پاورپوینت کامل تشخیص پول دارها ۲۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تشخیص پول دارها ۲۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تشخیص پول دارها ۲۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تشخیص پول دارها ۲۲ اسلاید در PowerPoint :

عموی ما پول دار است؛ خیلی پول دار. عموی ما بی سواد هم هست. چون آدم نمی تواند توی زندگی دوتا کار را باهم ادامه بدهد، برای همین عموجان ما تصمیم گرفت شغل پول داری را انتخاب کند و شغل باسواد شدن را به علاقه مندان پرو پا قرص این عرصه واگذار کند.

تقریباً سالی یک بار عموجان همراه اهل وعیال می آمدند خانه ی ما. در ظاهر می خواستند به ما سر بزنند تا گذر زمان چهره هامان را از یادشان نبرد تا اگر روزی توی پارک یا خیابان به هم برخوردیم، هم دیگر را بشناسیم. اما در باطن هدف اصلی عمو این بود که زن وبچه اش حال وروز ما را ببینند تا قدر چیزهایی را که در زندگی دارند، بیش تر بدانند و با مشاهده ی فلاکت ما احساس خوش بختی شان کامل تر شود.

هربار که می آمدند من و برادرم خیلی خوش حال می شدیم. البته آن ها اخلاق که نداشتند، اما همیشه چیزهایی داشتند که ما با دیدنشان کلی به علم و دانشمان اضافه می شد و برای همین خوش حال می شدیم. دخترعمویم یک کیف داشت که کلی چیزهای عجیب توی آن پیدا می شد. هم زمان با باز شدن زیب کیفش دهان من و برادرم هم از تعجب باز می ماند و او مثل شعبده بازها انواع و اقسام شگفتی ها را به ما نشان می داد. در مورد کیف زن عمو، سامسونت پسرعمو و صندوق عقب ماشین عمو نیز همین قانون رعایت می شد.

***

تقریباً شانزده، هفده سال پیش بود. یک بار وقتی به خانه ی ما آمدند، چیزی همراهشان بود که از همیشه شگفت انگیزتر بود.

عموجان از توی کیفش یک چیزی شبیه گوشی اف اف خانه شان درآورد. باید بگویم که فقط عموجان این ها اف اف داشتند.

گوشی، مشکی بود، یک شاخک کوتاه هم بالایش بود. عمو با کلی وسواس و دقت، یک سیم از کیفش درآورد، یک سر سیم را به گوشی زد و دوشاخه ی سر دیگر سیم را به پریز وصل کرد. ما آن قدر تعجب کرده بودیم که توانایی پرسش کردن های مکررمان را از دست داده بودیم. پسرعموجان متوجه شد و خودش به دادمان رسید. ابروهایش را پیچ وتاب داد و گفت: باید شارژ شود.

برادرم گفت: برای چی؟

پسرعموجان گفت: برای این که حرف بزند.

ـ با کی؟

ـ با هرکسی که به او زنگ بزند.

فکر کردم هرکس زنگ خانه شان را بزند، عموجان می تواند از این جا جواب بدهد و آن قدر این تصور برایم بدیهی بود که لازم ندانستم سؤالی دراین باره از کسی بپرسم.

چشم دوختیم به گوشی اف اف و میخ شدیم به جزئیات رفتار عمو با آن.

پسرعموجان به ما گفت که سه میلیون تومان پول برای خریدن آن داده اند. برادرم گفت: مگر ماشینه؟ سه میلیون برای چیزی که نمی توان آن را روشن کرد و تخته گاز رفت؟

عموجان گفت: تازه نه برای خودِ گوشی. و دریچه ی کوچک روی گوشی مشکی را باز کرد، یک قطعه ی طلایی به اندازه ی یک آدامس را درآورد و گفت: بلکه برای سیم کارت به این کوچکی. مدت ها قبل ثبت نام کرده بودم. آن قدر توی نوبت بودم تا بالاخره یکی برایم ساختند و به من دادند.

با دیدن آن فلز طلایی که برای گرفتنش باید توی صف رفت، متعجب شدیم و تعجب مان تا ماه ها بعد هم چنان ادامه داشت.

پسرعموجان گفت: تازه پدر کلی کلاس رفته اند تا کار کردن با موبایل را یاد بگیرند.

مطمئن شدم موبایل مثل کامپیوتر است و باید چندین دوره بگذرانی تا تخصص کارکردن با موبایل را بلد شوی. می گفت، تعداد کمی از آدم ها از این ها دارند. این که گفتن نداشت، تابلو بود؛ چون تعداد کمی از آدم ها پول دار هستند. گفتم: خودم این یکی را می دانستم.

عمو جان اجازه داد نزدیک تر برویم تا بهتر گوشی را ببینیم؛ البته توی دست خودش. چند ش