پاورپوینت کامل پایانی بر سایه تلخ سکوت ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پایانی بر سایه تلخ سکوت ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پایانی بر سایه تلخ سکوت ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پایانی بر سایه تلخ سکوت ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

۳۰

روز ۱۸ آذر ۱۳۷۰ طی گزارش دبیرکل سازمان ملل به شورای امنیت این سازمان، دولت عراق رسماً به عنوان متجاوز و آغازگر جنگ ۸ ساله علیه جمهوری اسلامی ایران شناخته شد. گزارش مزبور بر اساس بند ۶ قطعنامه ۵۹۸ که دبیرکل سازمان ملل را موظف کرده بود تا آغازگر جنگ ایران و عراق را به شورای امنیت معرفی کند، تهیه شده بود. به همین دلیل، دکوئه یار، دبیرکل وقت سازمان ملل در ۲۳ مرداد ۱۳۷۰ از دو کشور ایران و عراق خواسته بود تا در گزارشهای جامعی، نظرات خود را درباره شروع جنگ تسلیم وی کنند. ایران در ۲۴ شهریور گزارش کاملی که تجاوز عراق را به ایران اثبات می کرد، تسلیم دکوئه یار کرد. عراق نیز در ۷ شهریور ماه پاسخ خود را برای دبیرکل فرستاد.

دکوئه یار در گزارش خود پاسخ عراق را غیرمحتوایی توصیف کرد و دلایل این کشور را برای شروع جنگ غیرقابل قبول دانست و افزود «این واقعیت روشن است که توضیحات عراق برای جامعه بین المللی قابل قبول و کافی نیست.» این پیروزی شیرین پس از سال ها تلاش برای اثبات مظلومیت ملت ایران در برابر تجاوزی آشکار بود که سال ها دنیا در برابر آن سکوت اختیار کرده بود، ولی این سکوت حنجره آنان را به قدری فشرد که زبان لال از حقیقت گویی عده ای را باز کرد.

با تجاوز عراق به ایران و اشغال مناطق مرزی ایران از سوی نیروهای رژیم بعث، حقوق بشردوستانه بین المللی به شدیدترین وجه ممکن نقض گردید؛ زیرا نیروهای عراقی از ارتکاب هیچ جنایت جنگی فروگذار نکردند.

همان گونه که همگان اطلاع دارند، رژیم عراق در ۳۱شهریورماه ۱۳۵۹ (۲۲سپتامبر ۱۹۸۰) با نقشه قبلی، جمهوری اسلامی ایران را مورد تعرض نظامی قرار داد و حاکمیت، استقلال و تمامیت ارضی ایران را نقض کرد. یکی از آثار و در حقیقت اهداف تجاوز عراق، اشغال بخش وسیعی از سرزمین های ایران بود.

نیات شوم و مقاصد توسعه طلبانه رژیم بعث در بارزترین شکل خود در اشغال سرزمین های ایران و شیوه اقدام و عملکرد نیروهای نظامی آن دولت در مناطق اشغالی، هویدا گشت.

عراق در تجاوز خود به ایران موضوع دفاع از خود را مطرح می کرد و مدعی بود که ایران تلاش دارد تمامیت ارضی این کشور را زیر سؤال ببرد. حتی اگر استدلال عراق واقعیت داشت، این کشور می بایست به استناد قرارداد الجزایر اختلافات خود را در طول سه ماه با یک کشور دوست در میان گذاشته تا نسبت به حل و فصل آن اقدام شود. اما تجاوز عراق مشخصاً نشان می دهد که این کشور از مفاد قرارداد الجزایر تخطی کرده است.

صدام حسین در توجیه تصمیم خود به لغو یک جانبه قرارداد الجزایر در ۱۷سپتامبر سال ۱۹۸۰ خطاب به مجلس عراق گفت: چون رهبران ایران به طور عمدی با دخالت در امور داخلی عراق از قرارداد الجزایر تخطی کرده اند و با پس دادن اراضی عراق مخالفت ورزیده اند، من در اینجا اعلام می کنم که قرارداد سال ۱۹۷۵ به طور یک جانبه لغو شده و شط العرب به حاکمیت عراق بازگردانده خواهد شد.

چراغ سبز شورای امنیت به عراق و سکوت ۲۲ماهه شورا بعد از قطعنامه ۴۷۹، عراق را تشجیع کرد تا تمام اصول و قواعد بشردوستانه مجرا در سرزمین های اشغالی را بی هیچ واهمه ای زیر پا گذارد.

به زعم عراق اگر شورای امنیت در مورد اصل اشغال سرزمین های ایران از سوی آن کشور، حتی از درخواست عقب نشینی به مرزهای شناخته شده بین المللی(کمترین اقدام ممکن) استنکاف ورزیده است، طبعاً در مورد آثار و نتایج آن نیز دست به هیچ واکنشی نخواهد زد. با توجه به جو حاکم بر شورای امنیت و چهره صلح طلبانه عراق در پذیرش قطعنامه ۴۷۹ این انتظار عراق چندان نیز دور از واقعیت نبود. به دنبال این امر، در بسیاری از موارد رسماً به سربازان عراقی دستور داده شد که در قتل عام مردم غیرنظامی سرزمین های اشغالی ایران تردید و واهمه ای به خود راه ندهند.

بنابراین، یکی از مبانی رفتاری ایران در طول جنگ به ماهیت عملکرد عراق و بی اعتمادی ناشی از آن معطوف بود؛ یعنی بر اساس این که:

۱.عراق طبق اصول و قوانین بین المللی و حقوقی متجاوز است.

۲.این کشور برای تأمین خواسته های خود تمام قوانین حقوقی را زیر پا می گذارد.

۳.تنها با قدرت می توان با قدرت عراق مقابله کرد و از تبعات منفی فزون تر آن در امان بود.

از این رو، مقابله نظامی، مناسب ترین راه برای حل معضل و مشکل صدام و حفظ تمامیت ارضی و استقلال کشور بود؛ بنابراین حداکثر توان و امکانات در این راستا سازماندهی شد.

کدام حقوق بشر؟

مصون و دورنگاه داشتن اماکن و افراد غیرنظامی از آسیب ها و تبعات جنگ و