پاورپوینت کامل نگاهی به فیلم «به نام پدر» ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهی به فیلم «به نام پدر» ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهی به فیلم «به نام پدر» ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهی به فیلم «به نام پدر» ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

۳۴

مهندس ناصر شفیعی(پرویز پرستویی) رزمندهای که پس از جنگ در رشته معدن تحصیل کرده
برای رئیس مؤسسه خبری صدرا که مردی است با ظاهر مذهبی، (پیراهن یقه آخوندی و
شکمگنده که آقا نامیده میشود) در امر کشف معدن قراردادی امضاء میکند که آقا به قول
و قرارش عمل نمیکند. ناصر قصد دارد از طریق ثبت معدن به نام خود، جلوی زیادهخواهی
وی را بگیرد. مأموران آقا سایه به سایه به دنبال ناصر هستند تا آدرس معادن کشف شده
را از وی بگیرند. فیلم از اینجا آغاز میشود که جلال و کاظم دو مأمور آقا، ناصر را
سایه به سایه تعقیب میکنند.

ناصر در این گیر و دار تلفنی از همدانشکدهای دخترش، میثم (کامبیز دیرباز) مطلع
میشود که دخترش حبیبه (گلشیفته فراهانی) زخمی شده و بیمارستان برای عمل جراحی نیاز
به رضایت او دارد. ناصر از چنگ مأموران میگریزد و خود را به جنوب کشور که دخترش در
آنجا در دانشکده باستانشناسی، مشغول به تحصیل است، میرساند. در آستانه ورود به
بیمارستان به دوست جانبازش که سالها او را ندیده، برمیخورد. مرتضی که مسئول
خنثیسازی مین در آن منطقه بوده است به همراه ناصر وارد بیمارستان میشود. میثم که در
عین حال خواستگار حبیبه نیز بوده به ناصر نزدیک شده اما جرأت حرف زدن ندارد. ناصر
با ناراحتی وارد اتاق حبیبه میشود. حبیبه به پدر میگوید که دیدی جنگ هنوز تمام
نشده. او پایش ناخواسته به جنگی که پدر با آن روبرو بوده، کشیده شده است. وی
میافزاید او نیز وارد جنگ شده اما فرقش با پدر این است که او پلاک ندارد. حبیبه از
پدر میخواهد که اجازه دهد پایش را قطع کنند. پدر با دکتر حبیبه گفتگو میکند. دکتر
میگوید جراحت پای حبیبه حاد است و او نمیتواند ریسک کند باید حبیبه را به اتاق عمل
ببرد تا تشخیص دهد که آیا باید پای او را قطع کند یا خیر؟

پدر بزرگ رضایتنامه را برای عمل امضاء میکند. حبیبه به او اعتراض کرده و میگوید در
این مورد نیز او حق تصمیم ندارد و این بار نیز پدر به جای او تصمیم گرفته است. ناصر
سرگردان از وضعیت موجود، تلفنی با همسرش راحلهه (مهتاب نصیرپور) گفتگو میکند. ناصر
مایل نیست راحله را چون زمان جنگ برنجاند، لذا از گفتن ماجرای حبیبه طفره میرود.

راحله متوجه این حالت میشود. میثم به تشخیص خود تلفنی ماجرای حبیبه را برای راحله
نقل میکند. راحله با هواپیما به جنوب میآید و از حضور ناصر در آنجا تعجب میکند.
ناصر به همراه مرتضی به تپیهای که پای حبیبه بر روی مین رفته است، میروند. او متوجه
میشود که این تپه نامش شاهد است و او خود در زمان جنگ این تپه را مینگذاری کرده
است. به عبارتی حبیبه بر روی مینی که پدر در زمان جنگ کاشته، رفته است. ناصر
معترضانه به خدا میگوید که او دارد تقاص چه چیزی را پس میدهد و ملتمسانه از خدا
میخواهد که پای حبیبه را به وی بازگرداند و در عوض پای او را بستاند.

ناصر و راحله به توافق میرسند که حبیبه را به تهران بفرستند و اینگونه هم عمل
میکنند. در فرودگاه متوجه میشوند مأموران به همراه نیروی انتظامی قصد دستگیری وی را
دارند. راحله از ناصر میخواهد که وارد باند فرودگاه نشود و از همین جا برگردد.
میثم، مادر و دختر را سوار هواپیما میکند اما ناصر در سالن فرودگاه دستگیر میشود.
هواپیما پرواز میکند و ناصر در مسیر حرکت به سوی کلانتری قرار میگیرد. هنوز مدت
زیادی را طی نکردهاند که ناصر متوجه میشود هواپیمای حامل راحله و حبیبه بازگشته
است. ناصر از چنگ مأموران میگریزد و خود را به نردههای فرودگاه میرساند و ملتمسانه
از خدا میخواهد که حبیبه را شفا دهد. آمبولانس، حبیبه و راحله را سریعاً به
بیمارستان میرساند. ناصر در بازداشتگاه آدرس معادن کشف شده را به مأموران آقا میدهد
و سریعاً خود را به بیمارستان میرساند و با کمال تعجب میبیند راحله در اثر عارضه
قلبی در آستانه مرگ قرار دارد. این بار نیز او دست به دامن خدا شده و از او استمداد
میطلبد. حبیبه نیز به اتاق عمل می رود. سرانجام حال راحله رو به بهبودی رفته و پای
حبیبه نیز قطع میشود. در سکانس پایانی ناصر را شاهدیم که در حال خنثیسازی میدان مین
در مناطق جنگی است در حالی که سه هواپیمای جنگی اف ۱۴ از بالای سر او عبور میکنند.

نقد فیلم:

«به نام پدر» سیزدهمین فیلم بلند ابراهیم حاتمیکیا پس از فیلمهای «دیدهبان، وصل
نیکان، مهاجر، برج مینو، از کرخه تا راین، خاکستر سبز، بوی پیراهن یوسف، آژانس
شیشهای، روبان قرمز، ارتفاع پست، موج مرده و به رنگ ارغوان» میباشد. دغدغه حاتمیکیا
در این فیلم نیز همچون فیلمهای اخیرش، ارتباط نسل انقلاب و دفاع مقدس با نسل سوم
است. نسلی که امید میرود ارزشها و فضیلتهای انقلاب اسلامی را از یاد نبرده و کماکان
پس از فیلمهای «موج مرده و به رنگ ارغوان» چنین است: حالا دیگر حاتمیکیا فیلمسازی
است با موقعیتی خاص در سینمای ایران که جسارت و توانایی او در طرح برخی مضمونها و
زدن بعضی حرفهایی که از عهده دیگر فیلمسازان برنمیآید، مثال زدنی است. (ماهنامه
سینمایی فیلم، بهمن ۸۴، صفحه ۲۰)

کارگردان در این فیلم میخواهد بگوید نسل پیشین تصمیماتی اتخاذ میکنند که در سرنوشت
نسل آینده تأثیرگذار است به این معنا که نسل آینده خود در اتخاذ آن تصمیم و عوارض و
تبعات ناشی از آن دخالتی ندارد اما خواسته یا ناخواسته پایش به این ماجرا کشیده
میشود. در این داستان حبیبه دانشجو در خصوص جنگ اختلافنظرهایی با پدر دارد. انفجار
مین سبب میشود این اختلافات بیشتر نمایان شود. پس از اولین دیدار میان ناصر و حبیبه
در بیمارستان (شهید بهشتی) این دیالوگها میان پدر و دختر رد و بدل میشود.

حبیبه: اینجا هم عجله داری بابا، من حرف دارم. کی گفته جنگ تموم شده بابا؟ یادتونه
میگفتم پدری که میجنگه جای بچههایش هم تصمیم میگیره؟ من هم بالاخره توی جنگتون شرکت
کردم بابا، ولی هنوز به من پلاک ندادن. من رفتم روی مین بابا.

ناصر: مین زیر پای دختر من چیکار می کرد؟ کی باید جواب بده؟

حبیبه: خودتون، مگه نگفتین آتشبس آخر جنگه بابا؟ هنوز هم نفهمیدن؟ من نرفته بودم
بجنگم. هیچکس نظر منو نپرسید. هیچکس پرچم سفیدمو ندید بابا. بابا نگذار پایم را قطع
کنند.

در دیالوگی باز در بیمارستان آنگاه که پدر اجازه عمل به دکتر را دادهاست، حبیبه
میگوید: فکر کردم حالا که همرزم شدیم، تنهام نمیگذاری. اومدی پیشم باشی بابا. وقتی
منو میبردن اتاق عمل آنقدر دوست داشتم ببینم شما را اما مث