پاورپوینت کامل «باب» و جریان شناسی انحرافی «بابیّت» ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل «باب» و جریان شناسی انحرافی «بابیّت» ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل «باب» و جریان شناسی انحرافی «بابیّت» ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل «باب» و جریان شناسی انحرافی «بابیّت» ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

۳۹۹

یادسپاری

عنوان «باب» لقبی مقدّس دراحادیث و روایات رسیده از پیامبر و اهل بیت اطهار علیهم السلام است و افرادی از اصحاب برجسته
پیشوایان معصوم علیهم السلام به خاطر ویژگی هایی که بر شمرده خواهد شد، به عنوان «باب» خوانده می شدند.

در این میان، عدّه ای جهت رسیدن به امیال و هواهای نفسانی خویش، از این واژه مقدّس در تعالیم دینی و شیعی، بهره جسته و به
دروغ خود را «باب ائمّه» معرّفی کرده اند.

البتّه خوانندگان محترم بر این امر آگاهند که در طول تاریخ، عدّه ای با ادّعای دروغینِ «الوهیّت»، «ربوبیّت»، «نبوت» و
«امامت»، هم خود از راه حق منحرف شدند و هم عدّه ای از مردم ناآگاه یا مغرض و سود جو را به انحراف کشاندند.

در جریان شناسی انحرافی «بابیّت» دقیقا تکرار همین نکته را می بینیم. از این رو، بر عالمان دین و دست اندرکاران امور دینی ـ
فرهنگی فرض است که ضمن بازخوانی تاریخ گذشته، به شناسایی زمینه های این نوع انحراف در عصر کنونی پرداخته و با اطّلاع
رسانی لازم و هشدار به هنگام، از پیدایش «بابیّت» دروغین و گرایش به آن جلوگیری به عمل آید.

اینک با توجّه به اهمیّت مسأله، و تناسب مباحث گذشته، در بخش معرّفی فرقه های انحرافی در مورد حضرت مهدی علیه السلام ـ که از
فرقه ضالّه «بابیّه» سخن به میان آمد ـ در این نوشتار به مسأله «باب» به عنوان لقبی ارزش مند و از «ابواب» و «بوّاب» به عنوان
انسان های برجسته سخن خواهیم گفت و سپس با شناسایی اجمالی مدّعیان دروغین بابیّت در عصر حضور و غیبت، عدّه ای را معرّفی
خواهیم کرد.

«باب» صفتی برجسته

«باب» یا «باب الله» در برخی از احادیث اسلامی به عنوان صفت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و دوازده امام
معصوم علیهم السلام به کار گرفته شد. چنان که واژه های دیگری مانند: «صراط»، «سبب»، «طریق» و «سبیل» که همه
تعبیرهای دیگری از «باب الله» اند، برای ائمّه علیهم السلام به کار رفته است.(۱)

امام باقر علیه السلام به پیامبر صلی الله علیه و آله لقب «باب الله» و «سبیل الله» داده است:

«انّ رسول اللّه صلی الله علیه و آله بابُ الله الذین لایؤتی الاّ منه و سبیله الذی من سلکه وصل الی الله».(۲)

حضرت علی علیه السلام نیز، در چند روایت به «باب» و «باب الله» و «باب الجنّه» خوانده شده است. مانند:

«انّ علیّا بابٌ فتحه الله فمن دخله کان مؤمنا».(۳)

«انّ علیّا بابٌ من ابواب الهدی فمن دخله کان مؤمنا».

«انّ علیّا بابٌ من ابواب الجنّه فمن دخل بابَه کان مؤمنا».(۴)

من عائده حرم اللّه علیه ریح الجنه».(۵)

«انا مدینه العلم و علی بابها فمن اراد العلم فلیأت الباب». این حدیث صحیح و متواتر است.(۶)

فردوسی آن را چنین معنی کرده است:

که من باب علمم علیَم در است

درست این سخن گفت پیغمبر است

و مولانا جلال الدین روی آن را چنین تفسیر کرده است:

چون تو بابی آن مدینه علم را

چون شعاعی آفتاب حلم را

باز باش ای باب بر جویای باب

تا رسند از تو قشور اندر لباب

باز باش ای باب رحمت تا ابد

بارگاه اله کفوا احد

در حدیثی معروف که به روایت های گوناگون و در حدّ تواتر در کتاب های حدیثی اهل سنّت و شیعه
نقل شده است، پیامبر صلی الله علیه و آله خود را شهر علم، حکمت، فقه، بهشت و خانه، دانش و حکمت («مدینه العلم»،
«مدینه الحکمه»، «مدینه الفقه»، «مدینه الجنّه» و «دارالعلم»، «خزانه العلم»، «دارالحکمه») و حضرت علی علیه السلام
را «باب» آن خوانده است.(۷)

دیگر، پیامبر صلی الله علیه و آله حضرت علی علیه السلام را «باب خدا» و «باب خود» نامیده است.(۸)

ابواب الله

در احادیث و روایات تفسیری، اهل بیت اطهار و امامان معصوم علیهم السلام ـ که واسطه میان خدا و خلق اند ـ
«ابواب الله» خوانده شده اند؛ هم چنان که از آنان به «طریق» و «سبیل» و «سبب» و «صراط» تعبیر شده است.
امام سجاد علیه السلام در معرّفی خود و اهل بیت اطهار علیهم السلام می فرماید: «نحن ابواب اللّه و نحن الصراط المستقیم و
نحن غیبه علمه»(۹).

حضرت علی علیه السلام می فرماید:

«نحن الشعار والاصحاب والخزنهُ والابواب ولاتوتی البیوت الاّ من ابوابها».(۱۰)

من اتّقی و اُتوا البیوت من ابوابها».(۱۱)

مدینه علم پیامبرند.(۱۲)

(۱۳)(۱۴)

مَعین» یا آب گوارای زندگی معنوی را به انسان ها نخواهد چشاند.

ابواب ائمّه علیهم السلام

در زمان حضور ائمّه علیهم السلام ، افرادی از صحابه به عنوان «باب» آنان معرّفی شده اند. گویا این تعبیر در زمان
ائمه علیهم السلام رواج داشت، هرچند در سخنان خود ائمه علیهم السلام و در کتاب های رجال از آنان با عنوان «باب» تعبیر
نشده است، ولی در کتب تراجم و مناقب امامان شیعه علیهم السلام (مانند کتاب مناقب آل ابی طالب(۱۵) و الفصول
المهمّه فی معرفه احوال الائمّه علیهم السلام (۱۶) و…) از عدّه ای به عنوان «باب» یا «بوّاب» تعبیر شده است. مانند:
سلمان (باب حضرت علی علیه السلام )، سفینه (باب امام حسین علیه السلام )، ابوخالد کابلی و یحیی بن امّ الطویل (باب امام
سجّاد علیه السلام ) و از افرادی دیگر که خود را به دروغ باب ائمّه علیهم السلام معرّفی می کردند، مذمّت شده اند و مورد
تکذیب و نفرین قرار گرفته اند.

دسته اوّل، آنانی بودند که با ائمّه ارتباط خاص داشتند، و علاوه بر بهره وری از علوم و معارف ائمه علیهم السلام ،
در برخی امور وکیل و مباشر کارهای ایشان و در شرایط حسّاس سیاسی، واسطه ائمّه علیهم السلام و پیروان آنان
بوده اند. برای نمونه: ابوخالد کابلی و یحیی بن ام الطویل از یاران نزدیک امام سجّاد علیه السلام و سال ها در خدمت
آن حضرت بودند.

جابر بن یزید جُعفی از اصحاب سرّ اهل بیت و از نزدیکان امام باقر علیه السلام بود.

مفصّل بن عمر، که بنا بر روایات، از علوم ائمّه علیهم السلام آگاهی داشته و مورد توجّه خاص امام صادق علیه السلام بوده
است، به نمایندگی از آن حضرت به کارهای شیعیان رسیدگی می کرد و در منازعات مالی ایشان برای رفع
اختلاف، به وکالت از آن حضرت، اموالی پرداخت می کرد. وی هم چنین مباشر کارهای مالی امام کاظم علیه السلام
بود و آن حضرت خود شخصا پرداخت های مالی شیعیان را نمی پذیرفت.

از سوی دیگر، در کتاب های سیره و تاریخ، نوّاب اربعه امام زمان علیه السلام در دوره غیبت صغری نیز «باب»
خوانده شده اند. طبرسی از آنان به عنوان «الابواب المرضیون و السّفراء الممدوحون» نام می برد.(۱۷) ابن اثیر
درباره حسین بن روح نوبختی، یکی از نواب اربعه، می گوید که امامیه او را «باب» می نامیدند.(۱۸)

نزدیکی آنان به ائمه علیهم السلام تصریح شده است.(۱۹)

«ابواب» امام مهدی علیه السلام

علاوه بر نوّاب اربعه که هر یک پس از دیگری، باب حضرت حجّت علیه السلام بودند، کسانی دیگر نیز به
«باب» معروف هستند؛ او در عصر خود، از ثقات و برجستگان شیعه به شمار می رفت و به دست سفرای
اربعه توقیعات به نام آن ها از طرف حضرت مهدی(عج) صادر گشته است.

برخی از بزرگان شیعه که در کتاب های تراجم و مناقب از آن ها به «باب» تعبیر شده است، عبارتند از:

۱ـ ابوالحسین، محمدبن جعفر اسدی کوفی رازی، باب حضرت حجت(عج) در «ری»؛ اردبیلی
(صاحب جامع الرواه) می گوید: «کان احد الأبواب».(۲۰)

حضرت حجت(عج) در قم؛ وی به خدمت حضرت حجت(عج) رسید و باب امام در قم بود.(۲۱)

۳ـ ابراهیم بن محمد همدانی، باب امام مهدی(عج) که چهل بار حج انجام داده است.(۲۲)

۴ـ ابواسحاق ابراهیم بن مهزیار اهوازی، باب امام علیه السلام . کشی درباره او می گوید:

«و کان وکیل الناحیه و کان الأمر یدور علیه».(۲۳)

۵ـ احمدبن حمزه بن الیسع قمی، باب امام حجت(عج).(۲۴)

حجت(عج).(۲۵)

بامامه الحسن بن علی فیهم».(۲۶)

۸ـ ابومحمد الوجنائی، باب امام حجت(عج).

۹ـ محمدبن ابراهیم بن مهزیار؛ اردبیلی می گوید: وی نیز مانند پدرش، ابراهیم بن مهزیار، از ابواب امام
و وکیل آن حضرت بود.(۲۷)

۱۰ـ عمر اهوازی از ابواب حضرت حجت(عج).

۱۱ـ ابوجعفر، عبدالله أبو غانم قزوینی که به نام وی از حضرت حجت(عج) توقیع صادر گردید. وی
باب امام علیه السلام در قزوین بود.(۲۸)

یادآوری

۱ـ چنان که سید محسن عاملی امین گفته است: ظاهرا نواب اربعه که به باب امام نیز معروف هستند
دارای نیابت عامه بودند و دیگر سفرا و ابواب امام، دارای سفارت و وکالات در ام