پاورپوینت کامل هدایت های حضرت مهدی (عج) ۶۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هدایت های حضرت مهدی (عج) ۶۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هدایت های حضرت مهدی (عج) ۶۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هدایت های حضرت مهدی (عج) ۶۴ اسلاید در PowerPoint :

۱

اشاره:

وجود امام زمان، هر چند غایب اند، دو گونه فایده ی تکوینی و تشریعی دارد . فائده ی تشریعی وجود آن حضرت، بر سه گونه است .
مهم ترین آن هدایت خلق است و مشهورترین لقب آن حضرت، یعنی «مهدی » ، بر آن دلالت می کند این هدایت ها به سه دوره تقسیم
شده است: ۱- از ولادت تا پایان غیبت صغرا ۲- دوران غیبت کبرا ۳- هدایت های پس از ظهور .

این مقاله، به پنج نمونه از هدایت های دوره ی نخست پرداخته است .

سلیمان اعمش می گوید: از امام صادق علیه السلام پرسیدم: «چه گونه مردم از حجت غایب بهره می برند؟» . فرمود: «همان گونه که
از آفتاب زیر ابر بهره می برند .» . (۱)

در این روایت، امام غایب، به آفتاب زیر ابر تشبیه شده و فوائد او به فوائد آفتاب پنهان در زیر ابر . پس در این تشبیه، دو وجه
شباهت وجود دارد: یکی، اصل بهره برداری مردم از نور و گرما و اشعه ی مفید خورشید است که در روزهای ابری بر زمین می تابد و
دیگری کم تر بودن مقدار آن بهره نسبت به روزهای آفتابی است .

همان گونه که در روزهای آفتابی، بهره ی مردم از آفتاب، بیش تر است، در عصر ظهور، بهره آنان از برکات وجود امام معصوم،
بیش تر خواهد بود .

البته، برکات و فوائدی که از حجت غائب، امام مهدی، روحی فداه، به جهان خلقت و مردم می رسد، بحث مهمی است، ولی ما، در
مقام استقصای این بحث نبوده و تنها برای روشن شدن موضوع مقاله، به بررسی آن می پردازیم اینک، با نگاهی به دلایل عقلی و
نقلی، این فوائد را بر دو گونه می یابیم: (۲)

۱- فوائد تکوینی

می دانیم آن حضرت، به عنوان یکی از چهارده معصوم، علت غایی آفرینش انسان و جهان است; زیرا، همان گونه که مخلوقات، در
پیدایش خود، نیازمند علت غایی هستند، در تداوم خلقت نیز به آن محتاج اند; یعنی، لطف و عنایت خداوند متعال، به خاطر وجود
یکی از آن حضرات بر روی زمین است . در زیارت جامعه آمده است:

«بکم فتح الله و بکم یختم و بکم ینزل الغیث و بکم یمسک السماء ان تقع علی الارض …» .

این فوائد، خارج از هدف این مقاله است

۲- فوائد تشریعی

ما، در این مقاله، به سه گونه ی آن اشاره می کنیم:

الف) احکام ولایی; آن حضرت، گاهی به واسطه ی افرادی خاص، در مسائل مهم، حکم نهایی را بیان فرموده و گاه بی واسطه، حکم
و اختلافی را بر طرف کرده است . این گونه احکام، مخصوصا، در عصر غیبت صغرا، نمونه های زیادی دارد .

ب) دعا یا استغفار آن حضرت برای مؤمنان و صالحان و مستضعفان و یا لعنت ایشان بر کافران و ظالمان; به این فائده، در روایات
«عرض اعمال بندگان بر امام زمان علیه السلام » تصریح شده است . نیز دعاهایی که آن حضرت در شب قدر و عرضه ی مقدرات
سالانه بر ایشان، برای افراد شایسته می کند، از این دسته است .

ج) هدایت های عمومی و خصوصی آن حضرت به ره جویان و حق طلبان در عصر غیبت صغرا و کبرا; هدایت عمومی و جهانی شان،
پس از ظهور، مهم ترین فایده ی وجودی آن حضرت است، به همین جهت، مشهورترین لقب آن حضرت – که در روایات متواتر آمده
– «مهدی » است . هر چند همه ی امامان ما، «مهدی » هستند، همان طور که همه ی آنان، سجاد و باقر و صادق و کاظم و رضا و تقی
و نقی هستند، ولی این صفت، به صورت ویژه، بر خصوص امام دوازدهم «موعود منتظر» اطلاق شده است .

در این که لقب مذکور، به معنای اسم مفعول است یا به معنای فاعلی، دو نظر وجود دارد . روایت جابر از امام محمد باقر علیه
السلام نظر نخست را تایید می کند; زیرا، در آن آمده است:

«انما سمی المهدی لانه یهدی الی امر خفی …» . (۳)

از این روایت استفاده می شود که «مهدی » به معنای اسم مفعول است، ولی گاهی اسم مفعول، به جهت مبالغه، به معنای اسم فاعل
می آید، مانند «محصن » به معنای «شخصی عفیف و خویشتن دار» . در این جا نیز «مهدی » به معنای «هادی » است . البته، کسی که
از هر جهت هدایت شده باشد; هادی همه جانبه نیز خواهد بود .

حکمت اختصاص این لقب به امام زمان علیه السلام آن است که علاوه بر علوم و انواری که خداوند به همه ی ائمه علیهم السلام
عنایت فرموده، الطاف و هدایت های ویژه ای به آن حضرت دارد که پس از ظهور، مردم جهان را با همه ی تنوع فکری و تفاوت نژادی
و فرهنگی، به زیر فرمان خدای متعال رهبری می کند و راه سعادت را به همگان نشان خواهند داد . از این رو، طبری، در دلائل
الامامه، از انس ابن مالک نقل می کند که:

روزی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نزد ما آمد . وقتی علی علیه السلام را دید، دست بر دوش او گذاشت و فرمود: «ای علی! اگر از
دنیا جز یک روز باقی نماند، خداوند، آن روز را آن قدر طولانی کند که مردی از نسل تو به حکومت برسد که به او «مهدی » گفته
می شود . او، به سوی خدای عزوجل هدایت می کند، و عرب به واسطه ی او، هدایت می شود، چنان که تو – یا علی! – کافران و
مشرکان را از گمراهی نجات دادی و هدایت کردی … (۴)

از این روایت استفاده می شود که این لقب، به معنای اسم فاعل است، ولی بهتر آن است که بگوییم، این لقب شریف، به هر دو
معنای اسم فاعلی و اسم مفعولی، در حق آن جناب آمده است .

آری، او، هدایت یافته ی کامل و هدایت کننده ی تمام عیار بشر از جانب پروردگار جهان است .

قبل از بیان مصادیق این هدایت ها، لازم است به دو نکته اشاره کنیم:

یکم – در عصر غیبت کبرا، مردم، موظف اند برای تشخیص وظایف شرعی، یا خود به کتاب و سنت مراجعه کنند و یا از مجتهدان
متخصص تقلید کنند، و هیچ نظر و حکمی، با ادعای صدور آن از امام غایب اعتباری ندارد . این قاعده ی مسلم، به مقدار زیادی،
مانع فرصت طلبی شیادان و توطئه ی دشمنان و هرج و مرج فرهنگی شده است .

دوم – متاسفانه، در طول تاریخ غیبت و مخصوصا اخیرا، اشخاصی از عواطف پاک مؤمنان نسبت به حضرت، سوء استفاده کرده اند و
برای موجه نشان دادن خود و بازار گرمی، داستان های دروغین و گاهی مبتذل، از ملاقات خود یا دیگران با حضرت نقل می کنند
که باعث وهن مذهب و سستی اعتقاد مردم می شود .

در این مقاله، به احادیث یا داستان هایی که آن حضرت، فرد یا گروهی را هدایت فرموده اند، و مدرک معتبری دارد، (۵) بسنده شده و
از نقل مطالب سست و موهون، خودداری می کنیم .

این هدایت ها، در سه مرحله است:

۱- از ولادت تا پایان غیبت صغرا;

۲- عصر غیبت کبرا;

۳- عصر ظهور .

این دسته بندی، از آن جهت است که تولد و زندگی آن حضرت تا شهادت پدربزرگوارشان، مانند دوران غیبت، مخفی و در هاله ای
از کتمان و تقیه بود . به این جهت، احادیث دوران ولادت و کودکی حضرت، در این بخش از گفتار می آید .

۱- شیخ طوسی، نقل می کند که گروهی از شیعیان مفوضه (افراطی) و مقصره (تفریطی)، شخصی به نام «کامل بن ابراهیم
مدنی » را به سوی امام حسن عسکری علیه السلام فرستادند . کامل می گوید:

با خود گفتم: از امام بپرسم که «آیا صحیح است که داخل بهشت نمی شود مگر کسی که مانند من عقیده و معرفت داشته باشد
(شیعه دوازده امامی باشد)» .

هنگامی که بر حضرت وارد شدم … و سلام کردم در مقابل دری نشستم که در مقابل آن، پرده ای آویخته بود . بادی وزیده و پرده را
کنار زد . ناگهان چشم ام به نوجوانی مانند پاره ی ماه افتاد که حدود چهار سال سن داشت . او، مرا صدا کرد و گفت: «کامل بن
ابراهیم!» .

بر خود لرزیدم و بی اختیار عرض کردم: «لبیک ای آقای من!» . فرمود: «به نزد ولی خداوند و به در خانه ی حجت خدا آمده ای تا
بپرسی آیا علاوه بر آنان که مانند شما معرفت و عقیده داشته باشند کسان دیگری هم وارد بهشت می شوند؟ .» . گفتم: «آری! به
خدا قسم، همین سؤال را داشتم .» . حضرت فرمود: «در آن صورت، تعداد بهشتیان، بسیار کم خواهد بود! به خدا قسم! علاوه بر
آنان، گروه دیگری نیز وارد بهشت خواهند شد که به آنان «حقیه » (۶) گفته می شود .» . پرسیدم: «آنان چه کسانی هستند؟» . فرمود:
«گروهی که «علی » را دوست دارند و به خاطر محبت به «علی » ، قسم می خورند، اما حق و فضیلت او را نمی دانند .» .

سپس مدتی ساکت شد، آن گاه فرمود: «نیز آمده ای تا از عقیده ی مفوضه بپرسی؟» . فرمود: «آنان، دروغ می گویند، بلکه دل های ما،
ظرف خواست خداوند است . هنگامی که او بخواهد، ما می خواهیم . خداوند، در قرآن می فرماید:

«و ما تشاءون الا ان یشاء الله » . (۷) »

سپس پرده به حالت پیشین برگشت و دیگر من نتوانستم آن را بگشایم . در این حال، امام حسن عسکری علیه السلام به من فرمود:
«دیگر چرا این جا نشسته ای، در حالی که حجت خداوند و جانشین من، به پرسش هایت پاسخ داد؟» . (۸)

منزل امام، زیر نظر مراقبان خلیفه و جاسوسان بود و نشستن بیش از آن مصلحت نبود .

در این حدیث شریف، امام مهدی علیه السلام در دامن پدر، در حالی که کودکی چهارساله بود و هنوز به مقام امامت نرسیده بودند
و زندگی مخفی داشتند و جز در مقابل بعضی از خواص شیعه ظاهر نمی شدند، به دو مسئله ی مهم پاسخ می دهند . طبق این
روایت، امام فرمودند که دایره ی رحمت خداوند را تنگ نگیرید . هرچند بهشت، در اصل، برای شیعیان است، ولی گروهی از غیر
شیعیان که مغرض نیستند و حضرت علی علیه السلام را دوست دارند، به بهشت وارد خواهند شد .

نیز حضرت تفویض را باطل دانستند . در تفسیر آن، دو احتمال است: یکی این که خداوند، پس از خلقت انسان، او را به حال خود
واگذار کرده و هیچ تصرفی در افعال اختیاری و طاعت و معصیت و سعادت و شقاوت او ندارد . در مقابل اینان، جبریه هستند که
اختیار را از انسان نفی می کنند . به نظر اهل بیت علیهم السلام هر دو نظر (جبر و تفویض) باطل است، و از این رو، امام علیه
السلام مفوضه را تکذیب کردند و فرمودند: «دل های ما، ظرف خواست خداوند است و در محدوده ی مشیت و اراده ی او، انسان
می تواند فعل یا ترک را اختیار کند .» .

احتمال دیگر، تفویض ربوبیت جهان به ائمه علیهم السلام است . شیعیان غالی، معتقد بودند که ائمه علیهم السلام، پروردگار
جهان هستندو آ