پاورپوینت کامل حبابه ۱۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حبابه ۱۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حبابه ۱۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حبابه ۱۷ اسلاید در PowerPoint :

سرانجام آرام قدم برداشت. آفتاب می تابید و گرمایش را بی دریغ به تمام ساکنان زمین هدیه می داد. عده ای شکر می کردند و عده ای از شدت گرما می نالیدند و عده ای هم روی برمی گرداندند، اما تمام این ها خورشید را از حیات بخشیدن به تمامشان باز نمی داشت. در این گرما هر نسیم، غنیمتی بزرگ بود، مثل همین نسیمی که امروز او را نواخته بود. بیماریش آن قدرها مهم نبود، نه که بیماری مهم نباشد، برایش آن قدر اهمیت نداشت که ناراحتش کند، اما امان از طعنه های مردم. کاش تنها به خودش طعنه می زدند. باکی نبود. لبخندی زد، اما حالا با یک اشاره امام همه چیز تمام شده بود. به خدمت امام صادق (ع) رفته بود تا سؤالاتش را مطرح کند. از مرور صحبت امام دلش غنج رفت. دیگر جواب دندان شکنی برای تمام آن طعنه ها داشت. اگر واقعاً مولایش جعفر بن محمد (ع) امام بود، حتماً شفایش می داد. امیدوار بود حداقل با دیدن این معجزه چند نفر دست از امامان جعلی بردارند.

به یاد آورد روزی را که با این امید به زیارت امامش رفته بود. امیرالمؤمنین (ع) در میان رشید هجری و سلمان و جمعی از اصحابشان نشسته بودند. لباس های سفیدشان ابرهایی را در نظر مجسم می کرد که پس از باران، گرداگرد خورشید را فرامی گرفتند. نزدیک شد و ایستاد. سینی میوه ای که بر سر داشت، پس از لرزش کوتاهی بر سرش آرام گرفت: السلام علیک یا امیرالمؤمنین.

ـ و سلام بر تو ای پاورپوینت کامل حبابه ۱۷ اسلاید در PowerPoint.

آن همه ظلم و انحراف پس از پیامبر، جلوی چشمانش رژه رفتند. لب ورچید و چشمانش پر از اشک شد. نباید دوباره چنین حادثه هایی تکرار می شد. او گفت: ای امیرالمؤمنین، آه از نبودنتان و دریغا بر غیبت تان و بر آن چه از دست دادیم، به خاطر این که مردم به غیر شما روی آوردند و حکومت را به دیگری سپردند. من یقین دارم به امامت شما و به ملاقاتتان آمده ام، در حالی که مطمئنم می دانید چه می خواهم.

وارد اتاق شد. چادر از سر برداشت. خنکی اتاق گِلی حالش را جا آورد. پیراهن در تنش زار می زد. این اثر بیماری نبود. سال ها بود که بیش از خوردن، روح و جسمش با عبادت عجین شده بود. دیگر اثری از آن لکه ها روی پوستش نمانده بود. نگاهش به تسبیحی افتاد که آن روز با خودش نزد امیرالمؤمنین (ع) برده بود. فکری سریع از ذهنش گذشت: نکند شفایش هم همان قدر تأثیر نداشته باشد که… این مردم را چه شده بود که نه تنها امامشان را نمی شناختند که معجزه ای به این روشنی هم آن ها را از گمراهی باز نمی داشت. آن قدر نگران گمراهی مردم پس از امیرالمؤمنین بود که تصمیم گرفت نشانه ای بخواهد از امیرالمؤمنین(ع)، تا مردم ب