پاورپوینت کامل مردان عمل;به یاد شهدای سانحه هوایی سپاه ۱۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مردان عمل;به یاد شهدای سانحه هوایی سپاه ۱۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مردان عمل;به یاد شهدای سانحه هوایی سپاه ۱۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مردان عمل;به یاد شهدای سانحه هوایی سپاه ۱۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۹

در روزگاری که تنهایی سهم آدمهاست، سهم من حسرت روزهایی ست که ندیده ام؛ شنیدن صداهایی ست که نشنیده ام. من غروب غریبانه ای در این شهر غبار گرفته به چشم ندیده ام و سپیده سحری را هیچگاه خواب مهلتم نداد که به چشم خود نظاره کنم.

من در قصه ها شنیده ام که غروب دلگیر است و سحر نشاط آور. و من حسرت کسی را در دل دارم که چون من دل به قصه و افسانه خوش نکرد و آنچه را که من عمری ست می شنوم، رفت و به چشم خود دید.

شنیده ام که روزی صفای جبهه را صبح دل انگیز بهار هم نداشت. شنیده ام که سحرگاه پرسوز دوکوهه را ملکوتیان هم به نظاره نشستند.

سلوک چشمانم را ببین و غوغای دلم را بیاد بیاور. آرامش چهره ام را ببین و تلاطم قلبم را بیاد بیاور. لبخندم را ببین و گریه های پنهانم را بیاد بیاور. با دیگرانم نبین و تنهاییم را بیاد بیاور و سکوت چشمانم را و لبخندم را با دیگران بودنم را ببین،اما هیچ یک را باور نکن که دل بی قرار را هیچ نیست، جز دریایی از غم و اقیانوسی از حرف ناگفته و روزگار را ببین که نامرادی را تا به چه حد می رساند که به این دل تنگ حتی امان نوشتن هم نمی دهد. که تا قلم به دست می رسد، هر آنچه گفتنی ست،از یاد می رود.

هنوز آرزوی کودکی ام را از یاد نبرده ام که دل به هیچ چیز نباخته بودم. آن روز که به هر جا می نگریستم، با همه کودکی ام، ریا را به چشم می دیدم ونامردی را با دلم حس می کردم. هنوز به هیچ چیز دل نبسته بودم. از چپ و راست و جلو و عقب می گذشتم و مثل همیشه می رسیدم به آسمان، به آنجا که از بچگی به گوشم خوانده اند که تو را آنجا می توانم بیابم. با اینکه هنوز سختی زندگی را نچشیده بودم، به تو می گفتم: نمی دانی چه سخت است زندگی در این دنیا. کاش به تو می رسیدم و راحت می شدم، ای کاش من هم شهید می شدم.

اکنون با حس کمرنگ شده ام، تنها گهگاهی به عشق خود می اندیشم که به رؤیاها خواهد پیوست. نمی دانم بخت با من تا چه اندازه یار شد که تصویر خیالی شهید، جبهه، جنگ، سنگر و … در ذهنم فرو ریخت و دیدم آنچه را شاید حتی لایق دیدنش هم نبودم. و آن روز که قرعه بازدید از جبهه های جنگ به نامم افتاد، انگار که از دید نگهبانِِ چرخِ فلک که می چرخد اما بر خلاف آنچه که می خواهی پنهانی و بی بهانه گذشتم. شبی که غربت و سحری که به صفای دوکوهه را با همه وجودم حس کردم. ظهری که عظمت شلمچه را به چشم دیدم و لطافت طلائیه ، اروند، هویزه، فکه و … را