پاورپوینت کامل بازشناسی جریان برانداز و راهبردهای براندازی خاموش (قسمت پنجم و پایانی) ۶۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بازشناسی جریان برانداز و راهبردهای براندازی خاموش (قسمت پنجم و پایانی) ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بازشناسی جریان برانداز و راهبردهای براندازی خاموش (قسمت پنجم و پایانی) ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بازشناسی جریان برانداز و راهبردهای براندازی خاموش (قسمت پنجم و پایانی) ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

در قسمت های قبلی، در خصوص مقوله براندازی، انواع آن و شبهات مطروحه پیرامون براندازی فرهنگی مطالبی را تقدیم خوانندگان گران قدر نمودیم و در بحث پاسخ به شبهات در خصوص براندازی فرهنگی، بررسی تاریخی و بررسی نظریات و دیدگاه هایی را در مورد براندازی فرهنگی ارائه نمودیم و در ادامه به ابعاد دیگر آن یعنی بررسی کشورهایی که براندازی آنها عمدتاً از طریق فرهنگی صورت پذیرفته است و بررسی اظهارات و اعترافات بیگانگان و ضد انقلابیون، اشاره ای خواهیم داشت.

۳ـ بررسی الگوها و مدل های براندازی کشورها در جهان:

عبرت گیری از گذشته و تاریخ، می تواند راهنمای خوبی برای حرکت در آینده باشد. همان گونه که قرآن کریم، به کرات می فرماید: «فاعتبروا»، «از گذشته پند و عبرت بگیرید» یا به عبارت معروف «گذشته، چراغ راه آینده است.»

بنابراین بررسی مدل ها و الگوهای براندازی کشورها، می تواند شناخت خوبی برای تشخیص روش های براندازی دشمنان علیه ایران اسلامی باشد.

نمونه های مختلفی از کشورهای جهان را شاهد هستیم که براندازی آن ها عموماً با به کارگیری تبلیغات روانی و فرهنگی صورت پذیرفته است. از جمله؛ براندازی دولت سالوادور در آلنده در شیلی، سقوط ساندنیست ها در نیکاراگوئه، سرنگونی نوریه گا در پاناما، دسیسه علیه سوکارنو و روی کار آمدن یک دیکتاتور نظامی (سوهارتو) در اندونزی، سرنگونی دولت مصدق در ایران، دسیسه در انتخابات ۱۹۸۶ و روی کار آمدن عوامل سیا در فیلیپین، فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و نهایتاً انقلاب های رنگارنگ در کشورهای مختلف جهان مانند انقلاب گل مروارید در مجارستان، انقلاب گل میخک در پرتقال، انقلاب گل سرخ در گرجستان، انقلاب نارنجی در اوکراین و انقلاب زرد یا لاله ای در قرقیزستان و… از بین نمونه های مذکور سه مدل شیلی، نیکاراگوئه و شوروی جلب توجه می کند که به دلیل رعایت اختصار در این نوشتار فقط به این سه مورد اشاره خواهیم کرد.

الف ـ بررسی مدل براندازی در شیلی:

با روی کار آمدن دولت سوسیالیستی «سالوادور آلنده» در امریکای لاتین در ۴ سپتامبر ۱۹۷۰ میلادی، نگرانی عمیقی در بلوک غرب، خصوصاً آمریکا به وجود آمد. در گزارشی که کمیته ی تحقیق سنای آمریکا، در سال ۱۹۷۰ تهیه و به سازمان سیا داد، آمده است: «پیروزی آلنده، نمایانگر شکستی درونی برای آمریکا و نیز پیشروی مشخصی برای افکار و عقاید مارکسیستی خواهد بود.» (۱)

آمریکا برای براندازی حکومت آلنده، وارد عمل شد و یکی از موفق ترین کودتاهای نظامی خود را در ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۳، در کشوری انجام داد که آماج یک جنگ روانی و فرهنگی تمام عیار و موفق سه ساله قرار گرفته بود.

یکی از مأمورین سازمان سیا، درباره ی پیش درآمدهای کودتای «پینوشه» در شیلی، می نویسد:

«گزارش کمیته اطلاعاتی سنای آمریکا در مورد رسیدگی به فعالیت های سازمان سیا که در واشنگتن منتشر شد، حاکی است که این سازمان بیش از نیمی از تمام بودجه ای را که برای سرنگون کردن حکومت سالوادور آلنده در شیلی اختصاص داده بود، در یک مبارزه ی وسیع تبلیغاتی و روانی علیه آلنده از راه انتشار اخبار، مقالات، گزارش ها و تفاسیر تحریک آمیز در خبرگزاری ها، رادیوها، تلویزیون ها، روزنامه ها، شعارهای دیواری و شایعه پراکنی های گسترده خرج کرده است.»

وی در ادامه می نویسد؛ «اساس هر سیاست براندازی بر جنگ روانی تکیه دارد و این جنگ، از راه های فراوان، شامل؛ سخنرانی ها، نوشته ها، نظرخواهی ها، شایعه پراکنی ها و تظاهرات، انجام می گیرد که هدف آن ها ایجاد یک جوّ فکری معین اگرچه در کوتاه مدت است.» (۲)

سیاست سازمان جاسوسی سیا در مبارزه با آلنده، بر سه اصل استوار بوده؛

ایجاد رعب و وحشت در مردم نسبت به رژیم آلنده.
تحریک دسته ها و گروه هایی به طرح درخواست های غیرمعقول که برآوردن آن برای دولت شیلی مقدور نبود.
علم کردن و تقویت افراد و احزاب مخالف، برای رقابت با آلنده.

روزنامه ها و مجلات شیلی نیز مؤثرترین نقش را در اجرا و ایفای این سه اصل بر عهده داشتند.

در سال ۱۹۷۰، خبرنگاران آمریکایی، مقالات بسیار زیادی را علیه آلنده رهبر شیلی، نوشته و آن را در اختیار روزنامه های وابسته به آن کشور قرار می دادند و متقابلاً اطلاعات صحیح را از خبرنگاران مطبوعات شیلی، دریافت کرده و در اختیار سازمان جاسوسی سیا، می گذاشتند.

سازمان سیا، همچنین به روزنامه پرنفوذ «ال موریکوریو» چاپ شیلی، ۵/۱ میلیون دلار پول داده و به این شکل روزنامه را به سوی خود جلب کرده بود به طوری که شکل صفحه اول را عوامل نفوذی این سازمان که به بخش فرهنگی سفارت آمریکا در سانتیاگو، پایتخت شیلی، وابسته بودند، ترتیب می دادند.

این سازمان در انتخابات سال ۱۹۷۰ شیلی، ۷۰۰ تفسیر و گزارش را با کمک روزنامه های وابسته به خود علیه آلنده در مطبوعات شیلی منتشر کرد.

نفوذ در گروه ها و احزاب، دیگر مقدمات کودتا علیه آلنده بود، بعدها «اف بی آی» تأیید کرد که عوامل خود را مأمور نفوذ در گروه همبستگی با مردم السالوادور و نظارت بر فعالیت های این گروه، کرده است. (۳)

ب ـ بررسی مدل براندازی در نیکاراگوئه:

همزمان با انقلاب اسلامی در ایران، در ۱۶ ژوئیه ۱۹۷۹ در نیکاراگوئه انقلابی به رهبری «دانیل اورتگا» و گروه «ساندسیت ها» رخ می دهد و حکومت دیکتاتوری «آناستاسیوسوموزا دبایله» که مورد حمایت آمریکا بود را سرنگون می کند.

آمریکا برای براندازی دولت نیکاراگوئه از روش های سخت افزاری (نظامی) از جمله: حمله ی نظامی، ترور، تخریب از طریق یک نیروی شبه نظامی (کنتراها) و نرم افزاری (فرهنیگ تبلیغی) از قبیل: تبلیغات، فشارهای دیپلماتیک، نفوذ، تشکیل و هدایت جریانات و افکار عمومی علیه ساندسیت ها و… استفاده کرد.

سازمان سیا، یک ارتش مزدور ده هزار نفری از کنتراها که افراد سازماندهی مجدد شده ی گارد ملی، دوران حکومت ۴۳ ساله سوموزا بودند، ایجاد کرد. طبق برآوردی، کاخ سفید حدود یک میلیارد دلار روی کنتراها سرمایه گذاری کرد تا از طریق ترور، خشونت و تخریب، باعث رعب و وحشت در نیکاراگوئه شوند. به موازات آن محاصره ی اقتصادی دولت انقلابی نیکاراگوئه هم صورت پذیرفت.(۴)

پس از شکست کنتراها از اقدامات خشونت آمیز، کاخ سفید برای آماده سازی افکار عمومی و اجماع نظر در داخل کشور، دفتر دیپلماسی مردمی در وزارت امور خارجه ایجاد کرد. این دفتر ضمن این که مسئول برقراری تماس میان مجامع فکری و پژوهشگران و از همه مهم تر رسانه های آمریکایی بود، موظف بود که ساندنسیت ها را در میان مردم بد و کنتراها را خوب معرفی کند.

آمریکا برای انجام برنامه براندازی، سه نوع تشکیلات عمده را بسیج کرد:

۱ـ ائتلاف سیاسی برای مخالفت با ساندنسیت ها

۲ـ ائتلاف نیروهای کارگری

۳ـ سازمان مدنی

در این سه بخش، زیرگروه های خاص جوانان، دانشجویان، زنان و سازمان های مذهبی نیز وجود داشت.

ائتلاف سیاسی تحت عنوان (UNO) به وسیله ی سفارت آمریکا با ادغام حدود بیست وچهار جناح پراکنده و متعارض و با استفاده از کمک های مالی به وجود آمد و مورد حمایت مادی و معنوی آمریکا در انتخابات ۱۹۹۰ بود. بودجه انتخاباتی این ائتلاف توسط سفارت آمریکا تهیه و خانم «چامورو» صاحب امتیاز روزنامه ضد ساندسیتی «لاپرنسا» که از مدت ها پیش از کمک های سیا بهره مند بود، به عنوان نامزد ریاست جمهروی، مورد تأیید قرار گرفت.

کاخ سفید، کنگره دائمی کارگران (CPT) را برای سازماندهی کارگران علیه دولت انقلابی راه اندازی کرد و به موازات سازماندهی مذکور، سازمان مردمی را تحت عنوان «زندگی مدنی» به وجود آورد که کارکردهای آن مشابه دو سازمان قبلی یعنی (UNO) و (CPT) بود.

در دهه ۱۹۹۰، آمریکا ابزار جدیدی را برای آنچه که «صدور دموکراسی آمریکایی نامیده می شود، (موقوفه ملی برای دموکراسی NED) را برای پشتیبانی در «زندگی مدنی» به کار گرفت. هزینه این موقوفه، تماماً از طریق آمریکا تأمین می شد.

در راستای برنامه ها و فعالیت های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مورد اشاره، فعالیت های فرهنگی و تبلیغی هم به اجراء گذاشته شد تا این که نهایتاً دولت انقلابی نیکاراگوئه در یک براندازی آرام و با برگزاری یک انتخابات (انتقال سفید قدرت در سال ۱۹۹۰) از کار برکنار شد و پرونده انقلابیون و ساندنسیت ها برچیده شد.

آمریکا در براندازی دولت نیکاراگوئه، راهی دوگانه را برگزید؛ یک جنگ فرسایشی طولانی همراه با یک استراتژی سیاسی ـ انتخاباتی.

۳ـ بررسی مدل براندازی در شوروی:

در براندازی اتحاد جماهیر شوروی و بلکه در تمام کشورهای بلوک کمونیستی اروپا، صرف نظر از نقایص ماهوی و شکلی این نظام های سیاسی، وجود یک عامل عمده بیرونی یعنی تبلیغات گسترده برای متقاعدسازی افکار عمومی برای هماهنگ شدن با روش زندگی اجتماعی و سیاسی کشورهای غربی، خصوصاً آمریکا، نقش اساسی دارد.

بهترین تحلیل و تفسیر در خصوص طرح فروپاشی شوروی را مقام معظم رهبری، حضرت آیت الله العظمی خامنه ای (مدظله العالی) در دیدار با مسئولان و کارگزاران نظام اسلامی ایران در مورخه ی ۱۹/۴/۱۳۷۹ ارائه نمودند. معظم له در این رابطه فرمودند:

«این طرح آمریکایی یا غربی ـ به هر تعبیری که می گوییم ـ یک طرح نظامی نبود، در درجه اول یک طرح رسانه ای بود که عمدتاً به وسیله تابلو، پلاکارد، روزنامه، فیلم و… اجرا شد. اگر کسی محاسبه کند، می بیند که حدود پنجاه شصت درصد آن مربوط به تأثیر رسانه ها و ابزارهای فرهنگی بود.»

دولت کندی، براساس نظرات پنتاگون و سیا که امکان پیروزی نظامی بر شوروی را منتفی می دانستند، برای شکست اردوگاه شرق و فروپاشی شوروی، یک راهبرد غیرنظامی تهیه کرد و به مرحله ی اجراء گذاشت. این طرح بعدها به عنوان طرحی ملی، از سوی دولت های بعدی آمریکا، تکمیل و دنبال شد.

«آلن دالس» از کارشناسان و مسئولین سیاسی آمریکا می گوید: «ما پول و هزینه ی بسیاری پرداختیم تا دوستان خود را در شوروی یافتیم و کسانی را که به آن ها نیاز داشتیم، خریدیم.» بر طبق آماری که داده اند، برای مقابله تبلیغاتی در جنگ سرد بین آمریکا و شوروی آن ها چیزی حدود ۶ تریلیارد دلار پول خرج کردند.

امروز، آمریکایی ها اعتراف می کنند که: «چندان پول زیادی برای پی