پاورپوینت کامل فلسفه یک روز ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فلسفه یک روز ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فلسفه یک روز ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فلسفه یک روز ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

۳۰

الف: وقتی سخن از « صهیونیسم» به میان میآید فوراً حکومت اسرائیل در ذهن آدمی مجسم
میشود و وقتی سخن از اسرائیل مطرح میشود، آن را با «رژیم صهیونیستی» مترادف
میدانیم. دلیل این واقعیت، ارتباط تنگاتنگی است که میان صهیونیسم به معنای یک تفکر
و اسرائیل به معنای یک نظام وجود دارد. آن تفکر خمیرمایه این نظام است.

«صهیون» در اصل نام کوهی است که در جنوب بیت المقدس قرار گرفته و مشرف به آناست.
بسیاری قلعهها و ابنیه مقدس یهودیان برفراز یا عمق این تپه قرار گرفته است.

«صهیونیسم» اشاره به تفکری است که خواهان احیا آئین یهود و گسترش نفوذ آن به سراسر
فلسطین است. با این همه مفهوم این کلمه طی ۵۰ سال اخیر متفاوت از گذشته شده و به
تفکری اطلاق میشود که از اجتماع رهبران گروههای تندرو تروریست یهودی در دامنهاین
کوه در سال ۱۳۲۶ شکل گرفت. گروههای متعصب یهودی در سالهای جنگ دوم جهانی تصمیم
گرفتند به طور مخفیانه یهودیان سراسر جهان را به فلسطین انتقال دهند.

شعار «کشتار و آزار یهودیان در اروپا» بهانهای بود تا این گروههای تندرو یهودی
تصمیم قبلی خود را در مورد تشکیل حکومت واحد یهود در فلسطین از طریق کوچاندنخیل
عظیم یهودیان اروپا به این سرزمین عملی سازند. انتخاب فلسطین برای تأسیس حکومتیهودی
بخاطر کثرت یهودیان در مقایسه با سایر نقاط جهان و همچنین تقدس این سرزمین از نظر
یهودیان بوده است. زیرا فلسطین به هر حال زمانی موطن حضرت موسی(ع) پیامبر آئینیهود
بوده است. معالوصف یهودیان در زمان تأسیس اسرائیل نسبت به جمعیت مسلمانان بومی به
شدت در اقلیت قرار داشتند.

گروههای تندرو یهودی با نامهای «ایرگون» ، «اشترن» ، «پالماخ» «هاگانا» و… که
چهرههائی مانند مناخم بگین ، اسحاق شامیر ، موشه دایان و غیره رهبری و فرماندهی
آنها را برعهده داشتند ، در سالهای جنگ دوم جهانی موفق شدند به بهانه آزار یهودیان
در اروپا به تصمیم قبلی خود برای تأسیس دولت یهودی در فلسطین عملی سازند. در اجرای
این تصمیم آمریکا و بعضی دولتهای اروپائی بخصوص انگلستان که تا آن زمان بخش عمده
خاورمیانه ازجمله فلسطین را در اشغال خود داشت، حامی یهودیان بودند.

دولت انگلیس خود از عاملان و بانیان اصلی ظهور اسرائیل بود. انگلیسیها از ۲۰ سال
قبل از تأسیس اسرائیل، از طرح ایجاد دولت یهود حمایت میکردند و افکار عمومی دولتهای
غربی را برای مواجه شدن با پدیده ظهور اسرائیل در فلسطین آماده کرده بودند. به
هرحال این تصمیم عملی شد و در ماه مه ۱۹۴۸ یکی از رهبران اصلی یهودیان به نام
بنگوریون رسماً در یک جلسه سیاسی، تأسیس حکومت «اسرائیل» را اعلام کرد. این حکومت
همانگونه که گفتیم حاصل توافقی بود که رهبران اصلی گروههای تندرو یهودی با تبانی و
همفکری یکدیگر، یک سال قبل از آن در دامنه کوه صهیون، بنای یک حاکمیت نژادپرستانه
را در فلسطین گذارده بودند. حکومتی که بدین ترتیب در اسرائیل تأسیس شد از ابتدای
ظهور خود به ترور، تخریب و کشتار صاحبان اصلی فلسطینی یعنی مسلمانان عرب پرداخت تا
زمینههای فرار آنان از این سرزمین را فراهم آورد. این وقایع از دو نظر محکوم بود
یکی ماهیت جنایات که با کشتار روزافزون مردم و ویران کردن خانه و کاشانه آنها همراه
بود و دیگری واهی بودن ادعای تاریخی یهودیان برای تملک خاک این سرزمین؛ زیرا اگر
حضرت موسی در فلسطین سکونت یافت حضرت عیسی پیامبر مسیحیان اساساً در فلسطین متولد
شد. در دوره حیات اسلام نیز این سرزمین جز قلمرو خلافت اسلامی قرار گرفت و
بیتالمقدس به عنوان اولین قبله مسلمانان جهان شناخته شد و حضرت رسول(ص) از همین
مکان به معراج رفتند. بنابراین فلسطین سرزمینی است که برای پیروان همه ادیان الهی
صاحب ارج و احترام است و چون حداکثر جمعیت آن طی حدود ۱۴۰۰ سال گذشته به مسلمانان
اختصاص داشته و ابنیه اسلامی نیز به مراتب بیشتر از ابنیه مسیحی و یهودی در آن وجود
دارد، تعلق خاطر فلسطین به اسلام یقیناً بیشتر است. معالوصف اسرائیل خود را مالک
فلسطین نامید و از بدو تأسیس حکومت خود به سرکوب و قتل عام مردم پرداخت. صهیونیستها
چندین فاجعه بزرگ و تکان دهنده علیه مردم فلسطین براه انداختند که در تاریخ از آنها
بعنوان فجایع «دیریاسین» ، «تل زعتر» ، «کفرقاسم» و… یاد میشود.

اسرائیل در بیش از ۵۰ سال حاکمیت خود در منطقه دست کم ۵ جنگ بزرگ و پرتلفات را با
همسایگان عرب خود براه انداخته و چون در همه این جنگها از حمایت نظامی آمریکا
واروپائیها برخوردار بوده، پیروزی را از آن خود ساخته است. امروز نیز بخاطر
همینبرتری و همان حمایتهای آمریکا و اروپاست که دولتهای عرب خاورمیانه، از موضع ضعف
باصهیونیستها سازش میکنند. به همین دلیل صهیونیستها در روند سازش
هموارهامتیازگیرنده هستند. بدیهی است هر دولتی که با اسرائیل غاصب صلح کند، از نظر
سیاسیذلیل و از نظر افکار عمومی، خائن به ملت خویش است.

ب: بررسی جامع و منصفانه در منابع و متون اسلامی بوضوح نشان میدهد که این دین،
آئینی فردگرا نبوده و تعلیماتش تنها اصلاحکننده رابطه بین شخص و خالق خود نیست،
بلکه دینی است جمعگرا که در عین توجه به فرد و نیازهایش، او را موجودی اجتماعی
میداند و تأمین احتیاجات او را تنها در بعد فردی خلاصه نمیکند بلکه مطالبات جمعی و
ساماندهی مناسبات اجتماعی در ابعاد گوناگون حیات بشری و پیوند دادن آن با مبدأ هستی
را از اهداف اصلی خود میداند. البته بنابر گزارش قرآن مجید تمام انبیا دارای همین
صبغه و مقصد بودند. اما متأسفانه وقوع تحریف در ادیان الهی بویژه در مورد مسیحیت که
هم اکنون بیشترین پیروان را در سطح جهان دارد و از طرف دیگر عملکرد بدو فسادآمیز
دستگاه کلیسا و منسوبان به آن در طی قرون، موجب شد تا تعالیم دینی مسیحیت به عامل
عقب ماندگی متهم شود و رفته رفته از صحنه زندگی اجتماعی به اندرون کلیساها آن هم در
ایام و اوقاتی خاص رانده شود. غرب با پس نهادن آموزههای کلیسایی و رویکردی پرشتاب
به علوم و دانش بشری موفق شد تا روز به روز، مراحل رشد صنعتی و فنآوری را پشت سر
گذارد، در حالی که کشورهای اسلامی همچنان گرفتار و درگیر با حکومتهای عیاش و فاسد
در غفلت و عقبماندگی به سر میبردند.

با باز شدن درهای دنیای غرب و صدور فرآوردههای تکنولوژی غربی به دنیای اسلام، که با
انتقال فرهنگ آنان همراه بود، به تدریج این اندیشه در اذهان عدهای پیدا شد که گویا
دین مایه عقبماندگی کشورهای اسلامی است و اینان نیز اگر بخواهند به رشد صنعتی
برسند، لزوماً باید همچون مغرب زمین با اساس حضور دین در صحنههای زندگی مردم
خداحافظی کرد، غافل از این که فرقی بسیار بین اسلام و مسیحیت است. اسلام در اصل
کاملترین دین الهی برای تأمین نیازهای فردی و جمعی بشر است که تحریفی هم در ساحت آن
رخ نداده است، در حالیکه مسیحیت نه کمال اسلام را دارد و نه سلامت و مصونیت آن را.
تمام فلاکتها و مصیبتهایی که بر سر مسلمانان آمده است از ناحیه حکومتها و دولتهای
فاسد آن بوده است که جز عیاشی و هرزگی و یا زورگویی و استبداد خصلت دیگری نداشتند،
بنابراین در محیطهای اسلامی دین عامل عقبماندگی نبوده است زیرا در تمام آموزههای
دین اثری از بی توجهی به علم نمیبینیم، بلکه این فساد حاکمان و عوامل دیگر بوده است
که در این جهت دخالت داشته است.

اسلام گرچه در اصل برای همه بشریت است ولی در عمل، کسانی که به این دین گرایش پیدا
میکنند و بر محور آن گرد میآید، در درون جامعه بزرگ انسانی، جمعیتی را تشکیل میدهند
که به جامعه ایمانی و مسلمان موسوم است و روح حاکم بر این جمعیت، اعتقاد و باور
اسلامی است که در تمام اجزای آن نفوذ میکند و آن را همانند پیکری واحد میسازد، با
یک گونه احساسات، عواطف، آرزوها و هدفها. و این حاکمیت روح جمعی، خود بازتابی از
همان ویژگی جمع گرا بودن اسلام است، زیرا دین فردگرا هر یک از پیروان خویش را متوجه
خود و نیازهای فردی خویش میکند و با این حال گرایش جمعی، ضدارزش تلقی میشود که اوج
آن در دوری هر چه بیشتر از جامعه و مردم و روی آوری به غارها و بیابانهاست و با
چنین تعلیماتی نمیتوان احساس جمعی به وجود آورد و اگر هم در موردی پیدا شده عوامل
دیگری در آن دخیل بوده است که در قالب حمایت از همکیش نمود یافته است، ولی چنین
احساسی نمیتواند از متن تعالیم دینی با این خصوصیت برخیزد. در آثار و متون اسلامی
به خوبی این احساس مسئولیت نسبت به دیگران و سرنوشت آنان و توجه به گرفتاریها و
مشکلات جامعه دینی در تحقق ایمان مذهبی مومنان مورد تأکید واقع شده است. شاید
گویاترین تعبیرات این سخن پیامبر اکرم(ص) باشد که فرمودند: «هر کس بشنود که کسی
فریاد برآورده است که ای مسلمانان به فریادم برسید و او را اجابت نکند، مسلمان
نیست