پاورپوینت کامل گفت و گو با علی نصیریان ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گفت و گو با علی نصیریان ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گفت و گو با علی نصیریان ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گفت و گو با علی نصیریان ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

۳۴

علی نصیریان در سال ۱۳۱۳ در تهران به دنیا آمد و در سال ۱۳۳۵ دیپلم هنرپیشگی‎ ‎خود
را گرفت. بسیاری از آثار مطرح سینمای ایران مزین به هنر بازیگری وی است. علی
نصیریان در فیلم هایی چون گاو، آقای هالو، پستچی، آفتاب نشین ها، کفش های میرزا
نوروز، ناخدا خورشید، برج مینو، کمیته مجازات، دیوانه ای از قفس پرید، شاه خاموش،
روز باشکوه، پول خارجی، کمال الملک، ستارخان و سرایدار بازی کرده است. او در سال
۸۰، به عنوان چهره ماندگار شناخته شد و در سال ۸۴ نشان درجه یک فرهنگ و هنر را به
دست آورد.

چه شد که وارد عرصه بازیگری شدید؟

پدرم بسیار مذهبی و در عین حال صاحب ذوق بود. منزل ما هم آن زمان در میدان شاپور
بود. در آن جا قهوه خانه های بسیاری وجود داشت که همیشه مراسم نقالی برپا بود. در
ایام محرم هم گروه های تعزیه بسیاری به محله ما می آمدند. من با پدرم به تماشای
تعزیه می رفتم و از همان زمان به بازیگری علاقه مند شدم.

اگر بخواهید به گذشته بازگردید، به یاد چه چیزی می افتید؟

به یاد تقلید کردن هایم از آدم هایی که بازی می کردند، تعزیه اجرا می کردند یا
معرکه می گرفتند و… . این تقلیدها برایم خیلی جذاب و شیرین بود؛ به شکلی که وقتی
به آن دوران فکر می کنم، بلافاصله همین ها در ذهنم نقش می بندد.

این علاقه مندی از چه زمانی برای تان جدی شد؟

از سال دوم دبیرستان به شکل جدی کار خودم را شروع کردم. در دبیرستان دوستی داشتم
به نام بهمن فرسی که یکی دو سال از ما بزرگ تر بود. او یک روز به من گفت که می
خواهم تئاتر کار کنم. من هم رفتم و با او همکاری کردم.

اولین تجربه بازیگری تان چگونه بود؟

هرگاه به تماشای نمایش های سیاه بازی می رفتم، آن قدر تحت تأثیر آن ها قرار
می گرفتم که حرکات آن ها را تقلید می کردم، اما اولین حضور جدی من در تئاتر مربوط
به دوران دبیرستان است که با چند نفر از دوستانم ـ که همه آن ها بعدها از بازیگران
بزرگ تئاتر شدند ـ گروه تئاتر راه انداختیم. به کلاس های تئاتر هم می رفتم. به همین
دلیل لاله زار پاتوق اصلی ام شده بود. به دلیل اجرای تئاترهای ویژه در آن دوران،
خیلی زود نام گروه ما بر سر زبان ها افتاد. جمشید مشایخی و عزت الله انتظامی هم از
اعضای ثابت گروه ما بودند، اما به دلیل شرایط ویژه آن زمان، از ما در سینما استفاده
نمی شد. هر چند من خیلی علاقه مند به بازیگری در سینما بودم.

کی وارد تلویزیون شدید؟

در سال ۱۳۳۷ تلویزیون خصوصی ایران راه اندازی شد و دو سال بعد همکاری اداره
هنرهای دراماتیک با تلویزیون در قالب اجرای نمایش های زنده تلویزیونی شکل گرفت.
برای این اجراها ۶ گروه انتخاب شد و من هم که از سال ۳۶ به استخدام اداره هنرهای
زیبا درآمده بودم، سرپرستی یکی از این گروه ها را برعهده گرفتم و نمایش های زیادی
را در تلویزیون اجرا کردم که سبب شد مردم مرا بشناسند. در مجموع بیش از ۵۰ تئاتر
تلویزیونی در مقام بازیگر یا کارگردان داشتم و هم زمان با افتتاح تالار سنگلج،
کارگردان یا بازیگر اجراهای صحنه ای نیز بودم.

فکر می کنم با فیلم گاو وارد سینما شدید.

بله، همین طور است. سال ۱۳۴۲ نمایشی را به نام گاو در تلویزیون به صورت زنده
اجرا کرد یم که در سال ۴۸ غلامحسین ساعدی نویسنده این کار، داریوش مهرجویی را به
ما معرفی کرد و گفت: در حال نوشتن فیلم نامه ای با همین نام و موضوع هستم. قصدشان
این بود تا کاری تازه و سوا از سینمای رایج بسازند. گروه ما در این فیلم بازی کرد
و من نقش مش اسلام را داشتم. در آن زمان ۳۴ ساله بودم. بعد از گاو به پیشنهاد آقای
مهرجویی، سناریوی آقای هالو را نوشتم که فیلم دوم من بود. آقای هالو تنها تجربه من
در زمینه فیلم نامه نویسی بود و با توجه به علاقه ام به کار اجرا، دیگر فیلم نامه
نویسی را ادامه ندادم. پستچی، دایره مینا و حیاط پشتی مدرسه آفاق که بعدها نامش به
مدرسه ای که می رفتیم تغییر کرد، از جمله فیلم هایی بود که گروه ما با مهرجویی
همکاری کرد‎.‎

کارهای بزرگ شما مثل سربداران و هزار دستان پس از انقلاب شکل گرفت، در این باره
بیش تر توضیح بدهید.

در سال ۵۹ بازنشسته شدم و چون دیگر گروه نداشتیم، تئاتر کار نکردم و وارد کارهای
تصویری شدم و در سریال های هزاردستان و سربداران که جزو اولین مجموعه های
تلویزیونی پس از انقلاب بود، حضور پیدا کردم. محمد علی نجفی را قبل از انقلاب دیده
بودم. او برای بازی در نقش قاضی شارع، در مجموعه سربداران از من دعوت کرد و بعد از
خواندن سناریو احساس کردم نقش خیلی خوبی است که تفاوت زیادی هم با نقش های قبلی ام
دارد. مرحوم رهگذر متن بسیار خوبی برای این مجموعه نوشته بود. بازی ام در سربداران
رو به پایان بود که آقای حاتمی پیشنهاد نقش ابوالفتح در هزار دستان را مطرح کرد که
قرار بود در همان شهرک سینمایی کار شود. علی حاتمی برای هزاردستان آلبومی از
هنرپیشگان را گرد آورد و با گروهی از بچه های تئاتر که از دهه ۳۰ کار خودشان را
آغاز کرده بودند، این مجموعه را ساخت. ساخت هزاردستان طولانی شد.