پاورپوینت کامل مصاحبه با استاد محمد سند ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مصاحبه با استاد محمد سند ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مصاحبه با استاد محمد سند ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مصاحبه با استاد محمد سند ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

۱

استاد محمد سند، فرزند حمید در سال ۱۳۸۲ ه . ق در بحرین به دنیا آمد . ایشان در
یکی از دانشگاه های لندن، مدتی در رشته مهندسی، مشغول به تحصیل بود; سپس با
پیروزی انقلاب اسلامی وارد حوزه علمیه قم شد .

استاد سند از درس خارج فقه و اصول آیات عظام: شیخ مرتضی حائری، میرزا هاشم
آملی، گلپایگانی، سیدمحمد روحانی، وحید خراسانی، تبریزی و فانی اصفهانی بهره
برده است .

هم چنین از دروس اساتید فلسفه، حضرات آیات: حسن زاده، جوادی و انصاری
شیرازی استفاده نموده است .

استاد محمد سند، دارای تالیفاتی است; مانند: الامامه الالهیه، دعوی السفاره،
بحوث فی علم الرجال، العقل العملی، فقه البنوک و . . . .

ایشان هم اکنون در حوزه علمیه قم مشغول تدریس فقه و اصول است . انتظار

انتظار: باتشکر از فرصتی که در اختیار ما گذاشتید . جناب عالی غیر از کتاب
«متاهات فی مدینه الضباب » (که رد شبهات احمد الکاتب و استخراج شده از
اینترنت است)، کتابی هم به نام «دعوی السفاره » دارید . لطفا بفرمایید در
این زمینه چه کمبودی احساس کردید که آن را به نگارش درآوردید؟

بسم الله الرحمن الرحیم; من هم از لطف شما تشکر می کنم .

در بحرین، عده ای از جوان ها و برخی از دانشمندان و روحانیانی که به جهت
مبارزه سیاسی، زندانی شده بودند; ادعای ارتباط مستقیم با امام زمان علیه
السلام داشتند و شبهاتی را مطرح می کردند که تابه حال در کتاب های شیعه، پاسخ
داده نشده بود .

از طرف دیگر، افرادی در ایران و سایر کشورها نیز همان ادعاها را بیان
می کردند .

البته این ادعاها، به اشکال مختلف ; مثل: نیابت، ارتباط، اتصال با امام
زمان علیه السلام و یا حتی به صورت ارتباط با ائمه علیهم السلام ، حضرت
زهرا علیها السلام و ارواح برزخی مطرح بود .

متاسفانه در کتاب های پیشین شیعه، در این موارد بحث های منظم و دقیقی ارائه
نشده است . لذا این شبهات و استدلال های توهم انگیز، با شیوه های مختلف، مطرح
بود .

این ادعاها، در کتاب دعوی السفاره با بیان ادله عقلی و نقلی، پاسخ داده شده
و موارد توهم انگیز هم تبیین گشته است .

انتظار: چرا شما با بیان تفاوت «سحر» ، «کرامت » و «معجزه » ، وارد
حث شده اید; در حالی که معمولا این تفاوت در بحث نبوت عامه مطرح می شود؟

به دلیل این که مدعیان ارتباط با امام زمان علیه السلام و بقیه ائمه علیهم
السلام، معمولا با کارهای خارق العاده، دیگران را فریب می دهند; مثلا شعبده
بازی، هیپنوتیزم، علوم انسانی جدید، علوم غریبه، سحر و تسخیر جن . متاسفانه
مردم و برخی از اهل علم نیز تصور می کنند که این موارد، از کرامات اولیای
الهی است .

لذا بایسته بود که در ابتدا به این بحث پرداخته شود، تا با شناخت نسخه
اصلی، بتوان غیر اصلی را تشخیص داد .

انتظار: آیا شما اصل ملاقات با امام زمان (عج) را در زمان «غیبت کبری »
قبول دارید؟

اصل ملاقات، امری است که بیشتر عالمان آن را قبول دارند; ولی باید دانست
که بین «ملاقات » و «حجیت ارتباط و ادعا» ، تفاوت فاحشی وجود دارد . در حالی
که بین این دو واژه خلط شده است .

گفتنی است حجیت اجماع تشرفی مورد نظر علماء، برای کسی است که خود شرفیاب
شده باشد; نه دیگران .

لازم به تذکر است; مراد ما از حجیت، عدم علم به حجیت نیست; بلکه علم به عدم
حجیت منظور است .

انتظار: شما در مورد توقیع شریف که مدعیان مشاهده را تکذیب فرموده، چه
نظری دارید؟ یعنی بر فرض عدم ادعای نیابت یا سفارت، آیا با وجود این توقیع،
باز هم امکان ملاقات وجود دارد؟

معنای درست این توقیع – که بیشتر علمای شیعه هم پذیرفته اند – نفی و تکذیب
مقام و منصب «ارتباط » است .

انتظار: آیا منظور شما «نیابت » است؟

لازم نیست، حتما واژه «نیابت » مطرح باشد; بلکه همین که شخص، مدعی ماهیت
ارتباط باشد، مورد تکذیب است (با هر لفظی که باشد; مثل نمایندگی، ارتباط،
رابط، سفیر، کانال و .) . . . چرا که چنین جایگاهی وجود ندارد و ما علم به عدم
آن داریم .

در بعضی موارد، چه بسا فردی در واقع، خدمت امام زمان (عج) هم مشرف شده باشد;
اما با فریب خوردن و اغوای نفس، این تشرف را به همان «ماهیت باطل »
برگرداند و ادعای دروغین مطرح کند .

در کتاب غیبت شیخ طوسی، غیبت نعمانی و کمال الدین شیخ صدوق روایاتی داریم; مبنی
بر این که در زمان غیبت صغری، برخی افراد خدمت حضرت (عج) مشرف شده اند; اما
تشرف آنان، به صورت تادیب و تشر زدن بوده است; مثلا در عراق، شخصی پول هنگفتی
گرفت که به نیابت حضرت، حجی به جا آورد . اما آن پول را به پسر شراب خوار
خود داد . در تشرف، حضرت مهدی علیه السلام به او فرمودند: «اما تستحیی یا شیخ!
النیابه عمن و تعطیها لمن، لااراک الا ان تعمی بعد کذا یوم; ای مرد! آیا حیا
نمی کنی؟ نیابت از که بود و تو به چه کسی واگذار کردی؟ می بینمت که پس از
گذشت چند روز نابینا شده ای » و بعد از چهل روز، آن شخص کور شد .

به هر حال، بیشتر علمای شیعه، این مطلب را گفته اند که اگر کسانی ادعای
نمایندگی، نیابت، سفارت و . . . داشته باشند، این ادعای باطلی است و ادله عقلی و
نقلی، بر بطلان این ماهیت وجود دارد .

انتظار: به چه دلیل شما از عبارت توقیع (تکذیب مدعیان مشاهده)، تکذیب مدعی
نیابت، سفارت و . . را استفاده می کنید؟

بزرگان برای این مطلب، قرینه هایی را ذکر کرده اند .

این توقیع شریف، در اواخر عمر نایب چهارم، صادر شده است . اگر توقیع را از
صدر تا ذیل بخوانیم; می فهمیم که آن حضرت، در صدد بیان این مطلب بوده اند که
تا زمان ظهور، دیگر نیابتی وجود ندارد .

انتظار: مراد از عبارت «لا توص الی احد منهم . . .» ، جایگاه نیابت است، ولی در
ادامه دارد: «فقد وقعت الغیبه التامه فلاظهور الا . . .» .

از قرینه مقابله، معلوم می شود که قبل از آن، «غیبت تامه » نبوده است و
تفاوت غیبت تامه و غیرتامه، در همین مساله نیابت است .

در عبارت «فاجمع امرک و لاتوص الی احد فیقوم مقامک بعد وفاتک » ، «فاء» یا
تفریعیه است یا تعلیلیه .

هر دو احتمال، این معنا را می رساند که غیبت تامه، متفرع بر این است که
منصب «نیابت » و «وصایت » را کسی بر عهده ندارد .

«غیبت ناقصه » ; یعنی، عدم تامه، چون زمان غیبت صغری، آمیخته با ظهور بود و
همگان می توانستند با نامه و از طریق نایب خاص، به حضرت دسترسی داشته
باشند . لذا انقطاع تام نبود; اما در غیبت تامه، دیگر آن کانال مورد
اعتماد، وجود ندارد «فقد وقعت الغیبه التامه فلاظهور الا بعد اذن الله تعالی
ذکره » .

پس قبل از «غیبت تامه » ، نفی حقیقت ظهور نبود; بلکه مسما یا درجاتی از ظهور
وجود داشته و ارتباط به وسیله نایب، یک نوع ظهور نسبی بوده است .

غیبت ناقصه، فقط ظهور مطلق را نفی می کند; اما دلالت بر نفی مطلق ظهور ندارد .
نفی کل درجات، با نفی بعضی از درجات ظهور، تفاوت دارد .

انتظار: امروزه افراد زیادی هستند که بدون ادعای نیابت یا وکالت، برای
این که نزد مردم، وجهه ای به دست آورند، ادعای ملاقات می کنند; باچه معیاری
می توانیم صدق و کذب این ادعاها را بفهمیم؟

ادعای باطل، گاهی کم رنگ تر از نیابت و به صورت رابطه داشتن مطرح می شود .

علمای شیعه، در زمان غیبت صغری و اوایل غیبت کبری، در مورد چنین فردی، حکم
به کفر می کردند; نه این که فقط حکم به فسق او بدهند . این مطلب از نظر
فقهی، بحث پیچیده ای دارد که چرا اگر کسی، اصرار بر چنین ادعایی داشته باشد،
به ارتداد کشانده می شود؟

متاسفانه فقیهان معاصر در بحث حدود، به این مطلب نپرداخته اند; در حالی که
فقهایی مثل شیخ طوسی، صدوق، نعمانی، کلینی و بزرگان دیگری که در زمان غیبت
صغری بوده اند، (مثل علی بن بابویه) این مطلب را مطرح کرده اند . حال چرا با
این که، این افراد ادعای الوهیت، ربوبیت و . . . نداشته اند، در عین حال، حکم به
کفر و قتل آنان شده است؟

این مطلب یاد شده، نشانه قطعی بودن بطلان این ادعا است; اما گاهی فرد، صرفا
ادعای مشاهده می کند تا خود را از اهل تقوا و سیر و سلوک جلوه دهد . انحراف
این شیوه، به شدت شیوه قبل نیست و از آن جایی که امری ریایی و کذب است، از
معاصی محسوب شده و موجب فسق است .

پس بحث اصلی، در حجیت یا عدم حجیت ملاقات های صادقانه است که گاهی به عنوان
ملاقات و گاه به عنوان خواب دیدن و . . . مطرح می شود .

در واقع این بحث، به حجیت کتاب و سنت برمی گردد; یعنی این که علما، بعضی از
پیغام ها را در ملاقات ها، تلقی به قبول می کنند . این، بدان عنوان نیست که
خود ملاقات حجیت دارد; بلکه به عنوان اشاره کن