پاورپوینت کامل جادّه های سرگردانی ۱۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جادّه های سرگردانی ۱۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جادّه های سرگردانی ۱۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جادّه های سرگردانی ۱۹ اسلاید در PowerPoint :

بهائیت دست پخت استعمار (بخش دوم)

در مطلب قبل خواندید که چگونه روس ها و انگلیسی ها بابیّت را طراحی کردند. پس از اعدام باب، باقی مانده ی طرفداران باب با کمک انگلیسی ها و روس ها از زندان فرار کرده و به عراق رفتند. در آن زمان عراق در دست حکومت عثمانی بود.

پس از فرار بابی ها، آن ها توسط انگلیسی ها حمایت شدند و برای خودشان تشکیلات ساختند. ازآن به بعد بابیت به «بهائیت» تغییر نام داد؛ چرا که «میرزا حسین علی بهاءالله» تاروپود این فرقه را با کمک استعمارِ پیر بافت.

میرزا حسین علی در سال ۱۲۳۳ در تهران به دنیا آمد و همان جا درس های معمول را در مکتب خواند. او چون به صوفی گری علاقه داشت، وارد گروه درویش ها شد. بیست و هشت ساله بود که محمدعلی باب ادعای امامت و بعد نبوّت و بعد هم خدایی کرد. میرزا حسین علی به او ایمان آورد و از شاگردان فعّال او شد. وقتی میرزا حسین علی به بغداد فراری شد، نماینده ی دولت انگلیس و فرانسه با او دیدار کردند؛ به دستور آن ها والی بغداد برای او حقوق تعیین کرد که هر ماه به او می پرداختند تا بیشترِ وقتش را به گسترش بهائیت بپردازد و بتواند شاگردانی تربیت کند.

تا این جا بهاءالله خودش را نایب باب (محمدعلی شیرازی) اعلام می کرد؛ امّا کم کم کارش بالا گرفت و دیگر جانشین بودن، راضی اش نمی کرد. او کم کم ادعای پیامبری کرد و توهّمات باب را تکرار کرد. ادعای پیامبری حسین علی نه فقط باعث عصبانیت مسلمان ها شد، بلکه اختلاف های زیادی را بین خود بابی ها به وجود آورد. اختلاف های آن ها آن قدر زیاد شد که بینشان جنگ و دعوا درگرفت. عدّه ای از بابی ها، طرفدار «میرزا یحیی» (صبح اَزَل) بودند و او را جانشین واقعی باب می دانستند. این گروه به «ازلی» معروف شدند و عدّه ای به طرف داری از میرزا حسین علی (بهاءالله) پرداختند که «بهایی» خوانده شدند.

جنگ این دو گروه، حکومت عثمانی را وادار کرد تا این دو گروه را از هم جدا کند. حکومت عثمانی، ازلی ها را به جزیره ی قبرس فرستاد و بهایی ها را به شهر عکا که حالا بخشی از سرزمین های اشغالی است. شهر عکا محل اصلی شکل گیری بهایی ها شد. آنان کم کم این شهر را مقدّس اعلام کردند و برای خودشان زیارتگاه های تقلّبی ساختند.

تا زمانی که عکا در دست حکومت عثمانی بود، بهایی ها خیلی جرأت نمی کردند دست به کاری بزنند؛ امّا استعمار انگلیس با توطئه هایش حکومت عثمانی را ازهم پاشید و سرزمین های فلسطین و عراق، بین انگلیس و فرانسه تقسیم شد. ازاین به بعد بهایی ها که توسط خود انگلیسی ها ساخته شده بودند، فعالیت هایشان را بسیار گسترش دادند و شدند مزدورهای انگلیسی ها.

حسین علی در سن هفتاد و پنج سالگی از دنیا رفت؛ درحالی که سال ها ادعای خدایی کرده بود و پیروانش او را به عنوان خدا می پرستیدند. با مرگ او مقبره ی بزرگی برایش ساختند و قبر او را قبله ی بهایی ها خواندند. بعد از حسین علی، پسرش «عباس افندی» ملقب به «عبدالبها» جانشی