پاورپوینت کامل کوله پشتی;دستی بالای همه دست ها ۲۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کوله پشتی;دستی بالای همه دست ها ۲۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کوله پشتی;دستی بالای همه دست ها ۲۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کوله پشتی;دستی بالای همه دست ها ۲۴ اسلاید در PowerPoint :

۱۶

مصاحبه ای کوتاه با «علی رضا محمدزاده»، رزمنده جبهه ه

اشاره: مخلص است و ادعایی ندارد. با این که از نوجوانی در جبهه ها بوده و کوله باری از خاطره بر دوش دارد، اماکم تر جلوه گری می کند و بیش تر از دوستان شهیدش تعریف می کند. در جمع، اوست که دیگران را می خنداند و به وقتش اوست که مداحی هایش می گریاند. آشپزخانه ای دارد و به مدیریت آن مشغول است، اما دغدغه انتقال نورانیت جبهه به نسل جدید همواره او را به عنوان راوی، با اردوهای راهیان نور همراه کرده است.

ساعتی با او در مسجد «آل شیخ» شهر بجنورد جایی که بچه های «دسته اخلاص» از آن جا به جبهه اعزام می شدند به گفت وگو نشستیم و اندکی از جبهه شنیدیم.

سال ۶۱، در سن شانزده سالگی عازم مریوان جبهه کردستان شدم. ۶۲ به کامیاران رفتم و بعد هم در عملیات خیبر شرکت کردم. در تیپ امام موسی(ع) لشکر پنج نصر بودم. فرماند ه یمان آقای «انجیدانی» بود که در همان عملیات اسیر شد.

فرار از زیر تانک

همراه شهید «عباس نیاوند» و شهید «احمد دستجردی» بودم. ظهر بود که، احمد با خمپاره مستقیم شهید شد. ما جلو رفتیم و شب به پشت دجله، نزدیک اتوبان بصره رسیدیم. همان جا عباس، به شدت مجروح شد و فرمانده گردان دستور داد تا به عقب برگردد.

بعدها برایم تعریف کرد که: «داشتیم با چند نفر از بچه ها برمی گشتیم که چند عراقی جلوی مان ظاهر شدند که کشتیم شان. کمی جلوتر با چند تانک برخورد کردیم و اسیر شدیم. نفربر عراقی ها پر بود و جا نداشت. بعد از این که حسابی اذیتمان کردند؛ به این نتیجه رسیدند که ما را بکشند؛ بنابراین دستور خوابیدن دادند. مدتی نگذشته بود که دیدم، تانک ها به سمت ما می آیند تا زیرمان کنند. می دانستم که وقتی تانک نزدیک شود، دیدش کم می شود، پس خودم را به کناری انداختم و برخی از بچه ها هم به تبعیت از من این کار را کردند؛ اما یکی دو نفرشان زیر تانک له شدند یا پایشان زیر آن خورد شد. پس از چند لحظه که سرم را بالا آوردم، دیدم که عراقی ها به خیال این که همه ما را زیر گرفته اند، رفته اند.»

شجاعتی که تانک ها را ترساند

نزدیک ظهر بود که به ما هم دستور عقب نشینی دادند. داشتیم همان مسیر رفت را برگشتیم که یک تانک عراقی را روی خاکریز دیدم. به معاون گردان آقای «ابراهیمی» گفتم: «فکر کنم بچه ها را قیچی کرده اند!» ایشان چیزی نگفت و ما به عقب نشینی ادامه دادیم. پشت خاکریز بودیم که تانک ها ما را دور زدند. دو تا از بسیجی ها به سمت شان آرپی جی زدند، «الله اکبر» ما به آسمان بلند شد و تانک ها برگشتند. پریدیم این طرف خاکریز؛ آن جا هم در تیررس دشمن بودیم. به پت هلکوپتر رسیدیم و تا دوازده شب منتظر قایق ماندیم. بالاخره قایق ها آمدند و برگشتیم.

حرکت روی جاده شیشه

پیش از عملیات کربلای چهار، آموزش غواصی دیده بودیم. من، شهید «حمید دستجردی»، شهید «احمد رمضانی» به همراه چند نفر از بچه های بجنورد، در یک دسته غواص در گردانمان ساماندهی شده بودیم. قرار بود در شب عملیات کمینی را منفجر کنیم تا راه بچه ها به جلو باز شود. باید از جاده ای به نام «شیشه» عبور می کردیم. ساعت یک ظهر وارد آب شدیم و تا دوازده، یک شب شنا کردیم. باید در جاهایی که عمق آب کم بود، گربه ای راه می رفتیم تا در دید دشمن قرار نگیریم، ولی چون دیگر قدرت و توانی برای بچه ها نمانده بود، خودشان را روی گِل ها می کشیدند. از طرفی هم چون راه بلد ما، راه را گم کرده بود، دیرتر به مکان مورد نظر رسیدیم.

وقتی رسیدیم، دیدیم بچه ها پیش از ما با رشادت و شهادت آن جا را گرفته اند. متاسفانه تعداد زیادی از بچه های ما شهید شده بودند؛ از جمله «نظم بجنوردی» و «فخر نبوی» و «حمید دستجردی».

به جاده شیشه که رسیدیم، دیگر قتلگاه بود. به ا