پاورپوینت کامل مسئله ی حضرت مهدی موعود مولود در ادبیات اهل سنت ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مسئله ی حضرت مهدی موعود مولود در ادبیات اهل سنت ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مسئله ی حضرت مهدی موعود مولود در ادبیات اهل سنت ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مسئله ی حضرت مهدی موعود مولود در ادبیات اهل سنت ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint :

۲۷۳

(عرب، فارس، کرد)

اشاره:

اعتقاد به امام مهدی (عج) و تولد آن حضرت در سحرگاه نیمه ی شعبان سال (۲۵۵ ه) مختص طایفه و گروه خاصی از مسلمانان
نیست . بنابراین در این نوشتار با بیان و بررسی ادبیات پیروان مکتب خلفاء به این حقیقت اشاره شده است .

بر خلاف تصور بسیاری، اعتقاد به حضرت مهدی، عجل الله فرجه الشریف، و این که آن حضرت متولد شده است اختصاص به
شیعه ی اثنا عشریه ندارد، بلکه این مسئله جایگاه و منزلت بارز و دامنه ی وسیعی در ادبیات اهل سنت، از مذاهب، گوناگون دارد .

مراد از ادبیات همه ی آن چیزهایی است که به طور نثر یا شعر، گفته شده است .

مظهر این ادبیات، عمدتا، از سه مجموعه تشکیل می شود که عبارت است از:

۱ . کتب تفسیر و تاریخ و حدیث و روایات فضائل و مناقب .

۲ . توصیف ها و مدایح و تمجیدها و تعریف هایی که به شکل نثر است .

۳ . توصیف ها و مدایح و توسلات و مناجات هایی که به شکل شعر است .

با مطالعه ی میراث مکتوب اهل سنت، این حقیقت به طور آشکار، به چشم می خورد که جمع کثیری از اهل سنت، از علما و
شعرای شان، از همه ی مذاهب، و گرایش ها، به این که حضرت مهدی (عج)، فرزند امام حسن عسکری (علیه السلام) و دوازدهمین
امام شمرده می شود و در سال ۲۵۵ هجری متولد گردیده است اعتقاد دارند و این مطلب، از دو موضوع به دست می آید:

یک) توصیف حضرت مهدی (عج) به این که از اولاد حضرت فاطمه (علیهاالسلام) است و این که او، آخرین امام از دوازده امامی
است که در صحیح بخاری و مسلم (۱) به عدد آنان اشاره دارد .

دو) این که آن حضرت، تنها فرزند امام حسن عسکری (علیه السلام) و نام او، مانند نام جدش، «محمد» است .

و اینک، به نام کسانی که با زبان شعر و گاهی هم با زبان نثر، در قالب توصیف و تمجید و معرفی کردن، اعتقاد مذکور را آشکار
کرده اند، اشاره می شود:

۱ . حصکفی حنفی

ابوالفضل یحیی بن سلامه ی حصکفی، از علمای نامدار قرن ششم هجری بوده و وفات او در سال ۵۵۱ ه بوده است . یاقوت حموی،
ترجمه ی او را در معجم الادباء آورده است . شاید او، از نخستین کسانی از اهل سنت است که از حضرت مهدی، عجل الله فرجه، به
زبان شعر، به عنوان «دوازدهمین امام » و به عنوان «آن مهدی که شیعه ی امامیه به او اعتقاد دارد» نام می برد . او، در ضمن یک
قصیده ی مفصل، به زبان بلیغ و زیبای عربی، می گوید:

و سائلی عن حب اهل البیت هل

اقر اعلانا به ام اجحد

هیهات ممزوج بلحمی و دمی

حبهم و هوالهدی والرشد

حیدره و الحسنان بعده

ثم علی و ابنه محمد

و جعفر الصادق و ابن جعفر

موسی و یتلوه علی السید

اعنی الرضا ثم ابنه محمد

ثم علی و ابنه المسدد

الحسن التالی و یتلو تلوه

محمد بن الحسن المعتقد

قوم هم ائمتی و سادتی

و ان لحانی معشر و فندوا

ای کسی که از من، درباره ی محبت اهل بیت می پرسی: «آیا به طور آشکار به آن اقرار کنم، یا آن را انکار»

هیهات! (که این محبت را انکار کنم!) بلکه محبت ائمه ی هدی با گوشت و خونم آمیخته شده است .

علی، و پس از او، حسن، حسین، سپس علی، و فرزندش محمد، و جعفر صادق، و فرزند جعفر [یعنی] موسی .

و به دنبال او، فرزندش علی بزرگوار – مقصودم رضا است – ، سپس فرزندش محمد سپس علی و فرزند مؤیدش حسن و آن که به
دنبال او می آید، یعنی، محمد فرزند حسن (عسکری) که مورد اعتقادم است .

اینان، همگی امامان و سروران من اند، گرچه گروهی، درباره ی آنان با من به جدال بنشینند و بخواهند عقیده ی مرا درباره ی آنان
ابطال کنند .

این قصیده را ابن جوزی حنفی، در کتاب (المنتظم، ج ۳، ص ۱۸۳) و عماد اصفهانی در کتاب خود (خریده العصر) آورده اند .

نیز در صدر کتابی به نام الائمه الاثنا عشر که تالیف شمس الدین ابن طولون است، این شعر آمده است .

این شخص را گرچه ابن اثیر (صاحب الکامل فی التاریخ) از متقدمین، و مرحوم شیخ عباس قمی در الکنی و الالقاب (۲) از متاخرین،
شیعه قلمداد کرده اند، ولی تتمه ی سخن او، در همین قصیده، و دفاع او از خلفای سه گانه و اعلام این که او یک شافعی مذهب
است نشان می دهد که وی، فردی از اهل سنت و پابند به مذهب خود است .

با هم بخوانیم:

و لست اهواکم ببغضی غیرکم

انی اذن اشقی بکم لااسعد

فلا یظن رافضی اننی

وافقته او خارجی مفسد

محمد و الخلفاء بعده

افضل خلق الله فیما اجد

و الشافعی مذهبی مذهبه

لانه فی قوله مؤید

گمان نشود که من، در کنار مودت و محبت شما اهل بیت، خلفا را مبغوض می دارم . . چرا که در این صورت، من، به وسیله ی شما،
بدبخت می شوم، نه خوش بخت و سعادت مند .

پس هیچ رافضی (یعنی شیعه) یا خارجی مفسد، گمان نکند که من، با او، در بغض داشتن خلفا، موافق ام .

محمد و خلفای پس از او، بهترین خلق خدایند که من یافته ام و مذهب شافعی، مذهب من است; زیرا او، در کلام اش، تایید شده
است!

۲ . شمس الدین ابن طولون حنفی

شمس الدین محمد بن علی بن طولون (متوفی ۹۵۵ هجری) از علمای اهل سنت است که علاوه بر علوم معمولی اسلامی از علوم
ادبی بهره زیادی داشت . وی، دارای منزلت بس بلندی نزد علمای دمشق بود .

او علاقه ی وافری به اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) داشت . لذا کتابی مستقل در معرفی شخصیت و سیره ی اهل
یت به نام الائمه الاثنا عشر نگاشت . در آن فقط، از منابع اهل سنت، مطالب جامعی درباره ی یکایک امامان دوازده گانه ی اهل بیت
علیهم السلام آورده است .

این کتاب، اخیرا، از سوی یکی از دانشمندان محقق معروف اهل سنت لبنان، آقای دکتر صلاح الدین المنجد (مؤلف کتاب
معروف نقش کلیسا در ممالک عربی) تصحیح و به وسیله ی انتشارات دار صادر و دار بیروت، در حدود سال ۱۹۵۸ میلادی، به چاپ
رسید .

آقای ابن طولون، در ابتدای این کتاب، قصیده ی آقای حصکفی را که دارای ۴۸ بیت می باشد، به طور کامل آورده است و سپس
شخصیت یک یک امامان را مورد بحث قرار داده است .

این مطلب، در حقیقت، نشانه ی دو مسئله است:

یکم – او، انتساب این قصیده را به حصکفی حنفی، پذیرفته است .

دوم – اینکه محتوای این قصیده را نیز پذیرفته است .

نکته ی جالب این که تحت «شماره ی ۱۲» و عنوان الحجه المهدی مطالبی را درباره ی حضرت مهدی موعود، عجل الله فرجه، از
منابع اهل سنت آورده است . او سخنانش را درباره ی حضرت مهدی، چنین آغاز می کند:

و ثانی عشرهم ابنه محمد بن الحسن و هو ابو القاسم محمد بن الحسن بن علی الهادی بن محمد الجواد بن علی الرضا بن موسی
الکاظم بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین العابدین بن الحسین بن علی بن ابی طالب رضی الله عنهم .

سپس، پس از چند سطر، این چنین می نویسد:

کانت ولادته، رضی الله عنه، یوم الجمعه، منتصف شعبان سنه ۲۵۵، و لما توفی و الده المتقدم ذکره، کان عمره خمس سنین .

این مطالب، هم در مورد نسب حضرت مهدی، عجل الله فرجه الشریف، و هم در مورد سال میلاد آن بزرگوار، دقیقا و تحقیقا،
مطابق نظریه شیعه است .

ابن طولون، در اثنای کلامش پس از ذکر سلسله ی نسب حضرت می نویسد:

ثانی عشر الائمه الاثنی عشر، علی اعتقاد الامامیه، المعروف بالحجه .

و نیز می نویسد:

و هو الذی تزعم الشیعه انه المنتظر و القائم و المهدی .

به نظر می رسد که او، این مطلب را از باب تقیه یا ملاحظات دیگر نوشته است; زیرا، وی، در مرکز امویان (دمشق) زندگی می کرده
است .

وی، در خاتمه ی کتاب یاد شده اش، گویا به هیجان در می آید و عشق و اعتقاد و ارادت خود به امامان دوازده گانه را در قالب شعری
شش بیتی زیبا که متضمن تشویق مردم بر اقبال به اهل بیت است، انشا می کند:

علیک بالائمه الاثنی عشر

من آل بیت المصطفی خیر البشر

ابو تراب حسن حسین

و بغض زین العابدین شین

محمد الباقر کم علم دری

و الصادق ادع جعفرا بین الوری

موسی هو الکاظم و ابنه علی

لقبه بالرضا و قدره علی

محمد التقی قلبه معمور

علی التقی دره منثور

و العسکری الحسن المطهر

محمد المهدی سوف یظهر

بر تو باد که به امامان دوازده گانه توجه کنی

اینان که از خاندان مصطفی، خیر البشرند

ابو تراب و حسن و حسین

و زین العابدین که بغض داشتن نسبت به او، زشت و ننگ است

محمد باقر که چه قدر دانش ها را می دانست .

و امام جعفر که به این خصلت در میان مردم معروف بود، یعنی، صادق .

و موسی که کاظم و فرو برنده ی غیض بود، و فرزندش علی که او را با لقبش رضا بخوان . او که قدر و منزلتش بلند و والا است .

و محمد تقی که دلش به تقوا آباد است

و علی نقی که گوهرهایش پخش است .

این شعر، اقرار غیر مستقیم به این حقیقت است که حضرت بقیه الله، عجل الله تعالی فرجه، متولد شده است نه این که بعدها
متولد خواهد شد .

۳ . احمد جامی (شیخ جام)

احمد بن ابوالحسن بن محمد بن جریر بجلی نامقی جامی ترشیزی ابو نصر (متوفای سال ۵۳۶)، ملقب به «شیخ الاسلام » که گاهی
به «ژنده پیل » و «شیخ جام » و «پیر جام » نامیده می شود از بزرگان صوفیه است . یکی دیگر از شخصی های معروف، و ادبای شاخص
اهل سنت است که به حضرت مهدی موعودی که متولد شده و این که روزی برای اصلاح جهان ظهور خواهد کرد، اقرار می کند .

او این حقیقت را در قصیده ی زیبایی، در ۹ بیت سروده است:

ای ز مهر حیدرم هر لحظه در دل صد صفا است

وز پی حیدر، حسن ما را امام و رهنما است

همچو کلب افتاده ام بر خاک در گاه حسین

خاک درگاه حسن اندر دو چشمم توتیا است

عابدین، تاج سر و باقر، دو چشم روشن است

دین جعفر، بر حق است و مذهب موسی، رواست

ای موالی! وصف سلطان خراسان را شنو

ذره ای از خاک قبرش دردمندان را دواست

پیشوای مؤمنان است – ای مسلمانان! تقی

ور نقی را دوست دارم در همه مذهب رواست

عسکری نور دو چشم عالم و آدم بود

همچو مهدی یک سپهسالار در میدان کجا است؟

شیخ جام، در این قصیده ی زیبا، حتی به امامت دوازده معصوم، تصریح می کند .

۴ . عطار نیشابوری حنفی

شیخ فرید الدین عطار نیشابوری ابو حامد – یا ابوطالب – محمد بن ابی بکر (متوفاسال ۶۱۸) از عرفای معروف اهل سنت و حنفی
مذهب است . او، قصیده ی مفصلی در مدح ائمه ی دوازده گانه سروده است و در کتاب مظهر الصفات آمده است، چنین می گوید:

مصطفی، ختم رسل شد در جهان

مرتضی، ختم ولایت در عیان

جمله فرزندان حیدر اولیا

جمله یک نورند; حق، کرد این ندا

در پایان این قصیده، چنین می گوید:

صد هزاران اولیا روی زمین

از خدا خواهند مهدی را یقین

یا الهی مهدیم از غیب آر

تا جهان عدل، گردد آشکار

مهدی هادی است تاج اتقیا

بهترین خلق بروج اولیا

ای تو ختم اولیای این زمان

وز همه معنی نهانی جان جان

ای تو هم پیدا و پنهان آمده

بنده عطارت ثنا خوان آمده

ملاحظه می فرمایید که او، چگونه از حضرت مهدی، عجل الله فرجه به عنوان فردی که در سرا پرده غیبت به سر می برد، یاد
می کند .

نکته ی مهم

جالب توجه این که در حالات این ادیب بزرگ، گفته شده است که او، هیچ گاه، زبان به مدح کسی از ملوک و امرای عصر خود
نگشود و در تمام کتاب هایش، یک مدیحه پیدا نمی شود . خود او، در اشارت به این معنا گوید:

به عمر خویش مدح کس نگفتم

دری از بهر دنیا، من، نسفتم

با این حال، این مرد بزرگ، چنین سروده ی زیبایی درباره امامان علیهم السلام سروده است .

او، قصاید زیبایی دیگری در مدح مولای متقیان (علیه السلام) سروده است که جالب توجه است .

۵ . شیخ محیی الدین ابن عربی

محمد بن علی بن محمد ابوبکر حاتمی طائی اندلسی (معروف به محیی الدین ابن عربی) فیلسوف، متصوف و متکلم اهل سنت
است که در مرسیه در اندلس متولد شد و در دمشق استقرار پیدا کرد و در سال ۶۳۸ هجری وفات یافت . او، کتاب های زیادی مانند
الفتوحات المکیه، محاضره الابرار، فصوص الحکم، التجلیات الالهیه، دیوان شعر و . . . دارد .

او، از حضرت مهدی (عج) نام برده و حضرتش را مدح کرده است:

الا ان ختم الاولیاء شهید

و عین امام العالمین فقید (۳)

هو السید المهدی من آل احمد

هو الصارم الهندی حین یبید

هو الشمس یجلو کل غم و ظلمه

هو الوابل الوسمی حین یجود

هلا! که خاتم اولیا، زنده و ناظر است .

او، چشم امام عالمیان (یعنی پیامبر اکرم) است که در میان مردم نیست او است سید ما، مهدی از آل احمد

او است شمشیر بران (هندی) هنگامی که فانی می سازد (کافران را)

او، آفتابی است که هر تاریکی و غمی را می زداید .

او است باران اول و بعد از پاییز، هنگامی که به سخاوت می بارد، زمین را سر سبز می سازد .

آن چه در این شعر، شایسته تامل و سزاوار تدبر است، این است که ابن عربی، در سطر اول این قصیده اقرار می کند که حضرت
بقیه الله (عج)، حاضر و ناظر است .

جالب تر این که ایشان، این چند بیت شعر را پس از جملاتی گویا و زیبا، درباره ی حضرت مهدی، عجل الله فرجه، آورده است که
چنین است:

. (ان لله خلیفه یخرج و قد امتلات الارض جورا و ظملا فیملاوها قسطا» و عدلا . و لو یبق من الدنیا الا یوم واحد لطول الله ذالک
الیوم حتی یلی هذا الخلیفه من عتره رسول الله من ولد فاطمه یواطی ء اسمه اسم رسول الله)

ایشان، چند بیت دیگر، نیز درباره ی حضرت مهدی سروده است که سزاوار طرح و تامل است:

اذا دار الزمان علی حروف

ببسم الله فالمهدی قاما

و یخرج بالحطیم عقیب صوم

الا فاقراه من عندی السلاما

هرگاه زمان، گردش لازم و خاص خود را انجام داد

به نام خدا، حضرت مهدی قیام خواهد کرد

و از کنار حطیم (که میان حجر الاسود و در خانه کعبه است) خروج خواهد کرد، پس از دوره ای از روزه (یا امساک و اختفا و سکوت)
هلا! سلام مرا به آن حضرت برسان . (۴)

جالب توجه این که در این دو بیت، محیی الدین بن عربی، از دو لفظ گویا و قابل تدبر، برای امام زمان (عج) استفاده کرده است و
آن دو لفظ «قام » و «یخرج » است . ایشان، در آن دو بیت نگفته است: «یولد» ، بلکه گفته است: «خارج می شود و قیام می کند .»

بنابر این، حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه، متولد شده است و زنده می باشد و زمانی، از حالت اختفا و قعود، خارج می شود و
قیام می کند . این حقیقت، هنگامی که بدانیم، قصیده ای در توسل به دوازده امام دارد که در آخر آن نام حضرت حجت آمده است،
بهتر آشکار می شود .

۶ . مولوی رومی حنفی

جلال الدین محمد بلخی رومی، معروف به مولوی (متوفای سال ۶۷۲) از شعرای بزرگ و معروف، حنفی مذهب است . در دیوان
بزرگ و مشهور خود که به نام شمس تبریزی مشهور است، این اشعار را که نام ائمه ی دوازده گانه را در بر دارد، سروده است:

ای سرور مردان، علی، مردان، سلامت می کنند

وی صفدر مردان، علی، مردان، سلامت می کنند

با قاتل کفار گو، با دین و با دیندار گو

با حیدر کرار گو، مستان، سلامت می کنند

با درج دو گوهر بگو، با برج دو اختر بگو

با شبر و شبر بگو، مستان، سلامت می کنند

با زین دین، عابد بگو، با نور دین باقر بگو

با جعفر صادق بگو، مستان، سلامت می کنند

با موسی کاظم بگو، با طوسی عالم بگو

با تقی قائم بگو، مستان، سلامت می کنند

با میر دین هادی بگو، با عسکری مهدی بگو

با آن ولی مهدی بگو، مستان، سلامت می کنند

۷ . فضل بن روزبهان شافعی

فضل الله بن روز بهان بن فضل الله الامین خنجی شیرازی الاصل، شافعی و صوفی مسلک است . او، مشهور به خواجه ملا است .
وی، در سال ۹۲۷ وفات کرد . او، همان کسی است که ردیه ی مفصلی بر کتاب منهاج الکرامه از علامه حلی، قدس الله سره، نگاشته
و مسائل امامت را زیر سؤال برده است، ولی خود این شخصیت، به رغم این موضع گیری شدید، قصیده ی غرایی (۱۵ بیتی) به نام
چهارده معصوم سروده است که در آغاز تمام ابیاتش، به معصومان پاک سلام داده است و در خاتمه ی آن، پس از سلام به حضرت
بقیه الله، سخن از طلوع خورشید جهان تاب آن حضرت و انتشار عدل در عصر شریفش به میان آورده است:

سلام علی المصطفی المجتبی

سلام علی السید المرتضی

سلام علی ستنا فاطمه

من اختارها الله خیر النسا

سلام من المسک انفاسه

علی الحسن الالمعی الرضا

سلام علی الاورعی الحسین

شهید ثوی جسمه کربلا

سلام علی سید العابدین

علی بن الحسین الزکی المجتبی

سلام علی الباقر المهتدی

سلام علی الصادق المقتدی

سلام علی الکاظم الممتحن

رضی السجایا امام التقی

سلام علی الثامن المؤتمن

علی الرضا سید الاصفیا

سلام علی الاریحی النقی

علی المکرم هادی الوری

سلام علی السید العسکری

امام یجهز جیش الصفا

سلام علی القائم المنتظر

ابی القاسم الغر نور الهدی

سیطلع کالشمس فی غاسق

ینحیه من سیفه المنتضی

تری یملا الارض من عدله

کما ملئت جور اهل الردی

سلام علیه و آبائه

و انصاره ما تدور السما

سلام بر برگزیده ی عالمیان، حضرت مصطفی سلام بر سید و سرور، حضرت مرتضی

سلام بر بانوی دو عالم، فاطمه، که خدا، او را به عنوان بهترین زنان عالم برگزیده است .

سلام بر حسن با ذکاوت که مورد رضای همگان بوده و انفاس مقدسش به پاکی مشک بود

سلام بر حسین که خاک کربلا، جسم شریفش را به دامن گرفته است .

سلام بر سرور عبادت کنندگان، علی بن حسین که پاک تر و برگزیده بود .

سلام بر باقر که بشریت به نور هدایتش ره می جستند . سلام بر امام صادق که پیشوای جهانیان بود .

سلام بر امام کاظم که آماج بلاها شد . سلام بر امام نقی که دارای اخلاق نیکویی بود .

سلام بر هشتمین اختر تاب ناک هدایت، علی الرضا که سرور پاکان بود .

سلام بر امام علی النقی بزرگ مرد محترم هدایت کننده ی جهانیان

سلام بر سرور ما، امام عسکری، سلام بر امامی که روزی ارتش راستی و صفا را خواهد آراست .

سلام بر قائم آل محمد که دنیا، چشم به راه او دوخته است . آن ابوالقاسم که دارای اراده ی آهنین و خورشید تاب ناک هدایت است .

هنگامی