پاورپوینت کامل علی و دنیا ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل علی و دنیا ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل علی و دنیا ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل علی و دنیا ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

۲۸

تاکنون در مدح و ذم زهد و زاهدان بسیار شنیدهایم. تعاریف متعدد و گاه متناقضی از
این واژه هم در میان خواص و هم عامه مردم وجود دارد.این تشتت خودبخود باعث چندگانگی
زاهدان نیز شده است.در این نوشتار برآنیم تا خصوصیات و شاخصههای اصلی و اساسی زهد
ورزیدن را از نظر پیشوای زاهدان بررسی و مرور نماییم.

زهد در لغت به معنای ناچیز انگاشتن، بیمهری و بیاعتنایی، پرهیزکردن و ترک کردن آمده
است.

امّا در معارف اسلامی، اصطلاح زهد، از معنای خاصی برخوردار است؛ زهد در مقابل حرص و
آز و دنیاپرستی قراردارد. علامه امینیدر الغدیر مینویسد: «ناگفته پیداست که زهد
پیشگی با کسب مال مشروع تضادی ندارد؛ زیرا حقیقت زهد آن است که مال و ثروت، مالک تو
نباشد، نه آن که تو مالک آن نباشی» از عبارات مزبور چنین برمیآید که زهد، پرهیز
ازدنیاپرستی و حرص و آز است، نه پرهیز از به دست آوردن دنیا. زهد، ستیز با دنیا
نیست، دنیا را مملوک و برده خویش داشتن و در چارچوب مجوزهای عقل و ایمان در جهت قرب
الیاللّه از آن بهرهمند شدن است.

بنابراین، زهد اسلامی غیر از زهد تحریف شدهایاست که در میان تارکان دنیا مشاهده
میشود.

تجلّی زهد راستین

علی(ع) در دنیا بود، ولی برای آخرت میزیست. او از یک سو، از دنیا به عنوان آب بینی
بز یاد میکندو از سوی دیگر، آن را محل کسب و تجارت بندگان شایسته خدا میداند.

با طرح دو پرسش بهتر می توان به دیدگاه آن حضرت در باب دنیا و زندگی دنیوی راه
یافت:

آیا دنیا لیاقت و ظرفیت انجام عبادت و تکالیف الهی را دارد؟

در پاسخ به این پرسش است که امام(ع) از دنیا به عنوان «متجرُ أولیاءاللّه» (محل کسب
و تجارت بندگان شایسته خدا) یاد میکند.

آیا شایسته است، انسان که اشرف مخلوقات است و با آفرینش او، خدا از خود به عنوان
«احسن الخالقین» یاد کرده است، به این دنیا دل ببندد و شیفته آن شود و ظرف دل خود
را مملوّ از محبّت آن کند؟

در پاسخ به این سؤال، باید دانست که دنیا در نظر امیرمؤمنان(ع) از حیث ارزش عرفی
کمتراز آب بینی بز است و آن را سه طلاقه کرده است و در این عرصه است که علی(ع) به
دنیا زهد میورزد.

معنای تنزّه و وارستگی، شیفته تعلقات و تمتعات زندگی نشدن، و آخرت را فدای دنیای
زودگذر ننمودن است.»

آری، آنچه آدمی را از صراط مستقیم منحرف میسازد،وجود دنیا و نعمتهای آن نیست، بلکه
شیفتگی و دلبستگی به دنیاست که موجب غفلت از خدا میشود و غفلت، ریشه بسیاری از
تباهیهاست؛ چنان که رسول خدا(ص) فرمودند: «رأس الخطیئه حبُّ الدنیا.»

چنانکه فرمودند: «رأس الدین ترکالدنیا»

نگرش امام(ع) درباره دنیا

علی(ع)، دیدهبیدار جهان آفرینش و چشمان بینای حقیقت و کشتی نجاتبخش امت است.

علی، نه شیفتهدنیاست و نه از آن بریده است. او دنیا و آخرت را به یک چشم مینگرد؛
زیرا دنیا را وسیلهای جهت تأمین توشه آخرت میداند. بر این اساس، امام(ع) وقتی
دیدند،یکی از یارانشان دنیا را مذّمت میکند فرمودند:

«ای کسی که به نکوهش از دنیا میپردازی در حالی که تو خود به غرور دنیا گرفتار شدهای
و فریفته باطلهای آن هستی،آیا در حالی که تو خود مغرور به دنیا هستی مذمّت آن
میکنی؟

کی دنیا تو را گول زده و چه موقع تو را فریب داده است؟ تو بگو که در زندگی چه
اندازه به دست خود بیماران را پرستاری کردی؟ در کنار بستر آنها مراقب آنها بودی،
درخواست شفای آنها را نمودی و از طبیبان برای آنها دارو خواهش کردی؟ در حالیکه، این
دنیا جایگاه صدق و راستی است برای آنکس که با آن به راستی رفتار کند، و خانه
تندرستی است برای آن کس که از آن چیز بفهمد، و سرای بینیازی است برای آن کس که از
آن توشه برگیرد، محل اندرز است برای آن که از آن اندرز گیرد. دنیا مسجد دوستان
خداست، و نمازگاه فرشتگانپروردگار، و محل نزول وحی خدا و تجارتخانه اولیای حق، آنها
در این جا رحمت خدا را به دست آوردند و بهشت را سود خود قرار دادهاند.»

امام صادق(ع)،حضرت امیرالمؤمنین(ع) را این گونه وصف میفرمایند: «علی، هرگز در دنیا
لقمه حرام بهدهان خود نزدیک نکرد (لقمه حرام نخورد) نه کم و نه زیاد.

هرگز دو عمل خدایی، بر او عرضه نگشت، جز آن که او پر زحمت تر و سخت تر آن را انتخاب
کرد.

هرگز مسأله دشواری برای پیامبر(ص) رخ نداد، جز آن که علی(ع) را جهت حلّ آن پیش
فرستاد، ه