پاورپوینت کامل شهر عدل امام مهدی ۹۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شهر عدل امام مهدی ۹۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شهر عدل امام مهدی ۹۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل شهر عدل امام مهدی ۹۸ اسلاید در PowerPoint :

۲۳۱

شوق انتظار جان مایه حرکت برای گذر از وضع موجود به سوی وضع مطلوب است؛ حرکتی که
باید با شناسایی مقصد آغاز گردد و بدان سو متمایل شود؛ و در این حال، آحاد جامعه یا
سالک راه نجاتند و یا غوطه ور در سید قهقرایی جاهلیت مدرن. شعور منتظران دستمایه
ادراک حقیقت شهر عدل در امتداد نگاه آنان است؛ منتظرانی که مکلف به احیای شهر
صالحان بوده، مسؤول حفظ و حراست از آنند؛ شهری که به آرزوها و تمایلات کمال جویانه
و حق طلبانه انسانی می­بخشد و تصویرگران آن، بسیج آگاهانه گروه­های متنوع و متکثر
مردم برای تحقق جامعه موعود است؛ شهری که مختصات آن مقید به اصول خردنامه و هنر
است؛ شهری که روابط اجتماعی مردم آن نمایانگر تمام خردمندی و کمال زیبایی است.

و در واقع، سرشت تصویر بصیرت بخش از آینده موعود و راهبرد فوق فعال انتظار هزاره­ای
جامعه انسانی همین عقلانیت و زیبایی است.

واژه­ها و اصطلاحات رهنما:

۱. مسیر حرکت ۲. مبدا و مقصد ۳. شعور و ظهور ۴. شهر صالحان ۵. شهر خرد و زیبایی

۶. تصویرپردازی بصیرت بخش ۷. انتظار هزاره­ای

هر آن که عزم حرکت می­کند، طرحی از مسیر و مقصد در اندیشه دارد. انتظار نیز طلیعه
حرکتی برای گذر از وضع موجود به سوی وضع مطلوب است؛ حرکتی که باید با شناسایی مقصد
آغاز گردد؛ مقصدی که اگر شناخته نشود، مرگ آدمی چون مرگ جاهلی است، در عمیق ترین
لایه­های جهل، ناآگاهی، جمود و سکون.

…. اللهم عرفنی حجتک فانک ان لم تعرفنی حجتک ضللت عن دینی. اللهم لاتمتنی میته
جاهلیه و لا تزغ قلبی بعد اذ هدیتنی. [۱]

من مات و لیس له امام فمیتته میته جاهلیه.[۲]

بدیهی است که چنین عقوبت سنگینی در برابر کوتاهی و تقصیری بزرگ تعیین می شود. پس
منظور از شناخت امام، شناخت او برحسب ویژگی­های ظاهری و نسب او نیست.

مخاطب دعا حکیمی است که به عبث حکم نمی­کند و خود اساس عدل و میزان است؛ پس اگر مرگ
ناآشنا با امام زمان (عج) مرگ جاهلی است، مراد از شناخت امام و آشنایی با او چیزی
فراتر از شناخت ظاهری است. چه بسا گمراهانی که او و اجدادش را به درستی تا ابراهیمu
می شناختند، ولی با راه، شیوه حکومت و مقصد او ناآشنا بودند و به کام مرگ جاهلی
فروافتادند.

بنابراین مقصود از این شناخت، شناختی شوق انگیز برای شروع حرکت است؛ حرکت به سوی
تحقق خواسته­های او و امت او در احیای «شهر عدل»؛ شهری که در آن، اهداف امام و امت
و منتظِر و منتظَر به هم می­آمیزند؛ شهری که در امتداد صراط مستقیم و طریق الوسطی
به دست صالحان تحقق می­یابد و به همان ها به ارث می­رسد.[۳]

سخن از راهی طولانی است که هر لحظه سکوت و غفلت از سیر در آن، ممکن است انحرافی
جبران ناپذیر در پی داشته باشد، اما مختصات این راه و مقصد آن (شهر عدل موعود) کدام
است و چگونه مسیر کاروانیان در آن استمرار می­یابد و احیا می­گردد؟

بنابر دلالت­های قرآنی و روایی، احیای این شهر، حاصل تلاش و کوشش نسلی از بنی آدم
است که با مجاهدت خود، به شایستگی زندگی در شهر عدل صالحان دست می­یابند؛

]و لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر ان الارض یرثها عبادی الصالحون[ ]ان فی هذا
لبلاغاً لقوم عبدین[ (انبیاء/ ۱۰۵ و ۱۰۲)

و در زبور، پس از تورات، نوشتیم که مسلماً زمین را عباد صالح به ارث خواهند برد
و به یقین در این سخن پیام رسایی است برای قومی که بنده خداوندند.

]وعدالله الذین امنوا منکم و عملوالصالحات لیستخلفنهم فی الارض کما….[.

(نور/ ۸۸)

خداوند به کسانی از شما که ایمان آورند و اعمال صالح انجام دهند، وعده داده است
که قطعاً آنان را در زمین به خلافت خواهد رساند… .[۴]

در واژه­های «صالحون» و «صالحین»، حدی از صلاحیت مورد نظر است که حضرت ابراهیم علیه
السلام پس از آن همه مجاهدت و مقاومت در راه خدا، در آخرت به آنان ملحق می­شود.[۵]

آیه ۱۰۵ از سوره انبیا بشارت می­دهد که به زودی زمین از شرک و گناه پاکیزه می­گردد
و جامعه ای صالح و موحد در آن زندگی خواهند کرد.[۶]

آیه ۵۵ سوره نور نیز به اهل ایمان و عمل صالح مژده می­دهد که به زودی جامعه صالحی
مخصوص آنان ایجاد می­شود و زمین در اختیار آنان قرار می­گیرد. دین آن ها متمکن
گشته، امنیت برقرار می­شود؛ امنیتی که در سایه آن از شر کفار و منافقان در امان
باشند و آزادانه خدا را عبادت کنند.[۷]

و نعمتی که خداوند ارزانی می­دارد، پایدار است، مگر این که مردم وضع خویش را به دست
خویش دگرگون سازند:

]ان الله لایغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم[ (رعد/ ۱۱)

و خدا نعمتی را که نزد گروهی است تغییر نمی­دهد، تا هنگامی که آنان آن چه را در
ضمیر دارند، تغییر دهند.[۸]

اگر دلیل بقای یک نعمت، شایستگی و صلاحیت است، می­توان استفاده کرد که با بازگشت به
مراتبی از شایستگی و صلاحیت، نعمت های از دست رفته باز می­گردد و شرایط زندگی
اقوام، بهبود می­یابد.

مسیر کسب شایستگی به سوی مقصدی آرمانی و والا است؛ مقصدی که آشنایی با مختصات آن،
بر شوق منتظران می­افزاید و استقامت آنان را فزونی می­بخشد. بنابراین تصویرپردازی
آینده موعود، راهبردی است برای افزایش اشتیاق منتظران به حیات در «شهر عدل».

گویا سیر تاریخ حکایت مکرر تنهایی غم انگیز معصوم در راه وصال به شهر عدل است؛
تنهایی وصف ناپذیری که حیات دنیوی را با خار در چشم و استخوان در حلقوم و همزیستی
با جاهلانی که ظاهری از آدمی دارند، در شمار دشوارترین شکنجه­ها قرار می دهد.[۹]

قابل تأمل است که تحقق «شهر عدل» وعده خداوند حکیم است؛ حکیمی فارغ از قیود زمان و
مکان که عزم او بر تحقق چیزی همان وقوع آن است: ]واذا قضی امرا فانما یقول له کن
فیکون[.[۱۰]

حکیمی که کار عبث نمی­کند و نعمتش را فقط برای شایستگان پایدار می­سازد و حضور و
حیات وی در شهر عدل را برای صالحان مخصوص ساخته است. [۱۱]

گویا شعور و بلوغ پیروان، حلقه مفقوده معادله­ای است که پاسخ آن، کلید افتتاح شهر
عدالت است؛ زیرا همواره مردم، زمامدارانی چون خود خواهند داشت.[۱۲]

با دقت در سیره معصومان علیهم السلام و با اعتقاد به وحدت رویه آنان در برخورد با
انواع پدیده­ها،[۱۳] امکان تشخیص حق از باطل فراهم می­آید. سیره امامانی که همگی
مفسر، توضیح دهنده و متجلی کننده حقایق دین پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله بودند
و در همه حال، عین گفتار، کردار و سیرت پیامبر را نمایان می­ساختند.[۱۴]

پس هرگاه شعور و بلوغ اجتماعی به میزانی رسید که جامعه از شایستگی پیروی از معصومان
برخوردار گردد، آن ها به حکومت قیام نمودند و هرگاه جامعه به سوی دیگران شتافت،
طریق دیگری برای هدایت تدریجی مردمان برگزیدند.[۱۵]

امام در اوج کمال علمی و معنوی، به امامت می­رسد و طبق حکم خالق، اطاعت از امر او
بر دیگران وجوب می­یابد؛ به طوری که نه در حکم خدا تغییری ایجاد می­شود و نه در مشی
امام. پس استدلال می­شود که آن چه تحقق شهر کمال یافتگان، صالحان و عدالت پیشگان را
به تأخیر می­اندازد، ضعف در توان و تمایل[۱۶] پیروان است. براساس این استدلال، بلوغ
و شعور پیروان، لازمه تحقق ظهور و قیام برای تحقق شهر عدل است؛ بلوغ و شعور لازم
برای ادراک حقیقت عدالت و تمایل به قیام و پایمردی برای احیای آن!

سیره معصوم علیهم السلام همواره بر حمایت از عامه مردم تأکید داشته، آنان را ستون
دین نامیده و نقش آنان را در تحقق عینی حاکمیت مورد توجه قرار داده است (ر.ک:
جدول۱).

ردیف

متن نمونه سخنان

منبع

۱. نامه به مالک اشتر

ستون دین، انبوهی مسلمانان و ساز و برگ در برابر دشمنان عامه مردم هستند، پس باید
گرایش تو به آنان و میل تو به سوی ایشان باشد (ر.ک. نهج البلاغه، ترجمه آیتی، ص
۷۲۳).

نهج البلاغه، نامه ۵۳

۲. درباره مردمی که به والی نیاز دارند یا با او کار دارند

من از رسول الله صلی الله علیه و آله بارها شنیدم که می گفت: «هرگز پاکیزه نمی گردد
امتی که در میان آن ها حق ناتوان بدون لکنت زبان، از توانمند بازستانده نشود»؛ پس
تحمل نمای درشت گویی یا عجز آن ها را در سخن گفتن (ر.ک. همان، ص ۷۴۱).

همان، نامه ۵۳

۳. درباره عثمان و کشته شدن او

خودکامگی نمود و در این خودکامگی بد کرد؛ شما نیز ناشکیبایی کردید و در این
ناشکیبایی بد رفتار کردید (ر.ک. همان، ص ۹۱).

همان، خطبه ۳۰

۴. درباره چگونگی رفتار والی با مردم

زنهار از این که به نیکی کردن، منت بر مردم نهی، یا درباره آن چه از جمله اعمالت
بوده بزرگ نمایی کنی، یا به مردم وعده دهی و خلاف آن نمایی؛ که همانا منت نهادن،
نیکی را باطل می­سازد، و بزرگ نمایی روشنی حق را ببرد و خلف وعده سبب برانگیختن خشم
خدا و مردم شود (ر.ک. همان، ص ۷۴۹).

همان، نامه ۵۳

۵. درباره مردم حق طلب

خدا بیامرزد کسی را که حقی را ببیند و آن را یاری دهد و ستمی را ببیند و آن را دور
سازد و صاحب حق را در گرفتن حقش یار باشد (همان، ص ۴۷۷).

همان، خطبه ۱۹۶

عنوان جدول: جدول ۱. گزیده سخنان امام علی «علیه السلام» درباره اهمیت توجه به مردم
و نقش آن ها در استقرار حکومت عدل و نفی استبداد

تاکنون هرگز شنیده نشده و در هر گزارش معتبری مشاهده نشده است که روش معصومان علیهم
السلام، حتی برای نجات مردم، به استبداد گرایش یابد.[۱۷]

براساس نظریه­های رهبری، می­توان چهار حالت کلی را در نظر گرفت که در آن ها سبک
مطلوب رهبری برحسب میزان بلوغ و شعور پیروان تعیین می­شود.

در حالتی که توانایی افراد برای فعالیت کم باشد و تمایل آن ها به انجام کار نیز
اندک باشد، کم ترین میزان بلوغ و آمادگی در میان پیروان مشاهده می­شود؛ در چنین
وضعیتی استفاده از سبک­های رهبری «دستوری و شبه استبدادی» توصیه می­شود.

هنگامی که توانایی افراد کم باشد، ولی علاقه آن ها به انجام فعالیت زیاد باشد، سطح
بلوغ پیروان، متوسط یا نسبتاً پایین برآورد می­شود و استفاده از سبک رهبری
«استدلالی ـ تشویقی» توصیه می­گردد.

در صورتی که افراد از توانایی مطلوبی برخوردار باشند، ولی علاقه­ای به انجام کار
نداشته باشند، توصیه می­شود که از سبک رهبری «مشارکتی» استفاده گردد.

اما اگر وضعیت به گونه­ای باشد که افراد هم از توانایی مطلوب و هم از تمایل زیاد به
انجام کار برخوردار باشند، رهبر می­تواند با استفاده از سبک «تفویضی»، انجام کار را
برعهده پیروان گذارده، مسئولیت آن را نیز به ایشان تفویض نماید. بنابراین چهار حالت
کلی شکل می­گیرد (نمودار ۱).

سبک تفویضی

(انجام کار و مسئولیت آن به خود افراد واگذار می­شود)

سبک مشارکتی

(کار با مشارکت افراد و سهیم کردن آن ها در نتیجه انجام می­شود)

سبک استدلالی ـ تشویقی

(با حمایت و تشویق کارکنان و هدایت آن ها به انجام کار مبادرت می­شود)

سبک دستوری

(انجام کار از طریق دستورات صریح و روشن از کارکنان مطالبه می­شود)

جدول ۱: انواع سبک های رهبری متناسب با میزان بلوغ پیروان.[۱۸]

بدین ترتیب، هنگامی از سبک دستوری استفاده می­شود که کم ترین حد بلوغ در میان
کارکنان مشاهده شود؛ ولی با افزایش بلوغ کارکنان، به تدریج از سبک های استدلالی،
مشارکتی و تفویضی نیز باید استفاده کرد؛ اما به نظر می­رسد در حالتی که سطح بلوغ
مردمان پایین است، هر حرکتی برای تشکیل حکومت عدل با شکست مواجه می­شود و هرگونه
تلاش برای نیل به این مقصود، همانند کشت در زمین دیگران است.[۱۹]

بنابراین هرچه میزان بلوغ و شعور افراد جامعه افزایش یابد، برامکان کامیابی در تحقق
شهر عدل افزوده می­شود (نمودار ۲).

بدین ترتیب، یکی از مهم ترین و مؤثرترین اقدام­ها برای تعجیل در ظهور و استقرار
حکومت عدل پایدار، سوق دادن جامعه به سوی ترکیب اجتماعی «جامعه صالحان» است؛ یعنی
شکل­دهی جامعه­ای که در آن افراد حق طلب، زیاد و افراد عدالت گریز، عدل ستیز و
خردستیز در حداقل باشند.

شاید یکی از مناسب­ترین و کارآمدترین استراتژی­های اقدام برای هدایت سیستم اجتماعی
به وضعیت حق­مدار، ارائه تصویرهای بصیرت بخش از وضعیت مطلوب آینده باشد.

این اقدام را می­توان نوعی «واکنش فوق فعال» در برابر وضع موجود و تصویرپردازی های
القاگرانه دیگران تلقی کرد.[۲۰]

بدین ترتیب، با ارائه تصویری مناسب از وضعیت هدف، امکان اجماع نیروها و گروه های
متفرق در سیری اصلاح طلبانه به سوی آینده فراهم می­آید؛ اجماعی که می­تواند مقدمه
شکل­گیری «امت» باشد.

براین اساس، پرسش هایی قابل طرح است:

۱. چگونه می­توان بدون تحمیق توده­ها و القا به ناخودآگاه آن ها و بدون کم ترین
تمایل به راهبردهای تزویرمدار، جامعه را به سوی تحقق شهر عدل سوق داد؟

۲. ترسیم تصویر بصیرت بخش از آینده، باید بر چه مبنایی انجام شود؟

۳. الزامات حاکم بر فراگیری تصویرپردازی از آینده کدامند؟

۴. یک تصویر باید از چه ویژگی­هایی برخوردار باشد تا بتوان آن را بصیرت بخش نامید؟

اگر تصویرپردازان بخواهند مختصات جهان آینده را به گونه­ای ترسیم نمایند که شوق
مستمر و پایدار مردم را به تحقق آن برانگیزانند، باید با تعهد به حقیقت، به دو
مبنای مهم پایبند باشند: عقلانیت و زیبایی.

انسان­ها رشد می­کنند، فرهنگ­ها تغییر می­کنند و تمدن­ها متحول می­شوند؛ با وجود
این، هرگز آن چه که آدمیان به طور منطقی دریافته­اند، دگرگون نمی­شود. انسان­ها
هرگز نمی­توانند باورهای قطعی عقلانی خود را از نظر دور دارند. در واقع برای نفوذ
بر اندیشه آدمی، هیچ چیز مؤثرتر از «منطق» نیست.

البته در طول تاریخ، عده­ای یافت شده­اند که با شک بر واقعیت­ها، در زنجیر تردید
ناشی از تحلیل های سفسطی اسیر شده، کارکرد مفید و سازنده بخش عمده­ای از نیروهای
اجتماعی را از میان بردند؛[۲۱] با این حال، همواره پایدارترین باورهای انسانی، بر
مبانی عقلایی و اصول منطقی مبتنی بوده­اند. اما در شرایط موجود، با توجه به
محدودیت­های آدمی، دست­یابی به شرایط تصمیم­گیری کاملاً عقلانی، بعید به نظر
می­رسد؛ مگر در موارد استثنایی که گزینه­های تصمیم بسیار محدود و معین باشند. از
این رو آدمی معمولاً به عقلانیت نسبی اعتماد می­کند و تصمیم می­گیرد تا اگر
نمی­تواند به وضعیت بهینه دست یابد، دست کم از وضعیت رضایت­بخش برخوردار گردد.[۲۲]

هم چنین تمایل آدمی به ادراک زیبایی­ها و شوق ادراک زیبایی­ها، محرک مهمی است که در
عالی­ترین سطوح بلوغ انسانی، مشوق رفتار آدمیان است.

در واقع، اگر عقلانیت راستا و مسیر حرکت صحیح را مشخص می­کند، شوق زیبایی شناسانه،
نیرو و حرارت ضروری برای حرکت را فرا راه آدمی قرار می­دهد. اما زیبایی­های قابل
ادراک در شرایط عادی، نسبی و زوال پذیرند. در وضع موجود، آدمی شیفته و مفتون
چیزهایی می­شود که به اقتضای دنیایی بودن، رنگ می­بازند و او را در حسرت خود تنها
می گذارند. بنابراین آدمی درگیر سیری یادگیرنده و رو به اصلاح در دو جهت مکمل است:

ـ سیر به سوی دریافت هرچه دقیق­تر مبانی عقلانی برای تطهیر تصورات، رفتارها و
کنش­های فردی و اجتماعی؛

ـ سیر به سوی ادراک هر چه ظریف تر مبانی زیبایی شناختی تصورات، رفتارها، تعاملات
فردی و اجتماعی.

اگر این دو تمایل فطری آدمی مدنظر قرار گیرند، هیچ نهایتی را نمی­توان تحقق
آرمان های انسانی فرض کرد، مگر آن که در آن حالت، عقلانیت به تمام و زیبایی به کمال
حاصل گردد.

یعنی پایان کار انسان در بهترین وضعیت قابل تصور، وضعیتی است که رفتارهای فردی و
اجتماعی، دقیقاً منطبق بر اصالت عقل و کاملاً متناسب با حقیقت هنر باشند؛ آن
چنان که در کلیت خود، جلوه­هایی از حقیقت اسمای حسنای الهی را نمایان سازند.[۲۳]

از این­رو بر عهده تصویرپردازان شهر موع