پاورپوینت کامل ماند، کسی که چیزی از او نماند ۱۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ماند، کسی که چیزی از او نماند ۱۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ماند، کسی که چیزی از او نماند ۱۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ماند، کسی که چیزی از او نماند ۱۹ اسلاید در PowerPoint :

۲۸

سیزدهم دی ماه هر سال، یادآور شهادت سردار دیگری از خیل سرداران آسمانی دفاع مقدس است. یاد و نام شهید «علی رضا عاصمی» هیچ گاه از صفحه دل بروبچه های تخریب جنوب پاک نخواهد شد. آن هایی که از سال ۶۱ تا سال ۶۵ گذرشان به تخریب قرارگاه کربلا، نساجی اهواز و اردوگاه شهدای تخریب افتاده است، یا این عزیز پاک دل و دوست داشتنی را دیده اند یا ذکری از او شنیده اند و تا عمر دارند، جایی برای او در سُویدای دلشان تدارک دیده اند.

علی برای همه کسانی که با میدان مین، پاک سازی، جاده زنی، معبر و انفجارات آشنا بودند، یک بزرگ، مرشد و فرمانده محبوب بود. سنی نداشت، اما خیلی بزرگ بود. کم حرف بود، اما نگاه پرجذبه ای داشت؛ کافی بود یک بار او را می دیدی تا به او دل ببندی.

سیزدهم دی ماه هر سال، نقطه ایستادن بروبچه های تخریب با تمام قد و وجود برای ادای احترام دیگر بار به این جوان پاک ضمیر شهرستانی است که هفت روز پس از شروع جنگ آمد و تا آخر هم ماند و جز در مواقعی که جراحت ها او را به پشت جبهه می فرستادند، آن سرزمین را ترک نمی کرد تا با تمام وجود کلام امام را که جنگ در رأس امور است را اطاعت کرده باشد.

آن قدر ماند تا مزدش را گرفت. آن قدر ترکش خورد و جراحت برداشت تا دست آخر پیکری از او نماند. آن قدر ماند و نیرو تربیت کرد و دل نیروها را با نور و طراوت خود برد که امروز پس از سال ها، نیروهای او در این سوی عالم با تمام وجود، حسرت یک بار دیدن او را می خورند. آن قدر ماند و خوب ماند تا نیروهای سفرکرده او به آن عالم دست دعایی برداشتند و او را از خدا طلب کردند. دعای آن ها حق آن ها بود. علی هم حقش این بود که برود. کاش بودی و هنگام عملیات دل نگرانی های نیروها برای جان علی را می دیدی. آن لحظه ها آرزو می کردی که کاش تو فرمانده بودی و علی نیروی تو تا این قدر جلو نرود. کاش می بودی و می دیدی که در جاده خندق، «عملیات بدر»، وقتی برای آن مأموریت خطرناک خودش عازم شد، در دل بچه ها چه می گذشت.

این بار هم قلمی به دست گرفته ام تا مثل همان نیروی ساده سال های ۶۲ و ۶۳ به فرمانده خود سلام و ادب کنم. درود خدا بر او که بر قلب های ما فرمان دهی می کرد. سلام بر او که یاد شیرین و با حلاوتش در ته قلبمان با اندوه هم خانه شده است.

امسال هم سالگرد او با محرم مقارن شده که الحمدلله الذی اکرمنا بالشهاده… ان القتل لنا عاده و کرامتنا الشهاده

او اهل کرامت بود که این طور سال ها از رفتنش می گذرد، ولی یادش کهنه نمی شود. چه خوش روزهایی بار سفر بست. در آستانه «کربلای ۵» که سفره جنگ هم درحال جمع شدن بود، او رفت؛ اما داغش بر دل بچه های تخریب ماند. کاش بودید و عشق نیروها به او را می دیدید. وقتی خبر رسید، هرکس در گوشه ای از بیابان صورتش را در میان دست ها گرفت و زار زد. امروز هم حال ما کم از آن روزها ندارد.

برادر علی! مدت هاست که روی چون ماه تو را ندیده ایم، حال و روزمان هم که عی