پاورپوینت کامل جوان و دگردوستی ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جوان و دگردوستی ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جوان و دگردوستی ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جوان و دگردوستی ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

۲۶

حب ذات یعنی خوددوستی و حب غیر یعنی دگردوستی؛ دو میل فطری است که به قضای حکیمانه
الهی در نهاد تمام فرزندان بشر آفریده شده است. هر یک از این دو خواهش طبیعی، سهم
مؤثری در تأمین سعادت و خوشبختی بشر دارد و باید در جای خود ارضا گردد.

غریزه خوددوستی و تمایل دگردوستی

خوددوستی که از غرایز مشترک حیوان و انسان است، مایه صیانت ذات و حافظ فردی و شئون
شخصی است؛ این تمایل، آدمی را به خویش متوجه میکند و انسان را وا میدارد تا آن چه
را که برای خود مفید و ملایم تشخیص داد، به سوی خویشتن جلب نماید و هر چه را که مضر
و ناملایم شناخت، از خود دفع کند.

دگردوستی که از صفات اختصاصی بشر و از تمایلات عالی انسانی است، مایه مهرورزی به
مردم و دوست داشتن دیگران است. این تمایل، آدمی را به غیر خود متوجه میکند و به
زندگی لطف و صفای انسانی میبخشد. احیای این کشش روحانی، جامعه را با هم مهربان
میسازد. حس تعاون و همدردی را به جریان میاندازد و افراد را در غم و شادی یکدیگر
شریک میکند. غریزه حب ذات مانند سایر غرایز حیوانی در وجود بشر ریشه عمیق دارد.
خودبهخود شکفته میشود و به سرعت رشد میکند و برای قوت گرفتن و نیرومند شدن، نیازی
به حمایت و پرورش ندارد. تمایل دگردوستی مثل سایر تمایلات عالی انسانی، ضعیف و
کمفروغ است و بدون تربیت و مراقبت نیرومند نمیشود. اگر والدین و مربیان از دوران
کودکی متوجه فرزندان باشند و وظایف خود را به خوبی انجام دهند، میتوانند این خوی
انسانی را تدریجاً در نهادشان پرورش دهند و آنان را بشر دوست و خیرخواه بار
بیاورند.

خوددوستی اگر مورد حمایت و تقویت قرارگیرد تشدید میشود و از حدود مصلحت تجاوز میکند
و در نتیجه به خودپسندی و خودپرستی مبدل میگردد و سرانجام مفاسد عظیمی بهبار میآورد
و آدمی را به سیئات اخلاقی و تجاوز به حقوق دیگران آلوده میکند و به کارهای
ضدانسانی وا میدارد. دگردوستی، اگر مورد حمایت وتقویت قرار گیرد، بر صفات حیوانی
چیره میشود. غریزه تخریب و تهاجم را تضعیف میکند. درندهخویی و سبعیت را سرکوب میکند
و آدمی را به یکی از عالیترین صفات انسانی متصف میسازد.

ناگفته نماند که مقصود از دگردوستی، محبت و مهر به انسانها از جهت فضیلت اخلاقی و
شرافت انسانی است، نه آنکه انگیزه دوستی، نیل به خواهشهای غریزی و تمنیات مادی
باشد. انسان بیمار به طبیب و معالج و پرستار مراقب خود ابراز علاقه میکند، ولی
منشاء روانی این علاقه، دگردوستی و تمایل عالی انسانی نیست، بلکه این محبت از غریزه
حب ذات و عشق به زندگی سرچشمه گرفته است. علاقه بیمار به طبیب و پرستار برای این
است که او را درمان میکنند و سلامتش را به وی بازمیگردانند و بدین وسیله غریزه خود
دوستیاش را ارضا میکنند چنین محبتی در حیوانات نیز یافت میشود و اختصاص به انسان
ندارد.

انساندوستی بیآلایش

دگردوست واقعی کسی است که انسانها را برای انسان بودن و به انگیزه عواطف پاک انسانی
دوست بدارد و محبتش فارغ از آلایش خودخواهی و منافع مادی باشد. چنین دوستداری، حاکی
از تعالی روان و نشانه صفای روح و از مختصات انسان است. این قسم دوستی و محبت،
زندگی آدمیان را از زندگی حیوانات جدا میکند. جوامع بشری را با هم مرتبط میسازد.
دلهای مردم را با رشتههای محبت انسانی بههم پیوند میزند و روح برادری و تعاون را
زنده میکند. چنین محبتی مردم را از خوی حیوانی و درندگی بر کنار میدارد و به
انسانها ایمنی و اطمینان خاطر میبخشد و محیط صلح و صفا بهوجود میآورد و زندگی را
مطبوع و دلپذیر میسازد.

در آیین مقدس اسلام، مسئله دگردوستی و محبت به انسانها مورد کمال توجه قرار گرفته و
پیشوایان مذهبی این خوی پسندیده را یکی از عوامل سعادت بشر و از وسایل جلب عنایات
الهی دانستهاند. امام موسی کاظم(ع) میفرمایند: «ان اهل الارض لمرحومون ماتحابوا و
ادوالامانه و عملواالحق» مردم روی کره زمین پیوسته در رحمت و شفقت بهسر میبرند.
مادامی که یکدیگر را دوست بدارند و ادای امانت کنند و رفتارشان بر وفق حق و حقیقت
باشد.

حضرت علی(ع) نیز در بیان گوهرباری میفرمایند: «ابلغ ما تستدر بهالرحمه ان تضمر
لجمیع الناس الرحمه» رساترین چیزی که بهوسیله آن میتوانی رحمت الهی را به خود جلب
کنی، این است که در باطن به همه مردم عطوف و مهربان باشی.

و باز در جای دیگر تأکید میفرماید: «انالله سبحانه یحب ان یکون نیهالانسان للناس
جمیله» خداوند دوست دارد که مردم درباره هم خوب فکر کنند و خیرخواه یکدیگر باشند.

بزرگان دین و بشردوستی

بشردوستی از صفات بارز پیامبران الهی و رهبران روحانی بود. آنان عاشق سعادت و
خوشبختی مردم بودند و از گمراهی ونادانی انسانها رنج میبردند. پیامبران خدا، مانند
پدرانی دلسوز و مهربان، روز و شب مجاهده میکردند و در راه نجات گمراهان، به همه
مصائب و ناملایمات تن میدادند تا آنان را به صراط مستقیم هدایت کنند و از قید جهل و
اسارت آزادشان سازند.

در قرآن شریف، علاقه شدید رسولاکرم(ص) به هدایت و سعادت مردم تصریح شده و مراتب
بشردوستی و عواطف انسانی آن حضرت، خاطر نشان گردیده است: «لقد جاءکم رسول من انفسکم
عزیز علیه ماعنتّم حریص علیکم بالمؤمنین رئوف رحیم». خداوند مردم عصر رسولاکرم(ص)
را، از هر مذهب و نژاد مخاطب قرار داده و فرموده است: «همانا پیغمبری از جنس خود
شما برای هدایت و راهنمایی شما آمده است. او به سبب دگردوستی و نوعخواهی، از بدبختی
و جهل و فقرتان ناراحت است. مصائب و شداید شما بر وی سنگین و گران است. او در نجات
همه شما، عموماً حریص است و به سعادتتان علاقه شدید دارد و نسبت به مؤمنین، خصوصاً،
رئوف و مهربان است.»

مکتب آسمانی اسلام زندگی مفید و سودبخش را تنها نصیب کسانی میداند که تمایل
خوددوستی و دگردوستی خویش را به موازات یکدیگر و با اندازهگیری صحیح ارضا نمایند.
از طرفی به خود متوجه باشند و در راه تعالی معنوی و تأمین حوایج مادی خود کوشش کنند
و در هر کاری به شایستگی قدم بردارند و از طرف دیگر به غیر متوجه باشند و آنان را
نیز به مسیر پاکی و فضیلت سوق دهند و موجبات خوشبختی و سعادتشان را فراهم آورند.

به موجب روایات اسلامی، مسلمان واقعی کسی است که دگردوستی و خدمت به مردم، جزء
برنامه روزانهاش باشد و در حدود توانایی و قدرت خویش، این وظیفه انسانی و اخلاقی را
نسبت به تمام مردم انجام دهد.

نبی اکرم(ص) میفرمایند: «من سمع رجلا ینادی یا للمسلمین فلم یحبه فلیس بمسلم» «اگر
مسلمانی بشنود که مردی از هر مذهب و آیین، مسلمین را به یاری خود میخواند و از آنان
کمک میطلبد، اگر به ندایش جواب مثبت ندهد و یاریاش نکند، مسلمان نیست.»

و نیز فرموده است: «لیس بمؤمن من بات شبعانا و جاره طاویا» «با ایمان نیست کسی که
سیر بخوابد و همسایهاش گرسنه باشد.»

مولا علی(ع) هم در این خصوص میفرمایند: «المؤمن من نفسه فی تعب و الناس منه فی
راحه» «مرد باایمان خود را در زحمت و رنج قرار میدهد و مردم در پرتو وی در آسایش و
راحت به سر میبرند.»

حضرت سجاد(ع) به امام باقر(ع) فرمود: «فرزندم، هر کس که از تو درخواست خیر و خوبی
نماید، به وی نیکی کن. چه، اگر درخواست کننده