پاورپوینت کامل پرهای خیس ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پرهای خیس ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پرهای خیس ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پرهای خیس ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

۲۲

ـ «آخه پدر بیامرز اینم شد ماشین، پیاده که میرفتیم زودتر میرسیدیم!»

این را کربلایی گفت و پشت سرش چند نفر دیگر غرغر کردند: آقا تندتر برو، مگه دستاتو
حنا بستی؟!

احمد آقا از تو اینه چپچپ نگاهشان کرد و لبهایش تکان خورد. آسمان نه آبی آبی بود،
نه سیاه سیاه، فقط تک و توک ستارهها درآمده بودند. پاپر تو دستش وول میخورد.
ستارهها را که دید صورتش داغ شد. انگار سطل آب را خالی کرده باشند روی سرش. زیر لب
گفت: لعنت به این ماشین قراضه، کاش حرف علی رو گوش میکردم و با این گاری نمیاومدم.
چشمهایش سوختند. سرش را بالا گرفت و پلک نزد تا اشکهایش پایین نریزند.

یاد ننه افتاد و تو دلش گفت: اگه برسم حتماً بهش میگم دلت نمیخواست بیام، چرا دیگه
نفرین کردی؟ حالا که دیر رسیدم دلت خنک شد! خوشت اومد!

یادٍ صورت پر از چین ننهاش که افتاد، دلش برای او تنگ شد.صدای صلوات را که شنید،
پرده آبی و چرک مرده ماشین احمد آقا را کنار زد. فقط سنگچین سفید یک میدان بزرگ را
دید با نورهای قرمز و زرد که میچرخیدند. ماشین دوباره افتاد به تپتپ کردن. به خودش
گفت: یا امام زمان، اگه رفتی نمیخوام بیامها… . اصلاتو که میتونستی ماشین رو درست
کنی، پس چرا نکردی؟ روز هم که دیگه تموم شده. تو رو خدا اگه رفتی یه کاری کن
برگردم.

یک لحظه فکر کرد برود جلو و هر چی فحش بلد است، به احمد آقا بگوید، ولی یاد کربلایی
که افتاد پشیمان شد. حتماً به ننه میگفت. دکمه پیراهنش را باز کرد و کبوترش را که
آرام نشسته بود، روی پاهایش هل داد تو. زیر لب گفت: اگه رفته باشه، از دست تو هم
کاری برنمیآد.

دکمهاش را بست. دستهایش خیس شده بودند و پر سفیدی چسبیده بود به انگشتش. بوی اسفند
و کندر که پیچید تو دماغش، اتوبوس ایستاد. دوباره صدای غرغر چند نفر را شنید. در
باز شد و یک نفر با سینی شربت آمد بالا.

ـ «صدای دستت درد نکنه و خدا پدرت رو بیامرزه.» پرده را کنار زد. همه جا روشن بود.
زرد، قرمز، سبز. خیابان پر از آدم بود. چند بار دستش را کشید روی شیشه. بعضیها
ماشین داشتند و خیلیها هم پیاده میرفتند.

چند تا مرد قدبلند، بچههایشان را قلمدوش کرده بودند. جعبههای شیرینی را که دست زن و
مرد جوان دید، دلش ضعف رفت. فکر کرد: یعنی هنوز نیمه شعبون تموم نشده؟ ولی آخه
ستارهها در اومدن.

کربلایی صدایش کرد: شربت بردار حسین، چرا ماتت برده؟

دوباره به قیافهاش فکر کرد. صورت سفید، لباس سفید، اسب سفید، اما باز هم فکر تمام
شدن روز عید و دیر رسیدن، مثل مگس توی سرش وِزوِز کرد: اگه رفته باشه چی؟ لعنت به
این ماشین قراضه و پایش را محکم کوبید به صندلی جلویی. بغل دستیاش زیرچشمی نگاهش
کرد. آسمان آن دورترها کمی قرمز شده بود. فکر کرد: اگه اینجا باشه تو این همه جمعیت
چه جوری پیداش کنم؟ بعد یاد صورت نورانیاش که افتاد، خیالش راحت شد.

پاپر تکان میخورد و با پرهای نرمش قلقلکش میداد. یاد حرف علی افتاد: خَره من یه
چیزی میدونم که میگم، همینکه رسیدی جمکران آزادش کن. نذر امام زمان (عج) راست میره
میشینه رو شونه صاحبش.

دلش نمیآمد آزادش کند، آخر بزرگش کرده بود. نگاهش رفت روی صف آدمهایی که میرفتند
طرف پل، مثل روزهایی که صبحی بودند و نظام میبستند پشت سر هم.

با صدای احمد آقا دوباره دلش هُری ریخت پایین

ـ «آخرشه، پیاده شین دیگه جلوتر نمیشه رفت.»

آسمان پر از ستاره شده بود. ماه هم از آن بالا داشت کجکج نگاهش میکرد. در چشمهایش
اشک جمع شده بود. آستین پیراهنش را کشید روی صورتش و چند بار دماغش را بالا کشید.

کربلایی که داشت پیاده میشد، گفت: «منم دعا کن حسین جان.» گفت: «چه فایده… تا سال
دیگه وایستم.» کربلایی نشنید و دوباره گفت: «من امشب میرَم خونه پسرم تو هم بیا
بریم.» میدانست اگر یک کلمه بگوید اشکش درمیاید. سرش را تکان داد و دوید. با دست
کبوترش را گرفته بود که نیفتد. خیابانها و پیادهروها پر از آدم بودند. کوچک، بزرگ،
چاق، لاغر، زن و بچه، ولی ه