پاورپوینت کامل دکترین مهدویت و چالش های هزاره گرایی ۶۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دکترین مهدویت و چالش های هزاره گرایی ۶۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دکترین مهدویت و چالش های هزاره گرایی ۶۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دکترین مهدویت و چالش های هزاره گرایی ۶۹ اسلاید در PowerPoint :

۲۱۳

چکیده

مقاله حاضر، ترجمهای است از دائره المعارف هزارهگرایی که در سال ۲۰۰۱ میلادی توسط
انتشارات راتلیج در امریکا و انگلستان به چاپ رسیده است.

محور بحث مقاله حاضر عبارت است از فرجام شناسی تطبیقی میان سه دین ابراهیمی بزرگ
معاصر یعنی یهودیت، مسیحیت و اسلام.

البته تیموتی آر، فرنیش مؤلف مقاله، پس از مقایسه کلی
فرجامشناسی اسلامی با فرجامشناسی در سنت یهود و مسیحیت، به تجزیه و تحلیل مهدویت در
اسلام میپردازد و در قسمت نتیجه گیری مقاله، دلایل افزایش شدید توجه به مهدی علیه
السلام و مهدویت را در جهان، بر می شمارد و در ضمن به نقش بسیار حیاتی پیروزی
انقلاب اسلامی ایران در الگودهی به دکترین مهدویت در میان ملت های جهان اشاره
میکند.

تفکیک پیام های سیاسی کل ایده مربوط به عصر طلایی در اسلام از ایدههای فرجام شناختی
امر بسیار دشواری است. امید به ظهور آیندهای بهتر، سرشت الاهیات و نیز آرمان های
سیاسی، اجتماعی را تشکیل میدهد و وعده ظهور دوران صلح و عدالت جهانی به راحتی از
این عصر به عصر آینده منتقل میشود [و بار دیگر باز میگردد]. (حداد و اسمیت ۱۹۸۱:
۷۰)

فرجامشناسی اسلامی، یا نظام عقیدتی در خصوص حوادثی که به پایان جهان منتهی میشود،
به عقاید هر دو آیین یهودیت و مسیحیت شباهت دارد، اما در استفاده از اصطلاحات
millennialism، millenarianism، یا chiliasm باید به شرایطی قائل شد. هریک از
این اصطلاحات برگرفته از واژههایی برای عدد هزار در لاتین milleni یا یونانی
chilioi هستند و بر مفهوم به کار رفته در فصل بیستم از کتاب مکاشفه یوحنای قدیس
که حکومت هزار ساله عیسای مسیح بر روی زمین را پیش بینی میکند، دلالت دارند و نباید
در بافت اسلامی به کار روند، اما به لحاظ امید به تشکیل جامعهای آرمانی در آینده،
میتوان از این اصطلاحات برای بیان عقاید مسلمانان استفاده کرد. در واقع صد ساله
گرایی اصطلاح دقیقتری خواهد بود، زیرا سنت ظهور یک مُجدد در هر قرن طنین بیشتری
در میان مسلمانان دارد. از اصطلاح مسیحا باوری نباید در بافت اسلامی استفاده کرد،
زیرا بر خلاف یهودیان که بسیاری از آنها هنوز منتظرMashiah (واژه عبری برای
تدهین شده) هستند که حکومت اسرائیل را که در تورات ذکر شده احیا خواهد کرد، و بر
خلاف مسیحیان که در انتظار بازگشت عیسای مسیح (christ واژه یونانی برای messiah
است) به سر میبرند، در الاهیات اسلامی هیچ جایگاهی برای این گونه ناجی وجود ندارد.
در قرآن، برای عیسای پیامبر، گاه عنوان المسیح به کار میرود که هم خانواده واژه
Messiah است، اما فقط عنوانی محترمانه و عاری از هرگونه مفهوم الاهیاتی است.

از نظر مسلمانان، مهم ترین چهره فرجام شناختی مسیح نیست، هر چند قرآن، احادیث و
روایات منسوب به حضرت محمد۶ ( ۵۷۰ـ ۶۳۲ .میلادی) از بازگشت او سخن میگویند بلکه
مهدی، یعنی هدایت شده، محور اصلی آخر الزمان است. برای مسلمانان، بازگشت مسیح
تنها یکی از علایم فرا رسیدن آخر الزمان است، نه نقطه اوج آن که باور مسیحیان است.
اعتقاد به عصر طلایی در دیدگاه اسلامی از یک لحاظ بیشتر به اعتقاد یهودیان شباهت
دارد و آن اینکه مهدی و Mashiah موعود هر دو چهرههای تاریخی خواهند بود که وظایف
خود را در زمان و مکان عادی تحقق خواهند بخشید، بر خلاف مسیح که در باور مسیحیان
جایگاه دوم در تثلیث به او اختصاص دارد و آغاز و انجام کتاب مکاشفه یوحنای قدیس
تلقی میشود. نقطه اشتراک دیگر اعتقاد مسلمانان و یهودیان در عصر طلایی این است که
هر دوی آنها هدف اصلی مهدی و Mashiah را صلح و عدالت همگانی میدانند، نه رستگاری
فردی.

از سوی دیگر، عقاید مسلمانان در خصوص علایم مربوط به آخر الزمان و روز قیامت از
بسیاری لحاظ به کلیساهای مسیحی شباهت دارد. کتاب مقدس مسلمانان و احادیث آنها علاوه
بر بازگشت مسیح، از دجّال یعنی گمراه کننده یا ضد مسیح، دّباح یعنی دیو، و یأجوج و
مأجوج سخن میگویند که همه آنها در کتاب مکاشفه یوحنای قدیس، آخرین کتاب عهد جدید
مسیحیان ذکر شدهاند. پس معلوم میشود که فرجامشناسی در اسلام، هم به فرجامشناسی
یهودیان و هم مسیحیان شباهت دارد. علی الخصوص اعتقاد به مهدی علیه السلام در تاریخ
۱۴۰۰ ساله اسلام، باور بسیار محکمی بوده است. در موارد بسیاری، چهرههای مذهبی
مسلمانان ادعا کردهاند که مهدی منتظر هستند. اقدام به تشکیل نهضت های انقلابی مخالف
نمودهاند، و به واسطه آن یک نظام سیاسی را سرنگون نموده یا تشکیل دادهاند. این گونه
نهضت ها حتی در صورت شکست، حاکی از قدرت مداوم مهدویت؛ یعنی نسخه اسلامی اعتقاد به
عصرطلایی (millennialism) است. مانند نهضت سال ۱۹۷۹ در عربستان سعودی در که طی آن
فردی به نام محمد (فرزند عبداللّه قحطانی) ادعا کرد همان مهدی است و با رهبری چند
صد نفر از پیروان خود در تلاشی نافرجام اقدام به تصرف مسجد بزرگ مکه، مقدسترین شهر
مسلمانان نمود.

مهدویت در تاریخ اسلام

واژه مهدی از ریشه عربی هَدی به معنای هدایت کردن به مسیر راست گرفته شده ؛
پس مهدی یعنی هدایت شده به راه راست. اگرچه نام مهدی در قرآن ذکر نشده، ظهور او
در شماری از احادیث شیعه و سنی پیش بینی شده است. (شیعه و سنی دو فرقه عمده در
اسلام هستند؛ سنیها ۸۵ درصد از مسلمانان را تشکیل می دهند، حال آنکه شیعیان تنها در
ایران و عراق کنونی در اکثریت قرار دارند. شکاف بین این دو گروه حاصل عدم توافق
سیاسی در این زمینه بود که آیا یکی از اولاد محمد(ص) باید رهبری جامعه اسلامی را در
دست بگیرد یا نه؟ پاسخ سنیها منفی و پاسخ شیعیان مثبت بود. طی قرن های گذشته، این
دو گروه به لحاظ خط مشیهای الاهیاتی خود، به ویژه در رابطه با اعتقاد به مهدی،
بیشتر از هم فاصله گرفتهاند.)

برخی از مسلمانان بسیار محافظه کار به دلیل آنکه نامی از مهدی در صفحات قرآن ذکر
نشده و یا به دلیل آنکه پیش بینی های مربوط به او در دو مورد از معتبرترین منابع
حدیث، یعنی مجموعه احادیث بخاری (متوفای ۸۲۰ .میلادی) و مسلم (متوفای ۵۸۷ .میلادی)،
درج نشده، در خصوص این دیدگاه اظهار تردید میکنند. اما جمع کثیری از مسلمانان طی
قرون متمادی به این چهره فرجام شناختی معتقد بوده و هستند.

به طور کلی، عقاید مربوط به مهدی که میتوان از احادیث جمع آوری کرد، حاکی از آن است
که او از اهل بیت محمد(ص) است و هم نام او و از لحاظ ظاهر هم شبیه به او ست. او در
هدایت مؤمنان برضد گروه بزرگ دجال و یأجوج و مأجوج هم پیمان میشود و در حقیقت به
نابودی این ضد مسیح کمک خواهد کرد. پرستش صحیح خداوند را بار دیگر بنیان مینهد و
عدالت و برابری را در میان ساکنان زمین احیا میکند، مانند مسیح که بار دیگر به دنیا
بازمی گردد، نهایتاً با مرگ طبیعی از دنیا میرود و اندکی پیش از به صدا در آمدن صور
اسرافیل و دوباره زنده کردن تمام انسان ها توسط خداوند در روز قیامت، به خاک سپرده
میشود. شاید جوهر اعتقاد به مهدویت تمایل آرمان گرایانه برای اصلاح نابرابری های
اجتماعی، اقتصادی بوده باشد، هرچند امید به پایه ریزی مجدد پرستش و دینداری حقیقی
نیز تقریباً به همان اندازه میتواند انگیزه محکمی باشد.

با اینحال، شیعه و سنی نظام های عقیدتی نسبتاً متفاوتی را در خصوص مهدی ارائه
کردهاند. سنیها ظهور او را بیشتر به بازگشت مجدد مسیح ارتباط دادهاند و بر آن
بودهاند که نقش او را با نقش مجدّد، که در برخی احادیث وعده داده شده هر قرن ظهور
میکند و ساختار جامعه اسلامی را تجدید میکند، یکی بدانند. احادیث سنی از این لحاظ
که مهدی از اهل بیت: خواهد بود، با احادیث شیعه مطابقت دارند. اما نگرش شیعه دارای
دو تفاوت عمده میباشد:

الف) مهدی امام غایب نامیده میشود که روزی باز میگردد. (زیرا شیعیان اولیه معتقد
بودند که امام یا رهبر آنها غیبت کرده، یعنی پنهان شده است و [در واقع] اکثریت
سنی و جانشین نالایق آنها پس از پیامبر، یعنی خلیفه، وی را به این کار مجبور
ساختهاند. این غیبت، بودن در حالتی متعالی است که امام در زمانی نامعلوم در آینده
که مسلمانان بیشترین نیاز را به او خواهند داشت، از آن جا باز خواهد گشت)؛

ب) مهدی امام غایب دارای نور خاصی خواهد بود که مستقیماً از جانب خداوند دریافت
میکند.

یکی دیگر از گروه های عمده اسلامی هم دیدگاه خود را به نگرش های موجود در خصوص مهدی
افزودهاند. این گروه، صوفی ها یا عرفای مسلمان هستند که عمدتاً عقاید مشترکی با
شیعه و سنی دارند، اما برخی از فرقههای صوفی نهایتاً چنین تبلیغ میکنند که هنگام
ظهور مهدی فقط صوفی ها او را تأیید میکنند و رهبران دینی غیر صوفی او را نمیپذیرند.

به طور کلی، هر سه گروه عمده مسلمان (سنی، شیعه و صوفی) در مورد امید به ظهور
چهرهای فرجام شناختی که عدالت و دینداری را بر روی زمین حاکم خواهد ساخت، اتفاق نظر
دارند.

نهضت های مبتنی بر مهدویت

در طور تاریخ اسلام، تعداد زیادی از نهضت های مبتنی بر مهدویت بر پایه چنین عقایدی
ظهور یافته، اما چهار مورد از این نهضت ها به طور خاص موفقیتآمیز بودهاند.

عباسیان امپراتوری نوپای اسلام را در سال۰۵۷ .میلادی تصاحب نمودند و به حکومت
پرداختند. اکثر مورخان این دوران را عصر طلایی تاریخ اسلام میدانند (خلیفه آنها
هارون الرشید بسیار ثروت مندتر و فرهیختهتر از حاکم معاصر خود شارلمان بود). بین
سال های ۵۷۴ و ۰۵۷ .میلادی، مبلغان عباسیان مدعی مقام مهدویت برای حاکمان خود شدند
و برای تضعیف حکومت خاندان بنی امیه در دمشق به جلب حمایت شیعیان پرداختند، اما
زمانی که در بغداد بر مسند قدرت مستقر شدند، ادعاهای خود در خصوص مهدویت و
گرایش های شیعی خود را عمدتاً کنار گذاشتند. هرچند برخی از خلفای آنها هم چنان لقب
المهدی را به نام خود ضمیمه میکردند. هنگامی که قدرت در اختیار عباسیان بود،
مهدویت چیزی جز ظاهر سازی نبود. با از دست دادن قدرت خود تا سال ۵۹۴ میلادی،
عباسیان تنها به صورت مقام تشریفاتی مذهبی باقی ماندند تا اینکه مغولها سلسله آنها
را در سال ۸۵۱۲میلادی، در هم شکستند.

بر خلاف به کارگیری نسبتاً سطحی و ظاهری از ایدئولوژی مهدویت توسط عباسیان، سه گروه
عمده بعدی در تاریخ اسلام که از مهدویت به عنوان ابزاری برای سلطه استفاده کردند
(فاطمیون، موحدون و مهدیون سودان)، از عقاید فرجام شناختی در اداره حکومت های خود
نیز بهره بردند و فقط در تأسیس حکومت از آن استفاده نکردند. نخستین نمونه از حکومتی
که به وضوح مبتنی بر مهدویت بود، حکومت فاطمیون است. آنها یک خاندان شیعه اسماعیلی
بودندکه از سال ۹۶۹ تا ۱۱۷۱میلادی، در مصر حکومت میکردند (اسماعیلی ها شاخهای از
تشیع هستند که معتقدند امام هفتم در غیبت به سر میبرد و لذا به هفت امامی هم
معروف ند. بزرگ ترین شاخه تشیع در جهان امروز شیعیان ایران هستند که به امامیه یا
دوازده امامی معروف ند، زیرا معتقدند ام