پاورپوینت کامل میلاد حضرت مهدی (عج) در ادبیات اهل سنت (۲) ۹۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل میلاد حضرت مهدی (عج) در ادبیات اهل سنت (۲) ۹۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل میلاد حضرت مهدی (عج) در ادبیات اهل سنت (۲) ۹۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل میلاد حضرت مهدی (عج) در ادبیات اهل سنت (۲) ۹۸ اسلاید در PowerPoint :

۲۹۵

(عرب، فارس، کرد)

۱۲ – استاد سید ابراهیم ستوده

وی، از سادات صحیح النسب باینچوب است که در سال ۱۳۰۹ شمسی در شهر سنندج چشم به دنیا گشود .

او کرد زبان شافعی مذهب بود .

او، صاحب آثاری مانند نوبهار، گلبانگ، تندر، طوفان است همگی این ها، شامل بهترین اشعار فارسی در قصائد و غزلیات، رباعیات
و قطعات زیبا و دل انگیزی است که سروده اند .

او، در ردیف مهم ترین سرایندگان معاصر قرار داشته است .

وی، از علاقه مندان به نظام مقدس جمهوری اسلامی بود و مسؤلیت انجمن شعر و ادب وزارت ارشاد را تا پایان حیات خود عهده
دار بود .

ما، در این جا، یکی از اشعارش را که در مدح اجداد طاهرینش سرود، می آرویم . حقا او، یکی از افتخارات بزرگ خطه ی ادیب پرور
کردستان، بلکه ایران اسلامی است . سیره و سلوک پسندیده وی، باید الگو و سرمشق همه ی علاقه مندان و ادبای منطقه و ایران
اسلامی قرار گیرد .

وی، در فروردین ماه سال ۱۳۷۹ در پی یک بیماری نسبتا طولانی، به رحمت ایزدی پیوست و پیکر پاک وی، در روستای باینچوب،
در جوار مرقد مطهر بابا شیخ احمد باینچوب، از نوادگان حضرت رضا (ع) و از اجداد پاک وی، به خاک سپرده شد .

اینک متن قصیده وی بزبان کردی:

۱ – جیلوهی جه لای نور عیرفان و سه فا

ئایه نه ی بالانه مای مصطفی

۲ – هه شته مین نیهال جوباری به هه شت

په ی ته شریف تو به هه شت بی به هه شت

۳ – سولتان ئیقلیم زوهد و قه ناعه ت

زیب ئه فزای ئه وره نگ وه رع و مه ناعه ت

۴ – دیباچه ی کیتاب ته سلیم و ره زا

مانای ره ضای محض رازی به قه زا

۵ – روله ی عیلم و حیلم حه وسه له و تاقه ت

بابوی ته قوا و دین پاکی و سه داقه ت

۶ – ئاگاجه عولووم سیرری و زاهیری

قیبله ی پیر و میر نه قشی و قادری

۷ – توربه تت وینه ی گولاو جه بوی گول

بوی احمد مه دونه دماخ دل

۸ – مه ولانا خالید کورد شاره زور

گلکوش جه ره حمه ت باری بو پر نوور

۹ – جه رووی ئاگاهی و رای باخه به ری

پاسه ش فه رماوان به ئینشای ده ری:

(حاجی په ی ره وزه ی ره زاته شریف به ر

ئی بالاته ره ن جه حج ئه کبه ر

۱۰ – یا ئیمام رضا شاه خوه راسان

قه سه مت مه دو به ذاتی سوبحان

۱۱ – به مه لائیکه ی (اعلی علیین)

به مانای که لام (رب العالمین)

۱۲ – به شای (انبیا ختمالمرسلین)

ساحیب ته شریف کاف، هاوسین

۱۳ – به عیلم و ته قوای شاه (لافتی)

شایسته ی نزول سوره ی (هل آتی)

۱۴ – به پاکی زهرا بضعه البتول

وه شه ویس خاس (صدیقه و رسول)

۱۵ – به سه خا و سه فای (مجتبی حسن)

نوور دودیده ی شیر بوت شکه ن

۱۶ – به گیان بازی شای شه هیدان حسین

هه ساره ی ره خشای (بین النیرین)

۱۷ – به زین العباد ته وسیفش به حه ق

که س نمه تاوو حهه تتا فه رزده ق

۱۸ – به شکافه نده ی زه رری شه مس عیلم

ئیمام باقر دورر ده ریای حیلم

۱۹ – به ئوستای دانای عیلم ره ببانی

جعفر صادق حیدر سانی

۲۰ – به ئه وکه س حیلمش مه شهووره ن نه عام

موسیبن جعفر شای والا مه قام

۲۱ – به ویت که نوورت مه دره خشو چون توور

مه کوور و خه ففاش نه وینان ئه و نوور

۲۲ – به ته قوای تقی و به پاکی علی (ع)

موارد و مورشد موتته قی و وه لی

۲۳ – به شای عسکری حسن به ل ئه حسه ن

ئایه نه ی ئه نوار (ذات ذوالمنن)

۲۴ – به عه دل مهدی ئیمام مه وعوود

(عجل الله عهده المسعود)

۲۵ – گاگا ستوده ی بی نه وا یاد که ر

خاترش وه عیشق ئازیزان شاد که ر

۲۶ – کیمیای لوتفت دریغ مه که رلیش

با روو سیاهی یاران نه یو پیش

۲۷ – دلش به خوه رشید میهرت ره وشه ن بو

بایر ته بعش گول و گولشه ن بو

و اینک ترجمه این قصیده زیبا، به زبان فارسی بیت به بیت:

۱ – ای جلوه ی نور عرفان و صفای دل

آینه ی تمام نمای اوصاف و خصیصه های مصطفی (ص)

۲ – هشتمین شجره ی رسته در جویبار بهشت

۳ – ای که سلطان مملکت زهد و فنا هستی

زینت بخش اورنگ و اریکه ی ورع و مناعت طبعی

۴ – ای دیباچه ی کتاب تسلیم و رضا (ی حق)

ای معنا و تفسیر رضای محض (در برابر فضا و قدر الهی) ای رضا به قضای الهی

۵ – ای فرزند علم و حلم (و شکیبایی)

ای مظهر تقوا و دین و پاکی و صداقت

۶ – ای آگاه به (اسرار) علوم ظاهری و باطنی

ای قبله ی رهبران و پیروان دو طریقه (تصوف و عرفان نقشبندیه و قادریه)

۷ – تربت مطهر تو، بوی گلاب می دهد و بوی عطر رسول خدا (ص) از آن به مشام دل می رسد

۸ – مولانا خالد شهرزوری (عارف و شاعر نامدار کرد از رهبران طریقه ی نقشبندیه) –

که بارگاه اش پر از نور رحمت الهی باد –

۹ – از روی (بصیرت) و آگاهی و با خبری (از جایگاه و منزلت الهی و معنوی تو)

در انشای شعر به زبان فارسی فرمودند:

۱۰ – «ای حاجی! روضه ی حضرت رضا تشریف ببر

(زیارت) و تشرف به بارگاه او، از صد حج اکبر بالاتر است برگردد حاجیا! به سوی مشهدش روان » .

۱۱ – ای امام رضا شاه خراسان!

قسمت می دهم به ذات سبحان

۱۲ – به ملائک (مقام گرفته در) اعلی علیین به معنای کلام رب العالمین

۱۳ – به شاه انبیا، ختم المرسلین

که صاحب مقام و شرف، کان، ها و سین است

۱۴ – به علم و تقوای شاه لا فتی (علی (ع))

(کسی که) شایسته ی نزول سوره هل اتی (بود)

۱۵ – به پاکی زهرا (س) بضعه البتول

عزیز خاص صدیقه و رسول

۱۶ – به سخاوت و صفای امام حسن مجتبی (ع)

۱۷ – به جانبازی شاه شهیدان امام حسین (ع)

ستاره ی درخشان بین النیرین (بین دو ستاره درخشان علی (ع) و فاطمه)

۱۸ – به زین العابدین که کسی از عهده ی توصیفش، به حق،

بر نیاید حتی فرزدق (شاعر معروف و توان مند عرب) .

که شعر بلندش در وصف آن حضرت، معروف است) .

۱۹ – به شکافنده ی ذرات خورشید علم

امام باقر در دریای حلم (شکیبائی)

۲۰- به استاد دانای علوم ربانی

جعفر صادق، حیدر ثانی

۲۱ – به آن کسی که حلمش مشهور عام است

موسی بن جعفر شاه والامقام

۲۲ – به خودت که نورت می درخشد چون کوه طور

مگر کوران و خفاشان نبینند آن نور

۲۳ – به تقوای تقی و به پاکی علی النقی (ع)

۲۴ – به شاه عسکری، حسن،

آیین انوار ذات ذوالمنن

۲۵ – به عدالت مهدی امام موعود

عجل الله عهده المسعود

۲۶ – گاه گاهی، ستوده (نام شاعر) بی نوا را یاد کن

خاطرش به عشق عزیزان، شاد کن

۲۷ – کیمایی لطفت راازوی دریغ مکن

تا رو سیاه و (شرمنده) یاران نشود

۲۸ – دلش را به خورشید مهرت روشن کن

و (زمین) بایر طبعش را گل و گلشن کن .

۱۳ – عبدالمؤمن شبلنجی شافعی

سید عبدالمؤمن شبلنجی شافعی، از علمای معروف مصر، در اوائل قرن چهاردهم هجری می زیسته است . او، کتابی به نام نور
الابصار فی مناقب آل بیت النبی المختار نوشته است . وی، از جمله دانشمندان اهل سنتی است که در سیاق ذکر امامان دوازده
گانه، اشاره به حضرت مهدی، عجل الله فرجه الشریف، دارد:

«فصل فی ذکر مناقب محمدبن الحسن الخالص بن علی الهادی بن محمد الجواد بن علی الرضا بن موسی الکاظم بن جعفر الصادق
بن محمد الباقر بن علی زین العابدین بن الحسین بن علی بن ابی طالب، رضی الله عنهم .

امه ام ولد یقال لها: «نرجس » و قیل: «صقیل » و قیل: «سوسن » : و کنیته، ابوالقاسم . و لقبه الامامیه «بالحجه » و «المهدی » و «الخلف
الصالح » و «القائم » و «المنتظر» و «صاحب الزمان » . و اشهرها «المهدی » .

با این طریق، شبنلنجی اثبات می کند که حضرت مهدی، متولد شده است; زیرا، فرزند امام حسن عسکری است، نه کسی دیگر .

این مطلب مخصوصا، با سخنی که پس از این چند سطر نوشته است، تاکید می شود .

صفته، رضی الله عنه: شاب مربوع القامه حسن الوجه و الشعر، یسیل شعره علی منکبیه، اقنی الانف، اجلی الجبهه . بوابه محمد بن
عثمان معاصره المعتمد . کذا فی الفصول المهمه . و هو آخر الائمه الاثنا عشر علی ما ذهب الیه الامامیه .

قیل: «انه غاب فی السرداب و الحرس علیه » . . . .

. . . و فی تاریخ ابن الوردی: «ولد محمدبن الحسن الخالص سنه خمس و خمسین و مائتین . . .» . و قال الشیخ ابوعبدالله محمدبن
یوسف بن محمد الکنجی فی کتابه البیان فی اخبار صاحب الزمان: «من الادله علی کونه حیا باقیا بعد غیبته و الی الان، و انه لا
امتناع فی بقائه، بقاء عیسی بن مریم و الخضر و الیاس من اولیاء الله تعالی و بقاء الاعور الدجال و ابلیس یعنی من اعداء الله تعالی . و
هؤلاء قد ثبت بقاؤهم بالکتاب و السنه . و عیسی بن مریم، فالدلیل علی بقائه، قوله تعالی «و ان من اهل الکتاب الا لیؤمنن به قبل
موته » و لم یؤمن به منذ نزول هذه الآیه الی یومنا هذا احد فلابد ان یکون فی آخر الزمان » . (۹)

۱۴ . ابن حجر هیتمی مکی شافعی

احمد بن حجر هیثمی مکی سعدی انصاری شافعی، از علمای بزرگ اهل سنت است . وی، فردی متبحر در روایات و احادیث است
و از نویسندگان مدار منابع حدیثی مانند مجمع الزوائد است . این دانشمند، با این که کتابی به نام الصواعق المحرقه در رد شیعه،
در مورد خلفای سه گانه نوشته است، ولی در همین کتاب، به تفصیل، درباره ی شخصیت و زندگانی امامان دوازده گانه مطالبی
نوشته است .

در خاتمه ی ذکر امامان نوشته است:

ابوالقاسم محمد الحجه، و عمره عنده وفاه ابیه خمس سنین، لکن آتاه الله فیها الحکمه و یسمی القائم المنتظر . (۱۰)

۱۵ . قندوزی حنفی

ایشان، در کتاب نفیسش ینابیع الموده، قصیده ای را درباره ی ائمه علیهم السلام می آورد و آن را قبول می کند .

البته قبلا حدیث مفصل و مهمی در زمینه امامان معصوم از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل که آن را ابتداء می آوریم و سپس
قصیده مذکور را متذکر می شویم:

و اخرج الجوینی ایضا فی فرائده عن مجاهد عن ابن عباس قال: اقدم یهودی یقال له نعثل فقال: «یا محمد اسالک اشیاء تلجلج فی
صدری منذ حین . فان اجبتنی عنها اسلمت علی یدیک .» قال ( صلی الله علیه و آله وسلم) : «سل یا ابا عماره » . . . فقال فاخبرنی عن
وصیک من هو؟ فما من نبی الا و له وصی، و ان نبینا موسی بن عمران اوصی یوشع بن نون .»

فقال: «ان وصیی علی بن ابی طالب، و بعده سبطای الحسن و الحسین تتلوه تسعه ائمه من صلب الحسین .»

قال: «یا محمد فسمهم لی .» . قال: اذا مضی الحسین فابنه علی، فاذا مضی علی فابنه محمد، فاذا مضی محمد فابنه جعفر، فاذا مضی
جعفر فابنه موسی، فاذا مضی موسی فابنه علی، فاذا مضی علی فابنه محمد، فاذا مضی محمد فابنه علی، فاذا مضی علی فابنه الحسن،
فاذا مضی الحسن فابنه الحجه محمد المهدی، فهؤلاء اثنا عشر» .

قال: «اخبرنی عن کیفیه موت علی و الحسن و الحسین؟»

قال ( علیه السلام) : «یقتل علی بضربه علی قرنه . و الحسن یقتل بالسم . و الحسین یذبح .» قال: فاین مکانهم؟» .

قال ( علیه السلام) : «فی الجنه فی درجتی » .

قال: اشهد ان لا اله الا الله، و انک رسول الله و اشهد انهم الاوصیاء بعدک . و لقد وجدت فی کتب الانبیاء المتقدمه و فیما عهد الینا
موسی بن عمران ( علیه السلام) : انه اذا کان آخر الزمان یخرج نبی یقال له احمد و محمد، و هو خاتم الانبیاء نبی بعد . فیکون
اوصیاؤه بعد اثنا عشر . اولهم، ابن عمه و ختنه، و الثانی و الثالث، کانا اخوین من ولده، و تقتل امه النبی الاول بالسیف و الثانی بالسم
و الثالث مع جماعه من اهل بیته بالسیف و بالعطش فی موضع الغربه . فهو کولد الغنم یذبح و یصبر علی القتل، لرفع درجاته و
درجات اهل بیته و ذریته . و لاخراج محبیه و اتباعه من النار و تسعه اوصیاء منهم من اولاد الثالث . فهؤلاء الاثنا عشر عدد الاسباط » .

قال ( صلی الله علیه و آله وسلم)، «اتعرف الاسباط؟» . قال: «نعم . انهم کانوا اثنا عشر: اولهم لاوی بن برخیا، و هو الذی غاب عن بنی
اسرائیل غیبه ثم عاد، فاظهر الله به شریعته بعد اندراسها و قاتل قرسطیا الملک » .

قال ( صلی الله علیه و آله وسلم) «کائن فی امتی ما کان فی بنی اسرائیل حذو النعل بالنعل و القذه بالقذه . و ان الثانی عشر من
ولدی یغیب حتی لایری، و یاتی علی امتی نمن لایبقی من الاسلام الا اسمه، و لایبقی من القرآن الا رسمه، فحینئذ یاذن الله تبارک
و تعالی له بالخروج فیظهر الله الاسلام به و یجدده . طوبی لمن احبهم و تبعهم، و الویل لمن ابغضهم و خالفهم! و طوبی لمن
تمسک بهداهم!» .

فانشا نعثل شعرا:

صلی الاله ذو العلی علیک یا خیر البشر

انت النبی المصطفی و الهاشمی المفتخر

بکم هدانا ربنا و فیک نرجوا ما امر

و معشر سمیتهم ائمه اثنا عشر

حباهم رب العلی ثم اصطفاهم من کدر

قد فاز من والا هم وخاب من عادی الزهر

آخر هم یسقی الظما و هو الامام المنتظر

عترتک الاخیار لی و التابعین ما امر

من کان عنهم معرضا

فسوف تصلاه سقر (۱۱)

نکته ی قابل تامل این که درباره ی حضرت مهدی (عج) لفظ: یظهر به کار رفته است نه یولد و این، به روشنی نشان می دهد که
ایشان هم معتقدند، حضرت به دنیا آورده و الان غایب است .

ولادت حضرت مهدی در ادبیات نثری اهل سنت

گرچه در این مقاله نوشتار، توجه ما به ادبیات شعری اهل سنت است، ولی برای تکمیل مطلب، به پاره ای از گفته های آنان در این
زمینه، اشاره می کنیم:

۱ . علامه یافعی

در تاریخ یافعی آمده است:

محمد بن الحسن العسکری ابوالقاسم الذی یلقبه الامامیه «بالحجه » و «القائم » و «المهدی » و «المنتظر» و «صاحب الزمان » . و هو
عندهم خاتم عشر اماما . . .

ایشان هم معتقد است که حضرت مهدی (عج) متولد شده و غایب است .

۲ . حافظ حسینی کربلائی تبریزی متوفا (۹۹۴ هجری قمری)

ایشان از اهل سنت است . او، چنین می نویسد:

ذکر الامام الهمام صاحب الصمصام، شمس الظلام، و بدر التمام، و ربیع الایام، و نظره الانام و فلاق الهام، السیف المضیی ء، محمد
بن الحسن بن علی (الهادی) بن محمد بن موسی (الکاظم)، المهدی الهادی .

و سپس می نویسد:

وی، امام دوازدهم از ائمه اثنی عشر است . کنیت او، ابوالقاسم است . لقبش «حجه الله » و «قائم » و «مهدی » و «منتظر» و «خلف
صالح » و «صاحب الزمان » و «صاحب الامر» است .

نکته ی مطلوب در این سخن، این است که درباره ی حضرت مهدی، چنین نگاشت: «و نظره الانام » ; یعنی، شخصیتی که مردم
منتظر اویند .

واژه ی انتظار در ادبیات اهل سنت

واژه ی «انتظار» ، همان طور که در فرهنگ شیعی یک واژه ی اساسی و مهم است، در فرهنگ و ادبیات اهل سنت نیز، مطرح شده
است . در زیر، به مواردی اشاره می شود .

۱ . شمس الدین ذهبی در سیر اعلام النبلاء

ایشان، از علمای اهل سنت و دارای تالیفات بسیاری مانند سیر اعلام النبلاء (۲۴ جلد) و تاریخ اسلامی (در حدود ۲۰۰ جلد) و
میزان الاعتدال (۴ جلد) و . . . است .

او، نسبت به فضائل، حساسیت و موضع گیری صنفی دارد، با این حال در سیر اعلام النبلاء، تحت نام «المنتظر» ، چنین می نویسد:

الشریف، ابوالقاسم، محمد بن الحسن العسکری بن علی الهادی بن محمد الجواد بن علی الرضا بن موسی الکاظم بن جعفر بن
محمد الباقر بن زین العابدین علی بن الحسین الشهید بن الامام علی بن ابی طالب العلوی الحسینی

از ذکر نسب حضرت، متوجه می شویم که ایشان نیز معتقد به ولادت حضرت بقیه الله است .

دو نکته ی