پاورپوینت کامل درگیری های فتح و حماس؛ با کدام توجیه؟! ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درگیری های فتح و حماس؛ با کدام توجیه؟! ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درگیری های فتح و حماس؛ با کدام توجیه؟! ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درگیری های فتح و حماس؛ با کدام توجیه؟! ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

۲۸

طی ماه های اخیر، رویارویی نیروهای وابسته به تشکیلات فتح و حماس در سرزمین های اشغالی بسیاری از امیدهای بوجود آمده در اتحاد نیروهای فلسطینی را بر باد داد. توافقی که به زحمت زیاد در فلسطین بدست آمده بود، به آسانی و در یک چشم بر هم زدنی از دست رفت. پیمان هفتم فوریه ۲۰۰۶ (بهمن ماه ۸۵) که به تشکیل دولت ائتلافی میان فتح و حماس در غزه انجامید، یک پل تفاهم نمادین بود که برای نخستین بار مردان دو سوی سرزمین اشغالی را که حتی در دو مکان جغرافیایی جدا از هم به سر می بردند را کنار هم نشاند. باریکه غزه با محوریت شهر نابلس موطن سیاسی و مقر انقلابیون حماس است و کرانه باختری با مرکزیت رام الله قرارگاه و مرکز نفوذ فتح محسوب می شود. تاریخ جدایی و اختلاف این دو گروه شاید از مسایل دیرپا و در عین حال غصه آلود فلسطین باشد.

ریشه نزاع

این دو گروه به لحاظ اعتقادی دو قطب معارض هم شناخته می شوند. حماسی ها، گروهی مذهبی و نماد جریان انقلابی گری هستند که همه اعتبار خود را مرهون تفکر مبارزاتی و مقاومت در برابر رژیم اشغالگر قدس می دانند و فتحی ها گروهی لائیک هستند و موقعیت امروز خود در سرزمین های اشغالی را در گروه دیپلماسی سازش با اسرائیل و تعامل با غرب می بینند. از این رو تاریخ مناسبات ۲۰ ساله این دو واحد تشکیلاتی فلسطین در رقابت و تضاد سپری شده است و بر خلاف تصورات، گذشت زمان نه تنها یخ های مناسبات این دو را آب نکرد که بر تراکم آنها افزود.

به نظر می رسد که حتی بتوان ریشه و رگه های این اختلاف را با تولد جنبش حماس یکسان گرفت و این که سران فتح که خود را صاحب و بنیان گذار نهضت فلسطین می دانند از اوایل دهه ۸۰ میلادی که جنبشی با پرچم سبز رنگ و شعار نابودی رژیم اشغالگر پا به صحنه گذاشت او را به چشم رقیبی مزاحم دیده اند.

برای فتحی ها این تصور ناممکن بود که روزی را ببینند که جنبش حماس بیرق مقاومت را از دست همه مدعیان بستانند و حتی رهبر معنوی آن محبوبیتی فراتر از قلندران سیاسی کرانه باختری و رام الله پیدا کنند.

فتح تا زمانی که در اریکه قدرت بود و حاکم مطلق اردوگاه های داخل و خارج فلسطین محسوب می شد، چندان قدرت حماس را جدی نمی گرفت. البته این حس سیادت فرزندان ابو عمار (یاسر عرفات) چندان هم بی ربط نبود، فتح در آن روزگار یک امپراتور سیاسی چریکی بود که دامنه نفوذ آن از اردن تا لبنان و دمشق گسترده بود. اما تحمل حماس از زمانی برای سران فتح دشوار آمد که این گروه سایه رهبری معنوی شیخ یاسین و طراحی تشکیلاتی امثال رنتیسی و ابو مرزوق و مشعل به یک جهش بزرگ پس از انتفاضه اول در سال ۱۹۸۷ دست یافت، تا حدی که به میدان دار اصلی عملیات های متهورانه فلسطینیان در عمق سرزمین های اشغالی تبدیل شد و نام گردان های عزالدین قسام و مهندسان عملیاتی آن نظیر یحیی عیاش بر زبان ها افتاد. حماس در مرامنامه و اساسنامه خود، هیچ وجه شباهتی با فتح نداشت. شیخ یاسین هدف جنبش خود را تشکیل دولت ملی اسلامی اعلام کرده بود. حماس به تأسی از این اندیشه رهبر خود گفت که موجودیت اسرائیل را به هیچ وجه به رسمیت نمی شناسد و خواهان عقب نشینی رژیم اشغالگر از همه سرزمین های اشغالی شد، ولی در مقابل رقیب فتحی آن در مسیر محافظه کاری و همرنگی با رهبران سازش کار و غربگرای جهان عرب گام برداشت.

اوج اختلافات

در دهه های ۸۰ و ۹۰ میلادی که سازمان آزادیبخش فلسطین، که جنبش فتح بزرگترین عضو آن است، پروژه مذاکره با اسرائیل را در پیش گرفت، اختلافات میان این دو جنبش حالتی آشکار به خود گرفت. در سال ۱۹۸۸ جنبش فتح موجودیت اسرائیل را به رسمیت شناخت، درست زمانی که حماس دور جدید عملیات استشهادی را تدارک می دید. در واقع مسأله مهار حماس از این زمان به دستور کار ثابت سران ساف بویژه فتح تبدیل شد.

تا این مرحله همواره درگیری های پراکنده ای میان نیروهای دو طرف در جریان بود اما سیاست تضعیف برنامه ریزی شده حماس از دوره ای که ساف (سازمان آزادیبخش فلسطین) بر پایه پیمان های اسلو به تأسیس نهادِ حکومتی با نام تشکیلات خودگردان در غزه مبادرت کرد، آهنگ پر شتابی پیدا کرد تا حدی که در سال ۱۹۹۹ بیش از هزار نفر از اعضای این جنبش توسط تشکیلات خودگردان بازداشت شدند. در این زمان دامنه فشارهای سیاسی و اقتصادی تشکیلات خودگردان بر حماس آن قدر افزایش یافت که عده ای از به پایان رسیدن حیات این جنبش سخن گفتند؛ اما استراتژی رهبر معنوی حماس و شاگردان شیخ احمد یاسین بر پرهیز از انتقام جویی استوار بود و رهبران آن روز حماس با تدبیر و مدارا، موج خشم و