران و توریست های حاضر در المپیک زمستانی سال گذشته سارایوو که حالا به پناهگاه آوارگان تبدیل شده است. «تصور این واقعیت که یک روز این منطقه را خنده های مستانه توریست های بی خیالی معنا می کرده است که درجستجوی زیبائی های چشم نواز زمستانی در یک محیط آرام و امن، اینجا را برگزیده بودند، سخت حیرت انگیز است. امروز همان ها در برابر قتل عام میزبانان بوسنیائی شان سکوت کرده اند و لابد منطقه دیگری را برای سفر زمستانی شان برخواهند گزید»[گفتار متن]

اینجا همچنین نقطه آغازین حرکت کاروان به سمت اوج بحران، یعنی شهر گوراژده است؛ شهری که چهار ماه در محاصره کامل بوده و گروه فیلم ساز باید در تاریکی شب و همراه با رزمندگانی که قصد رساندن سلاح به مدافعان شهر را دارند، به گوراژده برسند. گروه به گوراژده می رسد.

«در این شهر به جای راه رفتن باید دوید. صرب ها از فراز ارتفاعات مشرف به شهر همه جا را زیر آتش گرفته اند.»[گفتار مت