پاورپوینت کامل فرهنگ سیاسی بسیج ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فرهنگ سیاسی بسیج ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فرهنگ سیاسی بسیج ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فرهنگ سیاسی بسیج ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

۳۴

در فرهنگ سیاسی باید آثاری که بر هویت سیاسی مترتب است، به صورت عام و فراگیر در جامعه مورد توجه همگان قرار گیرد تا هویت سیاسی بتواند در بستر فرهنگ مردم تحقق عینی و خارجی پیدا کند.

فرهنگ سیاسی همان تحقق سیاسی افراد با ایجاد شرایط مناسب است پس وقتی صحبت از فرهنگ سیاسی می شود که شرایط سیاسی و اجتماعی برای تحقق هویت سیاسی فرد آماده می باشد. منتهی چون عوامل، شرایط مقتضی تحقق هویت هستند باید به عنوان اصول فراگیر و مؤثر در خط مشی سیاسی جامعه در اینده. مهمترین این عوامل عبارتند از:

۱ موضع شناسی و موقع شناسی

برای رسیدن به اهداف جامعه که توسط رهبر ترسیم می شود، شرایطی لازم است که مردم الزاماً باید آن را رعایت کنند. به بار نشستن اهداف کشور همانند رسیدن میوه درخت در موقع و زمان خود است.

بدین ترتیب فردی که هویت سیاسی دارد و مطیع رهبر در اوضاع سیاسی است، به ثمر رسیدن اهداف حکومت را در زمان و مکان خود انتظار می کشد و دقیقاً مراقب اوضاع و شرایط جامعه است و عوامل مثبت و منفی را که در روند حرکت جامعه تأثیری دارند به خوبی می شناسد و هیچ چیزی را از رهبرش در غیر موقع و یا غیر موضع خودش نمی خواهد. به عبارت دیگر موضع و موقع شناس است؛ هم شرایط طبیعی تحقق هدف ها و آرمان ها را تحمل می کند و هم شرایط اضطراری غیر مترقبه را از نظر دور نمی دارد. دارا بودن این روحیه، حالتی را برای فرد به وجود می آورد که اصطلاحاً «صبر» و «بردباری» می نامند. پس صبر یعنی تحمل آگاهانه اوضاع و شرایط به منظور تحقق اهدافی که جامعه دارد.

گاهی حوادثی در جامعه پدید می ایند که برخورد نارس و نسنجیده با آنها موجب تأخیر و یا محال شدن دستیابی به هدف می شود. پس موضع شناسی و موقع شناسی بدین معناست که اولاً مسیر و جهت هدف را حفظ کند و ثانیاً با عوامل بازدارنده بجنگد و به طریق مطلوب مانع زدایی کند و هرگز نباید درایت و ظرافت نظر را از دست بدهد و هنگامی که زمان مناسب فرا رسید با قاطعیت تمام وارد عمل شود.

امام پیروان آگاه و با بصیرت، یعنی بسیجیان عزیز در هر قشری که باشند، صبر و بردباری(به معنای درک زمان و مکان و عوامل مؤثر در اهداف جامعه) را سلاح خویش ساخته و از رهبر و زمامدار خود هیچ گاه توقع و انتظار بیجا نداشته و در همه حال او را جلوداری صادق و روشنگر و آگاه به مصالح خود می دانند و همواره مصالح اسلام و جامعه را بر همه چیز ترجیح می دهند و نه تنها سختی و مشکلات راه انقلاب را تحمل می کنند بلکه نیرو و امکانات خود را در خدمت رهبر قرار می دهند، تا او با توانی بیشتر به اداره امور کشور بپردازد. درک عظمت هدف و ثمرات آن، آن چنان علاقه و تعهدی در آنها ایجاد می کند که تا پای جان آماده ایثار و فداکاری می شوند. تحقیقاً این روحیه برای کسی حاصل نمی شود مگر اینکه صبر و بردباری را به معنای واقعی کلمه درک کند. بنابراین آن صبری لازمه اطاعت و هویت سیاسی است که انسان مصایب و مشکلات را صرفاً برای اهداف مقدس دین و مکتب خود تحمل کند و لو اینکه تحمل و صبر ضرر و زیان مالی و جانی را هم دربرداشته باشد.

نتیجه اگر غیر از این باشد نه تنها مسأله اطاعت از رهبری تحقق نمی یابد بلکه رهبر هم در تحکیم حق و عدالت و زدودن آثار ظلم و نابرابری و تأمین اهداف جامعه به طور کلی توفیق نخواهد داشت.

۲ صداقت

یکی از بارزترین آثار تفکر سیاسی که باید آن را عنصر اصلی فرهنگ سیاسی دانست، اطاعت صادقانه از رهبری جامعه است. هم رهبر در جامعه اسلامی باید از روی صداقت و صمیمیت با مردم برخورد کند و امری از امور جامعه را از آنان پنهان ندارد و جز در مواقع ضرورت همه دردها و شادی ها را بین مردم تقسیم کند و هم این که مردم باید با رهبر خود یک دل و یک روح باشند و صادقانه از او اطاعت کنند و در روز سختی و خطر از یاران صادق و فداکار باشند. نه این که به ظاهر خود را تابع و مطیع رهبر جلوه داده و در باطن تابع نفس سرکش و متمرد خود باشند.

به عبارت دیگر، اطاعت صادقانه اقرار و تسلیم عمومی در برابر اوامر رهبری است. بدین منظور است که حکم رهبری را امری واجب دانسته و با تمام وجود برای اجرای ان قیام کرده و تا زمانی که خواسته رهبری جامعه عمل به خود نپوشیده قلباً آرام نگیرد.

اصولاً، دشمن برای متزلزل ساختن ثبات یک کشور از جنگ روانی استفاده می کند. یعنی با پخش دروغ و شایعات علیه مسؤولین نظام خصوصاً رهبری جامعه، تخم یأس و ناامیدی را در دلهای مردم می کارد و یقیناً خطر این حربه بیشتر از سلاح و ادوات نظامی است از این رو اطاعت صادقانه سلاحی کارآمد و مؤثر علیه شایعات و جو سازی های دشمن است و با همگانی شدن آن در ساختار فرهنگ سیاسی جامعه، جایی برای فعالیت دشمن باقی نمی ماند.

دروغگویی و برخورد ناسالم و منافقانه از دیدگاه مولای متقیان(ع) نه تنها مسأله اطاعت از رهبری را لوث می کند بلکه اعتماد افراد را نسبت به هم سست کرده و آثار و تبلیغات ناشی از دروغگویی و فریب جامعه را در منجلاب فساد و گمراهی فرو می برد. مخصوصاً اگر غیبت و بدگویی در مورد افراد مؤمن و دیندار باشد، هم ضایعه غیر قابل جبران در این دنیا پدید می آورد و هم اینکه گناهی نابخشودنی را برای آن دنیا، توشه انسان می سازد.

«ای مردم، هر که برادر خود را شناخت و دانست که در دین محکم و استوار است و در گفتار و کردار در راه راست قدم می نهد، نباید گفتار و بدگویی مردم را درباره او گوش بدهد. آگاه باشید گاهی تیرانداز تیر می اندازد و تیرها به خطا می رود ولیکن کلام بی اثر نمی ماند. (اگر چه دروغ باشد) و اثر باطل و نادرست ان از بین نمی رود. خداوند شنوا و گواه است. آگاه باشید میان حق و باطل فاصله ای نیست مگر به قدر چهار انگشت.»

دقیقاً در اینجا مفهوم «سداد طریق» همان مسیر اطاعت صادقانه از رهبری جامعه و سد باب دروغگویی و شایعه سازی علیه روندگان طریق هدایت است. پس اطاعت صادقانه زمینه اعتماد و اعتقاد عملی نسبت به رهبر و متقابلاً رهبر را نسبت به امت تضمین می کند و روح اطاعت و فرمانبرداری مردم را عملاً به منصه ظهور می رساند. در جامعه ای که صداقت و اعتماد قلبی بین رهبر و مردم وجود نداشته باشد، در واقع نشانه آن است که اطاعت و فرمانبرداری از رهبر جامعه وجود ندارد و یا حکومتی برای امام متصور نیست، در آن صورت است که مکر و حیله، ابزار حکومت حاکمان ستمگر و ظالم می شود و با وعده و وعید و زور و فریب مردم را اجباراً تطمیع می نمایند.

این نکته مهمی است که در بحث فرهنگ دفاع و هم در اینجا بارها تأکید کرده ایم و معتقدیم که اصول اخلاقی و اعتقادی باید در ساختار فرهنگ جامعه عمومیت یابد، و جو حاکم بر جو جامعه شود تا حکومت دین و ارزش ها میسر گردد. در غیر این صورت حاکمیت از آن کسی خواهد شد که فرهنگ جامعه را در دست می گیرد و اگر چند نفر عالم یا انسان با هویت باقی بمانند