پاورپوینت کامل نیمه سرخ پرچم بحرین در گلزار شهیدان ایران ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نیمه سرخ پرچم بحرین در گلزار شهیدان ایران ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نیمه سرخ پرچم بحرین در گلزار شهیدان ایران ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نیمه سرخ پرچم بحرین در گلزار شهیدان ایران ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

۵۸

معرفی اجمالی شهدای بحرینی جنگ ایران و عراق

چند صباحی نگذشته است از روزی که تنی چند از شهیدان فراوطنی، با دغدغه حفاظت از اسلام و انقلابی که «اسلامی» بود به ایران زمین آمدند و چون بانگ جنگ برخاست مردانه به میدان رفته و بلندتر از مرزهای کوتاه جغرافیایی پرواز کردند. اینان شهدای بحرینی جنگ ایران و عراق اند و سندهای افتخار اسلام!

ابوهانی، شهاب شاخ شمیران

نامش شاکر مهدی عبد الرسول الزهیری بود و کنیه اش ابوهانی! در منطقه سنابس بحرین می زیست. قلبی پاک و اخلاقی نیکو و شجاعتی مثال زدنی داشت. هنوز درسهای مدرسه اش به پایان نرسیده بود که دولت بحرین خانواده او را به بهانه های واهی اخراج نمود و آنان پس از این اقدام به ایران و شهر قم آمدند. ابوهانی که شیفته معارف الهی بود وارد حوزه علمیه شد و خواندن دروس دینی را آغاز نمود ولی همچنان شوق و شعفی از شهادت در راه خدا برای کمک به اسلام را در دلش احساس می کرد.

نهایتا تاب نیاورد و به جبهه های حق علیه باطل رفت و در نبردی مردانه، در منطقه شاخ شمیران، حوالی حلبچه، توسط تیر قناصه عراقی ها دست چین شد و به دیار محبوب شتافت. بدن مطهرش که به قم بازگشت به همراه دیگر شهدا تشییع باشکوهی شد و در گلزار شهدای قم در کنار سایر شهدا آرام گرفت.

ابواحمد، کربلاییِ کربلای دو

شیخ خلیفه بن علی الحداد که او را ابواحمد صدا می کردند ساکن منطقه رأس الرمان در شهر منامه بود. خوش اخلاق بود و خوش مرام و شاید این ویژگی ها در ویژگی دیگرش که همان تداوم در اقامه نماز شب بود ریشه داشت، چرا که تا رابطه با معبود اصلاح نشود بعید است که رابطه با خلق سامان یابد. از همین رو بود که در انجام امور برادران دینی خود سر از پا نمی شناخت و خود را وقف آنان کرده بود. شاید این حدیث را آویزه گوش کرده بود که: «نزدیک ترین مردم به خداوند در روز قیامت، نافع ترین آنان برای مردم است»

روحیه عدالتخواهانه داشت و شجاعتی وافر و نسبت به ظلم ظالمان بی تفاوت نبود. به جرم نوشتن شعار علیه حکام سنگدل بحرین، دستگیر و به مدت شش ماه زندانی شد!

از هنرستان که فارغ التحصیل شد برای دوره ای آموزشی به سنگاپور نیز اعزام گردید اما او که مشتاق فهم بیش تر دین و تبلیغ آن بود به حوزه علمیه قم آمد. آن قدر کتاب می خواند و در دروس حوزه نیز پرتلاش بود که مثال زدنی شده بود. چندین مقاله هم در مجله ای که طلبه های بحرینی منتشر می کردند نوشته بود.

عملیات کربلای دو مصادف با ۲۶ ذی الحجه ۱۴۰۶ انجام شد. او و برادرش شیخ موسی بابور که هر دو در ظل تعالیم دینی و نان حلال پدر تربیت شده بودند، مشتاقانه به جبهه ها رفته بودند و در آن عملیات، از خود جان فشانی هایی ماندگار به یادگار گذاشتند. یکی از رزمندگان می گوید که دیدم او خود را بر روی مین انداخت تا مسیر بسته را برای رزمندگان باز کند و اینچنین شهادت را با اشتیاق به آغوش کشید و به آرزویی که از دیرباز در دل داشت، رسید. بدن مطهرش سالها مفقود بود و نهایتاً باقیمانده آن در کنار برادر گرامی اش در گلزار قم مدفون گردید.

حسن علی، ققنوس قافله شهیدان

حسن علی محمد پهلوان بچه منامه بود. به فقرا خیلی توجه می کرد و آدمی شجاع و با اراده بود خصوصا در دفاع از حق، هرگز سستی نمی کرد. برادران دینی اش را نصیحت می کرد و به آنان مهربانی می نمود. روحیه ای پرنشاط و انقلابی داشت. به جبهه های مقابله جهان با انقلاب اسلامی ایران شتافت. او و دوستانش که عربی را به خوبی می دانستند برای یک عملیات نظامی در نزدیکی یکی از مقرهای دشمن عراقی به آن جا نفود کرده بودند. چندین بمب ساعتی را کار گذاشتند ولی متاسفانه قبل از فاصله گرفتن آنها، بمب ها منفجر شد و این عزیزان نیز به خیل شهدای گرانقدر اسلام پیوستند. آل خلیفه، حاکمان مستبد بحرین، در انتقام از این شهید دلاور، تمام خانواده او را از بحرین اخراج کردند!

آخرین شهدای بحرین

شیخ محمد نعمه حسن العاشور که به ابوجاسم نیز شناخته می شد متولد ستره بحرین بود. شجاع بود و در عین حال روحی لطیف داشت. در روزهای پایانی جنگ هشت ساله و ناکامی دشمنان در تحقق اهداف شان که همانا شکست انقلاب اسلامی بود، منافقین کوردل با حمایت استکبار و با استفاده از امکانات ارتش عراق به ایران حمله کردند. در این عملیات برخی طلاب بحرینی نیز شرکت جستند و به فوز شهادت نائل شدند. شهید محمد العاشور و محمد السرو از جمله آن ها بودند که آخرین شهدای بحرین در این جنگ محسوب می شدند.

الستری، شورآفرین شلمچه

محمد ضیاء الستری از اهالی شبه جزیره ستره بود. در میان دوستانش به تواضع و تقوی شهره بود. نزدیکانش می دانستند که نماز شب اش ترک نمی شود. بعد از نماز صبح، تا طلوع آفتاب ذکر می گفت و پس از سجده شکر از سر سجاده برمی خاست. چنان پرتلاش و مشتاق درس بود که وقتی به جبهه می رفت برای آن که عقب نماند به دوست اش می سپرد تا دروس را روی نوارهای کاست ضبط کنند تا او پس از بازگشت آن ها را گوش دهد.

دوستانش می گویند که به جزئیات خیلی توجه داشت. آدمهای مؤمن وجه ممیزه شان همین است. یکی از دوستانش می گوید یک روز که مشغول خوردن صبحانه بودیم متوجه شد که چند سنگ از نانوایی سنگگی بر پشت نان چسبیده، آن ها را جدا کرد. ما خواستیم آن ها را دور بیاندازیم ولی ایشان نگذاشت و گفت: این ها مال آن نانوایی است و باید به آن جا برگردد. خودش آن چند عدد سنگ ریز را به نانوایی برد!

یکی از نزدیکانش نقل کرده که روزی از جبهه برگشت ولی همچنان عزم و شوق بازگشت داشت. آن ایام، عراقی ها قم را هم بمباران می کردند. روزی که قرار بود او مجددا به جبهه بازگردد بمباران انجام شد و انفجارهایی مهیب در قم رخ داد. او خواب بود و در اثر این انفجارها از خواب پرید! وقتی از خواب پرید از شدت شوق رفتن به جبهه و ترس از این که مانعی در آن ایجاد شود گفت: خدا کند راه آهن را نزده باشند!

هنوز دو ماه از شهادت دو برادر قهرمان، شیخ موسی بابور و شیخ خلیفه حداد نگذشته بود که روح این فرشته آسمانی در حین عملیات بزرگ کربلای پنج در منطقه شلمچه به پرواز در آمد.

ابوحسن، سربه دار سردشت

اسماعیل بن عباس بن حسن الجعفری یا همان ابوحسن، متولد شهر محرق بود. متاهل بود و فرزندی به نام حسن از او باقی مانده است. خانواده اش مؤمن و پایبند به دستورات خداوند بودند و حب شدیدی به اهل بیت پیامبر(ص) داشتند. بر اساس همین تربیت، او فردی شجاع و خوش اخلاق و مؤمن گشته بود. پدر او از مداحان معروف بحرین بود که همه فرزندانش را به خوبی تربیت نموده بود و هم او، روحیه کمک به مردم و فقرا را در دل فرزندانش کاشته بود.

حکام ظالم بحرین از هیچ محرومیت و ظلمی بر مردم دریغ نداشتند فلذا اعتراضات این شهید عزیز که نمی توانست آن جنایات را ببیند به دستگیری او توسط عمال آل خلیفه منجر شد. در مدت هجده روز اسارت، انواع شکنجه های روحی و بدنی بر او وارد آمد. قسمتهایی از بدنش سوزانده شد و این آثار تا سالها بر بدن او باقی بود تا نشانه ای بر ظلم حکام بحرین باشد!

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، روح امید در ملل مستضعف منطقه دمید و سرنگونی دیکتاتورها به امری شدنی بدل گردید. از همین رو و برای جلوگیری از آثار این بیداری اسلامی، حکومتها دست به سرکوب شدید مردم زدند. حکومت بحرین نیز هر کسی را که اندکی همدلی با این انقلاب می کرد را دستگیر کرده و یا تبعید می نمودند. هزاران نفر در آن ایام به زندان افتادند و دهها نفر شکنجه و کشته شدند. به خانه های مردم هجوم می بردند و هر کس در خانه اش عکس امام خمینی را داشت مورد اذیت و آزار و شکنجه قرار می گرفت! خانواده او نیز به همین جرم، پس از آزار فراوان به ایران تبعید شدند و خانه و کاشانه شان در بحرین توسط حکومت غصب شد!

در فضای ایمانی و انقلابی قم، شور جهاد نیز در او دمیده شد و تصمیم گرفت که با رزمند