پاورپوینت کامل آموزه مهدویت و حقوق محیط زست ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آموزه مهدویت و حقوق محیط زست ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آموزه مهدویت و حقوق محیط زست ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آموزه مهدویت و حقوق محیط زست ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۹۱

چکیده

موضوع محیط زیست و ضرورت صیانت و حمایت از آن در کلیه ادوار تاریخ بشر از اهمیت
ویژه ای برخوردار بوده تا جایی که این امر، انسان ها و جامعه انسانی را وادشته است
که در چند دهه اخیر، با وضع مقررات و قواعد ویژه ای، حقوق خاصی را تحت عنوان حقوق
محیط زیست تدوین نمایند، اما با این وجود هنوز هم بشر مدرن نتوانسته تبعات مخرّب
حیات صنعتی، ماشینی و مصرفی خود را بر محیط زیست کنترل نماید و جهان همواره با روند
تخریب و آلودگی روز افزون محیط مزبور رو به رو است.

نظر به ضرورت طرح مباحث جدید و گشودن زوایای جدید در حوزه موضع مهدویت، این مقاله
تلاش دارد که نوع نگرش به محیط زیست و جایگاه آن را در حیات طیبه مهدوی بررسی نموده
و این مدعا را اثبات نماید که حقوق محیط مذکور و هم چنین حقوق کلیه جانداران و
نباتات در عصر ظهور به نحو اکمل رعایت شده و حتی این موجودات و محیط زیست آنها در
دوران مهدی علیه السلام به نهایت تحقق استعدادها و قابلیت های بالقوه خویش خواهند
رسید.

فصل اول : نگرشی به حقوق محیط زیست در جهان امروز

محیط زیست یکی از اصلی ترین دغدغه های بشر وجهان مدرن در چند دهه گذشته تاکنون
بوده است. برهمین مبنا، ایجاد و تحول حقوق و تکالیف مربوط به محیط مزبور، چه در
حقوق داخلی و چه در حقوق بینالملل از مسائل بسیار مهمی است که ذهن بسیاری از
صاحب نظران، دولت مردان، و انبوهی از سازمان های جهانی و معاهدات بین المللی را به
خود معطوف و مشغول نموده است.

البته محیط زیست دست کم به معنای امروزی آن در بسیاری از زبان ها یک اصطلاح نو و
تازه است و سابقه کاربرد آن در زبان فرانسه به قرن دوازدهم برمی گردد، هر چند که
این اصطلاح از آغاز دهه ۱۹۶۰ م کاربرد پیوسته پیدا کرده است.

محیط زیست از گذشته های دور نیز مورد احترام تمدن ها و فرهنگ های پیشین بوده و از
قداست خاصی برخوردار بوده است؛ مثلاً در بین ایرانیان، پرستش میترا یا خورشید؛ در
بین هندیان و مصریان، تقدیس رودخانه های گنگ و نیل و در بین بابلیان، پرستش ستارگان
رواج داشته و در کتاب هایی هم چون ریگ ودا (کتاب مقدس هندوان)، تورات و قانون
حمورابی در خصوص حفظ منابع طبیعی و خود آلودگی محیط زیست مطالبی وجود دارد. اقوام
دیگر چون فنیقی ها، لیدی ها، هیتی ها، اقوام مایا و اینکا نیز به تقدیس پدیده های
طبیعی پرداختهاند که نشانه ظهور ایده علاقه به طبیعت و حفظ محیط زیست از ادوار
گذشته می باشد.

با ظهور انقلاب صنعتی در قرن هجدهم، آسیب های زیست محیطی؛ به ویژه در جهان صنعتی
غرب شکل بسیار ملموس تری یافت و پس از آن در قرن بیستم خسارات زیست محیطی با
قضایایی هم چون تریل اسمیلتر در ۱۹۴۱، کانال کورفو در ۱۹۴۶، اختلاف دریاچه لانو
در۱۹۵۷، اختلاف سدگات در ۱۹۶۸، قضیه کاسموس ۹۵۴ در سال ۱۹۷۸ در فضا، فاجعه
کارخانه شیمیایی بوپال هند در سال ۱۹۸۴، فاجعه نیروگاه هستهای چرئوبیل در ۲۶
آوریل ۱۹۸۶ و آلودگی های ناشی از حریق عمدی چاه های نفت کویت توسط عراق در جنگ دوم
خلیج فارس، شکل عینی تر و بحرانی تری یافت و نشان داد که بشریت برای چیرگی بر این
خطرات نیازمند عزمی جهانی و برنامه ریزی دقیق و انجام اقدامات قاطع و فراگیر در
سطوح محلی، منطقه ای و بین المللی است؛ زیرا در غیر این صورت حیات بشری دچار نابودی
و انهدام روز افزون تری خواهد شد.

امروزه تهدیدهای زیست محیطی، دامنه وسیعی را در بر می گیرد؛ از جمله: آب وهوا،
میزان حرارت و گرم شدن دمای زمین، بالا آمدن سطح دریاها، حفظ گونه های مختلف و به
ویژه نادر گیاهی و جانوری، فرسایش لایه ازن، آثار فعالیت های صنعتی ناشی از اعمال
انسان، تخریب جنگل ها، آلودگی آب ها، باران های اسیدی، آلودگی های صوتی، نظامی، و
هسته ای و مانند آن.

از سویی برخی از این ضایعات زیست محیطی، خود نیز منشأ ضایعات گسترده تری شدهاند؛
مثلاً کارشناسان معتقدند که قطع درختان جنگلی به صورت انبوه و انتشار ممتد ضایعات
صنعتی در فضا باعث تغییرات بسیار منفی در وضعیت آب و هوای جهانی و بالا آمدن سطح آب
دریاها، و به تبع آن، زیر آب رفتن دشت های ساحلی و گسترش امواج گرمازا گردیده است؛
هم چنان که سوخت های فسیلی و استفاده نامتناسب و گسترده از آنها باعث افزایش
دی اکسید کربن زمین و ایجاد پدیده گازهای گلخانه ای شده است. وجود گازهای سمی
منتشره از فعالیت های صنعتی انسانی منجر به اسیدی شدن باران ها گشته و آب های مصرفی
و فضای حیاتی موجودات دریایی را مسموم نموده و سلامت انسان ها را به خطر
می اندازند.

امروزه این اعتقاد وجود دارد که اگر چه موضوعات محیط زیستی از جهت روابط بین الملل،
پدیده های جدیدی نیست اما با توجه به وخامت اوضاع آن، رهبران جهان به طور
فزاینده ای مسائل محیط زیستی را از موضوعات حاشیه ای و جانبی، به دستور کار اصلی
سیاسی شان منتقل کردهاند.

هم چنان که همین رویه نیز در مورد عمل کرد سازمان های بین المللی و جهانی در نحوه
برخورد پیشگیرانه از آلودگی محیط زیست مشاهده می شود و تصویب و عقد ده ها معاهده و
کنوانسیون زیست محیطی بیان کننده چنین اهمیت روز افزونی است.

باید خاطرنشان نمود که اصطلاحمحیط زیست را می توان به یک منطقه یا تمام سیاره و
حتی به فضای خارجی ای که آن را احاطه کرده اطلاق کرد. یونسکو برای محیط زیست، از
اصطلاح بیوسفر یا لایه حیاتی نام برده که از تعاریف مُوَسَّع در این باره بوده و
عبارت است از : محیط زندگی بشر یا آن بخش از جهان که بنا به دانش کنونی بشر، همه
حیات در آن استمرار دارد. در حقیقت بیوسفر یا لایه حیاتی، همان لایه و قشرنازکی است
که این کره خاکی را در میان گرفته و شامل زمین و هزار متر بالا و عمق زمین و
اقیانوس هاست.

هم چنین محیط زیست؛ شامل آب، هوا، خاک و عوامل درونی و بیرونی مربوط به حیات هر
موجود زنده می باشد که در حقیقت حیات انسانی، جانوری، گیاهی و رشد آنها متأثر از
این محیط است، هم چنین از نظر برخی از کنوانسیون های محیط زیستی، محیط مذکور شامل
بخش های زیر می شود:

الف) منابع طبیعی اعم از تجدیدپذیر و غیر قابل تجدید؛ مانند هوا، آب، خاک و کلیه
جانوران و گیاهان و تأثیر متقابل این عوامل بر یک دیگر؛

ب) امول و دارای هایی که جزو میراث فرهنگی می باشند؛

ج) مناظر و چشم اندازهای ویژه.

از این رو، محیط زیست ساخت دست بشر؛ شامل بناها، آثارتاریخی، ساختمان های گوناگون و
یا مناظر و چشم اندازهای ویژه به عنوان بخشی از محیط زیست، باید در برابر خرابی
حراست شوند؛ همان طور که منابع طبیعی کره زمین از جمله هوا، آب، زمین، گیاهان،
حیوانات و به ویژه نمونه های معرف اکوسیستم های طبیعی باید به نفع نسل های حاضر و
آینده، برحسب نیاز با برنامه ریزی و مدیریت دقیق حفاظت شوند و با منطقی کردن مدیریت
تولید و مدیریت منابع، تعارض موجود میان توسعه و محیط زیست حل گردد، اما متأسفانه
به وضوح مشخص است که انسان عصر فراصنعتی و دوره بیوتکنوالکترونیک امروز، نتوانسته
است بر معضل نابودی و تخریب محیط زیست توسط خویش فائق آید و هر روز با نابودی بیشتر
جنگل ها، افزایش بیابان ها، آلودگی هوا، آب و خاک، محیط زیست و انقراض گونه هایی از
حیات جانوری و گیاهی بیش از پیش مواجه است و این فرایند در مداری بسته و قهقرایی،
دائم در حال تکرار است و باز هم متأسفانه سرعت تخریب محیط مزبور از سرعت ترمیم آن
روز افزون تر است.

فصل دوم : حقوق محیط زیست در سیره نبوی و معصومان:

در بحث از آموزه مهدویت، همواره نظر کردن به سیره عموم معصومین ـ از خاتم انبیا(ص)
تا امام یازدهم(ع)ـ راه گشا و ضروری است، زیرا حاکمیت و امامت حضرت مهدی(ع) نقطه
پایانی و تکمیل رسالت نبوی و امامت سایر معصومین(ع) خواهد بود و بدیهی است که این
سیره، شارح و مبیِّن آموزه مهدویت است؛ همان طور که این آموزه نیز مکمل و مبیِّن
سیره مزبور می باشد. بدین لحاظ در این جا به گونه ای بسیار اجمالی به جایگاه حقوق
موجودات اعم از جانوری و گیاهی و محیط زیست آنها به عنوان مدخلی مقدماتی در تبیین
بحث مذکور در آموزه مهدویت پرداخته می شود.

ابتدا باید گفت که پیامبر مکرم اسلام(ص) به این موضوع بسیار اهمیت می دادهاند؛
مثلاً در نهج الفصاحه، احادیث فراوانی از ایشان در مورد اهمیت درخت و درخت کاری و
عمران و آبادانی محیط زیست نقل شده است؛ از جمله فرمودهاند:

الف) چه نیکو مالی است نخل که در گل محکم است؛

ب) اگر رستاخیز بر پاشد و نهالی در دست یکی از شما بود، اگر می تواند آن را بکارد
باید بکارد؛

ج) هرکه درختی بنشاند، خدا به اندازه میوه ای که از آن درخت برون می شود پاداش
برای وی ثبت می کند؛

د) هرکه درختی بکارد هر بار که انسانی یا یکی از مخلوقات خدا (به اندازه میوه ای
که از آن درخت برون می شود) از آن بخورد برای او صدقه محسوب می شود.

پیامبر(ص) در حدیث فاخر دیگری، کاشت درخت، جاری کردن نهر و حفرچاه را به عنوان سه
مورد از صدقات جاریه، هم پای اثر فرزند صالح و ساخت مسجد به شمار آورده که
پاداش آن نیز برای فاعل آن تا ابد، دوام می یابد. به فرموده ایشان.

هفت چیز است که پاداش آن برای بنده در قبر او و پس از مرگش دوام دارد: کسی که علمی
تعلیم دهد، یا نهری به جریان آورد، یا چاهی حفر کند، یا نخلی بکارد، یا مسجدی
بسازد، یا مصحفی به ارث گذارد، یا فرزندی بر جا نهد که پس از مرگش برای او آمرزش
خواهد.

توصیه های پیامبرگرامی(ص) در مورد حفظ حقوق حیوانات و برخورد ملاطفت آمیز با آنها
فراوان است و ایشان علاوه بر نهی شدید از اذیت و کشتن به نا به جای حیوانات،
بررسیدگی کامل به آنها تأکید می ورزند؛ از جمله فرمودهاند:

ـ هر حیوان، پرنده یا غیر آن به ناحق کشته شود روز قیامت با قاتل خویش مخاصمه کند؛

ـ هر که گنجشکی را بیهوده بکشد روز قیامت بیاید و نزد عرش فریاد زند و گوید:
پروردگارا از این بپرس برای چه مرا بی فایده کشت؛

ـ هرکه گنجشکی را به ناحق بکشد خدا روز قیامت از وی بازخواست کند؛

ـ زنی به جهنم رفت برای آن که گربه ای را بسته بود وچیزی بدو نخورانید و نگذاشت از
چیزهای زمین بخورد تا بِمُرد.

در روایات نبوی بر ساخت و ساز و عمران محیط زیست تأکید فراوانی شده؛ هم چنان که
ایشان افراد را از سکنی گزینی در خانه های ویران برحذر داشته و عدم اجابت دعای چنین
کسی راهمانند فردی دانسته که در حفظ حیوان تحت مالکیت خویش اهمال میورزد و
فرمودهاند:

سه کساند که خدا دعایشان را نمی پذیرد؛ مردی که در خانه ویران جای گیرد و مردی که
کنار راه اقامت گزیند و مردی که حیوان خود را رها کند و سپس دعا کند که خدا آن را
نگه دارد.

پیامبر در احادیث فراوان دیگری، خرج کردن برای اسب را هم چون نفقه ضروری دانسته و
ضمن همانند دانستن آن با صدقه، امساک نمودن در این باره را نهی کرده و صاحبان این
حیوان را به نوازش پیشانی، جهت افزایش برکت اسب توصیه فرموده اند. بدیهی است با
توجه به کاربرد گسترده حیواناتی؛ مانند اسب در امور نظامی و حمل و نقل، تأکید حضرت
بر اسب به صورت نمادین بوده و در واقع ناظر بر حفظ حقوق سایر حیوانات نیز می باشد؛
هم چنان که پیامبر(ص) مردم را به تکریم گاو به عنوان مهتر چهارپایان توصیه
می نمایند. هم چنین از امام صادق(ع) نقل شده است که پیامبراکرم(ص) مردم را از شلاق
زدن؛ به خصوص به صورت چهارپایان و کشتن زنبور عسل نهی می کردند. در حدیث دیگری از
امام صادق(ع) به علت نهی از شلاق زدن به چهره حیوانات این گونه اشاره شده که
حیوانان با صورت خود خداوند را تسبیح می نمایند. نیز امام حسین(ع) در این باره
فرموده اند: برای هر چیزی حرمتی نهادهاند و حرمت چهارپایان در چهره آنها نهفته
است.

در روایات اسلامی انسان های فاقد عقل، در ردیف چهارپایان به شمار آمدهاند و یا حتی
انسانی که شهوتش را بر عقلش حاکم می کند از چهارپایان بدتر به حساب آمده است. بدین
ترتیب حیوانات به دلیل فقدان عقل در مرتبه پایین تر از انسان ها قرار داده شدهاند،
ولی این مسئله دلیلی بر تجویز عدم مراعات حقوق آنها نیست چنان که در برخی روایات،
موجودات جانوری چهار دسته به شمار آمدهاند: اول انسان ها که کامل ترین موجودات
هستند، سپس چهارپایانندکه مهتری آنها برعهده گاو است و سومین دسته پرندگان هستند که
مهتر آنها کرکس است و چهارمین مِلک و صنف متعلق به حیوانات وحشی، با مهتری شیر است.
در این روایت، امام علی(ع) تصریح فرموده اند که گاو، عقاب و شیر برای صنوف زیر
مجموعه خویش، از خداوند با تضرع درخواست رزق و شفاعت می نمایند و بدین ترتیب بیان
شده که همه حیوانات اهل تسبیح خداوند بوده و عبادت پروردگار را به سبک و سیاق خویش
انجام می دهند. با توجه به این نوع نگرش دین اسلام به حیوانات و حتی گیاهان، علت
توصیه به رفتار محبت آمیز و محترمانه و مودت آمیز توسط این دین حنیف بیشتر مشخص
می شود.

سیره امام علی(ع) نیز مشحون حمایت از حقوق محیط زیست و رعایت حقوق حیوانات است.
فراز دوم نامه ۲۵ حضرت که در واقع دستورالعملی جهت جمع آوری مالیات است، یکی از
بهترین منشورهای اسلامی در زمینه رعایت حقوق حیوانات است. این بخش از نامه که در
واقع در سال ۳۶ هجری به عُمّال و کارگزاران، نگارش یافته نحوه جمع آوری مالیات هایی
که از حیوانات جمع آوری می گردد یادآوری نموده و نوع برخورد و نگه داری این حیوانات
را تا تحویل به بیت المال مسلمین چنین شرح می دهد و عمل به این دستور العمل را مایه
هدایت و بزرگی پاداش الهی به شمار می آورد:

در رساندن حیوانات، آن را به دست چوپانی که خیرخواه و مهربان، امین و حافظ، که نه
سختگیر باشد و نه ستم کار، نه تند براند و نه حیوانات را خسته کند، بسپار. سپس
آن چه از بیت المال جمع آوری شد برای ما بفرست، تا در نیازهایی که خدا اجازه فرموده
مصرف کنیم. هرگاه حیوانات را به دست فردی امین سپردی، به او سفارش کن تا بین شتر و
نوزادش جدایی نیفکند و شیر آن را ندوشد تا به بچه اش زیان وارد نشود. در سوار شدن
بر شتران عدالت را رعایت کند، و مراعات حال شتر خسته یا زخمی را که سواری دادن برای
او سخت است بنماید. آنها را در سر راه به درون آب ببرد، و از جاده هایی که دو طرف
آن علف زار است به جاده بی علف نکشاند، و هرچند گاه شتران را مهلت دهد تا استراحت
کنند، و هرگاه به آب و علف زار رسید، فرصت دهد تا علف بخورند و آب بنوشند تا آن گاه
که به اذن خدا برما وارد شوند، فربه و سرحال، نه خسته و کوفته باشند تا آنها را بر
اساس رهنمود قران و سنت پیامبر(ص) تقسیم نماییم. عمل به دستورهای یاد شده مایه
بزرگی ِ پاداش و نیز هدایت تو خواهد بود.

فصل سوم: حقوق زیست محیطی در عصر مهدوی

با تأملی کوتاه در روایات مختص به عصر ظهور، به خوبی فهمیده می شود که فضای زیستی و
موجودات ساکن در این قلمرو، در نهایت کمال از مواهب حکومت حضرت مهدی علیه السلام
برخوردار گشته و طعم آسایش، آرامش و حیات طیبه مبتنی بر عدالت را خواهند چشید. در
این جا به قرائنی اجمالی از روایات وارده در این مورد، با ذکر شاخصه های لازم
مبادرت می شود؛ به عبارت دیگر، موارد زیر برخی از ویژگی های محیط زیست عصر ظهور و
رعایت کامل حقوق مزبور در آن دوره خواهد بود و یاد آوری آنها از باب حصر نبوده و
تنها اشاره اجمالی است:

۱. تطهیرو نورانیت زمین

زمین در عصر مهدوی با لطف الهی از هرگونه جور و ظلمی تطهیر می شود و با نور الهی
منور و تابان می گردد. کلمات جور و ظلم با کلماتی مانند طغیان، میل، انحراف دارای
ترادف معنایی هستند، بدیهی است که هرگونه تلوّث و آلودگی، زیر مجموعه معانی جور و
ظلم قرارمی گیرد؛ زیرا هر گونه آلودگی به معنای انحراف از طبیعت مخلوق الهی و به
معنای تعدی از حق و حرکت به سوی باطل است؛ هم چنان که ظلم به هرگونه تجاوز از حق،
اعم از کم و زیاد اطلاق می شود. هم چنین ظلم در لغت به معنای تاریکی و شکافی است که
در زمین به وجود می آید و به معنای تجاوز از حد و قرار دادن چیزی در جای نامناسب
نیز آمده است. ابن فارس در معجم خود اذعان می دارد: ظلم به دو معنا گفته می شود:
نخست به مفهوم مخالف نور و روشنایی؛ و دوم قرار دادن چیزی در جایگاهی که شایسته آن
نیست.

واضح است که حکومت ظلم ستیز و عدالت محور مهدوی بر طبق این تعاریف، حکومتی بر مبنای
تطهیر محیط زیست از هرگونه آلودگی و انحراف بوده و این محیط را به وضعیتی آرمانی
برگشت خواهد داد و از طهارت و حیات طیبه آن حفاظت خواهدکرد.

امام رضا(ع) در تأبید مراتب فوق می فرمایند:

یطهر الله به الارض من کل جور ویقدّسها من کل ظلم… فاذا خرج، اشرقت الارض بنور
ربها و وضع میزان العدل بین الناس فلایظلم احدا احدا وهوالذی تطوی له الارض؛

خداوند به واسطه او، زمین را از هر گونه جور و ظلم تطهیر و منزه می نماید. پس
هنگامی که وی (حضرت مهدی) خروج کند زمین با نور پروردگار، نورانی گشته و ترازوی
عدالت در میان مردم حکم فرما می گردد. پس از آن، دیگر احدی به احد دیگر ظلم نمی کند
و او کسی است که زمین برایش در نوردیده می شود.

۲. رضایت و سُرور موجودات و محیط زیست

روایات بی شماری در تبیین عصر مهدوی، حاکی از نهایت رضایت تمامی ساکنان و موجودات
در زمین و آسمان از حکومت مهدی موعود است. پر واضح است که این رضایت و سرور همگانی
نمی تواند بدون تأمین حقوق محیط زیست و کلیه ساکنان آن باشد. در روایات متعددی
به خصوص از پیامبر(ص) این معنا چنین ذکر شده است:

… یملاء الارض عدلا کما ملئت جوراً یرضی فی خلافته اهل الارض و اهل السماء و
الطیر فی الجو؛

زمین از عدل پر می شود همان طور که قبلاً از جور پرشده بود. در خلافت او اهل زمین و
اهل آسمان و پرنده در هوا، راضی و خوش حال از این حکومت هستند.

امام علی(ع) نیز فرموده اند:

از قیام وی اهل آسمان و ساکنان زمین فرحناک می شوند. او زمین را پر از عدل کند؛
چنان که پر از ظلم و ستم باشد.

۳. امنیت، صلح و دوستی در سپهر انسانی، حیوانی و گیاهی

محصول عدالت گستری و ظلم ستیزی حکومت مهدوی و رعایت حقوق محیط زیست و ساکنان آن،
چیزی غیر از امنیت و برقراری صلح و دوستی در فراخنای هستی نمی تواند باشد و
همان طورکه برحسب روایات، کینه ها و اختلاف ها از جامعه بشری رخت بر می بندد از
عالم حیوانی و جانوری نیز این کینه ها وعوامل نزاع، ناپدید خواهد شد و حتی حیواناتی
که به کینه جویی و تقابل با هم شهره بوده اند، در کمال مسالمت و آرامش به زندگی
مودّت آمیز در کنار هم خواهند پرداخت؛ هم چنان که در حدیث معروفی که نشانه وضع
امنیت بی سابقه در عصر ظهور است و حاکی از مسافرت زنی به همراه زینت آلات خود از
عراق به شام در کمال آرامش و بدون مزاحمت عامل انسانی و حیوانات وحشی است، چنین ذکر
شده: حیوانات وحشی و چهارپایان در این عصر، درکمال صلح و مسالمت با یک دیگر به سر
می برند، به همین دلیل نیز حیوانات وحشی دیگر خوف برانگیز نبوده، به سایرحیوانات و
این زن حمله نمی کنند. در روایتی دیگرذکر شده: حیوانات وحشی امنیت می یابند تا حدی
که همانند چهارپایان اهلی در راه های زمین به گردش در آمده و به چرا مشغول
می شوند.

در روایتی دیگر از معصوم(ع) این وضعیت بدین صورت تشریح شده است:

اسمه اسم النبی یامر بالعدل ویفعله و ینهی عن المنکر ویجتنبی الله به الظلم ویجلو
به الشک والعمی یرعی الذئب فی ایامه مع الغنم ویرضی عنه ساکن السماء والطیر فی الجو
والحتیان فی البحار…؛

نام او نام پیامبر(ص) است. به عدالت امر نموده و خود بدان عمل می کند و از منکر نهی
نماید و خداوند توسط وی از ظلم جلوگیری کرده و شک و عدم بصیرت ها را می زداید. گرگ
و گوسفند در ایام او با هم به چرا می پردازند و ساکنان آسمان و پرنده در هوا و
مارهای دریا از او راضی و خشنود هستند.

هم چنین در کنزالفوائد از ابن عباس ویژگی های عصر ظهور ذکر شده که یکی از آنها این
است: گرگ، میش، گاو، شیر، انسان و مار از جان خود ایمن باشند. نیز امام صادق(ع)
با تشریح برکت دهی آسمان و زمین در این دوره می فرمایند: همه وحوش و درندگان در
امنیت کامل خواهند بود. بنابراین، همان گونه که پیامبر(ص) فرموده اند، در حکومت
جهانی حضرت مهدی مردم در رفاه و چهارپایان در آسایش می باشند. در روایت دیگری از
پیامبر(ص) که گویای اوج حفظ حقوق محیط زیست در آن عصر طیبه می باشد آمده است:

… نامش نام من است، در موقع ظهور او پرندگان را در آشیانه هاشان و ماهیان در
دریاها (با کمال آزادی و دور از هرگونه ترس و مزاحمت دشمن) تولید نسل می کنند و
نهرها کشیده می شود و چشمه ها می جوشد و زمین دو برابر محصول خود را می رویاند….

۴ . فعلیت یابی کلیه قابلیتهای محیط زیست در عالی ترین حد

با توجه به این که در اصیل ترین منابع دینی، عدالت به معنای قرار گرفتن هر چیز در
جای خویش، و ایفای اهلیت ها و رعایت و استیفای کلیه حقوق ها آمده است، بنابراین در
حکومت مهدوی هر موجودی اعم از انسان، حیوان و نبات می بایستی به عالی ترین جایگاه و
تحقق کلیه استعدادها و قابلیت های خود برسد و چنین است که در عصر مهدوی، افزون بر
جامعه بشری، محیط زیست اَرضی و سَماوی وکلیه موجودات ساکن در آنها به عالی ترین و
نهایی ترین حد تحقق قابلیت های خود دست می یابند و به عبارت روشن تر، آنها نیز
عدالت پیشگی را سرلوحه خود قرار می دهند؛ به همین دلیل آسمان و زمین ثروت های مکنون
خود را بیرون می ریزند و هرگونه آلودگی و تلوث را با یاری خدای منان و مواهب حکومت
مهدوی از خود دور می سازند و پوشش گیاهی، تمام عالم را فرا می گیرد؛ هم چنان که در
روایت مربوط به مسافرت سرشار از امنیت زنی که راه عراق و شام را می پیماید، آمده
است که وی درمسیر خویش گام نمی گذارد مگر برنبات و گیاهان و این نشانه ای از پوشش
گسترده گیاهی در سراسر جهان است که شام و عراق به عنوان مناطقی تقریباً کم آب و علف
و نیمه خشک، در عصر ظهور پوشیده از گیاه می شوند. برخی از روایات بیان کننده تحقق
کلیه استعدادهای بالقوه محیط زیست در دوران ظهور بدین شرح است، معصوم(ع)
می فرمایند:

فیحظب الناس فستبشر الارض بالعدل وتعطی السماء قطرها و الشجر ثمرها و الارض نباتها
و تتزین لاهلها… و تخرج لهم الارض کنوزها…؛

پس ]حضرت مهدی[ مردم را مورد خطاب قرار داده و سپس زمین را به عدالت، بشارت می دهد.
در این هنگام آسمان باران خود عطا نموده و درختان میوه های خود را فرو
می فرستند.زمین کلیه رستنی های خویش را عرضه نموده و خود را برای اهل عالم با این
گیاهان زینت می بخشد…؛ هم چنان که زمین برای مردم، گنج های خود را خارج می سازد.

یظهر الله له کنوز الارض و معادنها و ینصره بالرعب…؛

خداوند گنج ها و معادن زمین را برای او آشکار ساخته و وی را با رعب خویش یاری
می دهد.

ذکر دو روایت از پیامبر گرامی اسلام(ص) در این مورد نیز به تنویر مطلب کمک بیشتری
می کند:

… یخرج رجل من اهل بیتی ویعمل بسنتی ونزل الله له البرکه من السماء وتخرج