پاورپوینت کامل شکارچی لحظه های شهدا ۱۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شکارچی لحظه های شهدا ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شکارچی لحظه های شهدا ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شکارچی لحظه های شهدا ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

۳۴

آن روز مرد ادیب مضطرب بود و پریشان؛ حال و هوای محرم او را گرفته بود. یاد شهیدان و رفیقان خونین بالش را در ذهن مرور می کرد. التهاب ناخودآگاهی در وجودش زبانه می کشید؛ مثل یک حرف زیبا و دل نشین یا شعر نسروده ای که پس سینه اش مانده بود و می خواست هم چون آتش فشانی از اعماق وجودش فوران کند. به قله احساسش سفر کرد تا فوران گدازه های این حس درونی را به نظاره بنشیند و بسراید. یک تلاطم روحی، تسونامی بزرگی از واژگان را به سینه اش حرکت می داد.

یادهای شعله ور جنگ و سمفونی خمپاره ها در میان خرقه پوشان رگبار، احساس لطیفش را گل انداخته بود. تصمیم اعزام به جبهه گرفت. برای کوله دلش یک جفت پوتین اراده، یک دست لباس احساس و ذوقی پرشور از خاطرات می خواست. اسلحه قلم را بر دوش فکرش انداخت، واژه ها را نشانه رفت و نوشت: «من…»

خط زد و با خود اندیشید هیچ لشکر و گردان و تیپ و دسته ای یک نفره نیست. دفاع مقدسِ ما چه جای خودخواهی بود؟!

این بار شلیک قلمش این بود: «دشمن…»

ترسید شعرش خراب شود. ترجیح داد آن را با کلمه ای دل نشین آغاز کند، پس نوشت: «شهامت…»

اما دوست نداشت حرفش را با ریا پیش ببرد. پاکش کرد و نوشت: «زخم را به جانبازها ندهیم»

اما این جمله شبیه یک توهین بود. نوشت: «به سر سفره مان دشمن راه ندهیم»

باز گفت: «این کلام بوی مادیات می دهد.»

شلیک قلمش به هدف نمی خورد. احساس می کرد جعبه مهمات و دانایی اش نم کشیده است و باروت خاطراتش گُر نمی گیرد. فکری بود که شعرش را چه طور آغاز کند که هم شهدا بپسندند، هم حکومت و دولت، هم مخاطبان عام، هم خواص، و خدا را هم خوش بیاید. دست به سرنیزه آرایه های ادبی برد. آهی کشید و افسوس خورد که چرا از غافله شهدا جا مانده و با خود اندیشید که این مجاهدت های بزرگ، امروز چه عزتی برای ایران اسلامی آفریده اند. با خود گفت: «انصافاً من کی برای این ممل