پاورپوینت کامل معرفی کتاب غیبت نعمانی ۸۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معرفی کتاب غیبت نعمانی ۸۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معرفی کتاب غیبت نعمانی ۸۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل معرفی کتاب غیبت نعمانی ۸۹ اسلاید در PowerPoint :

۱

اشاره:

نوشتار حاضر، پس از معرفی محتوایی و ذکرابواب اصلی کتاب الغیبه، از نعمانی، و شیوه و سبک نگارش و ویژگی های تاثیر گذار
آن، نسخه های خطی و چاپ های آن را نقد، و بررسی و ضرورت تصحیح انتقادی تازه ای از کتاب الغیبه را گوشزد کرده است .

در مقدمه ی این سلسله مقالات، به اجمال، به معرفی کتاب الغیبه نعمانی اشاره رفت و تفاوت های این کتاب با دو کتاب مشابه آن،
یعنی کمال الدین شیخ صدوق و الغیبه شیخ طوسی، بیان شد . در این جا، با تفصیلی بیش تر، به شناسایی این کتاب می پردازیم .

ابواب کتاب

الغیبه نعمانی در بیست و شش باب تنظیم شده است . اکثر ابواب، نسبتا، کوتاه است . ابواب مفصل کتاب – که چهره ی کلی کتاب
را شکل داده اند – عبارت است از:

ب ۴ (ص ۵۷- ۱۱۱) ما روی فی ان الائمه اثنا عشر اماما و انهم من الله و اختیاره

در پایان این باب، روایاتی چند از طرق عامه در اثبات عدد دوازده امام علیهم السلام نقل شده است . در ضمن آن، به نقل عبارتی از
تورات درباره نام های امامان به زبان عبری می پردازد .

مؤلف باب دیگری (باب ۶، ص ۱۱۶- ۱۲۷) را درباره احادیث دوازده امام که از طریق عامه نقل شده، گشوده، که ظاهرا پس از تالیف
کتاب افزوده شده است . (۱)

ب ۱۰ (ص ۱۴۰- ۱۹۴) – ما روی فی غیبه الامام المنتظر [و هو (۲) ] الثانی عشر

ب ۱۳ (ص ۲۱۲- ۲۴۷) – ما روی [جاء خ . ل (۳) ] فی صفته [صفات القائم علیه السلام، خ . ل] و سیرته و فعله [و فی اصحابه و ما یرید
الله، جل و عز، به (۴) ]، و ما نزل من القرآن فیه .

ب ۱۴ (ص ۲۴۷- ۲۸۳) – ما جاء فی العلامات التی تکون قبل قیام القائم علیه السلام [و یدل (تدل خ . ل) علی ان ظهوره یکون
بعدها کما قالت الائمه علیهم السلام ]

در این چند باب گسترده، عناوین فرعی هم ذکر شده که نقل احادیث را منظم تر می سازد .

ابواب کتاب، تقریبا سه گونه اند: ابواب مقدماتی (مربوط به مبانی غیبت)، غیبت و دوران غیبت، عصر ظهور و علائم آن .

نه باب نخستین کتاب، به مبانی عقیدتی غیبت، مانند لزوم راز داری و الهی بودن منصب امامت و ضرورت وجود امام بر روی
زمین و روایات مربوط به دوازده امام علیهم السلام می پردازد .

سه باب بعدی (باب ۱۰ تا ۱۲) به غیبت و گزارش دوران غیبت اختصاص دارد . باب ۱۵ و ۱۶ نیز به همین دوران مربوط می گردد .

بقیه ی ابواب کتاب، به دوران ظهور یا علائم ظهور می پردازد .

در این میان، یک باب (باب ۲۴) موضوع خاصی را دنبال می کند . این باب، بطلان امامت اسماعیل (فرزند امام صادق علیه السلام)
را اثبات می کند که در ارتباط با ادعای مهدویت خلیفه ی فاطمی است – که به مذهب اسماعیلی بود . – درباره این موضوع، پس از
این، بیش تر سخن می گوییم .

توضیحات مؤلف

حجم اصلی کتاب را نقل احادیث اهل بیت علیهم السلام شکل داده است، ولی مؤلف، در مقدمه ی تا حدودی طولانی خود (۵) و در
لابلای احادیث، توضیحاتی افزوده که در مجموع حدود ۱۶ کتاب را به خود اختصاص داده است . (۶)

در مقدمه، انگیزه ی تالیف کتاب را انحراف اکثریت منتسبان به شیعه از راه درست به خاطر وقوع غیبت دانسته و اشاره کرده که
بیش تر مردمان، با انگیزه های غیر صحیح، به این مذهب روی آورده اند، لذا با اندکی شبهه از آن روی بر تافته اند . مؤلف، در این
مقدمه، بر نکته جالبی تاکید می کند . او، نوشته است: با وجود حجم عظیم روایات که از ائمه ی معصومین علیهم السلام درباره ی
غیبت به ما رسیده، اگر حادثه ی غیبت به وقوع نمی پیوست، مذهب امامت باطل می بود، بنابر این، وقوع غیبت، خود، دلیل بر صدق
گفتار ائمه علیهم السلام است .

مؤلف، اشاره می کند که حیرت و تردید اکثریت شیعه در این موضوع، امری غیر منتظره نیست; زیرا، امامان علیهم السلام آن را
پیشگویی کرده اند .

فهرستی از مطالب کتاب پایان بخش مقدمه مؤلف است .

نثر کتاب، شیوا و روان و دلنشین و آمیخته با صنایع ادبی، بویژه سجع، و در عین حال بدون تکلف است و چیره دستی مؤلف را بر
ادبیات عرب می رساند . البته، از کسی که به لقب «کاتب » خوانده شده، جز این، انتظاری نیست .

از آن جا که این سطور، در روز میلاد حضرت امیر علیه السلام نگارش می یابد، به نقل صلوات زیبایی بر آن حضرت و ائمه
معصومین علیهم السلام برگرفته از مقدمه ی کتاب تبرک می جوییم (۷) :

نعمانی، پس از ذکر مقام والای حضرت ختمی مرتبت می گوید:

صلی الله علیه و علی اخیه امیر المؤمنین تالیه فی الفضل و مؤازره فی اللاواء و الازل و سیف الله علی اهل الکفر و الجهل، ویده
المبسوطه بالاحسان و العدل، و السالک نهجه فی کل حال، و الزائل مع الحق حیثما زال، و الحاوی (۸) علمه و المستودع سره [و ]
الظاهر علی مکنون امره .

و علی الائمه من آله الطاهرین الاخیار، الطیبین الابرار، معادن الرحمه، و محل النعمه، و بدور الظلام، و نور الانام، و بحور العلم، و
باب السلم (۹) ، الذی ندب الله، جل و عز، خلقه الی دخوله، و حذرهم النکوب عن سبیله، حیث قال «یا ایها الذین آمنوا ادخلوا فی
السلم کافه و لاتتبعوا خطوات الشیطان » (۱۰) . . . .

درود خداوند بر پیامبر و برادرش امیر المؤمنین که تالی تلو وی بود در فضیلت و یار او در سختی و مصیبت، شمشیر پروردگار بر
اهل کفر و جهالت و دست گشوده حق به احسان و عدالت . هماره، راه او می پیمود وبر مدار حق حرکت می نمود . گنجینه دانش
ربوبی و ودیعه گاه اسرار بود و چیره بر رازهای پنهان پروردگار .

درود بر امامان اهل بیت، پاکان نیکو نهاد و پاکیزگان برتر از گناه و ایراد، معادن رحمت و جایگاه نعمت، ماه های درخشنده در
تاریکی ها و روشنی بخش انسان ها، دریاهای دانش و دروازه صلح و آشتی که خداوند، عز و جل، آفریدگان خویش را به وارد شدن
بدان خوانده و از کناره جویی از راه آن بر حذر داشته، آن جا که می فرماید: «ای اهل ایمان، همگی، در صلح و آشتی در آیید و راه
شیطان مپویید» . . .

موضوعات محور کلام نعمانی

مؤلف، در موضوعاتی مختلف سخن گفته است . اشاره به پاره ای از این موضوعات مفید است:

رد بر عامه (۱۱) ;

رد بر معتزله و دیدگاه ایشان که تقدیم مفضول را بر افضل روا می دانند (۱۲) ;

بطلان قیاس و اجتهاد به رای (۱۳) ;

لزوم مراجعه به اهل بیت علیهم السلام و بی نیاز ندانستن خود از ایشان (۱۴) ;

مصائب حضرت زهرا علیها السلام که ننگ آن از چهره اهل اسلام زدوده نمی شود (۱۵) ;

دانش تمام چیزها، از خرد و کلان، در قرآن آمده، ولی تنها اهل بیت علیهم السلام بدان آگاه اند (۱۶) ;

مذمت اختلاف در دین (۱۷) ;

انکار امامت حضرت امیر علیه السلام یا یکی از امامان علیهم السلام به نفاق می انجامد (۱۸) ;

انکار یکی از امامان، مانند انکار تمامی ایشان است (۱۹) ;

امامت، به اختیار الهی است، نه به اختیار مردم;

اعتبار کتاب سلیم بن قیس، (از مصادر غیبت نعمانی). (۲۰) ;

تواتر احادیث دوازده امام علیهم السلام (۲۱) ;

روایات دوازده امام، تنها با اعتقاد امامیه سازگار است (۲۲) ;

اشاره به اندک بودن معتقدان به مذهب صحیح در آن روزگار (۲۳) ;

فرقه های انحرافی منشعب شده از تشیع و بطلان آن ها و هشدار به شیعه به عدم پیروی از گمراهی ایشان (۲۴) ;

بطلان ادعای امامت از سوی سادات و آل ابی طالب (۲۵) ;

شواهد روایات بر صحت عقاید امامیه و تطبیق احادیث بر امام عصر علیه السلام و غیبت آن حضرت (۲۶) ;

دیدگاه های مختلف درباه امام عصر علیه السلام (۲۷) ;

بعید نبودن عمر طولانی امام عصر علیه السلام (۲۸) ;

تشبیه غیبت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه به داستان ولادت حضرت موسی علیه السلام و نشو و نمای آن حضرت (۲۹) ;

تواتر احادیث غیبت (۳۰) ;

اشاره ی احادیث اهل بیت علیهم السلام به غیبت اول (غیبت صغرا) که در آن، سفرا، میان امام علیه السلام و مردم واسطه اند (۳۱) ;

توصیف مقامات سفرای امام عصر علیه السلام (۳۲) ;

پایان یافتن غیبت اول و فرا رسیدن غیبت دوم (غیبت کبرا) (۳۳) ;

سن «صاحب الامر» و «قائم » و سیمای آن حضرت در هنگام ظهور بر هیچ یک از امامان پیشین و دیگر افرادی که مهدویت آنان ادعا
شده، تطبیق نمی کند (۳۴) ;

توجیه روایاتی که در تعیین وقت ظهور نقل شده (۳۵) ;

سیمای حضرت مهدی علیه السلام در آیینه ی روایات و عدم انطباق آن با اوصاف خلیفه ی فاطمی (۳۶) ;

اشاره به بطلان مذهب اسماعیلیه (۳۷) ;

نکاتی درباره روش تالیف کتاب

مؤلف، تنها، بر احادیث خاصه تکیه می کند (۳۸) ، با این حال، برای تاکید مطلب، به روایات عامه (۳۹) و نیز به تورات، استناد می جوید (۴۰) .

نعمانی، در توضیحاتی که در ادامه ی روایات آورده است، گاه، به توضیحی کوتاه بسنده می کند (۴۱) و گاه، حدیث مورد نظر رابا
استفاده از حدیثی دیگر، توضیح می دهد (۴۲) ، و با بهره گیری از احادیث معروف، مانند حدیث ثقلین، مفاد روایت را تشریح می کند . (۴۳)

توضیحات مؤلف، آکنده از آیات قرآنی است . که نشانه ی تسلط وی بر قرآن است .

از توضیحات مؤلف روشن می شود که وی، شیعیان را به عنوان مخاطب خود در نظر گرفته است . تعبیر «یا معشر الشیعه (۴۴) » و «یا
ایها الشیعه الاخیار (۴۵) » ، در چند جای کتاب دیده می شود .

از سوی دیگر، کتاب، در درجه نخست، در رد بدعتگذاران از فرقه های منسوب به تشیع، نگارش یافته است . نعمانی، از این گروه، با
تعابیری مانند «اهل الدعاوی الباطله المنتمین الی الشیعه و هم منهم براء (۴۶) » ، یا «طوائف من العصابه (العصائب خ . ل) المنسوبه
الی التشیع المنتمیه الی نبیها محمد و آله صلی الله علیه و آله ممن یقول بالامامه (۴۷) » یا «الطوائف المنتسبه الی التشیع ممن خالف
الشرذمه المستقیمه علی امامه الخلف بن الحسن بن علی (۴۸) » یاد می کند .

البته، پاسخ اجمالی به دیدگاه های عامه و بیان فساد مذهب ایشان نیز از نظر مؤلف، دور نمانده است .

سبک نگارش کتاب و ادبیات آن، جالب توجه است . مؤلف، با بهره گیری از روش هایی، در صدد ایجاد تحرک در خواننده است و وی
را از رخوت و سستی به دور می دارد . وی، با توصیه ی پیاپی به تامل و اندیشه، مخاطبان را به صورت فعال، در جریان فکری مباحث
کتاب قرار می دهد و از حالت انفعالی بیرون می برد . عباراتی مانند «فتاملوا (۴۹) » ، «فاعتبروا (۵۰) » ، «فانظروا (۵۱) » ، «انظروا» (۵۲) ،
«فتبینوا» (۵۳) ، . . . در این زمینه، به کار گرفته شده است (۵۴) .

وی، از سوی دیگر، فرجام ناگوار دور شدن از مسیر صحیح امامت را گوشزد می کند . بیدار باش های اعتقادی و انذار و تبشیر، در
کلام نعمانی، فراوان دیده می شود . (۵۵)

وی، مخاطبان خود را با اوصافی ویژه می ستاید که خود تشویقی است جدی به اندیشه ورزی ژرف در احادیث اهل بیت علیهم
السلام برای راهیابی به آستانه ی هدایت و استمرار بر طریق ولایت .

به تعابیر زیر توجه فرمایید:

یا اولی الابصار (۵۶) ;

یا اولی الابصار الناظره بنور الهدی، و القلوب السلیمه من العمی، المشرقه بالایمان و الضیاء (۵۷) ;

یا من وهب الله له بصیره و عقلا، و منحه تمییزا و لبا (۵۸) ;

ایها الشیعه الاخیار (۵۹) ;

یا معشر الشیعه، ممن وهب الله تعالی له التمییز و شافی التامل و التدبر لکلام الائمه علیهم السلام (۶۰)

دعا کردن مخاطبان با تعابیری مانند «رحمکم الله (۶۱) » نیز در جهت تاثیر گذاری کتاب است .

از سوی دیگر مؤلف بدعتگزاران را نیز با اوصاف ناپسندشان مذمت می کند:

المبتدعون الذین لم یذقهم الله حلاوه الایمان و العلم و جعلهم بنجوه منه و بمعزل عنه (۶۲) .

مؤلف، توضیحات خود را از حمد و ثنای الهی بر هدایت و راهیابی آکنده است . (۶۳)

ذکر نمونه ای از نثر شورانگیز و محرک مؤلف، سودمند است:

فاستیقظوا – رحمکم الله – من سنه الغفله و انتبهوا من رقده الهوی، و لایذهبن عنکم ما یقوله الصادقون علیهم السلام صفحا
باستماعکم ایاه بغیر آذان واعیه و قلوب متفکره و الباب معتبره متدبره لما قالوا احسن الله ارشادکم . . . و الحمد لله رب العالمین;

از خواب غفلت – خداوند رحمت تان کناد! – بیدار شوید و از پیروی هوا و هوس دست شویید . سخنان صادقین علیهم السلام را با
گوش های هوشیار و قلب های اندیشه مند و دل های عبرت آموز و تدبرآمیز، گوش فرا دهید تا آن ها را از کف ندهید . خداوند، به
نیکی، شما را هدایت کناد! . . . الحمدلله رب العالمین . (۶۴)

مؤلف، برای تحرک بخشی به مخاطبان و شورآفرینی در طالبان حق و حقیقت، از روش استفهام، بویژه استفهام منفی، استفاده
می کند . عبارات زیر، گونه های مختلفی از این روش را نشان می دهد:

الیس فی هذه الاحادیث – یا معشر الشیعه! – . . . ، بیان ظاهر و نور زاهر؟ هل یوجد احد من الائمه الماضین علیهم السلام یشک
فی ولادته، و اختلف فی عدمه و الا هذا الامام الذی جعل کمال الدین به و علی یدیه . . . (۶۵)

فمن صاحب هذه الغیبه غیر الامام المنتظر و من الذی یشک جمهور الناس فی ولادته الا القلیل – و فی سنه؟ و من الذی لایابه له
کثیر من الخلق و لایصدقون بامره، و لایؤمنون بوجوده، الا هو . . . (۶۶)

اما ترون – زادکم الله هدی! – هذا النهی عن التنویه باسم الغائب علیه السلام . (۶۷)

فای امر اوضح و ای طریق افسح من الطریقه الی دل علیها الائمه علیهم السلام فی هذه الغیبه و نهجوها لشیعتهم حتی یسلکوها
مسلمین غیر معارضین و لامقترحین و لاشاکین، و هل یجوز ان یقع مع هذا البیان الواقع فی امر الغیبه شک (۶۸) ؟ .

هل هذه الاحادیث – رحمکم الله! – الا داله علی غیبه صاحب الحق (۶۹) ؟

بدین ترتیب، ابو عبدالله نعمانی کاتب، با نثری زنده و حرکت بخش و شورانگیز، شیعیان را به اندیشه وا می دارد و به هدایت ایشان
امید می بندد . (۷۰)

چاپ های غیبت نعمانی

از غیبت نعمانی، پنج چاپ می شناسیم:

۱ . چاپ سنگی، به کوشش علی نقی گیلانی، دار الخلافه، طهران، ۱۳۱۸ . این کتاب، به خط محمد قمی نوشته شده است . در
مقدمه ی کاتب، به تاریخ ۱۳۱۷ آمده: «در کمال دقت، از روی نسخ عدیده قدیمه، در دار الایمان قم، نسخ و تصحیح تام شد .»

در پایان کتاب هم آمده: «قد بلغ قبالا و تصحیحا علی نسخ معتمده فی مجالس آخرها صبیح