پاورپوینت کامل قانون اساسی و مسأله اقلیتها ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قانون اساسی و مسأله اقلیتها ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قانون اساسی و مسأله اقلیتها ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قانون اساسی و مسأله اقلیتها ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

۱۵

سال ۲۰۰۵ میلادی رو به پیان است و کمکم، تعدادی از هموطنانمان که پیرو ادیانی غیر
از اسلام هستند؛ خود را آماده جشنهی آغاز سال ۲۰۰۶ میکنند. کشور ما از جمله
کشورهیی است که در رابطه با حقوق اقلیتها دائماً از سوی نظام سلطه، مورد هجمه قرار
میگیرد. ین در حالی است که از یک سو تأکیدات و سفارشات فراوانی در بیان و کلام
بنیانگذار جمهوری اسلامی بعنوان معمار نظام وجود داشته و از سوی دیگر قانون اساسی
با به رسمیت شناختن حقوق اقلیتها، جیگاه ممتاز و برجستهی بری آنان ترسیم نموده
است. این توجه از جهاتی دارای اهمیت است: از یک طرف قانوناساسی مورد تأیید غالب
شهروندان ایرانی که اکثریت آنان مسلمان هستند، قرار گرفته و از طرف دیگر ،
قانوناساسی مبنای عمل و میثاق ملی و منشور همبستگی و انسجام اجتماعی است و همه خود
را موظف به عمل بر طبق آن میدانند. در ین نوشتار حقوق اقلیتها در قانون اساسی
کاویده میشود تا مختصری از حقوق اقلیتها و میزان احترام نظام اسلامی به ین حقوق
مشخص گردد.

اقلیت ها بیشتر با این صفت شناخته میشوند که در میان طبقات اجتماعی، در مقابل
اکثریت، از حیث سیاسی، فرهنگی و اقتصادی منزلت و جایگاه پیینتری دارند و دست یابی
آنان به پارهای از مناصب و منزلتها در یک جامعه خاص امکانپذیر نیست و یا این که
بسیار مشکل خواهد بود؛ به عبارتی مشارکت در ساز و کار حکومتی با محدودیتها و موانع
گستردهای همراه است.

به باور برخی، امروزه دیگر واژه اقلیت، آن معنای محدود پیشین را ندارد و کاربرد
گستردهتری پیدا کرده است. در این نگاه مفهوم امروزی اقلیت، مفهومی شمارشی و عددی
نیست، بلکه این اصطلاح در مورد همه گروههایی بهکار میرود که در یک جامعه زندگی
میکنند اما به علت وابستگی قومی، دینی، مذهبی، زبانی و رفتار و عادات از دیگر افراد
آن جامعه متمایز میشوند. ممکن است این گونه افراد زیرسلطه باشند و یا از مشارکت در
امور سیاسی جامعه کنار گذاشته شوند و یا مورد تبعیض و تعدی قرار گیرند، اما اگر
نوعی احساس جمعی و گروهی نیز داشته باشند، اقلیت به شمار میروند. در واقع این احساس
جمعی، بیشتر هنگامی به وجود میآید که این افراد، که دارای اعتقادات و تعلقات مشابهی
هستند از سوی اکثریت، تحت فشار و مورد تبعیض قرار گیرند و یا از دستیابی به منصب و
مقامات سیاسی منع شوند.

لیکن مراد از اقلیتها در این نوشتار، اقلیتهای دینی و مذهبی است.

با توجه به اینکه « دین رسمی ایران، اسلام و مذهب جعفری اثنیعشری است و این اصل الی
الابد غیر قابل تغییر است»(اصل۱۲) اما در قانوناساسی تمهیداتی برای مذاهب و ادیان
دیگر که در نظام جمهوری اسلامی زندگی میکنند، اندیشیده شده است که اتفاقاً با مردم
سالاری دینی نیز همگامی و همخوانی دارد. برای مثال درباره مذاهب دیگر میخوانیم:

« مذاهب دیگر اسلامی، اعم از حنفی، شافعی، مالکی، حنبلی و زیدی دارای احترام کامل
میباشند و پیروان این مذاهب در انجام مراسم مذهبی، طبق فقه خودشان آزادند و در
تعلیم و تربیت دینی و احوال شخصیه (ازدواج، طلاق، ارث و وصیت) و دعاوی مربوط به آن
در دادگاهها رسمیت دارند.»

علاوه بر این در همین اصل پیش بینی شده است که « در هر منطقه ای که پیروان هر یک از
این مذاهب اکثریت داشته باشند، مقررات محلی در حدود اختیارات شوراها بر طبق آن مذهب
خواهد بود با حفظ حقوق پیروان سایر مذاهب.» این بخش از اصل دوازدهم، این حق را برای
اقلیت های مذهبی به رسمیت شناخته که هر کدام که در منطقه خود دارای اکثریت است،
مقررات محلی در حدود اختیارات شوراها بر طبق مذهب آنان خواهد بود. این اصل همچنین
مشارکت سیاسی را که لازمه مردم سالاری است، در بین اقلیت ها افزایش میدهد.

درباره پیروان سایر ادیان الهی که در ایران زندگی میکنند میگوید:« ایرانیان
زردشتی،کلیمی و مسیحی تنها اقلیتهای دینی شناخته میشوند که در حدود قانون در انجام
مراسم دینی خود آزادند و در احوال شخصیه و تعلیمات دینی بر طبق آیین خود عمل
میکنند.»(اصل ۱۳)

اصل چهاردهم، به تصریح آیات خداوند، غیر مسلمانان را به طور عام مورد توجه قرار
داده و به رفتار انسانی، همزیستی مسالمتآمیز و رعایت حسن سلوک با اقلیتهای
غیرمسلمان توصیه و سفارش میکند:

« به حکم آیه شریفه: لاینهاکم الله عن الذین لم یقاتلوکم فی الدین و لم یخرجوکم من
دیارکم أن تبروهم و تقسطوا الیهم ان الله یحب المقسطین. (ممتحنه، آیه ۸) دولت
جمهوری اسلامی ایران و مسلمانان موظفاند نسبت به افراد غیرمسلمان با اخلاق حسنه و
قسط و عدل اسلامی عمل نمایند و حقوق انسانی آنان را رعایت کنند. این اصل در حق
کسانی اعتبار دارد که بر ضد اسلام و جمهوری اسلامی ایران توطئه و اقدام نکنند.»

تأکید عمده اصل فوق بر رعایت حقوق انسانی اقلیتها از جانب دولت جمهوری اسلامی ایران
و مسلمانان است. این حقوق انسانی همچنین با تصریح به اخلاق حسنه و قسط و عدل در این
اصل در هم آمیخته است.