پاورپوینت کامل اماکن زیارتی منتسب به امام زمان (عج) در ایران و جهان (۱) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اماکن زیارتی منتسب به امام زمان (عج) در ایران و جهان (۱) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اماکن زیارتی منتسب به امام زمان (عج) در ایران و جهان (۱) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل اماکن زیارتی منتسب به امام زمان (عج) در ایران و جهان (۱) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۳۲۹

مسجد سهله

پایگاه حضرت بقیه الله (عج)

اشاره:

مسجد سهله، در اطراف کوفه، در دو کیلومتری شمال غربی مسجد اعظم کوفه، کهن ترین مکان منتسب به حضرت بقیه الله (عج)
است .

در احادیث ماثور از امامان نور، مسجد سهله، به عنوان اقامت گاه شخصی حضرت ولی عصر (علیه السلام) در عصر ظهور معرفی
شده است .

در این نوشتار، به استناد بیست حدیث از پیشوایان معصوم (علیهم السلام) جایگاه مسجد سهله از دید روایات بررسی شده و
ویژگی های آن مکان مقدس شمارش گردیده، و به چهل مورد از نیک بختان تاریخ که در این پایگاه ملک پاسبان به حضرت دوست
راه یافته اند، اشاره شده است .

جایگاه آن امام نور به هنگام ظهور

در احادیث فراوانی، به صراحت، اعلام شده که اقامت گاه شخصی حضرت بقیه الله، ارواحنافداه، در دوران ظهور مسجد مقدس
سهله است . اینک شماری از این روایات آورده می شود .

۱ – محدثان عالی مقام شیعه، با اسناد معتبر، در مجامع حدیثی خود، از راویان اخبار و ناقلان آثار، روایت کرده اند که روزی در
محضر مقدس رییس مذهب، حضرت امام صادق (علیه السلام) از مسجد سهله گفت و شنود شد . فرمودند:

اما انه منزل صاحبنا اذا قام باهله; (۱) آن جا اقامت گاه صاحب ما است، هنگامی که با خانواده اش قیام کند .

در برخی از منابع، به جای «قام » ، «قدم » تعبیر شده است; (۲) یعنی، هنگامی که تشریف بیاورد .

و در نقل برخی از محدثان، به جای «اما انه » ، «مسجد السهله » آمده است; (۳) یعنی، به جای ضمیر، اسم صریح آمده است .

۲ – بیش از دو قرن، پیش از میلاد مسعود کعبه ی موعود، وجود مقدس امیرمؤمنان (علیه السلام)، به هنگام ترسیم خط سیر
حضرت ولی عصر (علیه السلام) در آستانه ی ظهور، می فرماید:

«کانی به قد عبر من وادی السلام الی مسجد السهله، علی فرس محجل (۴) له شمراخ (۵) ، یزهو، و یدعو، و یقول فی دعائه: «لا اله الا
الله حقا حقا . . . ; (۶) گویی او را با چشم خود می بینم که از وادی السلام عبور کرده، بر فراز اسبی که سپیدی پاها و پیشانی اش
همی درخشد، به سوی مسجد سهله در حرکت است، و زیر لب زمزمه دارد و خدا را این گونه می خواند: «لا اله الاالله حقا حقا . . .» .

۳ – بیش از یک قرن پیش از ولادت خجسته ی حضرت حجت (علیه السلام)، امام صادق (علیه السلام) خطاب به یار با وفایش
ابوبصیر فرمود:

یا ابا محمد! کانی اری نزول القائم (علیه السلام) فی مسجد السهله باهله و عیاله;

ای ابا محمد! گویی فرود آمدن قائم (علیه السلام) را با اهل و عیال اش در مسجد سهله، با چشم خود می بینم .

ابوبصیر عرضه داشت: «آیا محل اقامت دائمی آن حضرت، در مسجد سهله خواهد بود؟» . حضرت فرمود: «آری .» . سپس فرمود:

مسجد سهله، اقامت گاه حضرت ادریس (علیه السلام) بود .

مسجد سهله، اقامت گاه حضرت ابراهیم خلیل الرحمان (علیه السلام) بود .

خداوند، پیامبری را مبعوث نکرده، جز این که در مسجد سهله نماز گزارده است .

مسجد سهله، پایگاه حضرت خضر (علیه السلام) است .

کسی که در مسجد سهله اقامت کند، همانند کسی است که در خیمه ی رسول اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) اقامت کند .

مرد و زن با ایمانی یافت نمی شود، جز این که دل اش به سوی مسجد سهله پر می زند .

در مسجد سهله، تخته سنگی است که تمثال همه ی پیامبران بر آن نقش بسته است .

احدی در مسجد سهله نماز نمی گزارد که با نیت راستین خدا را بخواند، جز این که خداوند او را با حاجت بر آورده شده از آن جا بر
می گرداند .

احدی نیست که در مسجد سهله به خدا پناهنده شود، جز این که خداوند او را از آن چه بیم دارد پناه دهد .

ابوبصیر عرض کرد: «فضیلت بسیار بزرگی است!» .

امام صادق (علیه السلام) فرمود: «آیا برای ات بیفزایم؟» . عرض کرد: «بلی .» . فرمود:

مسجد سهله، از آن بقعه هایی است که خداوند دوست دارد او را در آن جا بخوانند .

شب و روزی نیست که فرشتگان به زیارت مسجد سهله نشتابند و در آن جا به عبادت حق تعالی نپردازند .

اگر من در آن سامان سکونت داشتم، هیچ نمازی را جز در مسجد سهله نمی خواندم .

ای ابا محمد! اگر مسجد سهله هیچ فضیلتی جز فرود آمدن فرشته ها و اقامت پیامبران را نداشت، همین فضیلت بس بود، در حالی
که این همه فضیلت دارد .

آن چه از فضایل مسجد سهله برای تو بازگو نکردم، بیش از فضایلی است که برای ات گفتم .

ابوبصیر عرض کرد: «آیا مسجد سهله، اقامت گاه دائمی حضرت قائم (علیه السلام) خواهد بود؟» . فرمود: «آری .» . (۷)

۴ – مفضل در ضمن حدیث مفصلی از محضر امام صادق (علیه السلام) پرسید: «منزل حضرت مهدی (علیه السلام) و مرکز اجتماع
شیعیان کجا خواهد بود؟» . امام صادق (علیه السلام) در پاسخ او فرمود:

دار ملکه الکوفه، و مجلس حکمه جامعها، و بیت ماله و مقسم غنائم المسلمین مسجد السهله، و موضع خلواته الذکوات البیض من
الغریین; (۸)

مرکز حکومت او، کوفه، و مرکز قضاوت اش، مسجد اعظم کوفه، و مرکز بیت المال و محل تقسیم غنایم مسلمانان، مسجد سهله، و
محل خلوت و مناجات هایش تپه های سپید و نورانی نجف اشرف است . (۹)

۵ – ابوبکر حضرمی از محضر امام باقر (علیه السلام) پرسید: «بعد از خانه ی خدا و حرم رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم)
کدامین بقعه از همه ی بقعه ها با فضیلت تر است؟» . امام باقر (علیه السلام) فرمود:

ای ابابکر! کوفه است که پاک و پاکیزه است، و قبور پیامبران مرسل و غیرمرسل در آن است، و قبور صالحان و صدیقان در آن است،
و مسجد سهیل (۱۰) در آن است که:

خداوند، هیچ پیامبری مبعوث نکرده، جز این که در آن نماز گزارده است .

و فیها یظهر عدل الله; عدالت خداوند در آن جا ظاهر می شود .

و فیها یکون قائمه و القوام من بعده; (۱۱) خلیفه ی قائم به حق خداوند، و دیگر قائمان بعد از اونیز در آن جا خواهند بود .

آن جا اقامت گاه پیامبران، و اوصیای پیامبران و صالحان است . (۱۲)

۶ – ابان بن تغلب، در سفری با امام صادق (علیه السلام) هم سفر شد . در اطراف کوفه، در سه نقطه، امام صادق (علیه السلام) از
اسب پیاده شد، دو رکعت نماز گزارد .

ابان، در مورد این سه نقطه، از آن حضرت پرسید . امام (علیه السلام) توضیح داد . سومین مورد را «محل نزول قائم (علیه السلام)»
معرفی فرمود . (۱۳)

در این حدیث اگرچه به نام مسجد سهله تصریح نشده، ولی از بررسی مجموع روایات اطمینان حاصل می شود که آن نقطه، مسجد
سهله بوده است .

۷ – محمد بن حسین بن عبدالله تمیمی، مشهور به «ابوسوره » از بزرگان زیدیه بود . روز عرفه ای، به زیارت امام حسین
(علیه السلام) مشرف شد . شب عید را نیز در حائر حسینی بیتوته کرد . در پگاه عید اضحی، به هنگام خروج از حرم امام حسین
(علیه السلام) به پیش گاه مقدس حضرت بقیه الله، ارواحنافداه، شرفیاب شد . در محضر آن قبله ی موعود، به سوی مسجد سهله
حرکت کرد . معجزه ای از آن حضرت مشاهده کرد . مستبصر شد و به آیین تشیع اثناعشری گروید .

ابوسوره می گوید: «هنگامی که به مقابر مسجد سهله (۱۴) رسیدیم، آن امام همام فرمود:

«هو ذا منزلی; (۱۵) این جا خانه ی من است .» .

در این احادیث، از مسجد سهله به عنوان اقامت گاه حضرت بقیه الله، ارواحنا فداه، به هنگام ظهور سخن رفته است در احادیث
فراوان دیگری، به ابعاد دیگری از ویژگی های مسجد سهله اشاره شده، که شماری از آن ها را در این جا می آوریم:

۸ – شیخ طوسی، با سلسله اسناد خود، در ضمن یک حدیث طولانی، از وجود مقدس امیرمؤمنان (علیه السلام) روایت می کند که
به هنگام شمارش مساجد مبارکه ی کوفه فرمود:

و مسجد بنی ظفر مسجد مبارک . والله! ان فیه لصخره خضراء، و ما بعث الله من نبی الا فیها تمثال وجهه، و هو مسجد السهله; (۱۶)

مسجد بنی ظفر، که همان مسجد سهله است، مسجد مبارکی است . به خدا سوگند! در آن، تخته سنگ سبز رنگی است که
خداوند هیچ پیامبری را مبعوث نکرده، جز این که تمثال صورت اش در آن هست .

۹ – مرحوم کلینی، در همین رابطه، حدیثی با سلسله اسنادش از امام باقر (علیه السلام) روایت کرده که آن حضرت، در شمار
مساجد مبارکه ی کوفه فرمود:

و مسجد بنی ظفر و هو مسجد السهله; (۱۷) و مسجد بنی ظفر که همان مسجد سهله است .

۱۰ – امام صادق (علیه السلام) خطاب به علاءبن رزین فرمود: «در نزدیکی شما، مسجدی هست که شما آن را «مسجد سهله »
می نامید و ما آن را «مسجد شری » (۱۸) می نامیم، آیا در آن مسجد نماز می خوانی؟» . علاء گفت: «آری! جان ام به فدایت! من، در آن
جا نماز می خوانم .» .

امام صادق (علیه السلام) فرمود:

ائته; فانه لم یاته مکروب الا فرج الله کربته – او قال: قضی الله حاجته – و فیه زبرجده فیها صوره کل نبی و کل وصی; (۱۹)

آری، آن جا برو; زیرا، هرگز اندوه ناکی به آن جا نمی رود، جز این که خداوند، اندوه اش را می زداید [. و یا فرمود: حاجت اش را بر
می آورد ]. و در آن جا زبرجدی هست که تمثال همه ی پیامبران و همه ی اوصیای پیامبران در آن است .

۱۱ – امیرمؤمنان (علیه السلام) به مالک بن ضمره رواسنی – که از خواص اصحاب اش بود – (۲۰) فرمود: «آیا به مسجدی که در
شت خانه ات هست، می روی؟ و در آن نماز می گزاری؟» . مالک گفت: «ای امیرمؤمنان! معمولا، در این مسجد، خانم ها نماز
می خوانند .» .

فرمود:

یا مالک! ذاک مسجد ما اتاه مکروب قط، الا فرج الله عنه و اعطاه حاجته; (۲۱)

ای مالک! این، مسجدی است که هرگز شخص اندوه ناکی به آن جا نمی رود، جز این که خداوند هم و غم اش را برطرف می کند،
حاجت اش را بر می آورد .

در این حدیث، اگرچه به نام «مسجد سهله » تصریح نشده، جز این که از بررسی احادیث، اطمینان حاصل می شود که در مورد
مسجد سهله است و لذا ابن مشهدی، آن را در باب احادیث مربوط به فضائل مسجد سهله نقل کرده است . (۲۲)

۱۲ – امام صادق (علیه السلام) در این باره فرمود:

[انه] (۲۳) ما من مکروب یاتی مسجدالسهله، فیصلی فیه رکعتین بین العشائین و یدعوالله تعالی، الا فرج الله کربه; (۲۴)

هیچ غم زده ای نیست که به مسجد سهله برود و در آن دو رکعت نماز میان مغرب و عشا بخواند و خدای را بخواند، جز این که
خداوند غم هایش را زایل گرداند .

۱۳ – از امام زین العابدین (علیه السلام) روایت شده که فرمود:

من صلی فی مسجد السهله رکعتین، زاد الله فی عمره سنتین; (۲۵) هر کس در مسجد سهله دو رکعت نماز بگزارد، خداوند، دو سال
بر عمر او می افزاید .

۱۴ – امام صادق (علیه السلام) در این باره فرمود:

اذا دخلت الکوفه، فات مسجدالسهله، فصل فیه واسال الله حاجتک لدینک و دنیاک . . . ; (۲۶)

هنگامی که وارد کوفه شدی، به مسجد سهله برو و در آن جا نماز بگزار، آن گاه حاجت های مادی و معنوی خود را از خداوند بطلب
که:

مسجد سهله خانه ی ادریس نبی بود .

حضرت ادریس در آن جا لباس می دوخت و نماز می خواند .

هر کس در مسجد سهله خدا را بخواند، برای هر حاجتی که مورد علاقه اش باشد، خداوند، حاجت اش را بر می آورد، و در روز
قیامت، او را تا رتبه ی حضرت ادریس بالا می برد، و او را از ناملایمات دنیا و نیرنگ های دشمنان پناه می دهد .

۱۵ – مرحوم کلینی با سلسله اسنادش از امام صادق (علیه السلام) روایت کرده که فرمود:

بالکوفه مسجد یقال له «مسجد السهله » . لو ان عمی زیدا اتاه، فصلی فیه واستجار الله، لاجاره عشرین سنه . فیه مناخ الراکب و بیت
ادریس النبی (علیه السلام)، و ما اتاه مکروب قط فصلی فیه بین العشائین و دعا الله، الا فرج الله کربته; (۲۷)

در کوفه، مسجدی است که «مسجد سهله » نامیده می شود، اگر عمویم زید به آن جا می رفت و به خدا پناهنده می شد، خداوند،
بیست سال او را پناه می داد .

آن جا جایگاه سواره و خانه ی ادریس نبی (علیه السلام) است .

هیچ غم زده ای نیست که به آن جا برود و میان مغرب و عشا نمازی بگزارد و خدا را بخواند، جز این که خداوند غم هایش را بر
طرف می سازد .

در نقل شیخ طوسی آمده است که پرسیدند: «منظور از «سواره » کیست؟» . فرمود: «حضرت خضر (علیه السلام).» . (۲۸)

۱۶ – جعفر بن محمد بن قولویه (استاد شیخ مفید) با سلسله اسنادش از امام جعفرصادق (علیه السلام) روایت کرده که خطاب به
ابوحمزه ی ثمالی فرمود:

ای اباحمزه! آیا عمویم زید را در شبی که خروج کرد، دیدار کردی؟» . عرض کرد: «بلی .» .

فرمود: «آیا در مسجد سهیل نماز گزارد؟» .

عرض کرد: «مسجد سهیل کجا است؟ آیا منظور شما مسجد سهله است؟» . فرمود: «آری .» .

[عرضه داشت: «نه » . (۲۹) فرمود: اما انه لوصلی فیه رکعتین، ثم استجارالله، لاجاره سنه; اگر در آن جا دو رکعت نماز می خواند، آن
گاه به خدا پناهنده می شد، بی گمان، خداوند، تا یک سال او را پناه می داد .

ابوحمزه ی ثمالی گفت: «پدر و مادرم به فدای شما! آیا مسجد سهله این گونه است؟» . فرمود: «آری » ;

مسجد سهله، خانه ی حضرت ابراهیم بود، هنگامی که به سوی عمالقه رفت .

خانه ی حضرت ادریس آن جا بود و آن جا لباس می دوخت .

پایگاه سواره (حضرت خضر) آن جا است .

آن جا، تخته سنگ سبز رنگی است که تمثال همه ی پیامبران در آن است .

در زیر آن سنگ، تربتی است که خداوند همه ی پیامبران را از آن آفریده است .

محل عروج آن جا است . (۳۰)

فاروق اعظم، آن جا است، که در نقطه ای از آن است . (۳۱)

آن جا، رهگذر مردمان است .

آن جا، از سرزمین کوفه است .

صور، در آن جا دمیده می شود .

حشر و نشر، به سوی آن جا است .

هفتاد هزار نفر از کنار آن محشور می شوند که بدون حساب وارد بهشت می گردند . . . (۳۲)

۱۷ – مرحوم کلینی، در همین باره از عبدالله بن ابان روایت می کند که گفت:

روزی، در خدمت امام صادق (علیه السلام) بودیم . خطاب به حاضران فرمود: «آیا کسی از شما، از سرگذشت عمویم «زیدبن علی »
(علیه السلام) اطلاعی دارد؟» .

یکی از حاضران گفت: «آری; من، تا حدی از مطالب ایشان خبر دارم . شبی، در خانه ی معاویه بن اسحاق انصاری، در خدمت جناب
زید بودیم که گفت: «مهیا شوید به مسجد سهله برویم و در آن جا نماز بگزاریم .» .

امام صادق (علیه السلام) پرسید: «آیا انجام داد؟» . پاسخ داد: «نه . کاری پیش آمد و او را از رفتن به مسجد سهله بازداشت .» .

امام (علیه السلام) فرمود: «اما والله! لو اعاذالله به حولا لاعاذه; (۳۳) به خدا سوگند، اگر در آن جا برای یک سال از خدا پناه می طلبید،
خداوند به او پناه می داد .» .

سپس فرمود: «آیا نمی دانید که

آن جا، خانه ی ادریس نبی (علیه السلام) بود،

حضرت ادریس، آن جا خیاطی می کرد،

حضرت ابراهیم (علیه السلام) از آن جا به سوی عمالقه رفت،

داوود از آن جا به جنگ جالوت رفت،

در آن جا تخته سنگ سبز رنگی است که تمثال همه ی پیامبران در آن است،

گل همه ی پیامبران، از زیر آن سنگ اخذ شده است،

آن جا، پایگاه سواره است؟» .

پرسیدند: «سواره کیست؟» . فرمود: «خضر (علیه السلام) است .» . (۳۴)

۱۸ – علامه ی مجلسی از امام صادق (علیه السلام) روایت کرده که فرمود: مسجد السهله مناخ الراکب; مسجد سهله، پایگاه سواره
است .» .

پرسیدند: «منظور از سواره کیست؟» . فرمود: «حضرت خضر (علیه السلام).» . (۳۵)

۱۹ – ابن مشهدی، با سلسله اسنادش از علی بن ابراهیم (صاحب تفسیر قمی) روایت کرده که در ضمن یک حدیث طولانی از
پدرش ابراهیم بن هاشم نقل کرده، که در مسجد سهله، به خدمت حضرت خضر (علیه السلام) شرف یاب شده . در زاویه ی شرقی
مسجد، از آن حضرت پرسید: این جا چه نام دارد؟» . حضرت خضر (علیه السلام) فرمود:

انه مقام الصالحین والانبیاء والمرسلین; (۳۶) این جا، مقام صالحان و پیامبران و رسولان است .

۲۰ – ابن مشهدی، با چند طریق از «بشار مکاری » روایت می کند که روزی به محضر امام صادق (علیه السلام) شرف یاب شد،
طبقی از خرمای طبرزد را در محضر امام (علیه السلام) مشاهده کرد . امام (علیه السلام) از آن خرما به بشار تعارف کرد . ایشان
عذر آورد که در مسیر خود با حادثه ی دل خراشی مواجه شده است، لذا نمی تواند چیزی بخورد .

امام (علیه السلام) آن حادثه را جویا می شوند . بشار می گوید: «خانمی را در کوچه دیدم که زمین خورده بود . به یاد حضرت زهرا
(علیهاالسلام) افتاده، گفته بود: “لعن الله ظالمیک یا فاطمه! ” .

گزارش، به شرطه رسیده بود . شرطه، او را دستگیر کرد . به سوی زندان برد . مرتب، با تازیانه بر سرش کوبید . او نیز هر چه فریاد
می زد و یاری می طلبید، کسی جرئت نمی کرد که به یاری اش بشتابد .» .

امام (علیه السلام) دست از طعام کشید . اشک از دیدگان مبارک اش سرازیر شد . آن قدر گریست که محاسن و سینه و
دستمال اش خیس شد . آن گاه به بشار فرمود:

«بشار! برخیز به مسجد سهله برویم و خدای را بخوانیم و آزادی آن زن را از خداوند بخواهیم » .

امام (علیه السلام) کسی را به شرطه خانه فرستاد و به او فرمود: «آن جا بماند تا هنگامی که از آن زن خبری دریافت کند .» .

بشار می گوید: «در خدمت امام (علیه السلام) به مسجد سهله رفتیم . هر کدام دو رکعت نماز گزاردیم . آن گاه امام (علیه السلام)
دست ها را به سوی آسمان برافراشت و دعای: «انت الله لا اله الا انت . . .» را تا آخر خواند . آن گاه به سجده رفت . من، جز صدای
نفس هایش را نمی شنیدم .

پس از مدتی سر از سجده برداشت و فرمود:

“برخیز که زن آزاد شد” .» .

بشار گوید: «در محضر امام (علیه السلام) حرکت کردیم . در کوچه های کوفه بودیم که فرستاده ی امام (علیه السلام) آمد و آزاد
شدن آن خانم را به امام (علیه السلام) نوید داد . . . (۳۷) » .

× × ×

ویژگی های مسجد سهله

از بررسی مجموع روایاتی که درباره ی مسجد سهله رسیده، به این نتیجه می رسیم که برای مسجد سهله ویژگی های فراوان و
امتیازات بی شمار است که به گوشه ای از آن ها در این جا اشاره می کنیم . برای رعایت اختصار، فقط به شماره ی حدیث و یا احادیثی
که به آن ویژگی دلالت می کند، در داخل کروشه اشاره می کنیم .

۱ – آن جا، از سرزمین کوفه است [. ح ۱۶ ].

۲ – آن جا، اقامت گاه پیامبران و صالحان است [. ح ۵]

۳ – آن جا، اقامت گاه جانشینان حضرت مهدی (علیه السلام) است [. ح ۵]

۴ – آن جا، اقامت گاه حضرت ابراهیم (علیه السلام) بود [. ح ۳ و ۱۶]

۵ – آن جا، اقامت گاه حضرت ادریس (علیه السلام) بود [. ح ۳، ۱۴، ۱۵، ۱۶ و ۱۷]

۶ – آن جا، اقامت گاه حضرت بقیه الله، ارواحنا فداه، است [. ح ۱، ۳، ۵، ۶ و ۷]

۷ – آن جا، اقامت گاه دائمی آن حضرت است [. ح ۳]

۸ – آن جا، پایگاه حضرت خضر (علیه السلام) است [. ح ۳، ۱۵، ۱۶، ۱۷ و ۱۸]

۹ – آن جا، تربتی هست که همه ی پیامبران از آن آفریده شده اند [. ۱۶ و ۱۷]

۱۰ – آن جا، رهگذر راهیان بهشت است [. ح ۱۶]

۱۱ – آن جا، عبادت گاه حضرت ادریس بود [. ح ۱۴]

۱۲ – آن جا، کارگاه خیاطی حضرت ادریس بود [. ح ۱۴ و ۱۷]

۱۳ – آن جا، مبارک است [. ح ۸ و ۹]

۱۴ – آن جا، محل تقسیم غنایم در عصر ظهور است [. ح ۴]

۱۵ – آن جا، محل عروج است [. ح ۱۶]

۱۶ – آن جا، محل نزول فرشته ها است [. ح ۳]

۱۷ – آن جا، محل نیایش حضرت صاحب (علیه السلام) است [. ح ۱۹]

۱۸ – آن جا، مرکز بیت المال حضرت است [. ح ۴]

۱۹ – آن جا، مقام صالحان و پیامبران است [. ح ۱۹]

۲۰ – امام صادق (علیه السلام) برای حوائج مهم به آن جا تشریف می برد [. ح ۲۰]

۲۱ – تمثال همه ی پیامبران در سنگ سبز رنگی در آن جا است [. ح ۸، ۱۰، ۱۶ و ۱۷]

۲۲ – تمثال همه ی پیامبران و اوصیای آنان نیز در آن سنگ است [. ح ۱۰]

۲۳ – حشر و نشر همگان، به سوی مسجد سهله است [. ح ۱۶]

۲۴ – حضرت ابراهیم (علیه السلام) از آن جا به سوی عمالقه رفت [. ح ۱۶ و ۱۷]

۲۵ – خانواده ی حضرت مهدی (علیه السلام) در هنگام ظهور، در آن جا فرود می آیند [. ح ۱ و ۳]

۲۶ – خدا، دوست دارد که در آن جا نیایش شود [. ح ۳]

۲۷ – داوود، از آن جا به جنگ جالوت رفت [. ح ۱۷]

۲۸ – دل هر زن و مرد مؤمن به آن جا پر می کشد [. ح ۳]

۲۹ – دو رکعت نماز در آن جا، انسان را در پناه خدا قرار می دهد [. ح ۱۶]

۳۰ – دو رکعت نماز میان مغرب و عشا، در آن جا، موجب افزایش عمر است [. ح ۱۳]

۳۱ – دو رکعت نماز میان مغرب و عشا، در آن جا، موجب رفع غم می شود [. ح ۱۲]

۳۲ – صور، در آن جا دمیده می شود [. ح ۱۶]

۳۳ – عبادت در آن جا، همانند عبادت در خیمه ی رسول اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) است [. ح ۳]

۳۴ – عدالت الهی، در آن جا ظاهر می شود [. ح ۵]

۳۵ – فاروق اعظم، آن جا است [. ح ۱۶]

۳۶ – فرشتگان، هر شب و روز، در آن جا فرود می آیند [. ح ۳]

۳۷ – فضایل ناگفته ی آن جا، بیش تر از آن چه بیان شد، است [. ح ۳]

۳۸ – گل همه ی پیامبران، از آن جا برداشته شده است [. ح ۱۷]

۳۹ – مسجد بنی ظفر، همان مسجد سهله است [. ح ۹]

۴۰ – مسجد سهیل، همان مسجد سهله است [. ح ۵ و ۱۶]

۴۱ – مسجد شری، ثری، بری نیز همان مسجد سهله است [. ح ۱۰]

۴۲ – نیایش در مسجد سهله، موجب قضای حوائج و تقرب به خدا است [. ح ۱۴]

۴۳ – نیایش در آن جا، موجب مصونیت از ناملایمات است [. ح ۱۴]

۴۴ – نیایش در آن جا، موجب مصونیت از نیرنگ دشمنان است [. ح ۱۴]

۴۵ – هفتاد هزار نفر از آن جا، بدون حساب، وارد بهشت می شوند [. ح ۱۶]

۴۶ – هیچ اندوهگینی وارد آن مسجد نشود، جز این که غم و اندوه اش زدوده شود [. ح ۱۰ و ۱۱]

۴۷ – هیچ پیامبر مبعوث نشد، جز این که در آن جا نماز گزارد [. ح ۳ و ۵]

۴۸ – هیچ کس در آن جا به خدا پناهنده نشود، جز این که خدا او را پناه دهد [. ح ۳، ۱۵ و ۱۷]

۴۹ – هیچ کس در آن جا نماز نگزارد، جز این که حاجت روا بر می گردد [. ح ۳ و ۱۲]

۵۰ – هیچ کس در آن جا وارد نشود، جز این که حاجت اش برآورده شود [. ح ۱۰ و ۱۱]

باریافتگان مسجد سهله

در طول یک هزار