پاورپوینت کامل شهید;مسافر آسمان، آدرس نداشت ۲۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شهید;مسافر آسمان، آدرس نداشت ۲۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شهید;مسافر آسمان، آدرس نداشت ۲۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شهید;مسافر آسمان، آدرس نداشت ۲۳ اسلاید در PowerPoint :

۱۲

در سال ۱۳۶۰ در ناحیه سه از منطقه دو بسیج، در پایگاه مسجد «اعظم» سهپله اصفهان، مسئول عملیات ناحیه بودم. تازه عملیات «فتحالمبین» پایان یافته بود و شور عجیبی در مردم، از پیروزیهای بهدست آمده، به وجود آمده بود. پایگاه ناحیه که محل اعزام نیرو یا به جبهه یا به پادگان برای آموزش بود، از نیروهای بسیجی پر و خالی میشد. یک روز جوان زیبا و خوشاندامی وارد پایگاه شد. تیپش برای یک لحظه نگاهها را به خود جلب نمود، معلوم بود از تیپ ما طبقه «سه»ایها نیست. با پرسوجو به دفتر پایگاه رفت، تقاضای ثبتنام در بسیج پایگاه را داشت. اسمش «محسن» بود. قیافهاش نشان میداد که دانشجو است. یکیدو روز بعد متوجه شدیم که شبها به منزل نمیرود و شبانه روز در پایگاه است. به خاطر ادب و فهمش خیلی سریع همکار مسئول پرسنلی و اعزام پایگاه شد و پس از یکماه به عضویت نیروهای ویژه درآمد. (آن زمان، عضو ویژه شدن تقریباً مرحله اول به عضویت درآمدن سپاه پاسداران و مقدمه آن بود.) پس از دوماه، با رفتن مسئول پرسنلی و اعزام ناحیه به جبهه، مسئول پرسنلی و اعزام پایگاه و ناحیه شد.

اخلاق خوب، بیان عالی و روابط عمومی قویاش انسان را در برخورد اول، مجذوب میکرد. چنان پاسخ مراجعه کنندگانی که شرایط کافی مثل سن مناسب و بنیه قوی نداشتند را میداد که از بسیجیان پرانگیزه و محکم پایگاه میشدند و برای برطرف شدن مشکل خود روزشماری میکردند، تا شرایط لازم را بهدست آورند.

محسن تمام وقت در پایگاه بود از هیچ کمکی به دیگران دریغ نمیکرد؛ مثلاً موقع استراحت، به بچهها ریاضی، فیزیک، شیمی و زبان خارجه درس میداد. آنقدر وجودش در پایگاه مؤثر واقع شده بود که کمتر کسی به خانواده او و نرفتنش به خانه فکر میکرد. گاهی با خود فکر میکردم، چرا این بچه با اینکه اصفهانی است اصلاً به خانه نمیرود و اصلاً منزلش در کدام محله است؟ امّا چون کارهایش همه عاقلانه بود، تجسس در زندگیاش را کاری غیراخلاقی میدیدم. از طرفی بودن او در پایگاه، برای من یک اطمینان خاطر بود و من غیر از این چه میخواستم؟

ماه چهارم بود که محسن تصمیم گرفت خودش هم به جبهه برود. باید آموزش نظامی میدید؛ بهخاطر همین یک روز خداحافظی کرد و به پادگان اعزام شد. رفتن و نبودن او در پایگاه کاملاً مشخص بود. دیگر آن شور و نشاط همیشگی در پایگاه نبود و بچهها تا دوسه روز پکر بودند.

پس از گذشت یک ماه و بیست روز، از آموزش برگشت. کمی لاغر شده بود و صورتش آفتابسوخته، امّا بدنش ورزیدهتر شده بود. دوسه شبانه روزی که تا اعزام مانده بود، در پایگاه ماند و از همه حلالیت طلبید. موقع رفتن، چنان رفت که اشک بچهها را سرازیر کرد.

شب جمعه دو هفته بعد، پایگاه ناحیه سه شهید مهمان داشت که یکیشان محسن بود. هیچکس تعجب نکرد، همه منتظر چنین روزی بودند، اما نه به این زودی.

پیش از هرکاری باید با خانوادهاش تماس میگرفتیم و از برنامه آنها باخبر میشدیم. به پروندهاش مراجعه کردیم. محسن، تک پسر یک خانواده ثروتمند بود که همان روزهای اوّل انقلاب موفق به کسب بورسیه خارج از کشور شده بود. حدود دو سال در فرانسه درس خوانده بود، ولی درس را نیمهکاره رها کرده و به ایران برگشته بود تا در کنار رزمندهها باشد. آدرس خانهاش را پیدا کردیم و رفتیم. خانهای بود بسیار برزگ در منطقهای گرانقیمت و خوش آب و هوا.

زنگ را که زدیم، مردی قدبلند جلوی در آمد. سلام کردیم و گفتیم که از دوستان محسن هستیم. هنوز حرفمان تمام نشده بود که گفت: «آدرس را اشتباه آمدهاید، ما اصلاً چنین شخصی را نداشته و نمیشناسیم.»

به پایگاه