پاورپوینت کامل نصیب گرگ بیابان;نقد و تحلیل فیلم سینمایی «پیک نیک در میدان جنگ» ۱۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نصیب گرگ بیابان;نقد و تحلیل فیلم سینمایی «پیک نیک در میدان جنگ» ۱۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نصیب گرگ بیابان;نقد و تحلیل فیلم سینمایی «پیک نیک در میدان جنگ» ۱۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نصیب گرگ بیابان;نقد و تحلیل فیلم سینمایی «پیک نیک در میدان جنگ» ۱۹ اسلاید در PowerPoint :

۱۸

اثر ارزشمند و مثال زدنی «پیک نیک در میدان جنگ»،پس از سه سال، روانه سینماهای کشور شده است. قاعدتاً اکران شاهکار بی مایه ای همچون «اخراجی ها» لازم بود تا راه برای دیده شدن «پیک نیک…» فراهم شود. از یک منظر، فیلم «پیک نیک…» اثری بسیار مهم و دیدنی و به نوعی اینه بعدی از ابعاد سینمای ماست. صحنه بازنمایی تلقی دوستانمان از مفاهیمی همچون طنز، نگاه نو، خلاقیت، تابو شکنی و آشتی با مردم. خصوصاً این آخری که به طرز معتنابهی در حال ساخت و ساز در سینمای این سال هاست. اکران فیلم «پیک نیک …» مرا به این نتیجه مهم رساند که احتمالا برای ساخت اثری طنز و درگذر از خطوط قرمز سال های دور و نزدیک، چندان نیازی به شناخت فیلمنامه،درک طنز و هجو و تفوق بر میزانسن و دکوپاژ و مواد و حس درام پردازی و فضاسازی سینماورزانه نیست و می توان با «ساختن یک فیلم بلند به هر قیمتی»، بر تمام این امور بی اهمیت فائق آمد!

مجموعه پلان های به هم پیوسته ای که تحت عنوان «پیک نیک در میدان جنگ»، به نمایش درآمده است،می تواند شایسته عنوان دوست داشتنی «پدیده» در سینمای امروز ایران باشد. لازم است یادآوری کنم که مجموعه اصطلاحاتی نظیر «فیلم» و تبعاتش که در مورد «پیک نیک …» مورد استفاده قرار می دهم، عمیقاً با تسامح همراه است، چرا که شاید برای اولین بار در ژانر جنگ سینمای ایران، با اثری روبرو می شویم که نتوانسته نه اینکه نخواسته باشد ابتدائیات یک فیلم قابل تحمل سینمایی را رعایت و مخاطب مظلومش را به مرز انفجار و تنفر نرساند!

مجموعه تصاویری که در آن عده ای آدم نسبتاً محترم که ظاهرا رزمنده جبهه هستند در حد «تیپ» و نه شخصیت، مدام سر همدیگر داد و فریاد می کشند و رفتارهای هجوآمیز و نه طنزآلود، از خود نشان می دهند (حالا که فکر می کنم،به شک می افتم که ایا واقعا،هجو بود یا نه؟! آخر هجو هم یک تعریف دارد، ندارد؟!) از عواید فیلم «پیک نیک…»،در کنار اتلاف وقت و «سو»ی چشم، یکی هم سردرد معتنابهی است که حین خروج از سالن، نصیب امثال نویسنده این مقال می شود و شد!

حالا یکبار دیگر، تصاویری که در سینما با آن روبرو شدیم در ذهن، با دور تند، مرور می کنیم تا در آرامش اتاقمان، کم کم متوجه شویم که با چه شاهکاری روبرو بوده ایم؟!

جبهه، آدم هایی با لباس خاکی، گوسفندچرانی، لودگی رزمنده ها(!)، افتادن دنبال معاشقه و مغازله با دست یازیدن به نامزد احتمالی دیگران، فصل مشبع و مفصلی داد و بیداد و سروصدا، صدای کویتی پور یا شاید هم حاج صادق آهنگران (یادم نیست!)، «احتمالا» هجو فیلم «از کرخه تا راین»، شبه داستان نخ نما شده متعلق به نظریه گندیده «سینما ظرف است و هر مظروفی را اراده کنیم در آن می ریزیم»، صدای یکی از ترانه های عصار آن هم از پخش ماشین جیپ فرماندهی عملیات و … اینها نمونه کاراکترها و فضاسازی های «پیک نیک …» است.

فیلم، مصداق تام و تمام یک اثر «بد» و تکان دهنده است. شخصیت در فیلمنامه اش بی معنی است. «تیپ»ها