پاورپوینت کامل آنچه در سامرا گذشت ۲۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آنچه در سامرا گذشت ۲۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آنچه در سامرا گذشت ۲۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آنچه در سامرا گذشت ۲۴ اسلاید در PowerPoint :

۱۴

امام نامههایی را که از قبل آماده کرده بود، در پارچهای گذاشت و گفت:

ـ اینها مال مردم مدائن است.

سپس در حالی که پارچه را گره میزد، بستهای دیگر برداشت و گفت:

ـ اینها مال مردم بصره و اهواز است. باید زود حرکت کنی تا به موقع نامهها را به دست
صاحبانش برسانی.

ابوالادیان ساکت بود. غم در چهرهاش موج میزد. چند روزی بود که امام حال و حوصله
نداشت. احساس میکرد مریض شده است. وقتی برای گرفتن نامهها دست دراز کرد، امام به او
نگاه کرد و گفت:

ـ ابوالادیان، وقتی باز میگردی دیگر مرا نمیبینی!

چهره ابوالادیان لحظهای در شگفتی و غم فرو رفت. سرش را پایین انداخت و آرام گریست:
«ایا مولایم راست میگوید؟» هرگز از مولایش دروغی نشنیده بود. پس اندیشید: «باید
بپرسم که امام بعدی کیست؟»

نامهها را از دست امام گرفت و پرسش خود را مطرح کرد. امام در حالی که منزل را مرتب
میکرد، لحظهای ایستاد و گفت:

ـ ابوالادیان، پیشوای بعد از من کسی است که پاسخ نامهها را از تو میخواهد.

ابوالادیان اشکهایش را پاک کرد و پرسید:

ـ پدر و مادرم فدای شما باد، اگر ممکن است نشانهای دیگر بفرمایید.

امام آهی کشید و گفت:

ـ او کسی است که تو را از محتویات همیان آگاه میکند.

ابوالادیان دیگر خجالت کشید بپرسد قصه همیان چیست؛ ولی نشانهای دیگر خواست.

امام احساس خستگی میکرد. قدمی جلو آمد و به چارچوب در تکیه داد و گفت:

ـ او کسی است که بر من نماز میگزارد!

ذهن ابوالادیان به جایی قد نداد. او از روزی که برای کاری به خانه امام رفته بود،
کسی جز جعفر، برادر امام را ندیده بود و احتمال میداد جانشین امام است، ولی جعفر
زمین تا آسمان با امام فرق داشت. حیران و ناراحت، برای آخرین بار دست امام را بوسید
و خداحافظی کرد.

ابوالادیان وقتی به دروازه شهر رسید، احساس کرد همه ناراحت هستند. خیابانها خلوتتر
از همیشه بود. دکانها بسته بود. ضربهای به شکم برآمدهِ اسبش زد. اسب تند در خیابان
اصلی شتاب گرفت و مستقیم به سمت محله عسکر رفت.

محله شلوغ بود. مردم میرفتند و میآمدند. بعضی اشک میریختند. افسار از دست سوار رها
شد. چشمانش سیاهی رفت. عده زیادی جلو در خانه مولایش جمع شده بودند. صدای گریه
شنید. بغضش ترکید. پیاده شد و سوی خانه دوید. جعفر داشت خودش را برای نماز آماده
میکرد. یاد حرفهای امام افتاد که گفته بود: «نایب من کسی است که پاسخ نامهها را از
تو میخواهد.» برای امتحان جعفر، چند قدمی به طرفش رفت؛ ولی جعفر اعتنایی به او
نکرد. اصلاً از مأموریت او خبری نداشت. منتظر ماند ببیند چه اتفاقی میافتد. ایا
جعفر نماز را میخواند یا کس دیگری. دو دل کنار دیوار نشست و بیصدا اشک ریخت. ناگهان
صدای عقید، خدمتکار امام او را به خود آورد:

ـ آقا جنازه آماده است، تشریف بیاورید نماز را شروع کنید!

ابوالادیان با خود گفت: «اگر جعفر امام بعدی باشد، وای به حال دین خدا!»

همهمه مردم بلند شد. داشتند صفها را برای نماز مرتب میکردند. جعفر سینهاش را صاف
کرد و جلو رفت. کنار جنازه ایستاد و صدای اللهاکبرش بلند شد. ابوالادیان سرش را
تکان داد و دوباره با خود گفت: «بیچاره شدیم!» و با دلخوری در صف اول ایستاد. هنوز
نیت نکرده بود که ناگهان کودک زیبارویی جلو آمد. ابوالادیان تا به حال او را ندیده
بود. کودک چند قدمی جلو رفت و تا به جعفر رسید، عبای جعفر را کشید و گفت:

ـ کنار برو ای عمو، من برای نماز سزاوارتر از تو هستم.

جعفر لرزید. انگار ترسیده بود. بیاختیار کنار رفت. همه متوجه ابهت کودک شدند.
ابوالادیان همهاش به فکر کودکی بود که مثل فرشتهای آمده بود و همه را بهتزده کرده
بود.

نماز که تمام شد، ابوالادیان به خودش جرأت داد جلو برود و کودک را ببیند. کودک تا
او را دید، مثل پدرش او