پاورپوینت کامل نعمت در پرده غیبت ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نعمت در پرده غیبت ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نعمت در پرده غیبت ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نعمت در پرده غیبت ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

۲۰۵

اشاره:

پرسش درباره فایده امام غایب، نتیجه برداشتی خاص از مفهوم غیبت است.

اصلاح این برداشت از آنجا که، با درک چگونگی بهره مندی از وجود حجت الهی مرتبط
است، از ضرورت های عصر حاضر به شمار می رود.

در سایه توجه به فایده های عظیم «بود» و «نمود عملی امامت» می توان خود را همواره در
پیشگاه امام عصر(عج) حاضر دانست و با درک نعمت وجودی او در راستای انتظار ظهور، به اجر
مجالست و معیت با امام(عج) دست یافت.

مقاله حاضر، تلاشی است برای تبیین این مفاهیم، باشد که در پیشگاه آن وجود مقدّس
پذیرفته گردد.

«پاورپوینت کامل نعمت در پرده غیبت ۵۷ اسلاید در PowerPoint»

اعتقاد به وجود دوازده امام معصوم، پس از رسول اکرم(ص)، از اعتقادات پایه ای و وجه تمایز اندیشه
شیعه است. فرزندان این مکتب از کودکی؛ زمانی که اسامی ائمه علیهم السلام و تاریخ امامت را یاد می گیرند، با
مفهوم غیبت دوازد همین ایشان آشنا می شوند.

این که «فرزند امام یازدهم(ع) به دنیا آمده و طی حوادثی پس از شهادت پدر، از دیدگان پنهان شده و
تاکنون نیز در پرده غیبت است و روزی ظاهر خواهد شد…»

تقریبا خلاصه معلوماتی است که بیش تر افراد در این زمینه در اختیار دارند.!

ولی از همان آغاز، پرسشی اساسی نیز در اذهان جای می گیرد که: وجود امامی که بر حیاتش اصرار
می ورزیم، از او سخن می گوییم، هر سال تولدش را جشن می گیریم و… اما غایب است، چه فایده ای دارد؟
و چنین امامی چه نقش و اثری در زندگی ما، می تواند داشته باشد؟

این سؤال، زمانیکه مجال مطرح شدن می یابد علی رغم اهمیّت و محوریت موضوع آن در حوزه
اعتقادات، غالبا با نگاه های متعجب روبرو شده و پرسش از بدیهیات تلقی می گردد.

بازگو کردن حوادث متعددی چون «داستان تشنه در راه مانده ای که سیراب شده…، بیماری که شفا
یافته…، مضطری که اجابت شده…، گم شده ای که به مقصد رسیده و…» تلاشی است تا این بدیهی بودن
قطعی تلقی شود.

اما به راستی، فایده وجود امام، در عصر غیبت، تنها همین امدادهای به ظاهر گاه به گاه است؟

می توان گفت، که ریشه اصلی این پرسش به درک اولیه ما از مفهوم «غیبت» باز می گردد؛ به گونه ای که
مروری دوباره بر معنای صحیح این واژه، راهگشای ما، در رسیدن به پاسخ صحیح خواهد بود.

واژه «غیبت» معمولاً در عرف عام در برابر «حضور» به کار می رود و کلمه «غایب» در برابر «حاضر».
بنابراین، هرگاه گفته می شود کسی غایب است، در عرف یعنی «حاضر نیست».

بر پایه این معنا. بسیاری میان غایب بودن امام دوازدهم و ظهور دیگر امامان، تفاوت جدّی قائل می شوند
و غیبت را عدم حضور تلقی می کنند و شاید از همین جاست که به نتایج متفاوتی هم در این زمینه می رسند.

برخی گمان می کنند، حاصل غیبت الزاما تحیر و سرگردانی بشر است. گروهی آن را اساسا برابر با عدم
امکان فهم صحیح دین می دانند که برای دسترسی به این فهم، چاره ای جز انتظار نیست.

بعضی، غیبت را محرومیت از فیض مجالست با امام و بهره بردن از محضرش تلقی می کنند که تنها
می توان بر آن افسوس خورد و گروهی نیز غیبت را مانع کسب اجر و مجاهده در رکاب امام دانسته اند.

اما نگاهی به سیر تاریخ امامت روشن می کند که بسیاری از این امور که حاصل غیبت دانسته شده، در
زمان ائمه گذشته نیز اتفاق افتاده است.

آیا این گروهی از مسلمانان در کنار علی علیه السلام نبودند که در جنگ جمل، با وجود شنیدن آن همه
سفارش های پیامبر(ص) درباره حضرت، باز هم در شناخت حق به تحیرو سرگردانی دچار شدند و با
دیدن طلحه و زبیر ـ دو صحابی بزرگ ـ در برابر سپاه امیرالمؤمنین گرفتار تردید و سستی گشتند؟

آیا خیل عظیم مسلمانان نبودند که با وجود و ظهور امام حسین(ع) در میانشان، به دلیل نداشتن فهم
صحیح دین، او را تنها گذاشتند و جز اندکی در رکاب امام باقی نماندند؟

زمانی که امام زین العابدین(ع) معارف دین را در قالب دعا به گوش مردم می رساند، چه کسانی طالب به
دست آوردن فیض هم نشینی با امام بودند؟

در سال های طولانی که دستگاه خلافت، امام موسی بن جعفر(ع) را از زندانی به زندان دیگر منتقل
می کرد، جامعه محروم از دیدار امام، چه واکنشی نشان داد؟

و آیا در همان زمان که امام صادق(ع) مفاهیم صحیح اسلام را بازگو می کرد، گروهی پیروی از خطوط
منحرف فکری را برنگزیده بودند؟

اگر از این زاویه بنگریم، همه آن چه را که به عنوان نتایج غبیت شمرده شده بود، در زمان ظهور ائمه نیز
مشاهده می کنیم.

در واقع، حقایق تاریخی که در دهها نمونه از تحیر و سرگردانی، بهره نگرفتن از امام، برداشت های
نادرست از دین و حتی کار شکنی و مبارزه با امام را گزارش می کند، نشانگر آن است که این حوادث الزاما
حاصل از غیبت نمی باشد.

از سوی دیگر شواهدی در قرآن، تاریخ و روایات، بر آن دلالت دارد که در شرایطی که غیبت نامیده
می شود، امکان بهره گیری از برکات و منافع وجود حجت الهی و استفاده از او ممکن و چه بسا قطعی است.

برای نمونه آن جا که قرآن، داستان حضرت یوسف(ع) را نقل می کند می بینیم که در مقطعی از زمان، آن
حضرت به طور ناشناس با مردم زندگی می کرد و مشکلات جامعه را برطرف می نمود، از تعبیر خواب
پادشاهی که او را به زندان انداخته، تا برنامه ریزی اقتصادی برای تأمین ارزاق… حتی زمانی که بر مسند
قدرت بود، برادرانش که به او ستم کرده بودند، به نرمی سخن می گفت، نیازشان را برآورده می کرد و آن ها را
مورد محبّت خود قرار می داد… تا زمانی که خداوند به او اجازه داد که خود را معرفی کند.

ناشناخته بودن حضرت در این مدت، هرگز مانع بهره بردن مردم از برکات وجودش نگردید.

امام صادق(ع) درباره امام دوازدهم می فرماید: این امت چرا باور ندارد که خداوند عزوجل با حجت
خود همان کند که با یوسف کرد؟ که در بازارهایشان آمد و شد کند و بر زیر اندازهایشان گام نهد؛ در حالی
که او را نمی شناسند… تا زمانی که خداوند اذن دهد و خود را به ایشان بشناساند؛ چنان که به یوسف اجازه
داد…(۱)

شناخته، چه هم چون حضرت یوسف(ع) حاضر و ناشناخته…

لذا شایسته است در سؤال اولیه، تغییری ایجاد کنیم و بگوییم: «فایده امامی که او را به چهره نمی شناسیم،
برای ما چیست؟»

با تغییر سؤال، آن چه به ذهن متبادر می شود، آن است که، اگر وجودی دارای بهره و برکاتی باشد، نشر آن
برکات الزاما به شناخت چهره آن فرد وابسته نیست. و چون پرسش از فایده امامی که او را به چهره
نمی شناسیم در حقیقت سؤال از فایده «امام» است، پاسخ آن را نیز در برکات و فواید وجودی «امامت» در
جهان هستی باید جست و جو کرد.

باکنکاشی در متون روایات می توان این فواید را به دو دسته تقسیم نمود:

۱) فوایدی که به نفس وجود امام برمی گردد؛

۲) فوایدی که حاصل رفتارها و عملکرد امام می باشد.

گر چه به سختی می توان رفتارهای یک شخصیت را از وجود او جدا نمود، امّا می توان برکاتی برای او
تصور کرد که تنها، حاصل وجود اوست، و فوایدی که اثر انجام وظایف و عملکرد آن فرد می باشد.

درباره امام نیز، چنین است: فوایدی حاصل «بود» امام است و فوایدی حاصل به مرحله عمل در آمدن یا
«نمود امامت» امام.

در واقع دسته نخست، از جمله سنت های الهی یا قوانینی هستند که خداوند متعال در عالم قرار داده و
قرآن و روایات از آن سخن گفته اند(۲)؛ اموری که فاعل آن خداوند است، امّا براساس حکمت الهی از طرق
و مجاری خاصی اجرا می گردد.

آن دسته از سنت های الهی، که از کانال وجودی امام جاری می شود، همان چیزی است که، آن را فواید
«بود» امام می نامیم. مهم ترین این فواید، «اصل بر پایی عالم، و بقا و استمرار خلقت به سبب وجود امام و
حجت الهی» است.

همان طور که پا بر جایی هر خیمه به ستون و محور آن وابسته است و استمرار برپایی و بقاء آن نیز منوط
به استواری همان ستون می باشد، عمود خیمه عالم هستی نیز، وجود حجت الهی است ؛ چنان که در
روایات متعددی آمده است: لوبقیت الارض یوما بغیر امام لساخت.(۳)

عالم، تا زمانی برپاست که حجت الهی در روی زمین باقی باشد. جعلهم الله ارکان الأرض ان تمید بأهلها…(۴)

بقای جهان تحقق نمی گیرد.

از امام رضا(ع) پرسیدند: آیا زمین به غیر امام باقی می ماند؟ فرمودند: خیر، باقی نمی ماند، در این صورت
فرو می ریزد.(۵) بر این اساس، بر پایی عالم و حیات خود ما و استفاده از برکات عالم، مهم ترین اثر وجودی
و فایده ای است که با بودن آن حضرت بر ما و جهان خلقت جاری است و این سنت و قانون الهی
تغییرناپذیر می باشد.

دومین فایده «بود» امام، بقا و قوام دین است. در روایات متعدّدی آمده است که پیامبر(ص) فرمودند:
لایزال هذا الدین قائما حتی یکون علیکم اثنی عشر خلیفه(۶)

روایت معین شده، پس از یازدهمین ایشان، پایداری دین به وجود آخرین امام خواهد بود.

حضرت امیر(ع) در کلامی، وجود امام ظاهر یا غایب را در هر زمان، رمز عدم بطلان حجت ها و بیّنات
الهی می داند: اللهم بلی، لاتخلو الارض من قائم لله بحججه امّا ظاهرا مشهورا او خائفا مغمورا، لئلاّ تبطل
حجج الله و بینّاته(۷)

یافتگان به حق در کره خاکی، مدیون و وابسته به امام است.<